Ο Φώτης ή Φανούρης ή απλώς ο μικρός Κουβέλης…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ήταν ακριβώς πριν έναν χρόνο.

Ο γέρο Φώτης ή Φανούρης Κουβέλης έχασε την ευκαιρία να καταστεί ο πιο υπεύθυνος και σώφρων Αριστερός του τόπου.

Με μια από τις γνωστές «εμπρός –πίσω» κινήσεις του, αρνήθηκε να πει στη Βουλή το όνομα «Σταύρος Δήμας» κι η χώρα οδηγήθηκε στα τάρταρα και στη λαίλαπα του Τσίπρα, του Βαρουφάκη, της Ζωής, του Λαφαζάνη, του Στρατούλη, της Χριστοδουλοπούλου, του Καμμμένου, του Κουίκ και των άλλων ιδεοληπτικών, σταλινιστών, εθνικοσοσιαλιστών, αγράμματων υστερικών μουλάδων.

Κι όμως, ήταν ο άνθρωπος που με περισσή υπευθυνότητα στήριξε την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, αλλά δεν

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μεταπτυχιακά: Αντίθετοι κόσμοι

Γράφει

ο Τάσος Αβραντίνης

Το σχέδιο νόμου για την Ανώτατη Εκπαίδευση που έθεσε σε διαβούλευση η κυβέρνηση Τσίπρα προβλέπει μεταξύ άλλων την απαγόρευση στα μέλη ΔΕΠ των πανεπιστημίων να λαμβάνουν αμοιβές για τη διδασκαλία τους σε μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών. 

Η προτεινόμενη ρύθμιση αποτελεί μια ακόμη κυβερνητική «πρωτοτυπία», η οποία πλήττει ευθέως το ανταγωνιστικό πανεπιστημιακό πρότυπο που επικρατεί διεθνώς, αποστερώντας τους διδάσκοντες μέλη ΔΕΠ από την αμοιβή για το πρόσθετο αυτό διδακτικό έργο. 

Είναι δε βέβαιο ότι εάν

Άκου Ευριπίδη για τον σύγχρονο φιλελευθερισμό

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

«Μόνο ως συνιστώσα θα μπορούσε να χωράει στη Νέα Δημοκρατία ο νεοφιλελευθερισμός», δήλωσε προσφάτως ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή και αποτυχών να εκλεγεί στις πρόσφατες εκλογές, Ευριπίδης Στυλιανίδης.

Υπεραμυνόμενος της θεμιτής φιλοδοξίας του, να γίνει γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης με την εκλογή του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, επιχείρησε να αναμασήσει την γνωστή καραμέλα του «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού» και του... ανάλγητου νεοφιλελευθερισμού, λησμονώντας φυσικά ότι σε μια φιλελεύθερη –νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να διορίζει

Στοιχειώδη μαθήματα Φιλελευθερισμού για αρχαρίους

Γράφει

ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος

Ώστε κάποια κορυφαία στελέχη της ΝΔ φοβούνται πως το κόμμα, μπορεί να γίνει νεοφιλελεύθερο!

Αν και είμαι απόλυτα σίγουρος πως δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα ακριβώς ομιλούν ενστικτωδώς εν τούτοις αντιδρούν σε μια επερχόμενη πραγματικότητα. Σε μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν θα είναι δυνατόν να είσαι Υπουργός και να διορίζεις σε δημόσιο φορέα της αρμοδιότητάς σου το σύνολο σχεδόν των άνεργων ψηφοφόρων της περιφέρειάς σου (της Ροδόπης λχ). Ούτε και

Είναι θέμα άποψης (Νο13): Χωρίς κανόνες….

Γράφει η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Κι ενώ όλοι κόπτονται για την ελληνική οικονομία και συνεχίζουν να εμπαίζουν τις ελπίδες και να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, η ελεύθερη αγορά της χώρας, λειτουργεί χωρίς κανόνες… 

Ίσως αυτός είναι κι ο λόγος που ακόμη υπάρχει βέβαια, ό,τι απέμεινε…

Και βγαίνουν τα θρασίμια και θυμίζουν ότι εκτός από τέλος του έτους που γιορτάζει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, είναι και τέλος των προθεσμιών για την αποπληρωμή υποχρεώσεων κυρίως φορολογικών! Δόσεις, τέλη, φόροι ακινήτων, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς σε "υποχρέωση" προς ένα κράτος, βαραίνει τον

Ο Βαγγέλης κι ο Κυριάκος

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η εκλογή προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, τείνει να λάβει μορφή εμφυλίου.

Κάποιοι –δυστυχώς αρκετοί- έχουν ξεθάψει τα τσεκούρια του πολέμου των «ισμών» της Νέας Δημοκρατίας.

Μη αντιλαμβανόμενοι ότι ζούμε στο 2016, μη αντιλαμβανόμενοι την απίστευτη κρίση του τόπου, μιλάνε για «Καραμανλισμό» και «Μητσοτακισμό», προσκολλημένοι στο παρελθόν.

Κρίνοντες είτε με βαθειά συναισθηματικά δεδομένα ή και με τη σκέψη τους στη

Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 54)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost,

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Μια στιγμή σ ένα ταξίδι.

Χριστούγεννα 2015, σε χώρα παράξενη, βορινή…

Οι εικόνες εναλλάσσονται.
Πρώτα ήταν μια αντανάκλαση του ήλιου που έσκισε το βαρύ χειμωνιάτικο καιρό και φώτισε μ ένα περίεργο φως τους θάμνους στο προαύλιο του μουσείου, κάνοντας την πρωινή δροσιά να μοιάζει με μικροσκοπικά διαμάντια που παιχνιδίζουν στο φως οι άψογα κομμένες πλευρές τους.
Οι περαστικοί ντυμένοι ζεστά, σαστισμένοι ανασηκώνουν ελαφρά το βλέμμα τους κοιτάζοντας τον ουρανό.
Μοιάζει περίεργο, δεν

Ο αντιμεταρρυθμιστικός λόγος του Βαγγέλη Μεϊμαράκη

Γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τη συνέντευξη του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στον ΣΚΑΪ, τρεις μέρες μετά τον πρώτο εκλογικό γύρο για την ανάδειξη αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας.

Μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα.

Όχι επειδή ανέβηκαν οι τόνοι μεταξύ των δύο υποψηφίων.

Αυτό αφορά περισσότερο το μέλλον της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο δεν με απασχολεί και τόσο. Απογοητεύτηκα, ακούγοντας- εν καιρώ κρίσης- ακόμα έναν άτολμο πολιτικό.

Ο κ. Μεϊμαράκης εξέφρασε ξεκάθαρα την

ΕΥΑερα: Τα Χριστούγεννα του Εμπενίζερ...

Γράφει

η Εύα Τσαροπούλου

Εμπενίζερ, Εμπενίζερ Σκρουτζ! 

Χριστούγεννα σήμερα!

Όλοι σε θυμούνται και σε μνημονεύουν τα Χριστούγεννα.

Έχεις πάντα εκείνο το καψαλισμένο απ’ το κερί γένι σου.

Εκείνο το λευκό μακρύ νυχτικό σου.

Εκείνη τη σκούφια για το κεφάλι σου, τρύπια και κίτρινη απ’ την πολυκαιρισιά, λες και δεν έχεις λεφτά να πάρεις καινούργια.

Έχεις! Αλλά δεν τα δίνεις!

Γιατί είσαι τόσο τσιγκούνης, που έμαθες να λες και στον εαυτό σου πως τίποτα δεν χρειάζεσαι για να ζήσεις!

Όλα είναι περιττά, ο άνθρωπος άλλωστε γεννήθηκε γυμνός!

Όλα είναι πολυτέλειες που ο

Αντί πυρσό, fax & ράσο…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα βαθύτατα συντηρητικό κόμμα που παρασάγγες απέχει από κάθε όμοιό του στην Ευρώπη, δεν υπάρχει αμφιβολία.

Καταδεικνύεται καθημερινά, τόσο μέσω των πολιτικών του θέσεων, όσο και της ασήμαντης δυναμικής που έχει στα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας και δη στους νέους.

Καταδείχτηκε περιτράνως και από τα περιβόητα… fax.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο κόμμα που να παραμένει τόσο

Της Τσεχίας το ανάγνωσμα κι η απομονωμένη Ελλάδα

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πάλι θάλασσα τα κάναμε.

Έχοντας ουσιαστικά διακόψει, όπως ισχυρίζονται κορυφαίοι διπλωματικοί κύκλοι, τις στενές διπλωματικές επαφές με τις χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού, βρεθήκαμε και πάλι ν’ ανεμίζουμε τα φλάμπουρα της… εθνικής μας περηφάνειας, μόλις ο πρόεδρος της Τσεχίας, Μίλος Ζέμαν, διατύπωσε τις πράγματι προκλητικές απόψεις του.

Ότι η χώρα του θα μπει στην

Ο φιλελεύθερος –μεταρρυθμιστικός λόγος του Κυριάκου

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κυριάκος στην πορεία προς τις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας πολιτεύθηκε με σαφή πολιτικό λόγο και θέσεις.

Αυτό το αναγνωρίζουν οι πάντες, ακόμη κι οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέχρι κι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είχε δηλώσει ότι θα τον ψηφίσει αν ο ίδιος βρισκόταν εκτός του δεύτερου γύρου.

Επιπλέον, τόσο η υπουργική του θητεία και κυρίως οι συγκρούσεις του με το

Η μεγάλη ευκαιρία της Νέας Δημοκρατίας

Γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Είναι αυτονόητο πως οι εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία δεν αφορούν μόνο τους νεοδημοκράτες.

Καταρχήν, η αυξημένη προσέλευση στη διαδικασία εκλογής αρχηγού βάζει τις βάσεις για μία δυναμική αντιπολίτευση, της οποίας ο πολιτικός λόγος, εκτός από εξωστρεφής, μπορεί να είναι ξεκάθαρα διαφοροποιημένος από το παρελθόν αλλά και, θέτοντας μία ανανεωμένη ατζέντα (ουσιαστικών) θεμάτων, δύσκολα αντιμετωπίσιμος από την συμπολίτευση.

Σε ένα γενικό πλαίσιο, αυτό σίγουρα αφορά

Νικητές η βάση της Ν.Δ. κι ο Κυριάκος

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ο παρηκμασμένος κομματικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας ήταν σχεδόν κατηγορηματικός.

Θα είναι επιτυχία, έλεγαν οι περισσότεροι σ’ αυτόν, αν προσέλθουν να ψηφίσουν 150 χιλιάδες άνθρωποι.

Εξ ου και δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν περισσότερα εκλογικά κέντρα, με αποτέλεσμα όχι μόνο την ταλαιπωρία χιλιάδων ανθρώπων που στήθηκαν σε επώδυνες σοβιετικές ουρές για να ψηφίσουν, αλλά και την απώλεια κάποιων χιλιάδων επιπλέον ψήφων, αφού σε

Είναι θέμα άποψης (Νο12): Η ώρα της συλλογικότητας…

Γράφει

η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Κι ενώ η απόδοση ευθυνών έχει αναδειχθεί σε εθνικό σπορ με τη ‘μπάλα’ να βρίσκεται μονίμως στην κερκίδα, με τη χώρα εν τω μεταξύ να ξεπουλιέται με θράσος που μόνο η αριστερά θα μπορούσε να επιδείξει όπως αποδεικνύεται, πολιτικοί χώροι που έχουν τις λύσεις, αντί να λειτουργήσουν συλλογικά, φαντάζουν ελκυστικοί για προσωπικό καπέλωμα από κατά φαντασίαν ηγέτες…

Οι απαντήσεις σε εύλογα και βασανιστικά ερωτήματα που αφορούν στο άμεσο μέλλον της χώρας πόσο μάλλον το απώτερο, δυστυχώς, με τη δεύτερη φορά αριστερά που επιλέξαμε ως σοφός λαός με δόξα και τιμή, τρομάρα μας, δείχνει να είναι πλέον η

Να ξαναγίνει η Νέα Δημοκρατία πολυσυλλεκτική

Γράφει ο Γιάννης Χατζής*

Αρνητικά εκπλήσσουν οι ατελέσφορες προσπάθειες εντυπωσιασμού και αποπροσανατολισμού των ψηφοφόρων από το διακύβευμα των αυριανών εσωκομματικών εκλογών, στις οποίες επιδίδεται ο Απόστολος Τζιτζικώστας στην προσπάθειά του να διαχειριστεί επικοινωνιακά την - από την πλευρά του- έλλειψη πολιτικού στίγματος και αδυναμία συγκρότησης σύγχρονου πολιτικού λόγου. Εκείνο όμως, που είναι άκρως ενδιαφέρον και ταυτόχρονα εξωφρενικό, είναι ότι ο κατευθυνόμενος περιφερειάρχης προσπαθεί να μας αποδείξει ότι είναι «αντισυστημικός». Συνήθως, ο υπερτιμημένος νεοσσός της πολιτικής σολοικίζει, ενώ

Στο Καλντερίμι (154)

Η εβδομαδιαία στήλη του grpost με τα πολιτικά, παραπολιτικά σχόλια, τις Τυπολογίες και το Αθλητικό Καλντερίμι, δια χειρός Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου.

1^η ενότητα

Πολιτικά –Παραπολιτικά σχόλια

@ Καλημέρα, καλημέρα, καλώς ήρθατε στο τελευταίο «Καλντερίμι» του 2015, αφού θα επανέλθουμε του χρόνου, και δη την Κυριακή 10 Ιανουαρίου.

Και δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά το 2015 που φεύγει  ήταν η χειρότερη χρονιά που ζήσαμε, απ’ όλες αυτές, της κρίσης,.

Είχαμε έναν χειμώνα χυδαίου εθνολαϊκισμού, ένα μαύρο καλοκαίρι που η Ελλάδα βρέθηκε ουσιαστικά εκτός Ευρώπης,  σε πλήρη

Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 54)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Επιστολή διαμαρτυρίας Νο.1735,6.

Διαμαρτύρομαι κύριοι.

Διαμαρτύρομαι εντόνως και παντοιοτρόπως, όπως παραδείγματος χάριν, καθέτως και διαγωνίως...

Διαμαρτύρομαι για όλα τα κακώς κείμενα που τα παρακολουθώ αμίλητη να συμβαίνουν γύρω μου.

Διαμαρτύρομαι για την κακή και δη προκλητική συμπεριφορά της 55+ κυρίας υπαλλήλου του ΟΑΕΕ Ομονοίας όπου όταν έφτασε επιτέλους η

ΕΥΑερα: «ΕΡΤ: Της αδικιάς τα λάχανα, καζάνι δεν τα βράζει…»

Γράφει

η Εύα Τσαροπούλου

Ήμουν στην Γ’ Δημοτικού θυμάμαι…

Η δασκάλα μου, κυρία Δήμητρα τη λέγανε, ήτανε μια κακιά γυναίκα!

Σαν τέτοια την κατέγραψε η ψυχή μου και δεν την ξέχασα ποτέ. Γιατί πολλές φορές μ’ αδίκησε, για πολλές αιτίες, μα πιο πολύ πονούσαν εκείνες που είχανε να κάνουνε με την αξιοσύνη μου.

Εγώ, που λες, έγραφα καλές εκθέσεις ή έτσι μου λέγανε τέλος πάντων και σάμπως δίκιο να είχανε, όπως τουλάχιστον φάνηκε απ’ αυτό που έπαθα παρακάτω.

Έγραφα την έκθεση –μέσα- στην αίθουσα τη σχολική.

Την έπαιρνε η κυρία Δήμητρα, τη

Υπνοβάτες στα χαρακώματα

Γράφει

ο Ευάγγελος Βενιζέλος

Α. Κυκλοφορεί υπό διάφορες εκδοχές μια αλληλουχία πολιτικών σκέψεων που μπορεί να κωδικοποιηθεί ως εξής:

1. Η ήττα των κομμάτων που διαχειρίστηκαν την κρίση μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ήταν αναπόφευκτη λόγω των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων της δημοσιονομικής προσαρμογής και των διαρθρωτικών αλλαγών αλλά και λόγω των ιστορικών ευθυνών τους για τη διαχείριση του παρελθόντος, δηλαδή της μεταπολιτευτικής περιόδου που ναι μεν ανύψωσε εντυπωσιακά το επίπεδο ζωής, διαμόρφωσε όμως

Μια αφύσικη σχέση που τρίζει...

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αλήθεια, είχε κάποιος νοήμων την πεποίθηση ότι η «συμμαχία» του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες εμπεριείχε οτιδήποτε άλλο πλην της ανίερης συμμαχίας για τις καρέκλες της εξουσίας;

Μόνο αφύσικη ή ανάρμοστη μπορεί να χαρακτηριστεί αυτή η στρατηγική συμμαχία.

Δυο κόμματα με παντελώς διαφορετικά αξιακά χαρακτηριστικά, δυο κόμματα που διαφωνούσαν στα πάντα κι εξακολουθούν να το κάνουν.

Τους ένωνε, όπως είπαμε, η

Η διγλωσσία κι οι Γκεμπελίσκοι

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά το πρώτο βήμα για να επανεκκινήσει η οικονομία.

Η συμφωνία αποτελεί την επιτομή της έξυπνης κίνησης.

Πολύ περισσότερο αφού τα αεροδρόμια στα χέρια του κράτους, αποτελούσαν ντροπή για μια ευρωπαϊκή χώρα και δη για μια χώρα που έχει τον τουρισμό ως βαριά βιομηχανία.

Και μάλιστα, όταν στο προσφερόμενο τίμημα που καρπώνεται το ελληνικό κράτος, δεν συνυπολογίζονται τα χρήματα που θα

Συντηρητικοί, φιλελεύθεροι και Κυριάκος

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Με δεδομένο ότι η Νέα Δημοκρατία ουδέποτε στην ουσία ήταν φιλελεύθερο κόμμα –πλην κάποιων μικρών χρονικών διαστημάτων-  ουδένα πρέπει να ξενίζει η διασπορά φιλελεύθερων πολιτών σε διάφορα άλλα κόμματα.

Ούτε πρέπει να ξενίζει ότι υπάρχουν μεγάλες κοινωνικές δυνάμεις που αισθάνονται πολιτικά άστεγες  ή έστω φιλοξενούμενες περιστασιακά στη Νέα Δημοκρατία.

Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και επί των ημερών του Κωνσταντίνου Καραμανλή της μεταπολίτευσης, το κράτος ήταν το κύριο συστατικό πέριξ του οποίου κινείτο

Είναι θέμα άποψης (Νο11): Άλλος πληρώνει, άλλος πίνει…

Γράφει η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Όλο και πικραίνει η γεύση της αριστεράς που οδήγησε το αδιέξοδο κι η ανικανότητα όλων των προηγούμενων ν’ αποφασίσουν να δοκιμάσουν οι Έλληνες… 

Τι θα γίνει όμως όταν σταματήσουν να πληρώνουν αυτοί που επιβαρύνονται ώστε να… κερνιούνται οι συνήθεις "ύποπτοι"…;

Και προφανώς, γρήγορα όπως περιμέναμε, φτάσαμε στο σημείο να πλειοψηφούν εκείνοι που μετάνιωσαν για την ευκαιρία διακυβέρνησης που έδωσαν στην

Περί διαπραγμάτευσης

Γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Παρακολουθώντας τη νέα διαπραγματευτική προσπάθεια της κυβέρνησης με το κουαρτέτο των δανειστών, φάνηκε και πάλι πως το κύριο διαπραγματευτικό όπλο της πρώτης αποτελεί το ότι είναι μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.

 Δηλαδή, είχαμε επανάληψη της γνωστής πλέον στρατηγικής που περίπου λέει «Είμαι κυβέρνηση, θέτω κόκκινες γραμμές και δεν κάνω πίσω γιατί εκλέχθηκα και γιατί είναι κόκκινες οι γραμμές.». Μαθαίνουμε για παράδειγμα ότι, σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό, αν και στο δημοσιονομικό σκέλος οι δύο πλευρές έχουν καλύψει το 70% των δεσμεύσεων, για το μείζον θέμα, τη μελλοντική δομή του συστήματος, η κυβέρνηση δεν

Στο Καλντερίμι (Νο 153)

Η εβδομαδιαία στήλη με τα πολιτικά –παραπολιτικά σχόλια, τις Τυπολογίες και το Αθλητικό Καλντερίμι, δια χειρός Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου

1^η ενότητα

Πολιτικά –Παραπολιτικά σχόλια

@ Καλημερίζω όλους κι όλες σας!

@ Βρε τα παλικαράκια της Κουμουνδούρου…

Στήνουν, μαθαίνω, νέα συνδικαλιστική παράταξη, επειδή δεν μπορούν νε ελέγξουν τους συνδικαλιστές.

Οι περισσότεροι των οποίων, της παράταξης «ΜΕΤΑ» (Μέτωπο Ανατροπής),  πήγαν με τους Λαφαζάνηδες.

Αλλά κι όσοι δεν πήγαν …δραστηριοποιούνται μέσω της ΜΕΤΑ.

@ Εν όψει λοιπόν του συνεδρίου της ΓΣΣΕ την Άνοιξη, έχουν αρχίσει σκέψεις και διεργασίες για την

Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 53)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Ακούσατε κάτι;

Λοιπόν τι καταλάβατε;

Άνοιξαν και τα σύνορα με την F.Y.R.O.M - αυτός λέει, είναι ο political correct όρος - στην Ειδομένη και όλα καλά και όλα ανθηρά και πάλι ...

-Κλείσανε τα σύνορα, φωνασκούσαν κάποιοι, και η HP θα μας φύγει ...

Σιγά λέω εγώ και που θα βρει χειρότερα να πάει;

Και άνοιξαν και πάλι τα σύνορα όμορφα και ήρεμα δίχως αστυνομική βία.

Αλλάξαν οι καιροί.

Η αστυνομία επιτελεί πλέον και

ΕΥΑΕΡΑ: Τα παιδιά ενός ηλίθιου γονιού…

Γράφει

η Εύα Τσαροπούλου

Σπουδαγμένο κορίτσι η Μαρία και από εμφάνιση; 

Μια κούκλα ζωντανή! 

Δεν είχε προλάβει να ακουμπήσει το μονόπετρο του αρραβώνα στο δάχτυλό της κι η μάνα της, η κυρία Πιπίτσα άρχισε το πίρι πίρι:

- Κοίτα τώρα να του σκαρώσεις κανένα κουτσούβελο, να γίνει κι ο γάμος μάνι-μάνι, να τελειώνουμε! Άντε! Γιατί οι πολλές οι γνωριμιές καλό δεν κάνουν!

Η φωνή της μάνας ήταν ισχυρότερη απ’ αυτή της γνώσης στο μυαλό της Μαρίας.

Συμβαίνει αυτό· η Κατίνα μέσα μας ανταγωνίζεται με τις κραυγές της την καημένη τη Φρόνηση που, με τη σιγανή, ξεψυχισμένη ανάσα της, σχεδόν ποτέ

Στον σταθμό του Μονάχου

Γράφει

ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

Στο βήμα ήταν η Σώτη Τριανταφύλλου, ο Γιώργος Καμίνης, ο Σταύρος Λειβαδάς, ο Πάνος Καρβούνης και ο υπογράφων. 

Περιμέναμε τον υπουργό κ. Μουζάλα για να συμμετάσχει στη συζήτηση για το «μεταναστευτικό - προσφυγικό» που οργάνωσε η Κίνηση Πολιτών στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. 

Προς στιγμήν ανησύχησα ότι αν

Ο ταλαντούχος κ. Τσίπρας

Γράφει

ο Νότης Παπαδόπουλος

Τελικά ο κ.Τσίπρας μπορεί να πει την πιο απίθανη ιστορία με την πιο καταπληκτική φυσικότητα ακόμη και μπροστά στις κάμερες. Χωρίς ένα σαρδάμ, ένα κόμπιασμα, έναν μορφασμό που θα μπορούσε να τον προδώσει - να δώσει την εντύπωση ότι ίσως δεν είναι και τόσο σίγουρος για όσα λέει. Αν δεν ήταν Πρωθυπουργός θα μπορούσε να είναι κατάσκοπος την εποχή του ψυχρού πολέμου - να κοροϊδεύει ακόμη και τους ανιχνευτές ψεύδους.

Στην συνέντευξή του στην ΕΡΤ - την οποία έδωσε για να περάσει το μήνυμα ότι νιώθει ασφαλής με τους 153 της κυβερνητικής πλειοψηφίας κι ότι

Προσπαθώ, αλλά δεν ελπίζω

Γράφει

ο Αδαμάντιος Πεπελάσης

Μα στα σοβαρά πιστεύετε ότι η ελληνική κοινωνία έχει βρει διεξόδους από την πολλαπλή κρίση; 

Είµαστε στην καρδιά της κρίσης και αναρωτιέµαι ποιο θαύµα θα µας βγάλει απ’ αυτήν.. 

Υπάρχει πραγµατική πρόταση από την κυβέρνηση της κυλιόµενης κολακείας και παραπλάνησης του ψηφοφόρου ή από τις

Βιτριόλι και… συναίνεση…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αμφισβητεί κάποιος νοήμων άνθρωπος ότι η κυβέρνηση Τσίπρα αποτελεί προϊόν της χρόνιας κι ασύστολης δημαγωγίας και χιλιάδων ψεμάτων, με τα οποία απέσπασε τη σχετική πλειοψηφία στο κοινοβούλιο;

Αμφισβητεί κάποιος σκεπτόμενος άνθρωπος ότι η γελοία –δήθεν- διαπραγμάτευση των Τσίπρα και Βαρουφάκη διέλυσε ότι υπήρχε όρθιο στην οικονομία, οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα της εξόδου από την Ευρωζώνη και τελικά

Δεν είναι δυνατόν ρε Λάκη…

Γράφει

ο Νίκος Κατσαρός

«Απουσιάζει εκτάκτως», μετά από λίγες μέρες «απουσιάζει λόγω ασθένειας».

Μετά τίποτε.

Απλά στην τελευταία σελίδα της «Εφημερίδας των Συντακτών» υπήρχε κάποιο άλλο κείμενο.

Τότε ανησύχησα και το μυαλό μου πήγε στο κακό.

Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα ερχόταν τόσο γρήγορα και τόσο ξαφνικά. 

Ο Λάκης «έφυγε» από εγκεφαλικό.

Είχε κλείσει τα εξήντα του.

Εγώ όμως έχω στο μυαλό μου την εικόνα του, όπως τον

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο πολιτικός λόγος της αδράνειας

Γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Τα αντιμεταρρυθμιστικά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας δεν είναι μόνο αναμενόμενα.

 Είναι και θεμιτά. 

Αυτό που αποτελεί παθογένεια είναι η Αντιμεταρρύθμιση σαν πυλώνας πολιτικής ταυτότητας. 

Όχι δηλαδή σαν αντανακλαστικό, αλλά σαν αυτοσκοπός και, στη περίπτωση της Ελλάδας, σαν την πιο σταθερή πολιτική πρακτική. Δεν ομιλούμε για τον Συντηρητισμό ως κοινωνική και πολιτική συνιστώσα, αλλά για τη θεσμικά διατυπωμένη άρνηση μίας κοινωνίας στην αλλαγή.

Αυτό που συμβαίνει με τη χώρα μας είναι

Είναι θέμα άποψης (Νο 10): Πόσο πια…;

Γράφει η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Όσο κι αν είναι πολλά αυτά που συμβαίνουν, δείχνουμε να διαθέτουμε κι άλλη ανοχή και περισσή προσαρμοστικότητα ως λαός. 

Πόσο όμως πια θα επιτρέπουμε να συνεχίζουν να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας…;

Μέχρι κάποια στιγμή μετά τη διαπίστωση ότι τελικά πρόκειται για κρίση, είχαμε πιστέψει ότι αποτελούμε λαό- πείραμα για διάφορα που ήθελαν να υλοποιήσουν οι δανειστές και εταίροι μας, ώστε να σώσουν τους επόμενους που όλοι φοβόταν ότι θ’ ακολουθήσουν.

Μετά ήρθαν οι εκλογές της

Στο Καλντερίμι (Νο 152)

Η εβδομαδιαία στήλη του grpost, με τα πολιτικά –παραπολιτικά σχόλια, τις Τυπολογίες και το Αθλητικό Καλντερίμι, δια χειρός Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου.

@ Καλημέρα, καλημέρα, καλώς σας βρήκα κι αυτή την Κυριακή….

Πάμε κατ’ ευθείαν στο ψητό.

@ Βρε τον γέρο Βασίλη…

Τον Λεβέντη ντε;

Που φωνάζει για τη διαπλοκή, που ωρύεται εναντίον πάντων, που καταριόταν μέσω του τηλεοπτικού του σταθμού τους πολιτικούς αντιπάλους του να … βγάλουν καρκίνο, που εμφανίζεται άσπιλος κι αμόλυντος…

Ολόκληρη τροπολογία έστησε για