Το βέρτιγκο της κυβέρνησης κι η αγυρτεία του Λαφαζάνη…

Γράφει

Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η πρόταση του Λαφαζάνη και της Αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ στην Κ.Ε. του κόμματος, με την οποία ζήτησαν από την κυβέρνηση ν’ αλλάξει τη συμφωνία με τους δανειστές εταίρους, καταδεικνύει πόσο ανίσχυρη είναι τούτη η κυβέρνηση.

Η πρόταση απορρίφθηκε βεβαίως, με ψήφους 92 κατά, 68 υπέρ και 5 λευκά, αλλά έδειξε σαφέστατα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι

κομμένος σχεδόν στη μέση.

Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να λειτουργήσει η κυβέρνηση, όταν οι μισοί εκ των μελών της πιστεύουν άλλα εξ εκείνων που πρέπει να εφαρμόσουν.

Πολύ περισσότερο όταν κάποιος συμπεριλάβει στην Αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ και το μόρφωμα που συγκυβερνά, οι θέσεις του οποίου δεν απέχουν και πολύ από τις θέσεις της.

Αναρωτιέμαι και για κάτι ακόμη;

Με δεδομένο ότι στις δημοκρατίες παραιτείται ένας υπουργός ή ένα κορυφαίο στέλεχος που διαφωνούν με τις επιλογές της κυβέρνησης, δεν ντρέπεται ο Λαφαζάνης να παριστάνει τον υπουργό σε μια κυβέρνηση με την οποία διαφωνεί;

Δεν αποτελεί αυτό πολιτικό τυχοδιωκτισμό και πολιτική αγυρτεία;

Δεν ντρέπεται η πρόεδρος της Βουλής να παραμένει τέτοια, με μια κυβέρνηση από την οποία προέρχεται που έχει εγκαταλείψει το θέμα του «κουρέματος» του χρέους;

Δεν ντρέπεται ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Αλέξης Μητρόπουλος, να εξακολουθεί ν’ απολαμβάνει το έδρανό του διαφωνώντας;

Δεν ντρέπεται ο υπεύθυνος Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Μηλιός, να βλέπει ν’ ασκείται διαφορετική οικονομική πολιτική από αυτή που πρεσβεύει και να περιορίζεται μόνο σε ασκήσεις πολέμου με τον Βαρουφάκη;

Από την άλλη πλευρά, το πολιτικό βέρτιγκο της κυβέρνησης δεν έχει σταματημό.

Κατηγορούσε την κυβέρνηση Σαμαρά ότι κυβερνούσε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αλλά η ίδια δεν φέρνει στη Βουλή τη νέα συμφωνία για την τετράμηνη παράταση του μνημονίου…

Δεν το επιτρέπουν η πρόεδρος κι ο αντιπρόεδρος της Βουλής κι ο φόβος ότι θα καταδειχθεί ο διχασμός στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Κλείνει την επένδυση στις Σκουριές κι αφήνει άνεργα 2 χιλιάδες άτομα που πληρώνονταν από το εξωτερικό και ταυτοχρόνως προαναγγέλλει την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, με τον διορισμό 2-3 χιλιάδων ανθρώπων του κομματικού σωλήνα.

Υπογράφει τη νέα προκλητική συλλογική σύμβαση των εργαζομένων στην ΔΕΗ με αυξήσεις κι επιστροφή των κεκτημένων, δέσμια των συνδικαλιστών και των λοιπών παρατρεχάμενων, την ίδια ώρα που καλούν την κοινωνία για λιτό βίο, ενώ την ίδια ώρα περικόπτει το 51% των ήδη συρρικνωμένων προϋπολογισμών των νοσοκομείων κι ο Κατρούγκαλος ανακοινώνει ότι επισπεύδει τις διαδικασίες για την επαναπρόσληψη των σχολικών φυλάκων και των καθαριστριών…

Η χώρα πρέπει να μέσα στον Μάρτιο να πληρώσει 2,5 δις ευρώ στο ΔΝΤ κι η κυβέρνηση ενώ δηλώνει ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα, αρνείται την τελευταία δόση του μνημονίου, ύψους 7,2 δις. Σαν να μην υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος του πιστωτικού γεγονότος με ότι αυτό σημαίνει για τον τόπο.

Ο υπουργός Οικονομικών στο μόνο που φαίνεται ότι είναι άκρως παραγωγικός είναι οι συνεντεύξεις που δίνει καθημερινά σε κάθε εγχώριο και διεθνές μέσο ενημέρωσης, λες και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η προσωπική του προβολή και καταξίωση και δη την ίδια ώρα που το χρηματοδοτικό κενό είναι τεράστιο και δεν καλύπτεται χωρίς τα δανεικά των εταίρων, ότι κι αν συμβεί με το χρέος.

Χώρια οι ανόητες δηλώσεις του περί της… δημιουργικής ασάφειας της συμφωνίας, με τις οποίες ήθελε και καλά να δείξει πόσο έξυπνος είναι που έπιασε στον ύπνο τους κουτόφραγκους.

Αποτέλεσμα; Να κάνει έξαλλους τους εταίρους –δανειστές και να τους εκθέσει στην εσωτερική τους κοινή γνώμη.

Όσο για το άλλο, που εμφανίστηκε στον Παπαδάκη και δήλωσε – σε ελεύθερη μετάφραση- ότι θα εξαπατήσουμε τους εταίρους –δανειστές με την αύξηση ΦΠΑ σ’ ένα ήσσονος σημασίας προϊόν, δεν νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό.

Κουτσαβακισμός του αισχίστου είδους.

Ο πρωθυπουργός στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, επιτέθηκε εναντίον της Ισπανίας και της Πορτογαλίας δημιουργώντας διπλωματικές παρεμβάσεις μ’ έντονες διαμαρτυρίες, όταν μόλις πριν λίγο καιρό μιλούσε για την περίφημη συμμαχία του Νότου.

Προτάσσει συνεχώς το επιχείρημα της λαϊκής εντολής που έλαβε κι ουσιαστικά αδιαφορεί για τη λαϊκή εντολή που έχουν οι κυβερνήσεις των εταίρων δανειστών, την ίδια ώρα που επικαλείται την αλληλεγγύη και την ισοτιμία των άλλων.

Λες και δεν είμαστε εμείς με τη πλάτη στον τοίχο που επαιτούμε συνεχώς…

Λες κι εμείς είμαστε κάτι διαφορετικό από τους άλλους και μας αξίζει προνομιακή μεταχείριση.

Η κυβέρνηση προχώρησε σε τετράμηνη παράταση του μνημονίου, αλλά δεν πήρε ούτε ένα ευρώ που θα έδινε ανάσα στην ελληνική οικονομία, όταν με τις διάφορες φραστικές παρεμβάσεις της πριν λίγο καιρό, είχε δημιουργήσει την φυγή κεφαλαίων από τις ελληνικές τράπεζες.

Την ίδια ώρα η χώρα βρίσκεται σε διεθνή διπλωματική απομόνωση και φυσικά οι Τούρκοι το εκμεταλλεύθηκαν δεσμεύοντας το μισό Αιγαίο για… ασκήσεις δέκα μηνών!

 Τώρα η κυβέρνηση τρέχει στο ΝΑΤΟ για παρέμβαση, όταν ο μισός ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τη θέση για έξοδο από αυτό… κι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας καθυβρίζει καθημερινά τους συμμάχους της χώρας.

Παρ’ όλα αυτά και πολλά άλλα, οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι αυτή η κυβέρνηση έχει πρωτοφανή ποσοστά αποδοχής στην κοινωνία.

Όμως, κι ο Κουβέλης πριν τρία χρόνια τέτοια ποσοστά αποδοχής είχε και μόλις προχθές έψαχνε άνθρωπο στο κόμμα του για να υποβάλλει την παραίτησή του.

Κι ο μοιραίος Παπανδρέου, τέτοια ποσοστά αποδοχής είχε, αλλά τώρα ασχολείται μόνο με το ποδήλατό του…

Η κατάσταση είναι πλέον εξαιρετικά επικίνδυνη.

Μπορεί γεωλογικά να πλησιάζουμε την Αφρική κάποιους πόντους ετησίως, αλλά πολιτικά την πλησιάζουμε με ταχύτητα υπερηχητικού.

Οι πενήντα αποχρώσεις της Αριστεράς, κάνουν τη χώρα να μετρά μέρες.

Η ασφυξία από την έλλειψη ρευστότητας μας οδηγεί μαθηματικά στη χρεοκοπία.

Αν δεν υπάρξουν καταιγιστικές εξελίξεις και δεν σταματήσουν οι βλακώδεις μεγαλοστομίες για εσωτερική και μόνο κατανάλωση, θα πληρώσουμε όλοι πολύ ακριβά τις επιλογές του 36% του εκλογικού σώματος… και το βέρτιγκο της κυβέρνησης Τσίπρα –Καμένου…

Μακάρι να κάνω λάθος.