Ο αφορισμός των επαναστατών

…όταν κηρύχτηκε η επανάσταση στις παραδουνάβιες χώρες, ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, αφορίζει τους πρωτεργάτες Αλέξανδρο Υψηλάντη και Μιχαήλ Σούτσο!

Οι αφορισμοί αυτοί, διαβάστηκαν στις εκκλησίες στις 23 Μαρτίου 1821!

Όμως, είχαμε κι άλλον αφορισμό, στις 22 Απριλίου 1821, ανήμερα του Πάσχα, εναντίον όλων των ξεσηκωμένων Ελλήνων.

Τον παραθέτουμε:

«Οι τω καθ’ ημάς αγιωτάτω πατριαρχικώ, αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι μητροπολίται και υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποι τε και επίσκοποι, εν αγίω πνεύνατι αγαπητοί αδελφοί και συλλειτουργοί, και
εντιμόταοι κληρικοί της καθ’ ημάς του Χριστού εκκλησίας και εκάστης επαρχίας.

Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη…και όστις ευεργετούμνος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων…όταν δε η αχαριστία ήναι συνωδευομένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν, εναντίον της κοινής ημων ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι βασιλεία και εξουσία ειμή από Θεού τεταγμένη. Όθεν και πας ο αντιταττόμενος της θεόθεν, εφ ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε. Και τα δυο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα ηθικά και θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτητα και αλαζονείαν ο, τε προσδιορισθείς της Μολδαβίας ηγεμών Μιχαήλ, και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδος Υψηλάντου, αγνώμων υιός Αλέξανδρος.

Εις όλους τους ομογενείς μας είναι γνωστά, τα άπειρα ελέη, όσα η αέναος της βασιλείας πηγή εξέχεεν εις τον κακόβουλον Μιχαήλ αυτός όμως φύσει κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συμφώνησε μετά του Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος Υψηλάντου, όστις παραλαβών μερικούς ομοίους του... εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν..διοργανίζοντες οι ασυνείδητοι…τον  κοινόν και γενικόν όλεθρον εναντίον παντός του γένους.

Και είναι γνωστόν ότι όσοι είναι κατηρτισμένοι εις την ευσέβειαν, όσοι νουνεχείς και τίμιοι και των ιερών κανόνων και θείων νόμων ακριβείς φύλακες, δεν θέλουν δώσει ευηκοΐαν εις τας ψευδολογίας των αχρείων, επειδή όμως είναι ενδεχόμενον να παρασυρθώσι και άλλοι, συμβουλεύομεν, παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλομεν να διακηρύξετε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακοβούλων και να τους στηλιτεύσετε ως κοινούς λήσμονας και ματαιόφρονας και να προσέχετε εις ταςαπάτας αυτών. Όσα δε γράμματα ή ειδήσεις να παησιάσωσιν εις τους κατά τόπους αρχιερείς και τους βασιλικούς εξουσιαστάς δηλοποιύντες και παραδίδοντες και εκείνους τους απλουστέρους, όσοι ήθελον φωραθεί να ενεργούν τα ανοίκεια του ραγιαδικού χαρακτήρα…

….Ως παραβάται των θείων νόμων και αποστολικών διατάξεων, ως καταφρονηταί του ιερού χρήματος, της προς τους ευεργετήσαντας ευγνωμοσύνης και αχαριστίας, ως ενάντιοι των ηθικών και πολιτικών όρων, ως την απώλειαν των αθώων ενευθύνων ομογενών μας, ασυνειδήτως τεκταινόμενοι, αφωρισμένοι υπάρχουσι και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι και άλυτοι μετά θάνατον και των αιωνίω υπόδικοι αναθέματι και τυμπανιαίοι.

Αι πέτραι, τα ξύλα και ο σίδηρος λυθείησαν, αυτοί δε μηδαμώς σχισθείσα η γη καταπίοι αυτούς, οχ’ ως τον Δαθάν και Αβειρών, αλλά τρόπω δη τινι παραδόξω, εις θαύμα και παράδειγμα.

Πατάξαι Κύριος αυτούς τη ψύχει, τω πυρετώ, τη ανεμοφθορία και τη ώχρα. Γεννηθήτω ο ουρανός ο υπέρ την κεφαλήν αυτών χαλκούς και η γη η υπό τους πόδας αυτών σιδηρά.

Εκακοποίησαν αόρως της παρούσης ζωής και προσζημιωθείσαν και την μέλλουσαν. Επιπεσάτωσαν επί τας κεφαλάς αυτών κεραυνοί της θείας αγανακτήσεως. Είησαν τα κτήματα αυτών εις παντελή αφανισμόν και εις εξολόθρευσιν. Γεννηθήτωσαν τα τέκνα αυτών ορφανά και αι γυναίκες χήραι….

Υπεγράφη συνοδικώς επί της Αγίας Τραπέζης αιωκά (σ.σ. δηλαδή 1821) εν μηνί Μαρτίου, παρά της ημών μετριότητος και πάντων των αγίων αρχιερέων.

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος αποφαίνεται, ο Ιεροσυλύμων Πολύκαρπος συναποφαίνεται, ο Καισαρείας Ιωαννίκιος, ο Ηρακλείας Μελέτιος, ο Κυζίκου Κωνστάντιος, ο Νικομηδείας Αθανάσιος, ο Νικαίας Μελέτιος, ο Χαλκηδόνος Γρηγόριος, ο Δέρκων Γρηγόριος, ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, ο Τυρνάβου Ιωαννίκιος, ο Ανδριανουπόλεως Δωρόθεος, ο Προύσσης Μελέτιος, ο Διδυμοτείχου Καλλίνικος, ο Αγκύρας Αθανάσιος, ο Ναξίας Γρηγόριος».

Απίστευτης κακίας και νοσηρότητας κείμενο από πατριάρχη και ανώτερο κλήρο.

Όλοι εναντίον της επανάστασης του 1821.

Δεν είναι μόνο ότι χαρακτηρίζει …κακοποιούς τους Υψηλάντη, Σούτσο και όσους ψάχνουν την ελευθερία τους, αλλά καταφεύγει σε κήρυγμα μίσους και συγκλονιστικές κατάρες.

Τι σχέση μπορούν να έχουν αυτές οι αράδες με όσα υποτίθεται ότι διδάσκουν και εκφράζουν οι ηγήτορες της εκκλησίας;

Που βρήκαν τόσο παρανοϊκό μένος εναντίον της ελευθερίας;

Που βρήκαν τόσο μίσος εναντίον ανθρώπων;

Κι όμως, οι περισσότεροι από τους υπογράφοντες είναι… αγιοποιημένοι από την εκκλησία και …ήρωες για την Πολιτεία.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Οι μύθοι και το παραμύθι», εκδόσεις ΚΨΜ