Στην υγειά των ιθαγενών…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

«Το ντέρμπι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο κι εσύ πνίγεσαι με δίχρωμα κασκόλ…

Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου μ’ εμάς;»…

Επίκαιροι στίχοι που καταδεικνύουν το στημένο πολιτικό σκηνικό και τα αδιέξοδά του.

Προσέξτε.

Βγήκε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κι άρχισε να λέει –χωρίς να έχει καμιά δουλειά περί τούτου- ότι δεν είναι επαρκής ο

αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων κι ότι για το ασφαλιστικό ευθύνεται το PSI, λησμονώντας προφανώς ότι κι ο ίδιος το είχε ψηφίσει αλλά κι ότι εξ αιτίας αυτού μειώθηκε κατά 106 δις ευρώ το δημόσιο χρέος, ενώ μπορεί τα ασφαλιστικά ταμεία να έχασαν 13 δις, αλλά μόνο τα τελευταία πέντε (5) χρόνια, έχουν εισπράξει ως επιχορήγηση από το ελληνικό δημόσιο περισσότερα από 60 δις!

Κι αν υποθέσουμε ότι αυτά τα είπε ο Παυλόπουλος που είναι γνωστός για τις κατά καιρούς υπερβολές κι ανακρίβειές του, τότε τι πρέπει να πούμε για τους άλλους;

Δηλαδή, τους συγκυβερνώντες Τσίπρα και Καμμένο, που λίγο μετά ισχυρίστηκαν τα ίδια;

Ούτε συνεννοημένοι να ήταν.

Προφανώς για να πείσουν ότι για τις επερχόμενες  δραματικές μειώσεις των συντάξεων, φταίνε οι άλλοι, οι κακοί, οι ανάλγητοι…

Το στημένο σκηνικό συμπληρώθηκε με την πρόσκληση των πολιτικών αρχηγών για σύσκεψη υπό την προεδρία του προέδρου.

Όταν κάτι τέτοιο είναι σαφής παραβίαση του Συντάγματος, αφού μπορεί να προβλεπόταν στο άρθρο 30 του Συντάγματος του 1975, αλλά καταργήθηκε στην αναθεώρηση του 1986 κι έκτοτε υφίσταται νομικό και Συνταγματικό κενό.

Σε τελική ανάλυση, για ποιον λόγο να συνέλθει τώρα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, όταν κάτι τέτοιο δεν έγινε (από τον πρόεδρο Παυλόπουλο και τον πρωθυπουργό Τσίπρα) ακόμη κι όταν η χώρα βρέθηκε σχεδόν και με τα δυο πόδια εκτός Ευρωζώνης το προηγούμενο καλοκαίρι;

Ουδείς λόγος για την αλήθεια.

Ότι, δηλαδή, όλα αποτελούν ένα επικοινωνιακό παιγνίδι της κυβέρνησης με την ανοχή (sic) του προέδρου της Δημοκρατίας.

Ότι, δηλαδή, για την κατάντια του ασφαλιστικού δεν φταίει κανένα PSI, αλλά το γιγάντιο κράτος και τα ρουσφέτια σ’ αυτό, οι διπλές και τριπλές συντάξεις, οι συντάξεις σε ηλικίες 40 και 45 ετών κι οι σπατάλες στην περίθαλψη.

Ουδεμία διάθεση για μια συγγνώμη.

Ούτε καν από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, που επί των ημερών του ως υπουργός πέρασαν τις πόρτες του δημοσίου 865 χιλιάδες άνθρωποι, που εκτός άλλων δεν είχαν καρέκλες να καθίσουν (όρα σημείωση και αναλυτικό πίνακα στο τέλος του άρθρου).

Τα ξεχάσαμε;

Οι άνθρωποι αυτοί, συμπεριλαμβανομένης της Αριστεράς, επί σαράντα χρόνια μοίραζαν τα λάφυρα του Κράτους στους κομματικούς στρατούς και την κατάντια μας την ξέρουμε και την βιώνουμε όλοι.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι δεν αλλάζουν.

Ότι δεν βάζουν μυαλό.

Ότι δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα.

Ότι δεν μαθαίνουν από τα εγκληματικά λάθη τους.

Καμιά κουβέντα για σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης.

Μόνο περιφερόμενα φαντάσματα στις πλάτες ενός ζαλισμένου κι εν πολλοίς αδαούς εκλογικού σώματος, εξ ίσου συνυπεύθυνου για όσα υφίσταται.

Είναι σαφές ότι τον τόπο κυβερνούν τα απομεινάρια ενός ελαχιστότατου πολιτικού συστήματος.

Ναρκισσευόμενοι μίμοι και απαίδευτοι ερασιτέχνες –λαοπλάνοι.

Με λόγο δημαγωγικό και ανήθικα κυνικό.

Τραγικές φιγούρες που επικαλούνται το νέο κι ας είναι πιο παλιό κι από το παλιό.

Χωρίς σχέδιο,  με κατασκευασμένες αλήθειες και έκδηλη κουτοπονηριά.

Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα.

Το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα, συμπολιτευόμενο κι αντιπολιτευόμενο, δίνει τα ρέστα του.

Η πορεία του τόπου έτσι όπως είναι τα πράγματα είναι προδιαγεγραμμένη κι η κατάσταση δείχνει να μην πηγαίνει άλλο.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Δεν βγαίνουν.

Η δραχμούλα σύντομα θα μας απασχολήσει ξανά.

Προς δόξα όλων εκείνων που αγκυλωμένοι στις σαραντάχρονες πολιτικές φαυλότητες, δεν επιθυμούν καμιά προσαρμογή κι αντιστρατεύονται πλήρως την ευρωπαϊκή κανονικότητα του τόπου.

Για να εξακολουθούν να διαμοιράζουν τα κρατικά ιμάτια και να περνούν καλά εις υγεία των κορόιδων ή έστω των αφελών ή για την ακρίβεια των ιθαγενών…

Σημείωση:

Την περίοδο υπουργίας του νυν προέδρου της Δημοκρατίας (2004- 2009), πέρασαν τις πόρτες του δημοσίου:

·         Μόνιμοι και αορίστου χρόνου 167.230

·         Ορισμένου χρόνου-εποχικοί 330.515

·         Συμβασιούχοι έργου 161.383

·         Ωρομίσθιο προσωπικό 120.826

·         Αναπληρωτές καθηγητές 83.636

·         Θητεία 1.542

·         Σύνολο 865.130

Στην πλειοψηφία τους οι προσλήψεις της περιόδου εκείνης δεν έγιναν μέσω ΑΣΕΠ.  Έξι στις 10 ήταν για υπαλλήλους με σύμβαση έργου ή ορισμένου χρόνου, οι διαδικασίες για τις οποίες δεν υπάγονταν τότε στον έλεγχο της ανεξάρτητης Αρχής. Αντιθέτως, μόνο δύο στις δέκα προσλήψεις αφορούσαν μόνιμο προσωπικό, για το οποίο οι φορείς ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν διαφανείς διαδικασίες. Ωστόσο, και σε αυτή την περίπτωση καθιερώθηκε η προφορική συνέντευξη! Ταυτοχρόνως, με το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου κατέστη δυνατή η μονιμοποίηση 35.240 συμβασιούχων που απασχολούνταν στο Δημόσιο