Το εβδομαδιαίο πολυπεριοδικό του grpost
με τα Πολιτικά – Παραπολιτικά σχόλια
τις Τυπολογίες, το Αθλητικό Καλντερίμι,
τις Σταγόνες ιστορίας
& τις Μουσικές ιστορίες
δια χειρός
Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου
@ «Ανεπίγνωστο» είπε το Τσακαλώτο ο
Βενιζέλος.
Μετά, το Τσακαλώτο ρωτούσε αν με τη λέξη αυτή τον
έβρισε...
@ Γι αυτό έβαλε τη λέξη «απεύθυνση» στο κείμενό των περιβόητων «53», θέλοντας προφανώς να πει … «ν’
απευθυνθούμε».
@ Ο Καμμένος για να επιβιώσει και να
πουλήσει πατριωτισμό, μπορεί να ντυθεί και Μέγας Αλέξανδρος…
@ Ο Λουράντος είχε κάνει 11 χιλιάδες φαρμακεία εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ για να μην «ανοίξει» το επάγγελμά τους.
Ξέρετε τι συμβαίνει πια…
@ Οι δανειολήπτες έτρεχαν πίσω τους για να μη γίνουν ποτέ πλειστηριασμοί.
Ξέρετε τι συμβαίνει πια.
Μέχρι και νόμο για να μπαίνουν φυλακή όσοι διαμαρτύρονται
έφτιαξαν…
@ Οι αστούληδες τους ψήφισαν για να
καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ!
Ξέρετε τι συμβαίνει πια…
@ Κι αν έχουμε μια κοινωνία απαίδευτη ή αφελή, έχουμε και τους μεγαλύτερους πολιτικούς απατεώνες που πέρασαν
ποτέ από κυβερνητικούς θώκους…
@ Καλώς ήρθατε και σήμερα στη μεγάλη παρέα
του grpost της Κυριακής…
1η ενότητα
Πολιτικά – Παραπολιτικά σχόλια
@ Θα ξεκινήσουμε σήμερα με το περιβόητο «σκάνδαλο» της Novartis.
Στο οποίο είχε επενδύσει πολλά ο ΣΥΡΙΖΑ για να
κατηγορήσει κορυφαίους υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠαΣοΚ.
@ Θυμόσαστε που σας είχαμε πει για τους ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς που πήγαν στις ΗΠΑ να βρουν
λαβράκια;
Ούτε καν γαύρο Πασαλιμανίου έβγαλαν.
Κανένα στοιχείo ενοχοποιεί
υπουργούς Υγείας, όπως διέρρεαν τα παπαγαλάκια του Μαξίμου.
Κι έβαζαν τα troll να πετάνε λάσπη στον ανεμιστήρα.
@ Ουσιαστικά, το μόνο σοβαρό στοιχείο που έχουν
οι δικαστικές αρχές στα χέρια τους, είναι ένας κατάλογος με ονόματα 3,5
χιλιάδων γιατρών.
Που συνταγογραφούσαν συστηματικά και κατά παραγγελία,
φάρμακα της Novartis.
@ Κι όταν αυτός ο κατάλογος έφτασε σε υψηλά πολιτικά χέρια, πάγωσαν!
Περισσότεροι από 300 γιατροί –και δη μεγαλογιατροί- είναι
καταγεγραμμένοι ως …συριζόπουλα μέχρι οστών…
@ Βρε το ηθικό
πλεονέκτημα…
@ Πώς έφτασε ο κατάλογος των ερευνών στα… υψηλά
χέρια του Μαξίμου;
Ε, μη ρωτάτε…
@ …Βασιλική τον έρωτα, πολύ βαριά τον πήρες
και κοίτα που κατάντησες
πολλές να πίνεις μπίρες…
Βασιλική ‘σουν όμορφη,
ξανθιά σαν το κουκλάκι
πώς έκανες απόφαση και πήρες
το σκονάκι…
@ Κάθισα και διάβασα προσεκτικά το κείμενο
–παρέμβαση –διαφωνία των «53» νεομπολσεβίκων του ΣΥΡΙΖΑ.
Λένε απίθανα πράγματα.
Νομίζουν ότι ζουν στα 1917.
-
Να υποστηρίξουμε τη
Βενεζουέλα.
-
Να μη πορευτούμε με
τη Σοσιαλδημοκρατία επειδή είναι … Δεξιά!
-
Να υπονομεύσουμε το
πρόγραμμα των δανειστών.
-
Να επανέλθουμε στη
θέση μας για τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας.
-
Να καταργήσουμε την
κράτηση των προσφύγων και μεταναστών.
-
Να επανεξετάσουμε
την οδυνηρή συμμαχία με τους ΑΝΕΛ που αποτελεί ομηρία για την Αριστερά.
-
«Να δραπετεύσουμε
από τη λογική των τάξεων, των κοινωνικών στρωμάτων και να εστιάσουμε στις
ατομικές συμμαχίες και στη απεύθυνση μας
στο ανώνυμο πλήθος»…
@ Κι ύστερα μου λέτε ότι όλους αυτούς τους τύπους μπορεί κάποιος να τους αντιμετωπίσει με σχέδιο και λογική…
@ Για να ξέρετε:
Απεύθυνση στην γλώσσα της Αριστεράς και των «53» σημαίνει
απευθύνομαι…
@ Προσέξτε:
Όλοι αυτοί οι «53» επαναστάτες έχουν (ακόμη) αρχηγό τον
Τσακαλώτο.
Ο οποίος ως υπουργός κάνει τελείως διαφορετικά πράγματα
από αυτά που επικαλείται η φράξια του.
Έτσι, έχουν μεταπηδήσει από τον υπαρκτό σοσιαλισμό στον
υπαρκτό σουρεαλισμό ή και υπαρκτό σουργελισμό…
Ο δε Τσακαλώτος διαθέτει τις κλασικές ιδιότητες ενός
ανεπίγνωστου καρτούν…
@ Δεν εξηγείται αλλιώς.
Αυτοί οι «53» είναι η μόνη φράξια που έχει απομείνει στον
ΣΥΡΙΖΑ.
Οι άλλες βολεύτηκαν στα έδρανα της Βουλής και στον
κρατικό μηχανισμό.
Η μοναδική φράξια, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι τίποτα
λιγότερο ή περισσότερο από μια φράξια του Τσίπρα για να μπορεί ν’ απευθύνεται
στο 3%.
@ Αν όσα λέει κατά καιρούς η φράξια των «53»
είναι αληθινά, δεν είχαν παρά να ρίξουν την κυβέρνηση.
Αν δεν θέλουν τον Καμμένο κομματικό τους εταίρο, ας πάνε
σε εκλογές.
Απλά πράγματα.
Μα οι καρέκλες προσφέρουν πια μέγιστο ωφελιμισμό.
Συνεπώς, λένε, λένε, ξαναλένε, και μετά μαζεύονται στις
ταβέρνες των Εξαρχείων να πιουν ούζα…
@ Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, μα είναι πολλές
φορές που έχω σκεφτεί πως αν στον εμφύλιο είχαν νικήσει ο Βελουχιώτης, ο
καπετάν Κόκκινος, ο καπετάν Φουρτούνας κι ο καπετάν Γιώτης, θα είχαν δυστυχήσει
οι γονείς μας, ίσως κι εμείς, μα τα παιδιά μας θα άκουγαν Αριστερά και θα μούντζωναν
και θ’ άλλαζαν πεζοδρόμιο, ζώντας ελεύθερα,
χωρίς ιδεοληπτικές αγκυλώσεις σε μια κανονική χώρα…
@ Κρατήστε αυτό που θα σας πω:
Μην απορήσετε αν στο εγγύς μέλλον δείτε δημοσιεύματα που
θα φέρουν τον Νίκο Φίλη ως υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων…
Εκπορευόμενα, από το Μαξίμου.
@ Πάμε να σχολιάσουμε κάποια άλλα πράγματα.
Σκέφτομαι τι θα είχε συμβεί από τον ΣΥΡΙΖΑ σε πλατείες
και δρόμους της χώρας αν η κυβέρνηση των επάρατων σαμαροβενιζέλων νομοθετούσε
για εξάμηνη τουλάχιστον φυλάκιση σε όσους εμποδίζουν πλειστηριασμούς κατοικιών
και με πιάνει δέος.
Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα είχε συμβεί αν οι
προηγούμενοι έβγαζαν λογύδρια του τύπου «οι κατασχέσεις είναι αναγκαίες για να
μη καταρρεύσουν οι τράπεζες», όπως έκαναν χθες ο Κατρούγκαλος κι ο Τσακαλώτος.
Που πήραν την εξουσία φωνάζοντας «κανένα σπίτι στα χέρια
τραπεζίτη» και σιγά σιγά δεν θ’ αφήσουν κανένα σπίτι στα χέρια ιδιοκτήτη!
@ Σκέφτομαι τι θα είχε συμβεί στη χώρα
από τον ΣΥΡΙΖΑ αν οι … γερμανοτσολιάδες της προηγούμενης κυβέρνησης έδιναν τη
δυνατότητα σ’ όποιον θέλει ν’ ανοίγει φαρμακείο.
Σκέφτομαι τι θα γινόταν στη χώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν οι
…προσκυνημένοι σαμαροβενιζέλοι έφερναν τροπολογία με την οποία χαρίζονταν
πρόστιμα εκατομμυρίων σε μεγαλοοφειλέτες.
@ Σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν ο υπουργός
Δικαιοσύνης των σαμαροβενιζέλων καταγγελλόταν από κορυφαίους Δικαστικούς για
παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη.
Το λιγότερο που θα συνέβαινε θα ήταν ένα ραντεβού στα
γουναράδικα (κατά τη ρήση του αναρχικού βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ), το ελάχιστο οι
ξηλωμένες πλάκες της πλατείας Συντάγματος
και το πιθανότερο, φωτιά και λαύρα παντού.
Τώρα που όλα αυτά είναι πραγματικότητα από την κυβέρνηση
του ΣΥΡΙΖΑ και του ακροδεξιού εταίρου της, είναι απλώς παραμονές γιορτών.
@ Άλλο θέμα.
Δυο δημοσκοπήσεις είχαμε την εβδομάδα που
πέρασε.
Η πρώτη του ΠΑΜΑΚ για λογαριασμό του Skai που δείχνει τη Νέα Δημοκρατία να προηγείται με 12 μονάδες
από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η δεύτερη της Κάπα Research για το «Έθνος» του Ιβάν Σαββίδη, δείχνει τη Νέα Δημοκρατία να προηγείται
με διαφορά 4,8%.
@ Αμέσως, λοιπόν, δημιουργήθηκε ορυμαγδός από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ.
Τα οποία, πληθύνονται.
Με τη συμμετοχή σ’ αυτά και αμιγώς συντηρητικών εντύπων,
όπως η εφημερίδα «Δημοκρατία», ή με την «ουδετερότητα» των «Real News» και «Ελεύθερου Τύπου».
Άρχισαν να γράφουν, εστιάζοντας στη δημοσκόπηση που έγινε
για λογαριασμό του «Έθνους», ότι κλείνει η ψαλίδα και διάφορα παρόμοια.
Τους πήραν στο κατόπι και οι διάφοροι «αναλυτές» του
διαδικτύου, του Facebook και του Twitter.
@ Φυσικά, δεν είπαν κουβέντα ότι σε όλες –μα όλες- τις δημοσκοπήσεις, η Νέα Δημοκρατία προηγείται σταθερά κι ότι
είναι στα όρια της αυτοδυναμίας, με βάση τις αναγωγές.
Δεν είπαν κουβέντα ότι η αυτοδυναμία δεν εξαρτάται από τη
διαφορά που θα έχουν Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ αλλά αποκλειστικά
από το ποσοστό του πρώτου κόμματος και από το ποσοστό που θα λάβουν τα κόμματα
που θα μείνουν εκτός Βουλής.
@ Να το
πούμε με αριθμούς και ποσοστά:
Παράδειγμα 1ο:
Αν η Νέα Δημοκρατία λάβει 38% κι ο ΣΥΡΙΖΑ 18% και 7,5 -8% τα κόμματα που
θα μείνουν εκτός Βουλής, τότε η Ν.Δ. θα έχει 155-157 βουλευτές.
Παράδειγμα 2ο:
Αν η Ν.Δ. λάβει 38% κι ο ΣΥΡΙΖΑ 37,5% και 7,5 -8% τα κόμματα που θα
μείνουν εκτός Βουλής, τότε η Ν.Δ. πάλι υα βγάλει 155-157 βουλευτές.
Άρα, λοιπόν, αυτά τα περίεργα «κλείνει η ψαλίδα» και άλλα παρόμοια,
είναι μόνο για τροφή στους σανοφάγους και δημιουργία εντυπώσεων και κλίματος.
@ Με
δεδομένο, συνεπώς, ότι σχεδόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις οι
αναγωγές φέρνουν τη Νέα Δημοκρατία να έχει τώρα ποσοστό από 33,5 μέχρι 35,5%, η
αυτοδυναμία της ουδόλως είναι ανέφικτη όσο κι αν κλείσει η ψαλίδα από την
ενδεχόμενη συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ…
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, ότι στην τελική ευθεία το πρώτο κόμμα γίνεται
πόλος έλξης περισσότερων αναποφάσιστων…
@Πάμε σε άλλο θέμα.
Ο Καμμένος στο θέμα των Σκοπίων θα παίξει τον υπέρ πάντων αγώνα της πολιτικής του
επιβίωσης.
Να το θυμάστε.
@ Κι όμως, ο ίδιος είχε συναινέσει σ’ αυτό που σήμερα λέει ότι δεν θα ψηφίσει.
Δηλαδή, στη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό.
Μια βασική θέση της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, με
την οποία η Ντόρα κι ο Καραμανλής πήγαν στο Βουκουρέστι.
Κι αφού δεν την δέχθηκαν οι Σκοπιανοί μπήκε το βέτο,
τρελάθηκαν οι Αμερικανοί κι ακολούθησαν όσα ακολούθησαν…
Ο Καμμένος, τότε, δεν είχε βγάλει άχνα!
Άρα είχε συναινέσει….
@ Ο ορισμός της κουτοπονηριάς και του
πολιτικού τυχοδιωκτισμού.
Που επωάσθηκε μέσα από νεοδημοκρατικούς μικροπολιτικούς
συμβιβασμούς με λαϊκοδεξιά στρώματα.
Ένας κήπος με μπόλικα λουλούδια….
Και με τον ΣΥΡΙΖΑ στο παιγνίδι.
@ Καλά πληροφορημένοι κύκλοι αναφέρουν ότι από τον ΣΥΡΙΖΑ ξέκοψαν στον Καμμένο ότι μπορεί να μπει στα ψηφοδέλτια
του ΣΥΡΙΖΑ για να επιβιώσει.
Άρα, αφού όλες μα όλες οι δημοσκοπήσεις τον έχουν εκτός
Βουλής, πρέπει να παίξει μπάλα αλλιώς.
Πώς;
Είπαμε: Υπερπατριωτισμός!
@ Πώς αλλιώς εμπλέκεται ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το
παιγνίδι;
Με το ν’ αφήσουν τον Καμμένο να παίξει μπάλα μόνος του κι
εκείνοι να πάρουν τις ψήφους από την υπόλοιπη αντιπολίτευση.
Μα μπορεί η αντιπολίτευση να συναινέσει καλύπτοντας πάλι
τον ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που ο Καμμένος θα χορεύει στις πλατείες;
Όσο κι αν είναι τεράστιο εθνικό θέμα, φρονώ ότι δεν
μπορεί.
Σωστά ο Μητσοτάκης το ξέκοψε.
@ Προσέξτε:
Ο Καμμένος μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση
με μια ηρωική του έξοδο για το όνομα των Σκοπίων.
Εκτιμώντας ότι έτσι θα σωθεί εκλογικά.
Πότε, όμως, να τη ρίξει;
Μα λίγο πριν τις εκλογές.
Που, λογικά, θα έχει φουντώσει το θέμα και θα έρθει στην
ελληνική Βουλή…
Κι ύστερα να πουλάει από τα μπαλκόνια και τις τηλεοράσεις
ότι έκανε το πατριωτικό του καθήκον…
@ Είναι και κάτι ακόμη που σκέφτονται στο
Μαξίμου για το Σκοπιανό.
Δημοψήφισμα!
Αφενός, λένε, θα υπερβούν τις αντιρρήσεις του Καμμένου κι
αφετέρου είναι σίγουροι πως θα φέρουν σε δύσκολη θέση τη Νέα Δημοκρατία που θα
πρέπει να πάρει θέση…
@ Μα έχει πάρει: Από το Βουκουρέστι…
@ Προσέξτε κάτι ακόμη που ακούγεται στο πολιτικό παρασκήνιο.
Κάποιοι, αναμοχλεύουν και πάλι την παλιά ιστορία της
«Λίγκας του Βορρά».
Θυμόσαστε οι τακτικοί αναγνώστες αυτού του «πολυπεριοδικού»
πόσες αναφορές είχαμε κάνει εδώ και σχεδόν τρία χρόνια στις επιδιώξεις του Ιβάν
Σαββίδη.
@ Τότε, θέλανε να βάλουν επικεφαλής τον
Κώστα Καραμανλή!
Κάποιοι μάλιστα πήγαν και στο γραφείο του και του το
πρότειναν κι έφαγαν πόρτα.
Τώρα, αφού δεν υπάρχει άλλη λύση, σκέφτονται τον φίλο
τους Πάνο!
Νομίζοντας ότι θα λάβουν μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
Και τον Καμμένο να σώσουν αλλά και να προκαλέσουν κρίση
στη Νέα Δημοκρατία βγαίνοντας στον Κυριάκο από Δεξιά…
@ Προσέξτε:
Ο Καμμένος, όπως αναφέρουν όλες οι πληροφορίες, είναι
σφόδρα δυσαρεστημένος με τον Καραμανλή, επειδή στηρίζει τον Μητσοτάκη.
Μάλιστα, αυτή τη δυσαρέσκεια την εξέφρασε ΚΑΙ από το βήμα
της Βουλής στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό και στη διένεξη που είχε με τη
Βούλτεψη.
Λίγοι το πήραν χαμπάρι.
@ Τι καρφί πέταξε ο Καμμένος;
««Αντιλαμβάνομαι»,
είπε, « ότι η λογική που η κυρία Βούλτεψη υπηρετεί είναι η λογική των
ζεϊμπέκικων και των κουμπάρων. Είναι άλλο να ασκείται εξωτερική πολιτική και
άλλο να χορεύουν ζεϊμπέκικα και τσιφτετέλια».
Εννοούσε ξεκάθαρα τον ΓΑΠ
(ζεϊμπέκικο με τον μακαρίτη İsmail Cem, πρώην υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας).
Μα εννοούσε και τον Κώστα
Καραμανλή, κουμπάρο του Ερντογάν.
@ Από εκεί, λοιπόν, που αυτοαποκαλούνταν
«καραμανλικός», μόλις πήρε
χαμπάρι ότι δεν του βγαίνει το παιγνίδι, άδειασε τον Καραμανλή.
Παίζοντας, ίσως, το παιγνίδι
των ομογενών φίλων του.
@ Προσέξτε και κάτι ακόμη.
Ήδη, κάποιοι
λαϊκοδεξιοί εντός κι εκτός Νέας Δημοκρατίας, μιλούν όλο και πιο επικριτικά για
τον Κυριάκο.
Θυμούνται την ορθοδοξία, τα ιερά και τα όσια της πατρίδας
και άλλα λοιπά τέτοια.
Προς το παρόν, διαφοροποιούνται και γκρινιάζουν
ετοιμάζοντας το έδαφος, επειδή πήγαν, λέει, στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας
οι Στέλιος Ράμφος και Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και τους …έκαναν υποδείξεις…
Μια ματιά στο διαδίκτυο και στις τοποθετήσεις τους θα
πείσει και τον πλέον δύσπιστο.
Ακόμη και πρώην υπουργών του Καραμανλή ή υψηλά ιστάμενων
στην παλιά κομματική ιεραρχία.
@ Πολλοί από αυτούς, λοιπόν, έριξαν άφθονη χολή
για την παρουσία και τοποθέτηση ανθρώπων σαν τον φιλόσοφο Στέλιο Ράμφο και τον
σκηνοθέτη και ηθοποιό Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, στο συνέδριο της Νέας
Δημοκρατίας.
Ζώντας στο δικό τους κόσμο (τις περισσότερες φορές
παράλληλο με τον ουτοπικό της Αριστεράς) ξίνισαν από τα ανοίγματα του κόμματός
τους προς προσωπικότητες που κοσμούν την
Ελλάδα.
Προφανώς επειδή θεωρούν το κόμμα κτήμα τους κι όλους τους
υπόλοιπους μουσαφίρηδες.
Είναι οι άνθρωποι που συμπορεύονταν με πνευματικούς
ογκόλιθους όπως ο Πάνος Καμμένος, η Κατερίνα Παπακώστα, ο Γιάννης Μανόλης και
τα παρασιτικά κομματόσκυλα του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού.
Είναι οι άνθρωποι της μικροκομματικής μιζέριας.
@ Που ενοχλήθηκαν, εκτός άλλων, από το
γεγονός πως ο Μαρκουλάκης είπε πως δεν είχε ψηφίσει ποτέ στο παρελθόν Νέα
Δημοκρατία.
Ε και; Με την πρόσθεση και τον πολλαπλασιασμό δεν κατακτά
ένα κόμμα την εξουσία;
Πολλοί από αυτούς ακούν την λέξη «Φιλελεύθερος» και
βγάζουν αναφυλαξία.
Κρατιστές του κερατά κι ας αυτοπροσδιορίζονται ως
φιλελεύθεροι.
Που μιλάνε λες κι ακούς συριζόπουλα παινεμένα…
@ Πάμε παρακάτω.
Με μια πληροφορία που διακινείται εντός κύκλων του ΠαΣοΚ
ή Δημοκρατικής Συμπαράταξης ή ΚΙΝΑ ή όπως αλλιώς θα λέγεται.
Έχει να κάνει με ένα σχέδιο για την επόμενη ημέρα των
εκλογών, όταν θα τεθεί το ερώτημα κυβερνητικής ή όχι σύμπραξης με τη Νέα
Δημοκρατία.
Μου λένε, λοιπόν, ότι προκειμένου να μη πέσει όλο το
βάρος στη Φώφη, διακινείται η ιδέα του εσωκομματικού δημοψηφίσματος.
Την ιδέα προωθούν οι ΓΑΠ και Θεοχαρόπουλος.
@ Για να ξέρετε:
Είναι πολύ πιθανόν το όνομα Καρανίκας να ακούγεται εις
διπλούν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα πουλάκι από το Καρπενήσι, ήρθε ξυλιασμένο στο
παράθυρό μου και μου τιτίβισε ότι ο πρώην Πασόκος βουλευτής Ευρυτανίας Ηλίας
Καρανίκας ετοιμάζεται να προσχωρήσει στην Κουμουνδούρου…
@ Για να ξέρετε:
Όλο και «ζεσταίνεται» περισσότερο η υποψηφιότητα του Νίκου Γκάλη στη Θεσσαλονίκη, με τη Νέα
Δημοκρατία.
Από τον περασμένο Απρίλιο σας το έχουμε γράψει.
Στο «Καλντερίμι Νο 207»….
@ Σχόλιο μέλους του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, μετά τη διαδήλωση για τον νόμο περί φυλάκισης όσων εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς:
«Σύσσωμοι οι… Λαεαντάρσυοι εναντίον της
αυτεπάγγελτης δίωξης
Ένα πανό της ΛΑΕ με δυο άτομα στα κοντάρια, στην πλευρά του άγνωστου στρατιώτη, περίμεναν τους άλλους δυο. Τελικά δεν ήρθαν.
Ένα πανό της ΛΑΕ με δυο άτομα στα κοντάρια, στην πλευρά του άγνωστου στρατιώτη, περίμεναν τους άλλους δυο. Τελικά δεν ήρθαν.
Ένας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίπλα τους, άρτι αφιχθείς εξ επαρχίας,
χάζευε το Μεγάλη Βρετανία. Τα περιστέρια απορημένα, τους κουτσούλιζαν
αδιακρίτως πολιτικού χώρου, ασυστόλως και άνευ αιδούς.
Όταν ανεβήκαμε με το ΠΑΜΕ ούτε πανό, ούτε κοντάρια κι οι
τρεις απονενοημένοι την είχαν κάνει. Μόνο τα περιστέρια ξαλαφρωμένα»….
@Ερώτηση:
Αλήθεια, για ποιες Άγιες ημέρες και
ποιους συμβολισμούς των Αγίων ημερών μίλησε ο πρόεδρος Παυλόπουλος (Πάκης για τους φίλους του) στους μουσουλμάνους πρόσφυγες και
μετανάστες στην εκδήλωση που έγινε στη Βουλή;
@ Θα κλείσουμε την ενότητα με τα Πολιτικά και Παραπολιτικά σχόλια με ένα σχόλιο
αναφορικά με την «απελευθέρωση» των φαρμακείων.
Η γνώμη μου είναι πως πρόκειται για μια ημιτελή
μεταρρύθμιση, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί η τρόικα και το περί δικαίου
αίσθημα της κοινωνίας, που επιζητά φθηνότερα φάρμακα.
@ Γιατί πρόκειται για ημιτελή
μεταρρύθμιση;
Μα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν καταργείται το
προστατευόμενο από το κράτος ποσοστό κέρδους (35%) επί των φαρμάκων.
Άρα, το επάγγελμα παραμένει προστατευμένο!
Σε πλήρη αναντιστοιχία με την ελεύθερη οικονομία και τους
κανόνες της αγοράς.
Εξ ου και δεν υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις από τους
φαρμακοποιούς.
@ Κάτι ακόμη.
Φίλοι μου φαρμακοποιοί ισχυρίζονται ότι το κράτος τους
πληρώνει μετά από 6-7-8 μήνες.
Σύμφωνοι.
Μα όλη η αγορά κάπως έτσι λειτουργεί.
Και δεν έχει, κιόλας, σταθερό ποσοστό κέρδους, ούτε οι
άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες προστατεύονται από ρυθμίσεις ή παρεμβάσεις του
κράτους…
Κι όποιος καταλαβαίνει ….καταλαβαίνει.
2η ενότητα
Τυπολογίες
@ Ερώτηση:
Γιατί η ΕΡΤ ΔΕΝ πληρώνει τις εταιρείες
παραγωγής, παρ’ ότι αυτές έχουν ανταποκριθεί πλήρως στις συμβάσεις τους;
Με αποτέλεσμα εκατοντάδες εργαζόμενοί τους να κάνουν
γιορτές απλήρωτοι;
@ Ερώτηση:
Τον καιρό του διαδικτύου, της τεχνολογίας και της άμεσης
ενημέρωσης για τα πάντα, τι χρειάζεται το περιοδικό «Ραδιοτηλεόραση» που
επανακυκλοφορεί την ερχόμενη Παρασκευή;
Και μάλιστα διανεμόμενο δωρεάν ΜΟΝΟ σε Αθήνα και
Θεσσαλονίκη;
@ Ερώτηση:
Γιατί να πληρώνει ο φορολογούμενος της Αλεξανδρούπολης ή
των Χανίων για ένα περιοδικό που σ’ εκείνον δεν θα προσφέρει το παραμικρό;
@ Τον Ιανουάριο είναι προγραμματισμένος ο
νέος διαγωνισμός του Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες.
Μα μην είστε σίγουροι ότι θα γίνει αφού οι ιδιοκτήτες
σκέφτονται ακόμη και αποχή από αυτόν.
@ Μάλλον θα έχουμε νέες προσφυγές στο ΣτΕ.
Για τον αριθμό των αδειών, αφού είναι δεδομένο ότι το
φάσμα χωρά περισσότερους από τους επτά σταθμούς που προβλέπεται ν’
αδειοδοτηθούν.
Για την τιμή εκκίνησης και τα οικονομικά κριτήρια.
Μα και τη διαδικασία ελέγχου «πόθεν έσχες».
@ Για να ξέρετε:
Ξεκίνησε τη λειτουργία το νέο ραδιόφωνο των Νίκου
Χατζηνικολάου και Α. Κουρή.
Ο «Ελληνικός FM».
Κι αυτό παρά τα τεράστια χρέη, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές
σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία και παρά τους απλήρωτους εργαζομένους του
ομίλου Real Groop.
Οι βεβαιωμένες οφειλές στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά
ταμεία είναι 9.5 εκ. ευρώ!
Χώρια οι οφειλές στους εργαζομένους…
@ Πριν μπω στην ουσία του «κοψίματος» της «Ελληνοφρένειας» από τον «ALPHA», τονίζω ότι δεν ήμουν εκ των ακροατών ή θεατών της.
Μα άλλο αυτό κι άλλο το άγαρμπο «κόψιμο» καταμεσής της
τηλεοπτικής χρονιάς.
Η εκπομπή δεν είχε τόσο χαμηλά ποσοστά τηλεθέασης για να
δικαιολογείται η καρατόμησή της.
@ Εξ ου κι όλο και μεγαλώνει η βεβαιότητα για κυβερνητική παρέμβαση που οδήγησε στο «κόψιμο» της εκπομπής
«Ελληνοφρένεια» από τον, σχεδόν κυβερνητικό πια, «ALPHA».
Χωρίς καμιά ενημέρωση των συντελεστών της και λίγη μόλις
ώρες πριν μεταδοθεί η προγραμματισμένη εκπομπή.
@ Η δικαιολογία που προβλήθηκε, είναι ότι η
εκπομπή είχε χαμηλή τηλεθέαση.
Μα είναι μικρό το 20% που είχε η συγκεκριμένη εκπομπή;
Και μάλιστα απέναντι από τα reality;
@ Κι οι συντελεστές της εκπομπής,
αποχαιρέτισαν το κοινό τους με την εξής φράση:
«Ραντεβού στα γουναράδικα»!
Υπονοώντας πολλά…
@ Ποιοι δεν άντεξαν τη σάτιρα και την ελευθερία
του λόγου τους;
Ποιοι τους ήθελαν συμβιβασμένους;
Σε ποιους άραγε δεν αρέσει η ελευθερία του λόγου;
Ποιοι επιμένουν στη ηλίθια ρήση «ή εμείς ή αυτοί»;
3η ενότητα
Σταγόνες ιστορίας
Ο ειλικρινής Γεώργιος Ράλλης,
η χούντα, ο
Καραμανλής
κι ο… Παναθηναϊκός
@ Ο Γεώργιος Ράλλης, με τη μακρά διαδρομή στην πολιτική ζωή του τόπου, θεωρήθηκε ως ο πλέον ειλικρινής κι ευγενής
πρωθυπουργός του τόπου.
Η παροιμιώδης φράση του «δεν θέλω ‘’ου’’», που εκστόμισε
όταν οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας αποδοκίμαζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου έμεινε
στην ιστορία για να διδάσκει τι σημαίνει πολιτική ευπρέπεια.
@ Σε μια από τις συζητήσεις που έκανε με δημοσιογράφους αναφορικά με τη διαδρομή του, ήταν ο μόνος πολιτικός
στην ιστορία του τόπου που παραδέχθηκε ότι την ταραγμένη περίοδο που προηγήθηκε
της λεγόμενης αποστασίας, είχε προτείνει την επιβολή του στρατιωτικού νόμου από
τον βασιλιά Κωνσταντίνο!
«Είχα πάει στο Τατόι», είχε πει, «και του πρότεινα να
κάνει χρήση του άρθρου του Συντάγματος που επιτρέπει την κήρυξη του στρατιωτικού
νόμου. Αυτό που πρότεινα ήταν μια
Συνταγματική διέξοδος αφού τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου κι ο Κατσώτας έλεγαν
συνεχώς ότι θα κατεβάσουν 500 χιλιάδες ανθρώπους στο Σύνταγμα για να ορκίσει ο
λαός κυβέρνηση. Κι ο βασιλιάς ήταν σύμφωνος».
@ Ο Γεώργιος Ράλλης ήταν από τους πολιτικούς
που παραδεχόταν ότι οι χουντικοί τους έπιασαν στον ύπνο και επέβαλλαν τη
δικτατορία τους.
Ο ίδιος, ως υπουργός Δημοσίας τάξεως, θεωρούσε τους
Παπαδόπουλο και Παττακό ανθρώπους του παλατιού.
Τις δε στιγμές της σύλληψής του, εκτίμησε ότι
ακολουθούσαν εντολές του θρόνου.
Η ιστορία που συχνά διηγείτο σε συνομιλητές του, αφορούσε
τις ώρες μετά τη σύλληψη του και τον περιορισμό του –μαζί με πολλούς άλλους
πολιτικούς- στο στρατόπεδο Τεθωρακισμένων στου Γουδή.
@ «Εκεί, ήρθε κάποια στιγμή ο Παττακός. Είχαμε συνυπηρετήσει έξι μήνες
μαζί στον ανταρτοπόλεμο. Στάθηκε μπροστά μου και μου είπε:
-
Είχα ζητήσει να σα
δω όταν γίνατε υπουργός Δημοσίας Τάξεως και δεν με δεχθήκατε… Ενώ ο κ.
Παπαληγούρας που έγινε υπουργός Εθνικής Αμύνης με δέχτηκε…
-
Σου είπα τότε για
ποιο λόγο δεν σε δέχθηκα. Δεν σου είπα ότι αν είναι να για να μου υποβάλλεις
συγχαρητήρια αρκούν και τηλεφωνικά;
-
Ναι, αλλά ο κ.
Παπαληγούρας με δέχθηκε…
-
Αρκεί… Ο κ.
Παπαληγούρας σε δέχθηκε επειδή προΐστατο της Εθνικής Αμύνης…
@ Συνέχιζε, μάλιστα, την ιστορία ο Ράλλης:
« Όπως είμαστε με τον Παπαληγούρα κρατούμενοι στου Γουδή,
του είπα:
-
Ρε Παναγή, αυτοί
είναι τρελοί… Θα τινάξουν τη χώρα στον αέρα… Πάει κι η Ευρώπη, πάνε όλα… Να
τους πούμε κάποια πράγματα…
Ο Παπαληγούρας συμφώνησε.
Ζητήσαμε, τότε, από ένα χοντρό ανθυπίλαρχο να μας
οδηγήσει στον Παττακό.
Αυτός ρώτησε και πράγματι μας πήγε.
Εκεί του πρότεινα πρόσωπα που θα έβαζαν στην κυβέρνησή
τους.
Μεταξύ αυτών τον Ζολώτα και τον Πεσμαζόγλου για να μη
χαθεί το τρένο της Ευρώπης…
Λίγη ώρα μετά, μας έβαλαν σε κάτι καμιόνια και μας
μετέφεραν σ’ ένα ξενοδοχείο στο Πικέρμι, όπου ήταν κι άλλοι πολιτικοί
κρατούμενοι.
Ανάμεσά τους ο Μητσοτάκης.
Εκεί, μάθαμε την ορκωμοσία της κυβέρνησής τους.
Κι είπα στον Παπαληγούρα:
-
Ρε Παναγή πόσο
αφελείς (Σ.Σ. άλλη λέξη χρησιμοποιούσε) είμαστε. Πού να φανταστούμε ότι του
λέγαμε να χάσει εκείνος τον υπουργικό θώκο;»…
@ Ο Γεώργιος Ράλλης γνωρίστηκε με τον
Καραμανλή στα τέλη της δεκαετίας του ’40.
Λίγο μετά συνυπήρξαν υπουργοί του Παπάγου.
Ο Ράλλης ήταν Προεδρίας κι ο Καραμανλής Δημοσίων Έργων.
Η πρώτη σημαντική συνεργασία τους ήταν η υλοποίηση των
σχεδίων του αρχιτέκτονα Πικιώνη αναφορικά με την ανάπλαση της Ακρόπολης και του
Λόφου Φιλοπάππου.
Έλεγε ο Ράλλης:
«Η Λένα κι η Αμαλία (Σ.Σ. οι σύζυγοί τους) ήταν φίλες από
παλιά. Έτσι, κάθε Κυριακή βρισκόμαστε για να φάμε μαζί. Παίρναμε το αυτοκίνητο
και πηγαίναμε σε διάφορα σημεία της Αττικής. Κατάλαβα τότε, ότι στην
πραγματικότητα δεν τον ένοιαζε η βόλτα ή το φαγητό με φίλους, αλλά για να
βλέπει ο ίδιος την εξέλιξη των έργων».
@ Τα χρόνια που εγκατέλειψε πια την
πολιτική, σε συναντήσεις με φίλους του και δημοσιογράφους έλεγε ιστορίες για
τον Καραμανλή.
Ο Καραμανλής είχε πει ότι «από τότε που μπήκα στην
πολιτικά στέγνωσα την ψυχή μου για να κυβερνήσω κι έκανα την καρδιά μου πέτρα».
Ο Ράλλης, λοιπόν, ισχυριζόταν ότι στην πραγματικότητα ο
Καραμανλής ήταν πολύ ευαίσθητος άνθρωπος.
Μάλιστα «καυχιόταν» ότι ήταν από τους ελάχιστους που είχε
δει τον Καραμανλή βουρκωμένο και με «ραγισμένη» την σκληρή καρδιά του.
@ «Η πρώτη φορά», έλεγε, «ήταν μετά την
μεταπολίτευση.
Την επόμενη ημέρα από την επιστροφή από το Παρίσι.
Πηγαίναμε να ορκιστούμε ως κυβέρνηση στη Βουλή. Φύγαμε
από την ‘’Μεγάλη Βρετανία’’ και στον δρόμο προς τη Βουλή μου είπε με λυγμό στη
φωνή του:
-
Βρε Γιώργη, ήθελα
να γυρίσω στην πατρίδα μου αλλά όχι μ’ αυτόν τον τρόπο!
Μετά, έβγαλε ένα μαντήλι από την τσέπη του για να
σκουπίσει τα δάκρυα που είχαν κάνει την εμφάνισή τους»….
@ «Η δεύτερη φορά που είδα τον Καραμανλή
βουρκωμένο, ήταν όταν παραιτήθηκε για τρίτη φορά από υπουργός Δημοσίας Τάξεως ο
Σόλων Γκίκας, το 1976.
Ο οποίος θεωρείτο από την Αριστερά και το ΠαΣοΚ ως
«σκληρός Δεξιός» κι ο πόλεμος που δεχόταν ήταν αδυσώπητος.
Μα είχε τη στήριξη του Καραμανλή με τον οποίο γνωρίζονταν
από τη δεκαετία του πενήντα όταν ήταν αρχηγός του ΓΕΣ (επιλογή του Παπάγου το
1954 μα έμεινε και με τον Καραμανλή μέχρι το 1956).
Μάλιστα, ο Καραμανλής μετά την αποστρατεία του τον έβαλε
στα ψηφοδέλτια της ΕΡΕ.
Στις εκλογές του 1958 εξελέγη κι έγινε αμέσως υπουργός
Δημοσίων Έργων.
Είχαν, λοιπόν, μεγάλο σύνδεσμο με τον Καραμανλή».
@ «Την ημέρα της τρίτης παραίτησης του Γκίκα, την ώρα που εκείνος έβγαινε από το γραφείο του Καραμανλή έμπαινα εγώ.
-
Γιώργο παραιτήθηκα…
-
Λυπάμαι στρατηγέ
μου… Τι να πω;
Μπαίνοντας στο γραφείο βλέπω τον Καραμανλή βουρκωμένο.
Γυρίζει και μου λέει:
-
Βλέπεις τι κάνουν
τα γηρατειά;
-
Κύριε πρόεδρε δεν
είναι ντροπή η συγκίνηση. Όταν μάλιστα χάνετε ένα τόσο καλό συνεργάτη σας…
@ Ο Γεώργιος Ράλλης ήταν φανατικός οπαδός του Παναθηναϊκού.
Κι είχε άθελά του εμπλακεί σε μια από τις δυσώδεις
ιστορίες του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το 1980, είχε ξεσπάσει μια βρομερή ιστορία δωροδοκίας.
Ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ Φιλώτας Πέλλιος, είχε
καταγγείλει ότι ο πρόεδρος του Ηρακλή Θεσσαλονίκης Κώστας Περτσινίδης
επιχείρησε να τον δωροδοκήσει για να έχει μειωμένη απόδοση στον ημιτελικό του
κυπέλλου ανάμεσα στις δυο ομάδες.
Έγινε χαμός κι ο Ηρακλής υποβιβάστηκε.
@ Εκείνη την περίοδο, ο Γεώργιος
Ράλλης είχε επισκεφθεί την Κατερίνη για τις ανάγκες του νομού.
Την ώρα της ομιλίας του, κατέφθασαν χιλιάδες οπαδοί του
Ηρακλή κι άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα εναντίον της κυβέρνησής του και του
ίδιου.
Ο Ράλλης τα έχασε.
Προσπαθούσε να καταλάβει τι γίνεται και για ποιον λόγο
γίνονται όλα αυτά.
Κάποιος εκ των παρισταμένων του εξήγησε.
Οπότε, πιάνει το μικρόφωνο και λέει:
-
Εμένα μη με
μπλέκετε με τέτοια… Εγώ Πανάθα είμαι…
4η ενότητα
Μουσικές ιστορίες
Νάνα Μούσχουρη
@ Η Ιωάννα (Νάνα) Μούσχουρη είναι η Ελληνίδα
τραγουδίστρια με τις μεγαλύτερες πωλήσεις δίσκων παγκοσμίως, αφού έχει πουλήσει
περισσότερους από 300 εκατομμύρια δίσκους.
Πενήντα χρόνια αδιάκοπης πορείας!
@ Η Μούσχουρη γεννήθηκε το 1934 στα Χανιά, όπου εργάζονταν οι γονείς της σε τοπικό κινηματογράφο.
Όταν εκείνη έφτασε τεσσάρων ετών, μετακόμισαν στην Αθήνα,
όπου λίγο μετά αντιμετώπισαν τη φρίκη του πολέμου, τις σειρήνες, τους
βομβαρδισμούς, την πείνα από τη γερμανική κατοχή.
Από πολύ μικρή έδειξε το τεράστιο μουσικό της ταλέντο κι
η οικογένειά της με «αιματηρές» θυσίες την έστειλε στο Ωδείο, μαζί με την
αδελφή της Τζένη.
@ Η πρώτη της εμπειρία εκεί ήταν μάλλον
τραυματική.
Παιδάκι 12 ετών, άκουσε την καθηγήτρια να λέει ότι η
Τζένη έχει εξαιρετική φωνή αλλά η μικρή (Νάνα) έχει βραχνή φωνή και πρέπει να
μεγαλώσει λίγο για να συνεχίσει!
Έμεινε στο ωδείο, μόνο και μόνο επειδή έβαλε τα κλάματα
κι επειδή δεν μπορούσε να γίνει από την οικογένειά της διαχωρισμός των παιδιών.
Ή και τα δυο ή κανένα!
@ Έτσι, έφτασε να σπουδάζει κλασικό τραγούδι κι ανακάλυψε το «χρυσάφι» που έκρυβε στο λαιμό της.
Τότε, μάλιστα, οι δάσκαλοί της κι οι ειδικοί της είπαν
ότι οι φωνητικές της χορδές διαθέτουν μια σπάνια ιδιαιτερότητα, αφού η μια
είναι πιο «χοντρή» από την άλλη κι ιδιαιτέρως
δυσκίνητη!
Έτσι ξεκίνησε να κάνει συγκεκριμένες ασκήσεις φωνητικής
καθημερινά.
Κάτι που συνέχισε σε όλα αυτά τα 50 χρόνια της τεράστιας
μουσικής της πορείας.
@ Από το προεφηβικά της χρόνια ήταν ένα ιδιαιτέρως ανασφαλές παιδί, μα εξαιρετική
μαθήτρια.
Από τότε «παντρεύτηκε» τα γυαλιά της για ν’ αντιμετωπίσει
τα προβλήματα με τα μάτια της.
Κι αργότερα έλεγε πως
όταν φόρεσε γυαλιά ένιωθε πιο ασφαλής επειδή οι άλλοι δεν μπορούσαν να
μαντέψουν τι σκέφτεται…
@ Η πορεία της ξεκίνησε το 1958.
Γνωρίζει τον Μάνο Χατζηδάκι κι εκείνος μετά από ένα χρόνο
τη στέλνει στο 1ο Φεστιβάλ Ελληνικού τραγουδιού, το 1959.
Όπου κερδίζει το 1ο βραβείο με το τραγούδι «Κάπου υπάρχει η αγάπη μου».
Στο ίδιο Φεστιβάλ, κερδίζει και το 2ο βραβείο
με το τραγούδι του Μίμη Πλέσσα « Ξέρω
κάποιο αστέρι»!
Ο δρόμος πια είναι ορθάνοιχτος!
@ Ο Χατζηδάκις της δίνει αφειδώς τη ψυχή του.
«Χάρτινο το φεγγαράκι», «Υμηττός», «Κυπαρισσάκι».
Η Νάνα Μούσχουρη γίνεται ίνδαλμα στην Ελλάδα.
Κι ένα χρόνο μετά, το 1960, παίρνει το διαβατήριο για τη
μεγάλη διεθνή καριέρα.
Πάει στο 1ο Φεστιβάλ Μεσογειακού Τραγουδιού,
στη Βαρκελώνη, με το τραγούδι του Κώστα Γιαννίδη «Ξύπνα αγάπη μου» και παίρνει το 1ο βραβείο.
@ Εκεί την ακούνε σπουδαίοι παραγωγοί όπως ο Michel Legrand κι ο Quincy Jones.
Ο Χατζηδάκις είναι πάντα δίπλα της.
Στο γερμανικό ντοκιμαντέρ «Ελλάς η χώρα των ονείρων» το
τραγούδι του «Σαν σφυρίξεις τρεις φορές»
γίνεται «Weisse Rosen aus Athen» (Το Λευκό ρόδο από την Αθήνα) και πουλάει σε έξι μήνες
1,5 εκατομμύρια δίσκους!
Το ίδιο τραγούδι στα Αγγλικά (White Rose of Athens) θα την κάνει γνωστή σε όλη την υφήλιο.
@ Κι ύστερα το ένα φέρνει το άλλο.
Το 1962, ο Quincy Jones που την είχε ακούσει στη Βαρκελώνη την καλεί στις ΗΠΑ
και της κάνει τον πρώτο της δίσκο εκεί.
Το 1963, στο Παρίσι, ηχογραφεί ένα δίσκο με ελληνικά
τραγούδια (Mes plus belles chansons Grecques) και αποσπά το βραβείο Charles Cros της Γαλλικής Μουσικής Ακαδημίας.
Την ίδια χρονιά, πάει στη Eurovision ως εκπρόσωπος του Λουξεμβούργου και τραγουδά το «A force de prier». Δεν κατακτά βραβείο αλλά το τραγούδι της έκανε
τεράστια επιτυχία και μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες!
@ Αμέσως μετά, αναλαμβάνει την παρουσίαση μιας σειράς μουσικών εκπομπών υπό την αιγίδα του BBC με τίτλο «Nana with Quests.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια κράτησε αυτή η τηλεοπτική
παραγωγή.
Και την έβαλε στα σπίτια όλης της υφηλίου.
Από την Ευρώπη μέχρι την Αυστραλία, την Ασία, τις ΗΠΑ και
τη Νέα Ζηλανδία.
@ Το 1964 παίρνει κι άλλο βραβείο στη
Γερμανία (στο Φεστιβάλ Baden –Baden) και το 1965 ηχογραφεί το σπουδαίο «Παιδί με το
ταμπούρλο». Με παραγωγό τον Michel Legrand που την είχε δει και ακούσει στη Βαρκελώνη το 1960.
Κι εν συνεχεία, αφού κάνει κι άλλες ηχογραφήσεις στις
ΗΠΑ, αρχίζει για σχεδόν ενάμιση χρόνο να περιοδεύει όλη την υφήλιο με τον Harry Belafonte.
Οι δίσκοι της γίνονται χρυσοί και πλατινένιοι.
Τραγουδά κυρίως στα γαλλικά, μα δεν ξεχνά και τις
ηχογραφήσεις στα Αγγλικά και στα Γερμανικά.
@ Το 1969, κυκλοφορεί το «Over and Over» και μένει στα αγγλικά charts περισσότερες από 100 εβδομάδες!!!
Ασύλληπτο!
Όπου πηγαίνει να εμφανιστεί γίνεται το αδιαχώρητο.
Το 1974 αποκτά:
19 χρυσούς δίσκους στην Αυστραλία!
9 στη Νέα Ζηλανδία!
Κι ένα διαμαντένιο στην Ολλανδία, για τις πωλήσεις του
δίσκου «NANA’s book of songs».
Λίγο αργότερα, στις ΗΠΑ και στον Καναδά ο δίσκος «Roses and Sunshine» γίνεται διπλά πλατινένιος!
@ Στο πέρασμα της δεκαετίας του ’80, η Νάνα Μούσχουρη τραγουδά το «je shante avec toi liberte» από την κλασσική μελωδία του Nabucco του Verdi και γίνεται χαμός
στη Γαλλία.
Το τραγουδά και στα γερμανικά, στα αγγλικά, στα ισπανικά
και πορτογαλικά.
Ο ένας πλατινένιος μετά τον άλλο, κοσμούν τους τοίχους
του σπιτιού της.
Ο δε Bob Dylan γράφει για εκείνη το «Every grain of sand» που μπαίνει στον δίσκο «Song for Liberty»…
@ Το 1984, μετά από είκοσι χρόνια, η Νάνα Μούσχουρη επιστρέφει στην Ελλάδα για δυο συναυλίες.
Στο Ηρώδειο, στον ίσκιο της Ακρόπολης.
Γίνεται χαμός!
Σχεδόν ταυτοχρόνως με την κυκλοφορία της ζωντανής
ηχογράφησης των συναυλιών στο Ηρώδειο, ηχογραφεί κι έναν δίσκο στα ελληνικά, με
μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου και στίχους του αγαπημένου φίλου της Νίκου
Γκάτσου.
Την «Ενδεκάτη εντολή».
Άλλη πλατίνα, πάλι.
@ Ακολουθούν εκατοντάδες συναυλίες
σε όλο τον κόσμο.
Κι ηχογραφήσεις σχεδόν σε όλες τις γλώσσες.
Μάλιστα, στην Νότιο Αμερική την αποκαλούν πια «Nana Latina».
Και, το 1987, πάλι Ελλάδα.
Συναυλία στο ΟΑΚΑ.
100 χιλιάδες άνθρωποι μέσα στο στάδιο, πολλαπλάσιοι έξω
από αυτό!
Κι η συνεργασία της με τον Μάνο Χατζηδάκι, μετά από
σχεδόν 25 χρόνια με τον δίσκο «Οι μύθοι μια γυναίκας» σε στίχους του Νίκου
Γκάτσου.
@ Οι δίσκοι ανά την υφήλιο εξακολουθούν και στη δεκαετία του ’90.
Οι πωλήσεις τους ανέρχονται κάθε φορά σε εκατομμύρια
αντίτυπα.
Τότε, αναλαμβάνει «Πρέσβειρα καλής θέλησης» της Unicef και περιοδεύει σε όλον τον κόσμο δίνοντας συναυλίες και
διαθέτοντας όλα τους τα έσοδα για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των παιδιών.
Κι αποδέχεται την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας (Μιλτιάδης
Έβερτ) με την οποία εκλέγεται Ευρωβουλευτής, το 1994.
@ Οι τιμητικές της διακρίσεις σε όλο τον
κόσμο είναι αναρίθμητες.
Το 1994 τιμήθηκε από τον
Πάπα και τον Πατριάρχη στη Ρώμη.
Από το 1986 είναι Ιππότης
των Γραμμάτων και των Τεχνών στην Γαλλία
Το 1997 ο Πρόεδρος της
Γαλλικής Δημοκρατίας Jacques Chirac της απένειμε τον τίτλο του Ιππότη της
Λεγεώνας της Τιμής (Chevallier De La Legion dʼHonneur).
Tο 2007 ο Γάλλος
Πρωθυπουργός Dominique de Villepin την αναβαθμίζει παρασημοφορώντας την με το μετάλλιο του Αξιωματικού της
Λεγεώνας της Τιμής (Officier De La Legion dʼHonneur).
Τον Φεβρουάριο του 2007 ο
Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας την παρασημοφορεί με το
μετάλλιο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Ευποιίας.
@ Μερικά από τα βραβεία που της έχουν απονεμηθεί :
-Πρώτο και Δεύτερο Βραβείο
στο Πρώτο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού, 1959
-Πρώτο Βραβείο στο
Φεστιβάλ Μεσογειακού Τραγουδιού της Βαρκελώνης, 1960
-«Αργυρό Λιοντάρι» από το Radio Luxembourg, 1961
-Βραβείο Charles Cros της Γαλλικής Μουσικής Ακαδημίας, 1963
-Δεύτερο βραβείο στο
Φεστιβάλ Τραγουδιού του Baden-Baden, 1964
-Edison Award Statue, 1971
-Χρυσή Τουλίπα στην
Ολλανδία, 1975
-Golden Ticket στην Γερμανία, 1980 και 1981
-Βραβείο Αθηναγόρα στην Αμερική, 1998
-The World Children Award of Unicef, 1997
@ Έχει ηχογραφήσει περισσότερα από 1600
τραγούδια σε 450 δίσκους παγκοσμίως.
Σε επτά γλώσσες: Ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά,
ισπανικά, ιταλικά, πορτογαλικά.
Οι περισσότεροι ντύθηκαν με πλατίνα για τις πωλήσεις
τους.
Αυτές οι πωλήσεις που συμφώνως με τα στοιχεία της IFPI την κατατάσσουν Τρίτη παγκοσμίως μετά τους Beatles και τον Elvis Prisley!
Απίστευτο για το κορίτσι που η πρώτη της δασκάλα στο
ωδείο είχε διαγνώσει ότι έχει βραχνή φωνή και είχε ζητήσει να πάει αργότερα
πάλι…
@ Κάπου υπάρχει η αγάπη μου
Στίχοι – Μουσική: Μάνος Χατζηδάκις
@ Ξέρω κάποιο αστέρι
Μουσική: Μίμης Πλέσσας, Στίχοι: Κώστας Πρετεντέρης
@ Χάρτινο το φεγγαράκι
Μουσική: Μάνος Χατζηδάκις, Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
@ Κυπαρισσάκι
Μουσική – Στίχοι: Μάνος Χατζηδάκις
@ Υμηττός
Μουσική – Στίχοι: Μάνος Χατζηδάκις
@ Στο Λαύριο γίνεται χορός
Μουσική : Μάνος Χατζηδάκις Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
@ White Rose of Athens
Μουσική- Στίχοι: Μάνος Χατζηδάκις
@ Ενδεκάτη εντολή:
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
@ Every grain of
sand
Στίχοι – Μουσική: Bob Dylan
@ A force de prier
Μουσική: R.
Bernard, Στίχοι: P. Delanoe
5η ενότητα
Αθλητικό Καλντερίμι
@ Για να μη ξεχνιόμαστε.
Εδώ και καιρό σας έχουμε γράψει ότι ο Μπεν δεν θέλει ν’
ανανεώσει με τον Ολυμπιακό και προτιμά να πάει στο Βελιγράδι να παίξει στον
Ερυθρό Αστέρα.
Από το «Καλντερίμι (Νο 226)», στις 3 Δεκεμβρίου.
Κάποιοι έλεγαν ότι θέλουμε να προκαλέσουμε αναστάτωση
στην ομάδα.
Οι ίδιοι που τον έβαλαν προχθές στο περιθώριο…
@ Κρατήστε κι αυτό.
Ο Ολυμπιακός έχει σχεδόν συμφωνήσει με τον ΠΑΣ Γιάννινα
για τον Μαυροπάνο.
Και με τον παίκτη.
Έτσι λένε στην πρωτεύουσα της Ηπείρου.
@ Πριν πάμε στο μπασκετάκι με το
οποίο διατηρούμε αέναη ερωτική σχέση, οφείλουμε ένα σχόλιο:
«Έφυγε» ο Τάσος
Στεφάνου, ένας άνθρωπος που όλη του τη ζωή την αφιέρωσε στον Παναθηναϊκό κι
ήταν αυτό που λέμε κύριος με «κάπα» κεφαλαίο.
Βαρύ το πένθος και για την οικογένειά του και για τον
Παναθηναϊκό που ο Τάσος υπηρέτησε σχεδόν 60 χρόνια, αλλά και για το ελληνικό
μπάσκετ.
@ Θέλω να σχολιάσω, λοιπόν, ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού στάθηκαν στο πιο ψηλό σκαλί της ευπρέπειας απέναντι στον
Τάσο, στην ενός λεπτού σιγή που τηρήθηκε πριν από το παιγνίδι της ομάδας τους
με την ΤΣΣΚΑ.
Σεβασμός κι αγάπη.
Κι ειλικρινές χειροκρότημα στον «αντίπαλο».
Αυτό που μας λείπει και από τη ζωή και από τα γήπεδα.
Που οι πολλοί, έχουν μάθει ΜΟΝΟ να μισούν και τυφλώνονται
από φανατισμό…
@ Πάμε στα αγωνιστικά της εβδομάδας.
Ονειρεμένη διαβολοεβδομάδα για Παναθηναϊκό κι Ολυμπιακό.
Τέσσερα στα τέσσερα.
Και μάλιστα με πολλά προβλήματα απουσιών που τους
πλήγωναν.
@ Στο παιγνίδι με τη Μακάμπι ο
Παναθηναϊκός εμφανίστηκε χωρίς το «οξυγόνο» του (Καλάθης) και το πήρε αυτό από
την ισχύ εν τη ενώσει.
Από όλους τους άλλους που μπήκαν στα παπούτσια του.
Από τον Λεκαβίτσιους, μέχρι τον Ντένμον και από τον Γκιστ
μέχρι τον Ρίβερς, τον Γκιστ, τον Σίνγκλετον , τον Γκέμπριελ, τον Βουγιούκα και
τον άρρωστο Παππά.
@ Ο δε Πασκουάλ έκανε υποδειγματική διαχείριση από τον πάγκο.
Τόνωσε την εύθραυστη ψυχολογία του Ντένμον και του
Λεκαβίτσιους, περιόρισε το συνεχές ροτέισον αφήνοντας την ομάδα να βρίσκει
ρυθμό και δεν κλάφτηκε για την απουσία του υπερπαίκτη του για να μεταφέρει
άγχος στην ομάδα.
Και κατάφερε να κρατήσει αλώβητο το ΟΑΚΑ.
@ Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του, χωρίς τους
βασικούς ψηλούς του στο «4» (Πρίντεζη) και στο «5» (Μιλουτίνοφ), βρήκε πάλι τον
τρόπο να πετάξει στο καναβάτσο την ΤΣΣΚΑ των πολλών εκατομμυρίων δολαρίων!
Με τον Σφαιρόπουλο να παίρνει την ταυτότητα του φίλου μου
Δημήτρη Ιτούδη, χρησιμοποιώντας στο «5» ακόμη και τον Παπαπέτρου!!!
@ Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά αυτή η ιστορία των παιγνιδιών ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΤΣΣΚΑ, εμένα μου
μοιάζει πολύ με την ιστορία των παιγνιδιών ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον
Παναθηναϊκό.
Όπως οι «πράσινοι» νικούν τους «ερυθρόλευκους» με κάθε
δυνατό κι αδύνατο τρόπο, έτσι ο Ολυμπιακός νικά την ΤΣΣΚΑ με κάθε πιθανό κι
απίθανο τρόπο.
Ακόμη και με «πεντάρι» τον Παπαπέτρου!
@ Ο Ολυμπιακός νίκησε επειδή οι παίκτες του
«έτρωγαν» σίδερα απέναντι στους «μη μου άπτου» εκατομμυριούχους της ΤΣΣΚΑ, που,
πάντως, είχαν κι αυτοί απουσίες.
Ο Μακλίν έκανε το παιγνίδι της ζωής του, ο Παπανικολάου
«δάγκωνε» κι ο Σπανούλης δεν έπαιξε για τον εαυτό του αλλά για την ομάδα.
Ο Στρέλνιεκς ήταν Στρέλνιεκς, ενώ ακόμη κι ο Τόμπσον
έκανε μπόλικη «βρόμικη» δουλειά.
@ Και κάτι τελευταίο από τον Ολυμπιακό κι απ’ αυτό το παιγνίδι, αναφορικά με τον Μακλίν.
Ο παίκτης αυτός, έφτασε στον Πειραιά από σπόντα.
Όταν ο Μπιρτς άφησε τον Πειραιά και πήγε στους Μάτζικ,
στο ΝΒΑ.
Τόσο εγώ όσο και πολλοί άλλοι που βλέπουμε συστηματικά
μπάσκετ, αναρωτηθήκαμε πώς αυτός ο παίκτης θα παίξει σε ψηλό επίπεδο και με τις
ευθύνες που αναλογούν σε παίκτη του Ολυμπιακού, αφού μέχρι το καλοκαίρι έπαιζε
στη «χαβαλετζίδικη» Αρμάνι.
Κι όμως έγινε ο παίκτης που όλοι βλέπουμε.
Συντηρώντας τον «μύθο» του Ολυμπιακού, που αναφέρει ότι
οι ψηλοί που επιλέγει είναι αρχικά «λίγοι» και εν ριπή οφθαλμού μετατρέπονται
σε κορυφαία ονόματα της Ευρωλίγκα ή και του ΝΒΑ.
@ Πάμε στο δεύτερο παιγνίδι του Παναθηναϊκού.
Στο εχθρικό Βελιγράδι με τον Ερυθρό Αστέρα.
Πριν πούμε οτιδήποτε για το παιγνίδι, πρέπει να
κάνουμε ένα σχόλιο.
Με τέτοιες διαιτησίες σαν αυτή στο Βελιγράδι, η
Ευρωλίγκα απαξιώνει το προϊόν της.
Όχι επειδή έκαναν 4-5- ή 10 διαιτητικά λάθη,
αλλά επειδή προσπαθούσαν συστηματικά να ευνοούν την ομάδα που έπαιζε κατς κι
όχι μπάσκετ.
Από τέτοιους πρέπει να παίρνουν τις σφυρίχτρες…
@ Άλλο να κάνει λάθη ο διαιτητής κι άλλο να ανέχεται το αντιμπάσκετ…
Απλά πράγματα.
Φαίνεται ότι ο Παναθηναϊκός μπήκε στο στόχαστρο
επειδή στη διένεξη ΦΙΜΠΑ – Ευρωλίγκα, πήρε το μέρος της πρώτης και έδωσε τους παίκτες
του στην Εθνική.
Παραμονή δε του παιγνιδιού, στην Ισπανία έλεγαν
με δόση χολής και μα στοχευμένα, ότι οι ελληνικές ομάδες …. ευνοούνται από τη
διαιτησία!
Είδαμε το αποτέλεσμα…
@ Ο δε Λάσο, ο προπονητής της Ρεάλ, διαμαρτυρήθηκε λέγοντας ότι στην Αθήνα η ομάδα του αδικήθηκε στα
παιγνίδια με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό…
Είδαμε το αποτέλεσμα…
@ Πάμε και στο παιγνίδι., στην πιο
κολασμένη έδρα της Ευρώπης.
Στην οποία ο μόνος ευπρόσδεκτος είναι ο
Ολυμπιακός.
Το παιγνίδι αυτό ήταν έργο Πασκουάλ.
Χωρίς Καλάθη πάλι, έλεγξε απόλυτα τον ρυθμό με
μια άμυνα που άλλαζε συνεχώς μαρκαρίσματα κι έκανε τους «βρόμικους» Σέρβους να
ψάχνονται.
Πήρε περισσότερα από αυτά που ανέμενε από κάθε
παίκτη του που πάτησε το παρκέ.
Κι ας είχε και τον Ρίβερς εξουδετερωμένο κι
εκτός ρυθμού από την άθλια διαιτησία.
Κι ας είχε και τον Σίνγκλετον «σημαδεμένο» από
αυτή.
Κι ας είχε και τον Παππά εμφανώς επηρεασμένο από
τη διανυκτέρευσή του στο νοσοκομείο απ’ όπου σηκώθηκε κι έφυγε για να ταξιδέψει
και να πάει να παίξει!
@ Χωρίς πολλά φρου φρου κι αρώματα, με έναν καταπληκτικό –και πάλι- Γκιστ αλλά κι ένα Λεκαβίτσιους που
μπήκε στα παπούτσια του Καλάθη.
Κι ας ήταν γεμάτος μώλωπες όταν τελείωσε το
παιγνίδι από το ξύλο που έφαγε.
Κι έναν Ντένμον που ουδείς περίμενε να σταθεί
τόσο καλά και στο ύψος των ειδικών αναγκών που επέβαλλε η απουσία του Καλάθη.
Κι έναν Αντετοκούμπο που διδάσκει συνεχώς τι
σημαίνει η έννοια της λέξης ενέργεια!
@ Θέλω να πω και κάτι
ακόμη.
Για τον Ντένμον δικαιώθηκε ο Πασκουάλ κι όχι
όλοι όσοι (κι ο γράφων) διατύπωναν την άποψη ότι ο παίκτης δεν είναι επιπέδου
Παναθηναϊκού.
Πρέπει, μάλιστα, να αναλογιστούμε ότι στη
Μπαρτσελόνα κουνάνε συνεχώς άσπρα μαντήλια από τη στιγμή που έφυγε ο Πασκουάλ…
@ Να πούμε και για το δεύτερο παιγνίδι
του Ολυμπιακού.
Εκτός έδρας, με την Εφές.
@ Και μόνο το γεγονός ότι οι ερυθρόλευκοι έπαιζαν στην αγαπημένη τους πόλη, τους έδινε εξ αρχής πλεονέκτημα
νίκης.
Πολύ περισσότερο αφού η εφετινή Εφές μοιάζει
περισσότερο σχολική ομάδα παρά ομάδα της Ευρωλίγκα.
@ Παρ’ όλα αυτά, ο Ολυμπιακός
δυσκολεύθηκε.
Παρουσιάστηκε χωρίς ενέργεια, χωρίς εμπνεύσεις,
έκανε πολλά αβίαστα λάθη.
Μα εκείνο που έχει σημασία στο τέλος, είναι το
ροζ φύλλο αγώνα που τον έφτασε στις 11 νίκες.
Και χωρίς τους βασικούς του ψηλούς!
@ Ξαναλέω, ο Ολυμπιακός με την Εφές ήταν μετρίως μέτριος.
Δεν έχασε επειδή απέναντί του ήταν η Εφές που
έδωσε τη δυνατότητα στον Σφαιρόπουλο να κάνει σωστό ροτέισον και να έχει στο
παρκέ ξεκούραστο την ώρα που έπρεπε τον Σπανούλη.
Κι επιπλέον, δεν του στοίχισε στο τέλος το «έγκλημα»
να μη κάνει φάουλ και να δώσει την ευκαιρία στους «Τούρκους» για το
ξεκαμαρκάριστο τρίποντο ισοφάρισης.
Δεν το έβαλαν κι έγινε η ερυθρόλευκη απόδραση,
αλλά το περυσινό πάθημα από τη Μπάμπεργκ δεν έγινε μάθημα…
---------------------------------------------------------------------------------------
@ Φτάσαμε αισίως στις
τελευταίες σελίδες…
@ Είδα την ταινία του Σμαραγδή για τον
Καζαντζάκη.
Απογοήτευση!
Για μια ακόμη φορά ο σκηνοθέτης ήταν αλλού για
αλλού…
Καζαντζάκης και κρητικοί χωρίς κρητική προφορά
και χωρίς ίχνος ρεαλισμού.
Ένας Αθερίδης (στο ρόλο του Ζορμπά) που μόνο
αρνητικές συγκρίσεις (σε σχέση με τον Κουίν) προκαλούσε κι αμέτρητες
κοινοτυπίες….
Μας τελείωσε ο Σμαραγδής.
Έχασε την τελευταία του ευκαιρία.
@ Ανέκδοτο:
Μια μέρα ο Θεός και ο Αδάμ συζητούσαν.
Ρωτάει λοιπόν ο Αδάμ τον Θεό.
- Γιατί έκανες την Εύα τόσο απαλή και τρυφερή;
- Για να την θέλεις.
- Γιατί έκανες την Εύα τόσο ελκυστική;
- Για να την θέλεις, απαντάει ο Θεός.
- Ναι, αλλά γιατί έκανες την Εύα τόσο ηλίθια;
- Για να σε θέλει…
- Γιατί έκανες την Εύα τόσο απαλή και τρυφερή;
- Για να την θέλεις.
- Γιατί έκανες την Εύα τόσο ελκυστική;
- Για να την θέλεις, απαντάει ο Θεός.
- Ναι, αλλά γιατί έκανες την Εύα τόσο ηλίθια;
- Για να σε θέλει…
@ Κι άλλο:
Τρεις τύποι είναι έξω από τον παράδεισο.
Επειδή ο Aγιος Πέτρος είχε πολύ δουλειά, λέει:
- Σήμερα θα περάσουν μόνο όσοι είχαν φριχτό θάνατο.
Πλησιάζει ο πρώτος και λέει:
- Γυρίζω από την δουλειά σήμερα το μεσημέρι νωρίτερα, έχοντας την υποψία ότι η γυναίκα μου με απατάει! Ψάχνω όλο το σπίτι, δεν βρίσκω τίποτα.
- Σήμερα θα περάσουν μόνο όσοι είχαν φριχτό θάνατο.
Πλησιάζει ο πρώτος και λέει:
- Γυρίζω από την δουλειά σήμερα το μεσημέρι νωρίτερα, έχοντας την υποψία ότι η γυναίκα μου με απατάει! Ψάχνω όλο το σπίτι, δεν βρίσκω τίποτα.
Βγαίνω στην βεράντα για να καπνίσω και βλέπω ένα τύπο να κρέμεται από τα
κάγκελα, αρχίζω να του χτυπάω τα χέρια για να πέσει από τον 5ο που μένουμε, δεν
έπεφτε και παίρνω ένα σφυρί, πέφτει στο κενό αλλά σώζεται γιατί έπεσε σε κάτι
θάμνους, αρπάζω το ψυγείο τότε και του το πετάω... εεεεε τότε από τη σύγχυσή
μου παθαίνω καρδιακή προσβολή και πεθαίνω!
Τότε του λέει ο Aγιος Πέτρος:
Τότε του λέει ο Aγιος Πέτρος:
- Άσχημη μέρα, άσχημος θάνατος και τον αφήνει να
περάσει.
Πάει και ο δεύτερος και λέει την ιστορία του:
- Εγώ κάθε μεσημεράκι γυμνάζομαι στην βεράντα του σπιτιού μου στον 6ο όροφο, σήμερα γλίστρησα και καθώς έπεφτα πιάστηκα από τα κάγκελα του 5ου, απελπίστηκα μέχρι που είδα ένα κύριο να έρχεται να με βοηθήσει, αλλά άρχισε να μου χτυπά τα χέρια με ένα σφυρί και έπεσα στο κενό, σώθηκα από κάτι θάμνους αλλά μου έριξε το ψυγείο και σκοτώθηκα...
- Χμ, λέει ο Aγιος, άσχημη μέρα, άσχημος θάνατος πέρνα μέσα.
Πάει και ο δεύτερος και λέει την ιστορία του:
- Εγώ κάθε μεσημεράκι γυμνάζομαι στην βεράντα του σπιτιού μου στον 6ο όροφο, σήμερα γλίστρησα και καθώς έπεφτα πιάστηκα από τα κάγκελα του 5ου, απελπίστηκα μέχρι που είδα ένα κύριο να έρχεται να με βοηθήσει, αλλά άρχισε να μου χτυπά τα χέρια με ένα σφυρί και έπεσα στο κενό, σώθηκα από κάτι θάμνους αλλά μου έριξε το ψυγείο και σκοτώθηκα...
- Χμ, λέει ο Aγιος, άσχημη μέρα, άσχημος θάνατος πέρνα μέσα.
Πάει και
ο τρίτος και λέει στον Aγιο:
- Εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι ότι κρύφτηκα στο ψυγείο!!!
- Εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι ότι κρύφτηκα στο ψυγείο!!!
@Κι ένα τελευταίο:
Μια μέρα στο σχολείο του Τοτού έρχεται ένας νέος
καθηγητής Αγγλικών.
Μόλις μπαίνει στην τάξη, θέλοντας να γνωρίσει τα παιδιά
άρχισε να τα ρωτά πώς τα λένε:
- Πώς σε λένε κορίτσι μου;
- Τζούλια, απαντά η μικρή.
- Όπως Τζούλια Ρόμπερτς! Τι όμορφο όνομα!
Απευθυνόμενος σε ένα άλλο παιδί...
- Εσένα πώς σε λένε;
- Μπραντ, απαντά το αγοράκι.
- Όπως Μπραντ Πιτ! Τι ωραίο όνομα!
Τέλος, απευθύνθηκε στον Τοτό...
- Κι εσένα πώς σε λένε;
- Τοτός, απαντά εκείνος.
- Τοτός; τι βλακεία όνομα. Ηλίθιο τελείως…
- Πώς σε λένε κορίτσι μου;
- Τζούλια, απαντά η μικρή.
- Όπως Τζούλια Ρόμπερτς! Τι όμορφο όνομα!
Απευθυνόμενος σε ένα άλλο παιδί...
- Εσένα πώς σε λένε;
- Μπραντ, απαντά το αγοράκι.
- Όπως Μπραντ Πιτ! Τι ωραίο όνομα!
Τέλος, απευθύνθηκε στον Τοτό...
- Κι εσένα πώς σε λένε;
- Τοτός, απαντά εκείνος.
- Τοτός; τι βλακεία όνομα. Ηλίθιο τελείως…
- Ναι; Εσάς πώς σας λένε; ρωτά ο Τοτός.
- Με λένε Τομ, απαντά ο καθηγητής.
- Τομ; Όπως ΤΟΜ***νί της μάνας σου;
- Με λένε Τομ, απαντά ο καθηγητής.
- Τομ; Όπως ΤΟΜ***νί της μάνας σου;
@ Τέλος και για σήμερα.
Να περάσετε καλά τα Χριστούγεννα και να τιμήσετε
δεόντως τη γαλοπούλα και το γουρουνόπουλο…
Κι ύστερα τη σκάφη με το προφιτερόλ.
Και τ’ απογευματάκι το εκμέκ.
Μα αφήστε και χώρο για 4-5 κουραμπιέδες και 6-7
μελομακάρονα.
Κι αν αισθανθείτε μια μικρή δυσφορία, πιείτε
λίγη σοδίτσα…
@ Φιλιά πολλά.
Και μη ξεχνάτε ότι οι μεθυσμένοι, τα παιδιά και
τα κολάν, λένε πάντα την αλήθεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου