Οι πολλές όψεις του «εμείς ή αυτοί»

Γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Όσο πληθαίνουν οι φωνές από την Ευρώπη για την ανάγκη ενός προληπτικού προγράμματος στήριξης εν όψει της εξόδου της χώρας μας από τα μνημόνια, τόσο περισσότερο παλεύει η κυβέρνηση να γυρίσει την ατζέντα της επικαιρότητας εναντίον της αντιπολίτευσης και στην αμιγώς πολιτική αντιπαράθεση.

Για να πάρουμε μία ιδέα για τα χτυπήματα που δέχεται το αφήγημα της «καθαρής εξόδου» από το εξωτερικό, τις προάλλες ο Π. Μοσκοβισί δήλωσε ότι

«θα υπάρξει αυστηρή εποπτεία της Ελλάδας μετά το μνημόνιο». Αν μιλά για αυστηρή εποπτεία και ο Μοσκοβισί, ας μην εκπλαγούμε αν ο επόμενος προϋπολογισμός του κράτους γίνει στις Βρυξέλλες…!

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το αφήγημα πρέπει να πάρει άλλη ρότα -για την ακρίβεια, μία παλιά και ασφαλή ρότα- τη νηπιακή, εκείνη δηλαδή που τα χωρίζει όλα σε «καλά» και «κακά» και λέει ότι αν δεν είσαι μαζί μας είσαι εναντίον μας.

Οπότε τη θέση του γελοίου διλήμματος «Οικονομία ή Πολιτική», που χρησιμοποιήθηκε για να στηρίξει την «καθαρή έξοδο», πήραν άλλα, γελοιότερα.

Για παράδειγμα, βουλκανιζατέρ εναντίον offshore.

«Οι δικοί μας φίλοι και συνεργάτες έχουν βουλκανιζατέρ, δεν έχουν offshore», είπε ο πρωθυπουργός για την περίπτωση του διοικητή νοσοκομείου που τυγχάνει και ιδιοκτήτης βουλκανιζατέρ. 

Πριν αναρωτηθεί κανείς τι από τα δύο προτιμά για τη συγκεκριμένη θέση ευθύνης, θα πρέπει όλοι μαζί να αναρωτηθούμε πόσο τεράστια αξία είναι ο μικροκομματισμός στην Ελλάδα για να εκτελεί έτσι, εν ψυχρώ, ολόκληρος πρωθυπουργός την κοινή λογική ενώ ταυτόχρονα καυχιέται για νεποτισμό…

Επειδή όμως, αφενός, η παραπάνω θέση δεν απαντά σε καίρια ερωτήματα (π.χ., η φιλοκυβερνητική εφημερίδα που παραδέχτηκε σύνδεση με offshore δεν θεωρείται πια φίλη της κυβέρνησης; 

Και, αν όχι, αν ανοίξει βουλκανιζατέρ, θα αλλάξει αυτό;) και, αφετέρου, το αφήγημα που λέει ότι «εμείς διορίζουμε τα λαϊκά παιδιά» δεν προσφέρει τίποτα νέο στον πολιτικό λόγο, σειρά πήρε άλλο δίπολο στην προσπάθεια αναζωογόνησης των ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος.

Με το σκάνδαλο Novartis στο επίκεντρο, ετέθη μέσω έρευνας, δημοσιευμένης στο εξώφυλλο φιλοκυβερνητικής εφημερίδας, νέο ψευτοδίλημμα, φαινομενικά σοβαρότερο για αυτό και πιο επικίνδυνο: «Προτιμάτε κάθαρση ή προστασία των θεσμών»;

Το ανησυχητικό δεν είναι ότι 60% προτιμούν την κάθαρση, αλλά ότι γίνεται στα σοβαρά μία τέτοια ερώτηση σε μία δημοκρατία. Πώς ακριβώς θα γίνει κάθαρση αν δεν υπάρχουν ισχυροί θεσμοί; 

Θα τουφεκίζουμε τους «κακούς» μετά από εξοντωτικές ανακρίσεις;

Πολλά περισσότερα μπορούν να ειπωθούν για το εν λόγω δίλημμα, αλλά ας το περιορίσουμε στο εδώ και τώρα. Σε απλά ελληνικά και χωρίς περιστροφές, μεταφράζεται: 

«Προτιμάτε να τελειώνουμε με τους προηγούμενους ή να καθόμαστε να ψάχνουμε πού πήγε και το τελευταίο ευρώ της Novartis»;

Στο φιλοκυβερνητικό μάτι κέρδισε το πρώτο με 60%, άσχετα με το τι κατάλαβε το κοινό στο ερώτημα «κάθαρση ή θεσμοί», επομένως, ανεξαρτήτως του πώς και αν θα την πληρώσουν οι προηγούμενοι, η πραγματική έρευνα για το σκάνδαλο δεν θα γίνει ποτέ. 

Κάτι που φυσικά δεν απασχολεί, γιατί εδώ σκοπός είναι να ικανοποιηθεί το αριστερό φαντασιακό που χρειάζεται εχθρούς για να επιβιώσει και η κάθαρση με κάθε κόστος το δικαιώνει.

Κι ας μην τσιμπήσει το δόλωμα του «εμείς ή αυτοί» η αξιωματική αντιπολίτευση… 

Οι παραλλαγές είναι πολλές και θα τσιμπήσουν άλλοι. 

Αν δεν ακούν οι ιδιοκτήτες των βουλκανιζατέρ για να τα βάλουν με τους μετόχους των offshore, ακούν και βλέπουν ακροδεξιές συμμορίες, όταν η κυβερνώσα Αριστερά αποκαλεί αναρχικούς και λοιπές «συλλογικότητες» δικά της παιδιά και τους φέρεται ως τέτοια.

Με αντίπαλο την αξιωματική αντιπολίτευση, άλλωστε, οι κυβερνώντες μας σύρονται στον κοινοβουλευτικό διάλογο που τόσο απεχθάνονται («Αναρωτιόμουν όλη μέρα αν άξιζε να έρθω και να σπαταλήσω μέρος του πολύτιμου χρόνου μου»), ενώ στην άλλη περίπτωση, υπουργοί παραλαμβάνουν σφαίρες τυλιγμένες σε απειλητικές επιστολές, οπότε, διά του «το μη χείρον βέλτιστον», η Αριστερά γίνεται ο καλός της υπόθεσης και, επιπλέον, βρίσκει και παρέα στην εμφυλιοπολεμική της νοσταλγία.

Γενικώς, με το «εμείς ή αυτοί», όλα είναι καλύτερα, όλα είναι ευκολότερα.

Μόνο το μέλλον της χώρας υπονομεύεται…

Αλλά αυτό, μάλλον αποτελεί μια ήσσονος σημασίας λεπτομέρεια...