Πώς στήνεται το σκηνικό κυριαρχίας Τσίπρα κι η αλήθεια της χώρας

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ο υπουργός Οικονομικών, είτε εν τη ρύμη του πολυπράγμονος λόγου του είτε εν τη αφελεία του, μίλησε σε ιταλική εφημερίδα για το ενδεχόμενο εκλογών ή δημοψηφίσματος, στην περίπτωση που δεν ευοδωθούν οι συνομιλίες με τους εταίρους –δανειστές της χώρας.

Δημιουργήθηκε η γνωστή ένταση, η δήλωση του Βαρουφάκη έκανε τον γύρο του κόσμου, αλλά «χάθηκε» από την επικαιρότητα, αφού σ’ αυτή κυριάρχησε χθεσινό Eurogroup.

Όπως εξαφανίστηκε και κάτι ακόμη από εκείνα που ανέφερε ο υπουργός Οικονομικών στην

ίδια συνέντευξη και στην ίδια παράγραφο.

Ότι, δηλαδή, η «απειλή» περί εκλογών ή δημοψηφίσματος συνοδεύτηκε από τη φράση «όπως λέει κι ο πρωθυπουργός μου»!

Πού το λέει αυτό ο Αλέξης Τσίπρας;

Στον ελληνικό λαό;

Προσωπικά δεν έχω ακούσει κάτι περί τούτου, όπως κι όλοι μας.

Άρα, ο πρωθυπουργός το λέει στον στενό του κύκλο συνεργατών, στον περίγυρό του.

Το σχεδιάζει.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι σκέψεις περί εκλογών βρίσκονται στα συρτάρια του πρωθυπουργικού γραφείου.

Οι ενδείξεις είναι σαφείς.

Ο Αλέξης Τσίπρας αναζητά ή θ’ αναζητήσει την αυτοδυναμία.

Όχι μόνο για ν’ απαλλαγεί από το ακροδεξιό μόρφωμα με το οποίο αναγκάζεται να συγκυβερνά, αλλά κι επειδή βλέπει ότι έχει όλες τις προϋποθέσεις να την κατακτήσει και να κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό.

Ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι αυτή τη στιγμή παίζει χωρίς αντίπαλο, πολύ περισσότερο όταν:

-          Ο βασικός του αντίπαλος, η Νέα Δημοκρατία, είναι σε πλήρη αποσάρθρωση εξ αιτίας των εμμονών του τ. πρωθυπουργού.

-          Η κοινή γνώμη δείχνει ιδιαιτέρως ανεκτική στους χειρισμούς του, παρά τον πρωτοφανή στραγγαλισμό της Οικονομίας και την ανά πάσα στιγμή θανατηφόρο ασφυξία της.

Συνεπώς, κερδίζει συνεχώς χρόνο, ούτως ώστε μόλις καταφέρει κάποια πολιτικά αποτελέσματα που επιθυμεί, όπως μια –έστω κι υποτυπώδη- συμφωνία με τους δανειστές, να μπορεί να προχωρήσει στο επόμενο βήμα του.

Ήδη έχει κάνει πέντε σημαντικές κινήσεις, τόσο επικοινωνιακού, όσο κι ουσιαστικού χαρακτήρα.

1. Έχει δείξει ότι επιθυμεί τη συναίνεση, με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον αντίθετο πολιτικό του χώρο.
2. Δείχνει ότι διαπραγματεύεται με τους δανειστές της χώρας κι ήδη διαρρέεται όπου δη και κυρίως σ’ ευαίσθητα τμήματα ψηφοφόρων, πως «φαίνεται ότι διαπραγματεύεται καλύτερα από τον Σαμαρά»…
3. Στο χθεσινό Eurogroup φάνηκε ξεκάθαρα ότι η κυβέρνησή του είναι έτοιμη να θάψει το τσεκούρι του πολέμου με τους δανειστές για να ξεμπλέξει το κουβάρι των διαπραγματεύσεων και να συζητήσει επί της ουσίας.

Η όποια «ειρήνευση» υπάρξει –αν υπάρξει- ακόμη κι αν θεωρηθεί κυβίστηση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, θα της έχει προσδώσει τον χαρακτήρα της καλύτερα διαπραγματευόμενης από την προηγούμενη. Έστω κι επικοινωνιακά.

Θα της έχει δώσει την ευκαιρία να ισχυρίζεται ότι από τις κινήσεις της ευνοημένη είναι η ελληνική Οικονομία που θα βελτιωθεί και θ’ απαλλαγεί – έστω και προσωρινά- από τ’ αλλεπάλληλα κύματα ανασφάλειας.

4. Άρχισε να δημιουργεί εντυπώσεις στο εσωτερικό και δη στα ευαίσθητα και χαμηλά στρώματα, ότι η κυβέρνησή του δεν προστατεύει και δεν θα προστατεύσει κανέναν εκ των ισχυρών. Ήδη δόθηκε βορρά στην κοινή γνώμη ο Χαρδούβελης κι οι πληροφορίες αναφέρουν ότι έπονται κι άλλα.
5. Προχωρά συστηματικά σ’ ενέργειες που δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος, αλλά στοχεύουν κατ’ ευθείαν στο θυμικό της κοινωνίας, όπως η επανασύσταση της επιτροπής που ερευνά τις γερμανικές αποζημιώσεις, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ κι έπονται κι άλλα από το μέτωπο της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.

Οφείλουμε να τονίσουμε και κάτι ακόμη.

Ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές, ο πρωθυπουργός παραμένει ο «αόρατος» άρχων.

Ουσιαστικά εμφανίστηκε μόνο για να δώσει εξηγήσεις στα κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ για τη συμφωνία του Φεβρουαρίου.

Μέχρι τώρα, στην πολιτική επικαιρότητα δεν υπάρχει Τσίπρας, δεν υπάρχει ούτε καν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, αλλά υπάρχουν οι Βαρουφάκης. Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου και διάφοροι άλλοι υπουργοί.

Σχεδόν όλοι είτε με τις αλλοπρόσαλλες δηλώσεις τους είτε με τις αποφάσεις τους.

Ο πρωθυπουργός, είναι και θα παραμείνει στο απυρόβλητο.

Το ισχυρό χαρτί.

Κι αν κάτι δεν πάει καλά, προφανώς οι υπαίτιοι θα είναι οι άλλοι.

Άρα θα μπορεί αφενός να έχει συνεχώς τον έλεγχο κι αφετέρου να μη «βρέχεται» για να μπορεί να κεφαλαιοποιεί την εικόνα του.

Οι δηλώσεις Βαρουφάκη στην Corriere della Sera είναι ενδεικτικές των πρωθυπουργικών προθέσεων και σχεδιασμών αναφορικά με τα στενά κομματικά συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ.

Την ίδια ώρα, η σημερινή κατάσταση της χώρας καταδεικνύει ότι

οι καταθέσεις έχουν συρρικνωθεί, οι τραπεζικές μετοχές έχουν καταστεί απλά χαρτιά, το ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων θεωρείται ιλιγγιώδες, ενώ τα επιτόκια δανεισμού από τις αγορές είναι εκτοξευμένα στα ουράνια.

Ταυτοχρόνως οι άνεργοι παραμένουν στο ίδιο ποσοστό εδώ και χρόνια, οι εξαγωγές μειώνονται συνεχώς, τα ταμειακά έσοδα του δημοσίου δεν επαρκούν για να το συντηρούν κι εμείς μονίμως κουβεντιάζουμε και σχεδιάζουμε.
Α, μη ξεχάσουμε να τονίσουμε ότι στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ανθρωπιστική κρίση, προβλέπεται κι ένα σουβλάκι την ημέρα -σε αξία- για τους ανήμπορους.

Όπως και να το κάνουμε, όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, δεν πρέπει να τρέφουμε φρούδες ελπίδες.

Η αλήθεια όμως είναι μια και δεν χρειάζεται κάποιος να έχει το θεωρητικό επίπεδο του υπουργού Οικονομικών για να την αντιλαμβάνεται.

Όποιος έχει ανοίξει έστω κι ένα απλό βιβλίο Οικονομικών, όποιος έχει διαβάσει στοιχειωδώς την ιστορία, αντιλαμβάνεται ότι η Οικονομία μιας χώρας όπως η δική μας, δεν μπορεί να ορθοποδήσει αν δεν προσχωρήσει με γενναιότητα σε τρεις τέσσερις ουσιαστικές και βασικές μεταρρυθμίσεις.

Αν δηλαδή, δεν μειώσει τον δημόσιο τομέα της.

Αν δεν προχωρήσει σε γενναίες αποκρατικοποιήσεις.

Αν δεν πατάξει τη διαφθορά που κυριαρχεί σε υψηλά και χαμηλά στρώματα.

Αν δεν αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο.

Αν δεν εκσυγχρονίσει τη Δικαιοσύνη της.

Όποιες χώρες το έπραξαν έγιναν κανονικές χώρες, ξέφυγαν από τη μιζέρια, προχώρησαν κι ενδυναμώθηκαν…