Μέτρα απελπισίας… πολιτικές διαφωνίες και κυβερνητικές παλινωδίες

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Την ώρα που οι κυβερνητικοί κύκλοι αναφέρουν συνεχώς ότι οι διαπραγματεύσεις σημειώνουν πρόοδο, βγαίνει ο γενικός γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής, Νίκος Θεοχαράκης, που συμμετέχει ενεργώς στις όποιες διαπραγματεύσεις και πετάει τη βόμβα του:

«Αποτελεί», είπε, «πολιτική απόφαση αν θα καταλήξουμε ή όχι σε συμφωνία»!

Είναι ο μόνος άνθρωπος που βάζει τα πράγματα στη θέση του.

Λέει, δηλαδή, ότι η κυβέρνηση

διαφωνεί με το πνεύμα και τις πολιτικές της Ευρώπης, λόγω των δικών της πολιτικών της πεποιθήσεων.

Σέρνει, δηλαδή, έναν ολόκληρο λαό προς τα βράχια, πιστή στις Αριστερές ουτοπίες και στις απαρχαιωμένες ιδεοληψίες της κι οδηγεί εξ αυτών τις όποιες διαπραγματεύσεις σε αποτυχία.

Είναι σαφές κι όλα τα μηνύματα που έρχονται από τις Βρυξέλλες κι αλλαχού αυτό καταδεικνύουν, ότι δηλαδή, η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν έχει καμιά διάθεση να προχωρήσει σε δομικές μεταρρυθμίσεις που θ’ αλλάξουν την εικόνα του οικονομικού μοντέλου της χώρας.

Δεν υπάρχει πολιτικός παράγοντας από όλα τα σημεία του πλανήτη που να μην επισημαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να μεταρρυθμιστεί.

Τι σημαίνει αυτό;

Ουσιαστικά σημαίνει λιγότερο δημόσιο, λιγότερη κρατική παρεμβατικότητα, λιγότερη… δημιουργική ασάφεια, λιγότερη αμπελοφιλοσοφία.

Κι όμως εμείς εκεί.

Κολλημένοι με όσα μας έφτασαν στο σημείο που βρισκόμαστε.

Την ίδια ώρα στο εσωτερικό, η κυβέρνηση εκδίδει πράξη νομοθετικού περιεχομένου για να μεταφερθούν επειγόντως τα διαθέσιμα των ΟΤΑ, Ταμείων και όλων των κρατικών φορέων στην Τράπεζα της Ελλάδος, ώστε να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, στεγνώνοντας ακόμη περισσότερο την οικονομία.

Μέτρο απελπισίας!

Κι όχι μόνο αυτό.

Την ώρα που ομολογείται ότι δεν συμφωνούμε επειδή έχουμε πολιτικές διαφορές με την Ε.Ε. στέλνουμε με τις ενέργειές μας το μήνυμα ότι «τα χρήματα τελειώνουν»!

Το λέμε επισήμως! Το φωνάζουμε!

Τότε, για ποιον λόγο να κλείσουν τη διαπραγμάτευση οι δανειστές, ακόμη και στο υποθετικό ενδεχόμενο που πολιτικά έρθουν στις … «κόκκινες» γραμμές της δικής μας κυβέρνησης;

Για ποιον λόγο να μη καθυστερούν, γνωρίζοντας ότι εμείς είμαστε σε τραγική κατάσταση κι ότι οι περίφημες… «κόκκινες» γραμμές δεν μπορεί να έχουν μεγάλες αντοχές;

Κυβερνητικές παλινωδίες.

Ακόμη κι αν θεωρητικά έχει στόχο η κυβέρνηση να έρθει σε πλήρη ρήξη με τους δανειστές της χώρας, γιατί δεν το έκανε μόλις ανέλαβε και σε τελική ανάλυση για ποιον λόγο υπέγραψε στις 20 Φεβρουαρίου την παράταση του μνημονίου, που η ίδια εν συνεχεία δεν εφαρμόζει;

Τουλάχιστον, αν δεν το έπραττε, θα είχε τα χρήματα που είχε αφήσει η προηγούμενη κυβέρνηση στα ταμεία, για να κάνει κάποιους μικρούς ελιγμούς.

Τώρα τι δυνατότητες έχει για ρήξη χωρίς δεκάλεπτο του ευρώ στα ταμεία και με τα αποθεματικά όλων των οργανισμών, νοσοκομείων, ΟΤΑ κλπ να έχουν γίνει μισθοί δημοσίων υπαλλήλων και συντάξεις;

Κυβερνητικές παλινωδίες!

Να πούμε και κάτι άλλο που καταδεικνύει την απίστευτη κυβερνητική ανεπάρκεια;

Το θέμα του εσωτερικού δανεισμού θα μπορούσε να το είχε λύσει με απολύτως πολιτικό τρόπο και χωρίς ν’ ανοίξει μύτη.

Με δεδομένο ότι το δημόσιο είναι αυτό που επιχορηγεί τα ταμεία, θα μπορούσε να μη καταβάλλει επιχορήγηση σε όσα έχουν διαθέσιμα, χωρίς να τα αναγκάζει νομοθετικά να τα στείλουν στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Δυο απλές υπογραφές χρειαζόντουσαν.

Του Σκουρλέτη και του Στρατούλη.

Όμως δεν το έκαναν κι η απόλυτη μπατιριά της χώρας έγινε βούκινο σ’ όλη την υφήλιο.

Όχι, δηλαδή, ότι δεν το ήξεραν οι πάντες, αλλά άλλο είναι να λες διαπραγματεύομαι με μια σχετική κι εικονική άνεση κι άλλο «διαπραγματεύομαι» με άδειες τσέπες…

Δεν το έκαναν βυθισμένοι στις ιδεοληψίες τους.

Μη τυχόν και τους πουν ότι αθετούν τις προεκλογικές αηδίες που έλεγαν κι ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» δεν καταβάλλει επιχορήγηση στα ταμεία.

Έτσι, προτίμησαν να πυροβολήσουν τα πόδια τους …

Να μου το θυμηθείτε.

Αυτή η έκδοση ΠΝΠ, μας φέρνει σε ακόμη πιο δύσκολη θέση για τον όποιο αναμενόμενο έντιμο συμβιβασμό.

Κι όσο καθυστερούμε τη συμφωνία προβάλλοντας –τώρα- πολιτικές διαφωνίες, τόσο πιο επώδυνος θα είναι ο συμβιβασμός που όλοι θα πληρώσουμε.

Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε μια καλύτερη και πιο αποτελεσματική κυβέρνηση.

Σαφώς –όπως πολλά άλλα- δεν το εννοούσε…