Νικητές η βάση της Ν.Δ. κι ο Κυριάκος

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ο παρηκμασμένος κομματικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας ήταν σχεδόν κατηγορηματικός.

Θα είναι επιτυχία, έλεγαν οι περισσότεροι σ’ αυτόν, αν προσέλθουν να ψηφίσουν 150 χιλιάδες άνθρωποι.

Εξ ου και δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν περισσότερα εκλογικά κέντρα, με αποτέλεσμα όχι μόνο την ταλαιπωρία χιλιάδων ανθρώπων που στήθηκαν σε επώδυνες σοβιετικές ουρές για να ψηφίσουν, αλλά και την απώλεια κάποιων χιλιάδων επιπλέον ψήφων, αφού σε

κάποιες περιοχές οι κάλπες έκλεισαν στις 22.00 κι ενώ περίμεναν με τις ώρες για να ψηφίσουν τόσοι και τόσοι άνθρωποι.

Αλλά, τι να περιμένει κάποιος που ακόμη και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (16.00 Δευτέρας) περιμένουν τα… fax για ν’ ανακοινώσουν το τελικό αποτέλεσμα;

Τι να περιμένει κάποιος όταν στην κομματική ιεραρχία υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στην εποχή του… τηλεομοιότυπου που ανήκει πλέον σε συλλογές αντικών;

Τι να περιμένει κάποιος από σκουριασμένες ιεραρχίες που δεν επιτρέπουν σε νέους ανθρώπους να αναρριχηθούν και ν’ αγκαλιάσουν τα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας, που τα χαρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ;

Κι ύστερα σχολιάζουν την χθεσινή εικόνα όπου η πλειοψηφία των ψηφισάντων ανήκε σε ηλικίες που επ’ ουδενί μπορούν να χαρακτηριστούν εξόχως παραγωγικές.

Και μιας και ξεκινήσαμε από τους ηττημένους, είναι σαφές ότι σ’ αυτούς ανήκει κι ο αμίλητος Κώστας Καραμανλής.

Παρά το γεγονός ότι κύκλοι και τετράγωνα του περιβάλλοντός του είπαν διάφορα κι έδειχναν με το δάκτυλο προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι τόσο συντριπτικό όσο αναμενόταν κι όταν σχεδόν το 60% των ψηφισάντων δεν συνεμορφώθη με τας υποδείξεις…

Στο ίδιο στρατόπεδο, των ηττημένων,  ανήκει κι ο Απόστολος Τζιτζικώστας.

Ο οποίος όλη την προεκλογική περίοδο δεν είπε τίποτα νέο κι επιχειρούσε με αβάσταχτες κοινοτυπίες να δείξει πόσο νέος και πατριώτης είναι.

Φυσικά, ελάχιστους έπεισε, παρά το γεγονός ότι δίπλα του συντάχθηκαν ισχυρότατα επιχειρηματικά συμφέροντα και μια σειρά κορυφαίων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας που αναζητούσαν το φως της επόμενης ημέρας.

Στην περίπτωση του Τζιτζικώστα αποδείχθηκε περιτράνως για μια ακόμη φορά, ότι η ηλικία δεν κάνει τον νέο, αλλά απαιτείται πολιτική πρόταση και δη υπερβαίνουσα τα ειωθότα.

Κι από την άλλη οι νικητές.

Με πρώτον και καλύτερον τη βάση της Νέας Δημοκρατίας.

Άνθρωποι που έτρεξαν να διαμορφώσουν –ο καθείς με τον τρόπο και το μυαλό του- τις εξελίξεις στο κόμμα τους αλλά και στον τόπο.

Και κατέστησαν τη Νέα Δημοκρατία του σήμερα ως το μοναδικό ελληνικό κόμμα με 400 χιλιάδες –τουλάχιστον- επίσημα μέλη.

Τεράστια δύναμη για το εγγύς και το απώτερο μέλλον.

Δύναμη που εκτός άλλων έστειλε και το μήνυμα:

Σταθερή πορεία του κόμματος στον Μεσαίο χώρο.

Στους νικητές, αναμφισβήτητα κι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.

Μπορεί να έχασε την ισχυρή δυναμική που είχε διαμορφώσει προ της αποτυχημένης εκλογικής διαδικασίας, μπορεί να μη συγκέντρωσε ποσοστό άνω του 45% που υπολόγιζαν οι επιτελείς του, αλλά ουδείς μπορεί ν’ αμφισβητήσει ότι κεφαλαιοποίησε την πολύχρονη παρουσία του στο κόμμα.

Όμως, ο Κυριάκος θεωρείται ο ουσιαστικός χθεσινός νικητής.

Όχι μόνο επειδή συγκέντρωσε ποσοστό που αγγίζει ή υπερβαίνει λίγο το 30%, αλλά επειδή κατάφερε να μείνει εκτός της καμαρίλας και των ανούσιων ανταγωνισμών.

Κι επειδή συγκεντρώσει σχεδόν διπλάσιο ποσοστό από τον τρίτο Τζιτζικώστα.

Ήταν σαφές πως από την πρώτη στιγμή άρθρωσε σαφή και ξεκάθαρο πολιτικό λόγο.

Κι ας τον θεωρούσαν όλοι τρίτο και καταϊδρωμένο.

Στη μάχη, τώρα, του δευτέρου γύρου που θα είναι ο καθοριστικός.

Η μάχη θα είναι ανάμεσα στο συντηρητικό που εκφράζει ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και στο φιλελεύθερο –εκσυγχρονιστικό που εκφράζει ο Κυριάκος.

Όχι μόνο γιατί η διαφορά των 10 μονάδων είναι αναστρέψιμη, αλλά κι επειδή η επιλογή των νεοδημοκρατών θα καθορίσει σε μέγιστο βαθμό την πορεία του κόμματος και του τόπου.

Δηλαδή, οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας θ’ απαντήσουν στο ερώτημα ποια Νέα Δημοκρατία επιθυμούν.

Μια Νέα Δημοκρατία σε στενά όρια κι άρα με λιγότερες πιθανότητες νίκης σε εθνικές εκλογές;

Ή μια Νέα Δημοκρατία που θα ανασυνταχθεί και θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες διείσδυσης ακόμη και σε τμήματα της left liberal διεμβολίζοντας τον χώρο του Κέντρου, για να δει προκοπή;

Και ποιος μπορεί να το επιτύχει αυτό;

Και κάτι για το τέλος.

Μου προκαλεί έντονη αποστροφή η στάση ορισμένων στο διαδίκτυο που μετά τα αποτελέσματα άρχισαν να επιδίδονται σε παλικαρισμούς ή και χυδαιότητες.

Να μιλάνε για «προδότες», για «καταραμένους», για ότι μπορούν να φανταστούν ή να εκφράζουν τα κατώτερα ένστικτά τους.

Λυπηρό.

Ας είναι μόνο επιφανειακό φαινόμενο.

Αν δεν είναι,  τα τραύματα αυτής της διαδικασίας δύσκολα θα επουλωθούν...