Κοινωνικός αναλφαβητισμός κι επικουρικές συντάξεις

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Συζητούσα με δυο γνωστούς.

Ο ένας δημόσιος υπάλληλος, ο άλλος συνταξιούχος του δημοσίου ετών 53…

Η συζήτηση έφτασε μοιραία στο πόσο δύσκολα τα βγάζουν πέρα, αφού οι κυβερνήσεις που πέρασαν ήταν ανάλγητες και …προδοτικές!

Βλέπετε τι συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα; τόλμησα να ρωτήσω.

Αντί απάντησης άκουσα τα γνωστά τα περί… ανάλγητου … νεοφιλελεύθερου…

Ακολούθησε, περίπου, ο εξής

διάλογος, κυρίως με τον συνταξιούχο, μικρότερο σε ηλικία εμού:

-          Η σύνταξη που λαμβάνεις είναι πολλαπλασίως υψηλότερη από τις εισφορές που έχεις πληρώσει και υπολογίζεται στη βάση ενός υψηλού μισθού που είχες, απόρροια των δήθεν κοινωνικών πολιτικών που γίνονταν με δανεικά που λάμβανε το κράτος. Οι δε συνταξιούχοι, μαζί με τους δημοσίους υπαλλήλους, είστε απείρως περισσότεροι από εκείνους που μπορούν να σας συντηρήσουν.

-          ….

-          Συνεπώς, όλα τινάζονται στον αέρα, στο όνομα μιας ψεύτικης και δανεικής ευδαιμονίας.

-          Ας μη τα δίνανε…

-          Ξέρεις, φαντάζομαι, ότι περισσότερο από το ένα τρίτο του χρέους δημιουργήθηκε τα τελευταία πριν τη κρίση χρόνια, μόνο και μόνο επειδή η χώρα έπρεπε να δανείζεται ασυστόλως, χωρίς ούτε εσύ ούτε οι πολιτικοί να επιθυμείτε την παραμικρή παρέμβαση στο ασφαλιστικό, για να μη χαθούν δήθεν κεκτημένα. Όσα ακολούθησαν τα γνωρίζεις.

-          Πώς δεν τα γνωρίζω αφού μου έκοψαν τη σύνταξη;

-          Μα βγήκες σε σύνταξη μετά από 25 χρόνια δουλειάς κι έχεις την απαίτηση να δουλεύουν όλοι οι άλλοι για να σε συντηρούν –καλά να είσαι- περισσότερα χρόνια ως συνταξιούχο απ’ όσα δούλεψες…

-          …

-          Το κράτος χρεοκόπησε κι επειδή βρισκόταν στην Ευρωζώνη μπόρεσε να ενταχθεί σε μηχανισμούς οικονομικής στήριξης και να λάβει οικονομικές «ενέσεις». Οι δανειστές, για να τις δώσουν επιμένουν ότι πρέπει ν’ αλλάξουν οι στρεβλώσεις και στο ασφαλιστικό, για ν’ αντιμετωπιστεί μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα το μεγάλο πρόβλημα. Αυτοί φταίνε ή εσύ που δεν θέλεις να κατανοήσεις την αλήθεια και την πραγματικότητα;

-          Μα, η κυβέρνηση λέει ότι ζητάνε να μειωθούν οι επικουρικές συντάξεις…

-           Σου λένε για την αναγκαιότητα μείωσης των επικουρικών συντάξεων, που ουσιαστικά τις επιδοτεί το κράτος. Όσο μπορούσε το κράτος να δανείζεται δίνονταν.

Τώρα που δεν μπορεί...

-          Ο Στρατούλης λέει ότι μπορεί… Και τον πιστεύω… Οι ξένοι είναι ανάλγητοι και θέλουν να καταστρέψουν την Ελλάδα με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζουν απέναντι στην ανθρωπιστική κρίση.

-          Για να μη μειωθούν οι επικουρικές συντάξεις και να εξακολουθείς εσύ να λαμβάνεις αυτή τη σύνταξη που λαμβάνεις στα 53 σου, πρέπει όλη η κοινωνία να φορολογείται για ένα δισεκατομμύριο ευρώ περισσότερο. Το βρίσκεις σωστό;

-          Να τα πάρουν από τους πλούσιους που φοροδιαφεύγουν…

-          Ένας από τους πλέον πλούσιους, συνελήφθη και πλήρωσε 1,5 εκ. ευρώ και μάλιστα άπαξ… Πόσοι είναι ακόμη ίδιοι κι όμοιοί του; Θέλεις να πούμε ότι υποθετικά τους πιάνουν και πληρώνουν όλοι; Θα πληρώσουν μια φορά. Πάλι όμως δεν συγκεντρώνεται το ένα δις που απαιτείται ετησίως για να μη μειωθούν οι επικουρικές…

-          Να τα πάρουν από τη λίστα Λαγκάρντ…

-          Ίδια περίπτωση είναι με όσα σου έλεγα προηγουμένως… Ακόμη κι αν την εξαντλήσουν, τι θα γίνει μετά;

-          Μετά βλέπουμε…

-          Τι βλέπουμε;

-          Μετά μπορεί να στρώσουν τα πράγματα…

-          Ακόμη κι αν γίνει έτσι, θα ξαναρχίσουμε δηλαδή να κάνουμε τα ίδια και να ξαναδανειζόμαστε για να δίνουμε μισθούς και συντάξεις;

-          …

Τότε άλλαξε το τροπάριο.

-          Με τις … νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους διώχνουν τα καλύτερα μυαλά από τον τόπο… Διώχνουν τα παιδιά μας που μεταναστεύουν στη Γερμανία, στις ΗΠΑ, στην Ολλανδία…

-          Μα η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Ελβετία δεν ασκούν αυτές τις πολιτικές που εσύ λες …νεοφιλελεύθερες; Γιατί πάνε εκεί τα παιδιά που μεταναστεύουν και δεν πάνε στη Βενεζουέλα, στη Κούβα, στη Ρωσία;

-          … Αυτά τα λέτε εσείς οι προσκυνημένοι… Εσείς που εκπροσωπείτε το μεγάλο κεφάλαιο…

 Όπως καταλαβαίνετε, η συζήτηση δεν μπορούσε να συνεχιστεί.

Ο πολιτικός αναλφαβητισμός της κοινωνίας και τα ευήκοα ώτα στον λαϊκισμό δεν έχουν προηγούμενο.

Το ζήτημα είναι τι και πώς θ’ αλλάξουν οι νοοτροπίες.

Τι, πώς και ποιος θα εμπνεύσει την πολιτικά αναλφάβητη κοινωνία να κατανοήσει.

Να πάψει να είναι ξύλο απελέκητο.

Μαύρο σκοτάδι!

Που αποτυπώνεται εύγλωττα στο κοινοβούλιο, στην καθημερινότητά μας, στον δημόσιο λόγο…