Η αβάσταχτη ελαφρότητα της κυβέρνησης

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Θυμόσαστε τι ακούγαμε;

Ότι θα βαράμε τα νταούλια κι οι αγορές θα χορεύουν στο ρυθμό μας…

Ότι θα αναγκάσουμε τους δανειστές να μας δίνουν λεφτά χωρίς μνημόνιο…

Ότι θ’ αλλάξουμε την Ευρώπη…

Ότι η ελπίδα ξεκίνησε…

Ότι εμείς θα σταθούμε όρθιοι είτε το θέλουν είτε όχι (σ.σ. οι κακοί δανειστές της χώρας)…

Απίστευτες μεγαλοστομίες κι ελαφρότητες!

Στις οποίες «τσίμπησε» η κοινωνία και

τρεις μήνες μετά τις εκλογές ο υπουργός Οικονομικών έχει φτάσει στο σημείο να μιλά ανοικτά για το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών, η δε Οικονομία βρίσκεται πλέον εκεί που ήταν το 2012 και πήγαν στράφι όσες θυσίες έγιναν…

Πού βρισκόμαστε σήμερα;

Στην απόλυτη αβεβαιότητα.

Ψάχνουμε λεφτά ακόμη και στο… Ιράν!

Η ανεργία διογκώνεται, η μια επιχείρηση μετά την άλλη κατεβάζει ρολά, το κράτος έχει κηρύξει στάση πληρωμών στην εγχώρια αγορά, ενώ για ν’ αυξήσουν τα έσοδα άρπαξαν από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων 178 εκατομμύρια ευρώ.

Η διασπάθιση των χρημάτων σε συλλογικά ρουσφέτια (ΓΕΝΟΠ –ΔΕΗ), οι επαναπροσλήψεις πελατών τους στο δημόσιο χωρίς, μάλιστα, να υπάρχουν οικονομικά ισοδύναμα, γίνονται με χρήματα που δεν παράγονται στις φιστικιές της Αίγινας , αλλά με χρήματα που με ιδρώτα και αίμα πλήρωσαν οι φορολογούμενοι.

Ταυτοχρόνως, η αμφιβολία κτύπησε την πόρτα ακόμη και της πλέον προνομιούχου τάξης τούτου του τόπου, αφού τα σενάρια για τον τρόπο πληρωμής των δημοσίων υπαλλήλων (IOU) δίνουν και παίρνουν.

Χώρια όσα συμβαίνουν με τις συζητήσεις για διπλό νόμισμα, που δίνουν καταστροφικές σφαλιάρες στην ήδη ημιθανή πραγματική Οικονομία.

Δεν ξέρει άραγε ο κατά Λοβέρδο «κλόουν» υπουργός Οικονομικών, ότι μια στάση πληρωμών αποτελεί πιστωτικό γεγονός για το οποίο υπάρχουν εκτός από πολιτικές ΚΑΙ ποινικές ευθύνες για όποιον το αποφασίσει;

Δεν το ξέρει αυτό ουδείς εκ των μεγαλοϋπουργών που κάθε λίγο και λιγάκι τροφοδοτούν τη δημοσιότητα με παρόμοιες ανοησίες;

Δεν ξέρει άραγε η κυβέρνηση ότι μια πιθανή στάση πληρωμών θα οδηγήσει σ’ ένα απίστευτο κοινωνικό τσουνάμι –ακόμη κι εντός του ευρώ- μ’ ανυπολόγιστες συνέπειες;

Δεν ξέρουν άραγε οι λαλίστατοι κυβερνητικοί παράγοντες ότι τα όρια συναλλαγών στις τράπεζες, η πλήρης απουσία ρευστότητας κι η ουσιαστική διακοπή εισαγωγών ακόμη και των πλέον αναγκαίων ειδών –που αναπόφευκτα θα υπάρξουν- θα προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα και δη σ’ εκείνα τα στρώματα που υποτίθεται ότι θέλουν να προασπίσουν;

Δεν κατανοούν ότι με τη χαλαρότητα που επιδεικνύουν το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να σπαταλούν όσα τους έδωσε το 36% του εκλογικού σώματος;

Κι ότι δεν είναι διόλου απίθανο να βρεθούν από τη  μια στιγμή στην άλλη στα φυσιολογικά τους ποσοστά, αφού ποιος θα δεχθεί αδιαμαρτύρητα και χωρίς συνέπειες όσα του επιφυλάσσονται;

Ας αφήσουν λοιπόν –όσοι μπορούν- τις ανοησίες και τους παλικαρισμούς.

Ακόμη κι όσοι - εκ του 36% των ψηφισάντων του εκλογικού σώματος- τους προτίμησαν, δεν το έπραξαν για να τους επιτρέψουν να τινάξουν στον αέρα τα πάντα.

Μπορεί οι διάφορες παλινωδίες στην Παιδεία, στη Δικαιοσύνη και στους θεσμικούς θώκους να προκαλούν απλώς μια επιστροφή στο κακό παρελθόν της χώρας, αλλά οι αντίστοιχες στην Οικονομία και στο μέλλον της χώρας αποτελούν «τρομοκρατικό» κτύπημα στις ευρωπαϊκές κατακτήσεις της…

Ας το έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους κι ας ανασκουμπωθούν.

Μη αναζητώντας άλλοθι στους φανταστικούς …εσωτερικούς κι… εξωτερικούς εχθρούς, ούτε στα ΜΜΕ, ούτε καν στις οπισθοδρομικές ιδέες κι ιδεοληψίες τους…