Άει σιχτίρ κι εσείς κι ο γρύλος σας

Αν κοιτάξει κάποιος την «κομματογραφία» και ανθρωπογεωγραφία της αξιωματικής, μείζονος κι ελάσσονος αντιπολίτευσης, δεν έχει παρά να σκεφθεί ότι είναι επιτακτική ανάγκη να πετύχει αυτή η κυβέρνηση.

Διαφορετικά, οι καταστάσεις ροκ που έχουν να ζήσουν οι Έλληνες θα ωχριούν μπροστά στην κόλαση του Δάντη.

Υπό αυτή την έννοια, δείχνει εντελώς παράλογη η χθεσινή εικόνα που παρουσίασαν στην ελληνική κοινωνία, δυο κορυφαία πρόσωπα των συνεργαζόμενων κομμάτων.

Ο γραμματέας του ΠαΣοΚ (αυτός ο νέος που

 μιλά πιο «ξύλινα» κι απ’ τον Καρχιμάκη) και η εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας (η κυρία που ασπάζεται τον μοναρχισμό) άρχισαν να τσακώνονται μπροστά στις κάμερες, αναφορικά με το πώς εννοεί ο καθένας τη νέα κυβέρνηση.

Αδυνατώ να κατανοήσω ότι αυτό που αντιλαμβάνεται όλη η κοινωνία, αδυνατούν να το κατανοήσουν οι κομματικοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης.

Χρόνια τώρα, σε όλες τις δημοσκοπήσεις και την περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα, αποτυπωνόταν η «θέληση» της συντριπτικής μερίδας των πολιτών, για ουσιαστικές κυβερνητικές συνεργασίες και δη των κομμάτων που μέχρι σήμερα είχαν μεν την μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση της οικονομίας, αλλά είναι και τα μόνα που μπορούν να «τραβήξουν το κάρο από τις λάσπες».

Χρόνια τώρα, όλη η Ευρώπη, όλα τα προηγμένη Κράτη, έτσι κυβερνώνται.

Μέχρι κι η παντοδύναμη Μέρκελ έχει ως κυβερνητικό εταίρο το Βεστερβέλε του 3%.

Αν αυτό είχε συμβεί από τα κελεύσματα του Καραμανλή στον Γιώργο Παπανδρέου ή  στη συνέχεια του Γιώργου Παπανδρέου προς τον Σαμαρά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η χώρα θα είχε προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς και δη προς τις μεταρρυθμίσεις.

Χάθηκε χρόνος, το ξέρουν και το ξέρει όλη η κοινωνία.

Χρόνος που ήταν πολύτιμος, αλλά πολλά εξαρτιόνταν από τους κομματικούς στρατούς και τις κομματικές επιδιώξεις.

Τώρα, αν αποτύχουν, αν οι στόχοι δεν πραγματοποιηθούν, αν οι μεταρρυθμίσεις βαλτώσουν και πάλι στα γρανάζια του κομματισμού και των επιδιώξεών του, τότε η κόλαση του Δάντη, που αναφέραμε στον πρόλογό μας, θα είναι προ των πυλών.

Η Ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλα μέτρα.

Όμως, τόσο στα έσοδα, όσο και σε άλλους τομείς του βαθύτατου Κράτους (ΕΟΠΠΥ), υπάρχουν υστερήσεις και «μαύρες» τρύπες.

Πώς θα καλυφθούν;

Μέχρι σήμερα, το μόνο που καταφέραμε είναι ένας στοιχειώδης προγραμματισμός αναφορικά με τα έξοδα και τα έσοδα.

Κι αυτός βασισμένος στα χρήματα της βοήθειας – Μνημονίου.

Γιατί είναι πενιχρά τα έσοδα;

Αφενός λόγω της αδυναμίας πολλών να είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους κι αφετέρου λόγω της πρωτοφανούς αδυναμίας του Κράτους και των ελεγκτικών του μηχανισμών.

Έχουμε φτάσει στο τέλος Ιουνίου κι ακόμη το Κράτος δεν μπορεί να δεχθεί φορολογικές δηλώσεις, αφού τα συστήματά του είναι παλαιολιθικά.

Έχουμε φτάσει στο τέλος Ιουνίου και τα έξοδα των ΔΕΚΟ και των ΟΤΑ παραμένουν στα ίδια επίπεδα με το φαύλο παρελθόν.

Έχουμε φτάσει στο τέλος Ιουνίου κι η μαύρη τρύπα του ΕΟΠΠΥ μεγαλώνει, με δαπάνες διπλάσιες από αυτές της Σουηδίας!

Έχουμε φτάσει στο τέλος Ιουνίου κι όλα μοιάζουν ακίνητα, ξεχαρβαλωμένα.

Έχουμε φτάσει στο τέλος Ιουνίου του σωτηρίου έτους 2013 και στον κυβερνητικό ανασχηματισμό αναζητούνταν επί μακρό λύσεις αναφορικά με το ποιο υπουργείο θα πάρει κάποιος Παναγιωτόπουλος ή κάποιος Κουκουλόπουλος, ή κάποια Βούλτεψη ή κάποια άλλη κυρία με μοναδικό προσόν το επίθετο που της κληρονόμησε ο πατέρας της…..

Επιτέλους, ας σοβαρευτούν τα κομματόσκυλα.

Ακούω κάποιους νεοδημοκράτες να …σιχτιρίζουν την συγκυβέρνηση με το ΠαΣοΚ.

Αν, όμως, δεν υπήρχε ΠαΣοΚ, η χώρα θα ήταν ήδη χωρίς κυβέρνηση και στον δρόμο της …κόλασης του Δάντη.

Ακούω κάποιους πασόκους, να ετοιμάζονται να αποχωρήσουν από το κόμμα τους, επειδή, λένε, έγινε …συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας.

Και τι θέλατε ρε παλικαράκια της βολής και της φακής;

Να βγούμε στην ακυβερνησία, στην αστάθεια, στα λημέρια του …Δάντη;

Άει σιχτίρ κι εσείς κι ο γρύλος σας.

Από εδώ και στο εξής, η χώρα θα κυβερνάται με τέτοιες κυβερνήσεις.

Συμμαχικές και συνεργασίας.

Η σημερινή, φαντάζει καλύτερη από μια αντίστοιχη των προέδρων Αλέξη και Πάνου.

Με ή χωρίς τη συμμετοχή του Κουβέλη.

Η ουσία είναι ότι δεν χωράνε άλλες καθυστερήσεις, συμβιβασμοί και μικροκομματικοί υπολογισμοί.

Δεν αφορούν και δεν ενδιαφέρουν την κοινωνία που ματώνει καθημερινά από τις συνέπειες της κρίσης.

Συνεπώς, αν και αυτή η κυβέρνηση δεν αντιληφθεί επί της ουσίας και στην πράξη κι όχι μόνο δια των λόγων, ότι πρέπει να διαθέσει όλες τις της δυνάμεις χωρίς μεμψιμοιρίες και ευκαιριακούς συμβιβασμούς για να αντιστρέψει την κατάσταση και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, τότε δεν θα έχει μέλλον ούτε αυτή, ούτε η Ελλάδα.

Πολλοί μιλάνε για την τελευταία ευκαιρία κι έχουν δίκιο!