Οι μαθητευόμενοι μάγοι, το αλαλούμ κι ο πρωθυπουργός

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Μαθητευόμενοι μάγοι περιτυλιγμένοι από τους καπνούς της ουτοπίας τους.

Μόνο έτσι μπορούμε να σκιαγραφήσουμε την κυβερνητική λειτουργία, η οποία έχει σαφή χαρακτηριστικά ασυνεννοησίας, συντονισμού και προ πάντων σοβαρότητας.

Ο Αλέξης Τσίπρας ασφαλώς δεν μπορεί να είναι ούτε ικανοποιημένος ούτε υπερήφανος για την εικόνα που παρουσιάζει η κυβέρνηση του, μόλις δυο μήνες μετά την εκλογική νίκη του κόμματος του.

Η χθεσινή ημέρα το απέδειξε περίτρανα.

Κατ’ αρχάς αντιεξουσιαστές επέλασαν στη Βουλή, χωρίς ουδείς να ενεργοποιηθεί για να τους εμποδίσει.

Η δε πρόεδρος της Βουλής, τα

έβαλε με τους δημοσιογράφους που μετέδωσαν την είδηση, αφού θεώρησε την ενέργειά των αντιεξουσιατών ως …δίκαιη διαμαρτυρία!

Απίστευτο;

Κι όμως αληθινό και κυρίως ελληνικό.

Η «κωνσταντοπουλειάδα» είχε και συνέχεια.

Μόλις κατατέθηκε το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ από τον υπουργό Επικρατείας, η πρόεδρος της Βουλής το… απέρριψε, ισχυριζόμενη ότι περιελάμβανε άσχετη τροπολογία για την ΕΒΖ, κι ανάγκασε την κυβέρνηση να το αποσύρει!

Αμέσως μετά ξεκίνησε τρίτο αλαλούμ με την περίφημη αύξηση του ΦΠΑ.

Το ένα κυβερνητικό στέλεχος έλεγε ότι αφορά δυο νησιά, το άλλο έλεγε ότι …θα δούμε!

Σειρά πήρε ο ΕΝΦΙΑ.

Ο ένας λέει ότι θα καταργηθεί, ο άλλος λέει ότι θα παραμείνει με διορθώσεις, χωρίς ουδείς να διευκρινίζει ποιες θα είναι αυτές.

Πριν «σβήσει» η φωτιά κι αυτού του θέματος, άναψε άλλη ο Βούτσης, ο οποίος χωρίς να έχει καμιά αρμοδιότητα βγήκε και δήλωσε ότι «αν δεν εκταμιευθεί η δόση μέχρι τις 9 Απριλίου, θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις και μετά θα ζητήσουμε από τους εταίρους να κατανοήσουν για ποιον λόγο δεν πληρώνουμε το ΔΝΤ»…

Κι αμέσως μετά τον Βούτση, πήρε σειρά ο Σκουρλέτης, ο οποίος πάλι χωρίς καμιά τέτοια αρμοδιότητα βγήκε και δήλωσε ότι «θα θέλαμε ευχαρίστως να μείνουμε στο καράβι που ονομάζεται Ευρώπη, (…) αλλά αν ο καπετάνιος μας πετάξει από το κατάστρωμα, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να κολυμπήσουμε».

Είχαμε και συνέχεια.

Ο Βαρουφάκης κατέθεσε νέο κατάλογο προτάσεων της ελληνικής κυβέρνησης, χωρίς να κάνει την παραμικρή αναφορά σε όσα ζητά η τρόικα –«θεσμοί», με αποτέλεσμα να γίνει ο κακός χαμός στο euroworking group.

Κι όχι μόνο αυτό.

Ο Βαρουφάκης, σε πλήρη αναντιστοιχία με τα λεγόμενα της κυβέρνησης περί μείωσης του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων, υπόσχεται στην τρόικα – «θεσμούς» πρωτογενή πλεονάσματα μεταξύ 3,1% και 3,9%!

Οι προτάσεις του έκαναν άνω κάτω την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κι η οργή πολλών βουλευτών στους διαδρόμους της Βουλής ήταν έκδηλη.

Είχε κι άλλο.

Ο βουλευτής Κ. Λαπαβίτσας, ως προπομπός του Λαφαζάνη, βγήκε και δήλωσε ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει ότι θα φτάσει ως νομοσχέδιο στη Βουλή για να επικυρώσει μια πιθανή συμφωνία με τους δανειστές της χώρας.

Αργά το απόγευμα είχαμε και την κορύφωση της πλήρους διάλυσης.

Ο πρωθυπουργός φώναξε στο Μέγαρο Μαξίμου τους Βούτση, Παρασκευόπουλο και Πανούση κι ουσιαστικά «απάλλαξε» τον πρώτο από την ευθύνη του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, το οποίο θα ενσωματωθεί στο Δικαιοσύνης.

Όλα αυτά που συνέβησαν μέσα σε διάστημα λίγων ωρών, έτρεχε να τα μαζέψει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αλλά το κακό είχε γίνει, αφού όλα μα όλα είχαν προλάβει να ταξιδέψουν στην άλλη άκρη της γης και να προκαλούν είτε θυμηδία είτε μεγαλύτερη ανασφάλεια για την πορεία της Ελλάδας.

Όλα αυτά συνέβησαν, την ώρα που υποτίθεται ότι διαπραγματευόμαστε με την τρόικα –«θεσμούς» για το μέλλον του τόπου.

Η προεκλογική διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει και από τα κυβερνητικά έδρανα.

Κι αν τότε προκαλούσε απλή ανησυχία, τώρα προκαλεί χάος στη χώρα.

Ακόμη κι ο συγκυβερνήτης Πάνος Καμένος, πέριξ των δικών του στρατηγικών κινείται, όπως έδειξαν κι οι αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν στο ζήτημα της παρέλασης για την 25^η Μαρτίου, όσο κυρίως η …προσωπική προσφορά του στις ΗΠΑ για 70-30% συνεκμετάλλευση των… υδατανθράκων του Αιγαίου.

Κάθε παράγοντας του ΣΥΡΙΖΑ, κυβερνητικός ή μη, αποτελεί έναν εν δυνάμει κυβερνήτη της χώρας και χαράσσει πολιτικές στρατηγικές.

Όποιος θέλει κάνει ότι θέλει, λέει ότι θέλει, λειτουργεί όπως θέλει.

Παχιά λόγια, προπαγάνδα για τους προηγούμενους, για τους υποτιθέμενους εχθρούς του λαού κι αερολογίες.

Τη  μια στιγμή δεν έχουμε ανάγκη τα χρήματα των δανειστών και την άλλη τα έχουμε και παρακαλάμε.

Οι μισοί κυβερνητικοί επιζητούν τη ρήξη με την Ευρωζώνη κι οι άλλοι μισοί επιθυμούν συμφωνία.

Η δε καταραμένη ύφεση επανήλθε δριμύτερη.

Δουλειές δεν υπάρχουν, επενδύσεις δεν φαίνονται στον ορίζοντα ούτε ως απλά σχέδια επί χάρτου και μόνο ο τουρισμός δείχνει να προχωρά κι αυτός από κεκτημένη ταχύτητα,

Να φανταστείτε ότι ο Λαφαζάνης βγήκε και δήλωσε –εκτός άλλων- ότι είναι αντίθετος με τη διεξαγωγή της δίκης της Χρυσής Αυγής στη ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού;

Με ποια ιδιότητα άραγε;

Ο δε Αλέξης Τσίπρας που έχει τη συνολική ευθύνη αυτής της κυβέρνησης, δείχνει απλός παρατηρητής της χαοτικής αυτής κατάστασης.

Όμως, η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνεται πειραματόζωο στα χέρια μαθητευόμενων μάγων, ούτε η ελληνική κοινωνία να υφίσταται τις καθημερινές συνέπειες των ουτοπιών.

Μπορεί να παρέμβει δραστικά κι αποτελεσματικά ο πρωθυπουργός;

Ελέγχει το κόμμα του;

Οι απαντήσεις είναι βέβαιο δεν θ’ αργήσουν.