Στον αέρα οι εκλογές ή … είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

«Γίναμε ρεζίλι των σκυλιών και χλεύη του Τσίπρα», είπε χαρακτηριστικά στον γράφοντα βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, εξ εκείνων που ο λόγος του είναι πάντα μετρημένος, εμπεριστατωμένος και ουδόλως εμφορούμενος από στοιχεία λαϊκισμού.

Κι όντως έτσι είναι. Στο υπεροπλλαπλάσιο μάλιστα.

Το βέβαιο είναι ότι στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης τίποτα δεν κινείται κι

όλοι «βράζουν» με όλους.

Η Νέα Δημοκρατία εκτός από τις κάλπες, χάνει καθημερινά κι όση αξιοπιστία της έχει παραμείνει.

Κόμμα με τεράστια ιστορία, που ηγήθηκε όλων των μεγάλων επιλογών της Ελλάδας μετά την μεταπολίτευση, έφτασε στο σημείο να αδυνατεί να διοργανώσει αδιάβλητες εσωτερικές διαδικασίες.

Την ώρα μάλιστα, που εξακολουθεί να φιλοδοξεί ότι θα κυβερνήσει πάλι τη χώρα.

Η χθεσινή συνεδρίαση της Κ.Ο. υπό την προεδρία του Γιάννη Πλακιωτάκη, αποκάλυψε για μια ακόμη φορά την ένδεια.

Να το πούμε ευθέως.

Οι διαφορές εντός της Νέας Δημοκρατίας είναι τεράστιες.

Όχι μόνο στα πρόσωπα που διεκδικούν την κυριαρχία της.

Αλλά και ιδεολογικές.

Κι όχι μόνο.

Οι τάσεις στο ζήτημα συνεννόησης ή συναίνεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανέστατες.

Τόσο σε επίπεδο βουλευτών, όσο και στελεχών.

Κυρίως όμως ανάμεσα στους τέσσερις υποψηφίους προέδρους.

Κι εδώ καταλαβαίνει ο κάθε νοήμων ότι η απουσία κάθε συζήτησης για το ποιο κόμμα επιθυμούν να είναι η Νέα Δημοκρατία στο εγγύς κι απώτερο μέλλον, μόνο κακό προκάλεσε.

Ο καθένας ισχυρίζεται ότι θέλει, αναλόγως των πολιτικών –ιδεολογικών του καταβολών.

Με μοιραίο επακόλουθο να προκαλείται ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση.

Η ουσία είναι ότι η εσωκομματική διαδικασία είναι κυριολεκτικά στον αέρα.

Η ημερομηνία της 13^ης Δεκεμβρίου που ήταν επιθυμητή, αυτή τη στιγμή μόνο από θαύμα θα γίνει εφικτή.

Κι επειδή θαύματα ούτε έγιναν ποτέ ούτε θα γίνουν, όλα δείχνουν μια νέα ημερομηνία που άρχισε να διαρρέεται αρμοδίως κι αναρμοδίως.

Αυτή της 10^ης Ιανουαρίου.

Εξέλιξη που μεγεθύνει το ήδη υφιστάμενο χάσμα, πολύ περισσότερο όταν κάποιοι μιλούν ήδη για φυγόκεντρες τάσεις.

Χθες, αναβλήθηκε η συνεδρίαση της ΚΕΦΕ.

Καμιά σοβαρή εταιρεία δεν μπορεί να εγγυηθεί τη διαδικασία.

Το δε ρεπορτάζ αναφέρει ότι ακόμη κι η Vodafone που την τελευταία στιγμή εκδήλωσε ενδιαφέρον για ν’ αναλάβει τη διαδικασία, εμφανίζεται άκρως επιφυλακτική.

Όχι μόνο για τεχνικούς λόγους, αλλά κι εξ αιτίας της αδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας να καταθέσει οικονομική προσφορά εφάμιλλη του στοιχειώδους κόστους της διαδικασίας, αλλά και της οργανωτικής αδυναμίας της, αφού δηλώνει ότι είναι έτοιμη μόνο κατά 70% .

Την ίδια στιγμή, η πλευρά του Βαγγέλη Μεϊμαράκη αναφέρει ότι «δεν θεοποιεί την ημερομηνία των εκλογών, ενώ από το περιβάλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη εκφράζεται η άποψη ότι «αν δεν υπάρξει φερέγγυα εταιρεία που θα εγγυηθεί τη διενέργεια των εκλογών και το αδιάβλητό τους», δεν υπάρχει αντίρρηση μετάθεσής τους.

Από την πλευρά τους, οι Απόστολος Τζιτζικώστας και Άδωνις Γεωργιάδης, επιμένουν ότι οι εκλογές πρέπει να διεξαχθούν πάση θυσία στις 13 Δεκεμβρίου, ακόμη και με τη λειτουργία κάποιου call center.

Κάτι όμως, που δεν διασφαλίζει το αδιάβλητο.

Μύλος!

Να τονίσουμε και κάτι ακόμη.

Στο πολιτικό παρασκήνιο συζητείται εδώ και καιρό η αναβολή των εκλογών κι η εκλογή ενός προέδρου μέσω μια ευρείας διαδικασίας (ίσως ένα έκτακτο συνέδριο), ο οποίος θα παραμείνει στην ηγεσία μέχρι το καλοκαίρι που είναι προγραμματισμένο το τακτικό συνέδριο.

Μάλιστα, αποκαλύπτουμε και ονόματα που κυκλοφορούν στο πολιτικό παρασκήνιο, ότι θα μπορούσαν να ηγηθούν μιας τέτοιας προσπάθειας.

Ντόρα Μπακογιάννη και Σταύρος Δήμας.

Σ’ αυτό το ενδεχόμενο αντέδρασε ήδη ο γραμματέας Ανδρέας Παπαμιμίκος:

«Θα το πω ωμά», ανέφερε. «Όσοι διακινούν σενάρια αλλαγής τρόπου εκλογής προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, έχουν στόχο τη διάλυσή της»….

Εν κατακλείδι.

Μόνο όσοι εθελοτυφλούν δεν κατανοούν ότι η πορεία του κόμματος προς τις εκλογές, κατέδειξε και ανέδειξε τεράστια ζητήματα στο εσωτερικό του.

Ζητήματα που δεν είναι διόλου εύκολο να αμβλυνθούν στο μέλλον, ακόμη κι αν ουδείς αμφισβητήσει το παραμικρό.

Βλέπετε, εκλείπει επιπλέον κάτι ιδιαιτέρως σημαντικό για την συνοχή ή και την ενότητα του κόμματος.

Ο συνεκτικός κρίκος της εξουσίας ή η προοπτική αυτής.

Τόσο σε μεγάλο μέρος της βάσης, όσο και στο ίδιο το σώμα της Νέας Δημοκρατίας.