Μπλέξαμε!

Γράφει

Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Νομίζω ότι ουδείς θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του Αλέξη Τσίπρα.

Κατέλαβε την εξουσία με άκρατο λαϊκισμό και βολονταρισμό και τώρα τρέχει και δεν φτάνει εγκλωβισμένος στο παρελθόν και στις επαναστατικές ουτοπίες σχεδόν του μισού κόμματός του.

Λίγες μόλις ημέρες μετά τη συμφωνία του Eurogroup εξ αιτίας του συμβιβασμού και της

γενναίας στροφής του πρωθυπουργού προς τον πολιτικό ρεαλισμό, η κυβέρνησή του δέχεται επί 24ώρου βάσεως πυρά, τόσο από το εξωτερικό, όσο κι από το εσωτερικό.

Η χώρα έχει υποχρεώσεις 9 δισεκατομμυρίων ευρώ για τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, ενώ την ίδια ώρα οι αντιδράσεις στην Κ.Ο. και στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ για την συμφωνία –παράταση του μνημονίου ή προγράμματος παραμένουν στην επικαιρότητα και κορυφώνονται.

Ο πρωθυπουργός έκανε δοκιμές.

Στην Κ.Ο. έκανε «δοκιμαστική» ψηφοφορία κι έγινε του… ΣΥΡΙΖΑ.

Σχεδόν 40 βουλευτές την καταψήφισαν ή απείχαν ή έριξαν λευκό.

Στην δε Κ.Ε. έλαμψε η αλήθεια των εσωκομματικών συσχετισμών.

Ότι, δηλαδή, με ποσοστό σχεδόν 40%  υπάρχουν και λειτουργούν δυο κόμματα σχεδόν ισοδύναμα, εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο πρωθυπουργός έκανε και κάνει κάτι ακόμη.

Μιλάει σε δυο γλώσσες.

Με τη μια απευθύνεται στους δανειστές και συμφωνεί προσωπικά με τον Ντάϊσελμπλουμ και με την άλλη απευθύνεται στο κομματικό του ακροατήριο, ισχυριζόμενος ότι έσκισε τα μνημόνια (αυτά για τα οποία συμφώνησε με τον Ολλανδό πρόεδρο του Eurogroup) κι αποκαλύπτοντας …εξωτερικούς (Ισπανούς και Πορτογάλους) κι… εσωτερικούς (Σαμαράς) εχθρούς.

Το αποτέλεσμα είναι ολοφάνερο.

Στο εξωτερικό κατάφερε να μην έχει ούτε έναν σύμμαχο των θέσεών του, ενώ στο εσωτερικό δεν έχει την συγκατάθεση του κόμματός του, ούτε καν για να φέρει σε ψηφοφορία στη Βουλή τη νέα συμφωνία.

Την ίδια ώρα, ετοιμάζεται νέα φοροκαταιγίδα προς δικαίους και αδίκους, δεδομένου ότι τα ταμεία είναι αραχνιασμένα, ενώ σκοπεύουν να βάλουν χέρι και στ’ απαγορευμένα χρήματα της Ε.Ε. που προορίζονται για ενίσχυση της ανάπτυξης προς νέους αγρότες.

Όμως είναι βέβαιο ότι όσο χέρι και να μπει σε κάθε είδους διαθέσιμο πόρο από τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, χρήματα του ΕΣΠΑ κι οργανισμούς του δημοσίου, δεν λύνεται το πρόβλημα, παρά μόνο μεταφέρεται στο εγγύς μέλλον.

Ταυτοχρόνως, την ώρα που όλη η κυβέρνηση θα έπρεπε ν’ αναζητεί τρόπους να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που οφείλονται και για τις οποίες δεσμευθήκαμε, έχει αρχίσει ένα άγριο παιγνίδι εντυπώσεων και ρουσφετολογικών παροχών.

Όπως η επαναλειτουργία της ΕΡΤ κι οι σκανδαλώδεις αυξήσεις της ΔΕΗ.

Τα ίδια είχε κάνει κι ο μοιραίος Παπανδρέου μόλις κέρδισε τις εκλογές του 2009.

Αντί μέτρων, σπατάλησε 1 δισεκατομμύριο σε παροχές.

Τα υπόλοιπα τα είδαμε από το Καστελόριζο κι αποτελούν ιστορία.

Αν λοιπόν τώρα, ένα μήνα μετά τις εκλογές που ο πρωθυπουργό βρίσκεται στην κορύφωση της δημοτικότητάς του, αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα, τι θα συμβεί όταν τ’ αδιέξοδα κορυφωθούν;

Σε ποιες περιπέτειες θα μπει η χώρα;

Όταν μάλιστα όλο και περισσότεροι από την εσωκομματική του αντιπολίτευση (ο τελευταίος μόλις χθες, ο Λαπαβίτσας, με δηλώσεις του στον βρετανικό Guardian) δηλώνουν υπέρμαχοι της δραχμής;

Ούτε να το σκέφτομαι…

Μπλέξαμε για τα καλά!