Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 166)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμης Γκανά

Στο Καβούρι, στο Καβούρι ήρθανε μούρη με μούρη…

Ήταν απόγευμα Παρασκευής, ήταν και αίθριος καιρός.

Ο εντελώς (Εύα Τσαροπούλου, λείπεις) κοιτάχτηκε στον καθρέπτη του.
Οι στιγμές ήταν κρίσιμες, γι΄ αυτό με αποφασιστικότητα, φόρεσε την στολή, την «μεγάλη», αυτή του λοκατζή, ξεσκόνισε και το 12xxx large μπόμπερ τζάκετ, μα τελικά το κράτησε για μια άλλη πιο γκλάμουρους εμφάνιση.
Πήρε βαθιές ανάσες.

Είπε δυο φορές το «Πάτερ ημών», φίλησε το κομποσκοίνι του, και έβαλε ένα σι ντι των Μπόνει Εμ, άκουσε ίσαμε δέκα φορές το Ρα- Ρα- Ράσπουτιν - άγνωστο το γιατί τον συγκινούσε και τον εξίταρε ταυτόχρονα αυτό το κομμάτι...

Τρία χτυπήματα στην

πόρτα (θαρρείς συνωμοτικά) ήχησαν σπάζοντας την φαινομενική, επίπλαστη ηρεμία του σπιτιού στο Καβούρι.
-Έφτασαν, ακούστηκε, ασώματη, η φωνή...
-Έφτασε λοιπόν η ώρα, μονολόγησε, νιώθοντας βαριά στους ώμους του, την ευθύνη που είχε απέναντι στο Έθνος (όχι μαντάμ την εφημερίδα, το ελληνικό Έθνος).
Χλαπάκιασε αφηρημένος, αμάσητα, τρία φοντανάκια, (ο θεός φύλαξε και ήταν ευτυχώς απ’ αυτά δίχως περιτύλιγμα) κίνηση που ακόμα δεν λέει να θυμηθεί, έσβησε το λαμπατέρ, χαλεποί οι καιροί δεν είναι για σπατάλες, και βγήκε αγέρωχος, αβίαστος, αβασάνιστα βλοσυρός και ευθυτενής, από το δωμάτιο του.
Μαλακές οι μοκέτες.
Βούλιαζε το πόδι  και ο εντελώς παραλίγο να το πάρει, σαν σημάδι θεϊκό, να ματαιώσει την όποια κίνηση.
-Προχώρα, του ζήτησε η ασώματη φωνή, καταλαβαίνοντας προφανώς τον δισταγμό του.
Κι εκείνος υπάκουα, προχώρησε.
Ο πράιμ φανερά ανήσυχος τον περίμενε στη σαλοτραπεζαρία.
Ο αντ΄ αυτού παραδίπλα.

Κοιτάχτηκαν.

Άγριες ματιές που πετούσαν φλόγες.
Τόσα θέματα, και τόσες διαφορετικές απόψεις.

Τους τράταρε ευγενικά σουμάδα, μα ο πάγος δεν έλεγε να σπάσει.

Ο εντελώς με το δεξί του χέρι τούς έδειξε το σαλόνι, που ήταν ντυμένο στα χρώματα της γαλανόλευκης (ένεκα εθνικής επετείου).

Πέρασαν αμίλητοι στο σαλόνι, και όταν έκλεισαν οι πόρτες, άρχισαν τα όργανα.

Η σύγκρουση ήταν σφοδρή.

Ο πράιμ, βλέπετε, προτιμούσε κοτόπουλο με μπάμιες στο φούρνο, ο αντ΄ αυτού (σφόδρα εκλεπτυσμένος απόφοιτος Βρετανικού πανεπιστημίου) ζήτησε σφυρίδα ψητή με μους αρακά (δεν κρύβεται μαντάμ η αριστερή αριστοκρατική καταγωγή), και ο εντελώς, τι άλλο; Γουρουνοπούλα…

Μιλήσανε, μιλήσανε, και τι δεν είπαν, τα σώψυχά του βγάλανε.
-Δεν βγαίνω μάνα μου.
-Δεν χωνεύεται σου λέω.

-Παιδιά, η καρέκλα που τρώμε έχει σημασία, και όχι το κοψίδι!

Στο τέλος δώσανε τα χέρια και το φαγητό σερβιρίστηκε.
Γεμιστά από τα άξια χέρια της Θεανούς, παξιμάδια από την Κρήτη του Πολάκη, και θρούμπες ελιές (από πού; Δεν έμαθα σόρρυ κιόλας) είναι και σαρακοστή (μην ξεχνιόμαστε).

Τα φάγανε με μια μάλλον αηδία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους.
Μα δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.

Ο πράιμ δεν είχε άλλη επιλογή είχε, βλέπετε, ανάγκη τον εντελώς αλλιώς δεν θα ήταν ακόμη πράιμ.

Κι ο εντελώς ήταν αδύνατο να σταθεί δίχως τον πράιμ, είχε και κάτι τρεχάματα με την δικαιοσύνη, είχε και κάτι βόλια απλήρωτα, που να τρέχει να βρει τώρα δικηγόρους κι υπερασπιστές;
Ο αντ΄ αυτού ήρεμος πλέον, τρώει όλο το φαγητό του, σίγουρος πια ότι όλα βαίνουν καλώς.
Λευκοί καπνοί βγαίνουν από την καπνοδόχο του σπιτιού στο Καβούρι.

Η Ελλάδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη πλέον.
Δόξα στο Πανάγαθο, και δεν χάσαμε την κυβέρνησή μας !!!

Στα άλλα ελληνοκοινοβουλευτικά νέα, ένας βουλευτής από αυτούς που είχε μόνιμο στασίδι στη Ζούγκλα του Μάκη,  με λίγο τρελό(!) μαλλί, βγάζει ντακ φέις σέλφι μέσα στη βουλή, την ώρα που κάποιος αγορεύει.
Οι ομιλίες διακόπτονται (φρουρά, φρουρά) λόγω ενός χρυσαυγίτη Λαγού, που κραυγάζει αδύναμος να ομιλήσει όχι την Ελληνική (μην έχουμε απαιτήσεις) αλλά την ανθρώπινη …
 Όλο και καλύτερα μαντάμ, όλο και πιο ανθηρά.

Στα διεθνή νέα, η υφήλιος στενάζει χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα καθώς κοιτάζει τα παιδιά του Αφρίν να εγκαταλείπουν την πόλη τους.

Το ξανθό γένος κάνει εκλογές και ο Τσάρος Βλαδίμηρος ο καγκεμπίτης, βγήκε σχεδόν παμψηφεί με ποσοστό 107,68% (το λες και παγκόσμια πρωτοτυπία).

Από την άλλη έχουμε και τον υποψήφιο του ΚΚΡ.

Εκείνον βρε, τον Πάβελ τον Γκρουντνιν, με τα όνομα, που κατέκτησε την δεύτερη θέση στις Ρώσικες προεδρικές εκλογές.
Αυτό λοιπόν το αγόρι, που περιπίπτοντας είναι και δισεκατομμυριούχο, σε δηλώσεις του διαμαρτυρήθηκε διότι έπρεπε, λέει, να του δίνανε το δικαίωμα να κατέβει μόνος του στις εκλογές. Θυμήθηκε τον τρόπο που γίνονταν οι εκλογές στα παλιά τα χρόνια της μητέρας Σοβιετίας (ρεμέμπερ;) και κατά δήλωση του «οι αντίπαλοι (!) ποτέ δεν διαμαρτύρονταν»…

Είναι που ξημερώνει αύριο ο Θεός την 25^η Μαρτίου, είναι και που ο ΣΦΥΡΙΖΑΣ θα καταργούσε τις στρατιωτικές παρελάσεις, είναι που δεν τις κατάργησε αλλά αντ’ αυτών καθιέρωσε την κλήρωση μεταξύ των μαθητών για να περιφέρει ο Γιωργάκης την σημαία, σαν τρόπαιο, όλο το Παρασκευοσαββατοκύριακο…

Αυτά τα ολίγα έγιναν φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι τούτη δω την προτελευταία εβδομάδα του Μαρτίου.

Σας φιλώ σταυρωτά και ανανεώνω το ραντεβού μας για το επόμενο Σάββατο, Θεού θέλοντος και μπος Σακελλαρό επιτρέποντος.

 
ΥΓ.  alert
Να φάτε ελεύθερα όσο μπακαλιάρο θέλετε, αλλά γκάις, μην το παρακάνετε με την σκορδαλιά.

Μυρίζει…
Και δεν λέει.
(Λυπηθείτε μας)