Ο Σκορδάς κι ο συντονισμός της κυβέρνησης

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ο Θανάσης Σκορδάς θεωρείται από τα πλέον εργατικά, αποτελεσματικά και σοβαρά μέλη της κυβέρνησης και υπό αυτό το πρίσμα προκαλούν προβληματισμούς οι χειρισμοί του στο ζήτημα των πλειστηριασμών.

Εκ πρώτης όψεως η κίνησή του δείχνει πρόχειρη και άκαιρη, αφού μέχρι το τέλος του 2013 οι πλειστηριασμοί είναι «παγωμένοι».

Η οπισθοχώρησή του, μετά τις αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν ήταν αναπόφευκτη, συνέπεια που

τραυματίζει τόσο την εικόνα του ίδιου, όσο και της κυβέρνησης.

Είναι ακατανόητη η ενέργεια του υφυπουργού, να προβάλλει τι γίνεται στην Ισπανία (που πράγματι χάνονται περιουσίες από πλειστηριασμούς καθυστερούμενων δανείων) την ώρα που, εδώ, αναζητούνται ρυθμίσεις για διευκολύνσεις των δανειοληπτών, ούτως ώστε να μπορούν ν’ αποπληρώνουν έστω και μέρος των οφειλών τους.

Δείχνει ότι δεν υπάρχει κοινός βηματισμός στην κυβέρνηση, δείχνει εικόνα «προσωπικής ατζέντας» του κάθε υπουργού ή υφυπουργού.

Δείχνει ότι δεν υπάρχει κοινή δράση αναφορικά με κυβερνητικά στελέχη, που πολλές φορές δεν συμβαδίζουν με τις ανάγκες της κοινωνίας και του πολιτικού ορθολογισμού.

Κι αν αυτό συμβαίνει από τον επιμελή και ρεαλιστή Σκορδά, τότε εύκολα φανταζόμαστε τι συμβαίνει με διάφορα μπαϊράκια άλλων.

Είναι απορίας άξιο αν είναι τόσο δύσκολο να συντονιστούν δράσεις και προτεραιότητες, χωρίς να γίνονται οι διάφορες παλινωδίες και γκάφες, που εκ των υστέρων τρέχουν να καλύψουν.

Επιπλέον, αναρωτιόμαστε γιατί η κυβέρνηση να επωμίζεται ένα αχρείαστο πολιτικό κόστος, που θα μπορούσε να αποφευχθεί με μια απλή ενδοκυβερνητική συνεννόηση;

Από την άλλη πλευρά, οφείλουμε να πούμε ότι πολλές φορές έχουμε επικρίνει και κατακρίνει πολιτικούς που δεν έκαναν τίποτα για τα προβλήματα και ζητήματα των υπουργείων τους, με αποτέλεσμα την τελμάτωση και την επιχείρηση αντιμετώπισής τους την τελευταία στιγμή και υπό καθεστώς πίεσης.

Τώρα, που ο Σκορδάς ανοίγει το θέμα ενός κεφαλαιώδους προβλήματος και έχουμε τη χρονική άνεση να βρούμε λύσεις, πάλι φωνάζουμε και πάλι επικρίνουμε και κατακρίνουμε.

Το ζήτημα των οφειλών δανειοληπτών στις τράπεζες αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του τραπεζικού συστήματος και της ίδιας της οικονομίας.

Πρέπει λοιπόν, να αντιμετωπιστεί με σχέδιο και υπευθυνότητα.

Κάτι ακόμη.

Ας μη ξεχνάμε ότι ήδη εμφανίστηκαν εταιρείες που καταβάλλουν μετρητά χρήματα στις τράπεζες για ν’ αγοράσουν χρέος (δηλαδή αυτά τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια), με σαφή σκοπό την από μέρους τους εκμετάλλευση ακινήτων και την πώλησή τους σε ξένους που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον. Δεν ενδιαφέρονται βεβαίως για διαμερίσματα στην Κυψέλη ή στο Περιστέρι, αλλά για ακίνητα φιλέτα σε προάστια του λεκανοπεδίου ή βίλες της περιφέρειας και του νησιωτικού συμπλέγματος.

Και αυτό το ζήτημα οφείλουμε να το δούμε. Όπως και πολλά άλλα.

Αλλά με νηφαλιότητα, με σχεδιασμό, με κινήσεις που δεν προκαλούν πανικό στην κοινωνία…