Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 153)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμης Γκανά

Το ΜΑΤ, ο Κουτσούμπας και οι άλλοι μου ήρωες…

...Και είπε το ΜΑΤ, το πτωχό, με φωνή βροντερή:

-Ποιος είσαι συ ρε;

(πάλι καλά που δεν τον ρώτησε δηλαδή «ποιανού ΄σαι συ ρε», για σκεφτείτε το)

Είπε τον Κουτσούμπα, μαντάμ, τον Κου τσού μπα, «ρε» !!!

Το διανοείσαι;

Να σπάσω τις ασπίδες μου δηλαδή, να κάψω τα καπνογόνα μου, να αμολήσω τις χειροβομβίδες κρότου λάμψης, την γκαντεμιά μου μέσα.

Βρε κομάντο, δεν αναγνωρίζεις τον Κουτσού;

Που λέει «Κουκουσέ», και κλαίει.

Που μιλά με

τον Πατερούλη ολημερίς και ολονυχτίς;

(και στον ύπνο του και στο ξύπνιο του)

Βρε λαγωνικό του ένδοξου, τούτου, έθνους, δεν αναγνωρίζεις την Αρχή σου;

Δεν τον αναγνώρισες από το ολόχρυσο ρόλεξ;

Τον ξύλινο λόγο;

Τι να σου πω όμως, ένας αστοιχείωτος είσαι και θα είσαι, εκεί στα everest, να πίνεις φρέντο καπουτσίνο με ολίγη, και να μιλάς για τα, τάχαμου τάχαμου, κατορθώματά σου.

Τον Κουτσούμπα της καρδιάς μας;

Μισό, πάω να σκίσω τις σημαίες μου του ΠΑΜΕ, μετά από τέτοια προσβολή, και ξαναγυρνώ να σας πω τα υπόλοιπα...

Σε άλλο χρόνο όλα καλά και ανθηρά.

Πήρε, αξημέρωτα πάντα, τον ανήφορο των ένδοξων Άνω Βριλησσίων η κυρία Ευθαλία, η γνωστή, της γειτονιάς μας, και άρχισε πάλι να χτυπά τις καμπάνες της εκκλησίας.

-Ξυπνάτε νοικοκυραίοι, ο Νταβούτογλου μας κήρυξε πόλεμο. Είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση!

Γύρισα πλευρό μαντάμ.

Ούτε που βγήκα, όπως έπρεπε, στο μπαλκόνι να ενημερωθώ.

Ούτε καν στον Σκλαβενίτη δεν έτρεξα, να προμηθευτώ μια κούτα ΝΟΥΝΟΥ για τα παιδιά.

Τέτοια η γαϊδουριά μου, μαντάμ.

Νταβού είναι αυτός, σκέφτηκα η πονηρή, στην δούλεψη του Ταγίπ εφέντημ.

Γύρισα το λοιπόν, πλευρό, και κοιμήθηκα.

Μεταξύ μας όμως, και μάλλον άσχετο με το Τουρκικό, κάτι πρέπει να κάνει ο παπάς της ενορίας μας.

Δεν μπορεί ο καθείς να βαράει τις καμπάνες όποτε του κατέβει, είπαμε στις γιορτές τις σχόλες και τις λειτουργίες!

Καμπάνες είναι μαντάμ, όχι ντελάλης.

Πήγα και μια βόλτα στην βουλή, παρών (ή παρούσα θα ήταν το σωστό) ψήφισα και εγώ...

Να δω τώρα τον μουσιέ Λουράντο τι θα λέει στους φαρμακοποιούς, σε ποιο λαγούμι θα πάει να κρυφτεί.

Και πόσα προεκλογικά κέντρα του Σφυριζα θα στήσει!

Τι πα να πει, μαντάμ, γιατί ψήφισα «παρών» ...αφού «μπόραγαν» οι άλλοι, και δεν άνοιξε ρουθούνι, καλά έκανα και ψήφισα παρών...

Σε άλλη τροπολογία, ναι αυτήν για τους πλειστηριασμούς, πολύ στεναχωρήθηκα με το κλάμα του Μιχελογιαννάκη (ή όπως αλλιώς λέγεται), μου σπάραξε την καρδιά, το αγόρι:

-Σας θερμοπαρακαλώ κύριε υπουργέ...

Τίποτα ο υπουργός, βράχος!

Τράβα βρε Μιχελογιαννάκη να κάνεις μια απεργία πείνας στο Σύνταγμα, να του δείξεις τι εστί Κρητικό φιλότιμο.

Καλά, όχι τώρα που έχει χιονιά, αργότερα που θα φτιάξει ο καιρός, στην Ελλάδα ζούμε πόσο πια θα κρατήσει η κακοκαιρία.

Ήταν που λέτε να πάμε για σκι στα όρη και τ άγρια βουνά με την οικογένεια, ένεκα χρημάτων γιατί λεφτά και έχουμε και υπάρχουν, πάλι καλά όμως που μας πήρε ο ύπνος και δεν φύγαμε Παρασκευή μεσημέρι.

Κανείς δεν είχε απαγορεύσει την κυκλοφορία των φορτηγών, με αποτέλεσμα να διπλώσουν νταλίκες και να εγκλωβιστούν οι εκδρομείς στα αυτοκίνητά τους.

Φαντάσου να εγκλωβιζόμαστε κι εμείς.

Παναίαμ θα μας έτρωγε η μίρλα του Μητσάκου.

Τι γλυτώσαμε μαντάμ.

Ούτε του παπά, ούτε του παπά!

Εδώ θα μείνουμε στα ένδοξα Άνω Βριλήσσια, να φυλάμε Θερμοπύλες.

Αυτό το κράτος, πάντως, λειτουργεί!

Με τον δικό του ανατολίτικο τρόπο.

Με μισό πόντο χιονιού ήρθε η καταστροφή...

Η αστοχία της τροχαίας και η ασχετοσύνη κάποιων οδηγών, καθώς δεν είχαν ούτε καν αλυσίδες μαζί τους, κάνανε ένα μπάχαλο τεραστίων διαστάσεων.

Αλλά έτσι είμαστε οι Έλληνες, όλα σε υπερβολή!

Το αντάρτικο πόλεως, μαντάμ, καλά κρατεί, ένας εκρηκτικός μηχανισμός, μια έκρηξη, και πυροβολισμοί, όλα αυτά, μαζί και ταυτοχρόνως, Παρασκευή ξημερώματα, στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας, στο Εφετείο, στην καρδιά της δικαιοσύνης αλλά και της αστυνομίας.

Που κάψανε το βανάκι τους οι αντάρτες μας;

Στα Εξάρχεια!

Δεν έχετε, αγόρια, φαντασία όμως.

Εξάρχειο;

Βαρετό και προβλέψιμο!

Πάντως τέτοια εποχή εφημερίδα μας έταξε:

α. Θα πάρουμε την Πόλη

β. Θα διώξουμε την τρόικα και τους δανειστές, και...

γ. Θα επιστρέψει ο Βασιλιάς.

Τρία στα τρία, μαντάμ.

Τρία στα τρία, το λες και τζόκερ της δημοσιογραφίας.

Σας είπα τα νιουζ;

Αλλάζω επάγγελμα...

60 λεπτάκια μαντάμ το τουίτ...

Για κάνε λογαριασμό, 150 τουίτ την ημέρα επί 60 λεπτάκια, το τσεπώσαμε το ενενηντάρι!

Όχι που θα γράφω παντού χωρίς αμοιβή!

Απλήρωτη είμαι μαντάμ, και επειδή δεν βλέπω να βάζει κανείς το χέρι στην τσέπη να με πληρώσει, θα πάω να γραφτώ στην Κουμουνδούρου.

Άει στο καλό πχια.

Έγκωσα λέμε.

Πάω για ύπνο τώρα, θα κοιμηθώ από σήμερα, και όπως λέει και η φίλη Αθηνούλα, θα ξυπνήσω ανήμερα των Θεοφανείων.

Δεν θα χάσω και τίποτα, κάνα δυο κιλά κουραμπιέδες, ίσως κάποιο πετροπόλεμο μεταξύ ΜΑΤ και αντιεξουσιαστών, και μια δοξολογία, πρωτοστατούσης της μαντάμ Εφθαλί, για την τελική νίκη των Ελλήνων έναντι των γειτόνων...

Σας φιλώ και σας ασπάζομαι και σας εύχομαι, μαζί με την μαντάμ Ευθαλί, από καρδιάς, καλά Χριστούγεννα.

Κάθε ευτυχία στο σπιτικό σας.

Και μην πτοείστε.

Δουλέψτε σκληρότερα με πείσμα, και προχωρήστε μπροστά, μόνο μπροστά (σάματι έχουμε κι άλλη επιλογή;).

ΥΓ. Η απέναντι συριζαία σας εύχεται, μόνο καλή χρονιά και ουχί καλά Χριστούγεννα (δεν είναι χριστιανή λέει, δεν στόλισε δέντρο, δεν έφτιαξε κουραμπιέδες παρά μόνο μελομακάρονα για τον έγγονα, πιστεύει στο Σύμπαν, στον Ήλιο άντε και στο τσακίρ κέφι στους Νεφελείμ και μπλα μπλα μπλα)...