Σε 3 μήνες πανελλαδικές... γράμμα στο εαυτό μου...

Γράφει
η Κορίνα Σακελλαροπούλου

Είναι αργά το απόγευμα και μπροστά σου έχεις ένα ανοιχτό βιβλίο, φωτισμένο από εκείνο το αποκρουστικό φώς (ναι, σαν σε ανάκριση) στο γραφείο σου. 

Ωστόσο, ο λογισμός σου τρέχει αλλού. 

Τη στιγμή που το δάκρυ τρέχει καυτό, κατά μήκος του προσώπου σου, κλείνεις απότομα το βιβλίο. Μέσα σου ουρλιάζεις πλήττεις… 

Το μόνο που εξωτερικεύεις, είναι αυτό το δάκρυ.
Σε αυτόν τον αβάσταχτο εσωτερικό διάλογο – σίγουρα τον έχεις –  εξακολουθείς να

θέτεις στον εαυτό σου τα ίδια ερωτήματα. 
Αξίζει; Αξίζει να ταλαιπωρηθώ, να δώσω τη ψυχή μου; 
Να αγχωθώ για κάτι που δεν γνωρίζω αν θα μου εξασφαλίσει έστω μια πιθανότητα; 
Αξίζει να δεχθώ αυτή τη βασανιστική πίεση από όλα αυτά που με βαραίνουν; 
Την οικογένεια, το σχολείο, την ατέλειωτη ύλη, το αναθεματισμένο ρολόι που χτυπά;

Μένεται μέσα στο ίδιο σου το κορμί η επιθυμία της παραίτησης. 
Σκέφτεσαι ότι με αυτόν τον τρόπο θα αποσυμφορηθεί αυτή φρενίτιδα.
«Τουλάχιστον δελεαστικό» , σκέφτεσαι… και σε εκείνο το σημείο ξεπροβάλλει η χειρότερη από όλες τις σκέψεις… Τι θα πει ο κόσμος; Τι θα πει η οικογένεια μου; 
Οι φίλοι μου; Ο κοινωνικός περίγυρος;

Η αλήθεια είναι σκληρή και βρίσκεται – όπως πάντα – κάπου στη μέση. 
Με την παραίτηση πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα επέλθει κάποιο αποτέλεσμα, σε σχέση τουλάχιστον με τις πανελλήνιες. Μπορεί να το χεις ξεχάσει, αλλά αυτές οι εξετάσεις δεν είναι η ζωή σου, ούτε τελειώνουν όλα εδώ. Μπορείς, σαφώς να μεγαλουργήσεις σε άλλους τομείς, που ούτε έχεις φανταστεί. Μπορεί να πετύχεις εξίσου καλά με εντελώς διαφορετική προσέγγιση. 
Είναι απολύτως φυσιολογικό και πάνω από όλα, ανθρώπινο και να κουραστείς και να βλασφημήσεις, ακόμη και να παραιτηθείς. 
Πριν αποφασίσεις όμως σκέψου καλά τον αγώνα που έχεις δώσει. 
Δεν εννοώ μόνο το διάβασμα… 
Ακόμη και να μην έχεις διαβάσει ικανοποιητικά ή καθόλου, βρίσκεσαι κι εσύ σε έναν αγώνα δρόμου στον οποίο δέχεσαι συνεχή πίεση. 
Ο θεσμός των πανελλαδικών εξετάσεων από τον οποίο ταλαιπωρείσαι αυτή τη στιγμή, έχει στιγματιστεί, χρόνια τώρα, ως εξαιρετικά «βάναυσος» και ακατόρθωτος να διεκπεραιωθεί. 
Ας μιλήσουμε ειλικρινά… είναι δύσκολο… αλλά αντιμετωπίζεται. 
Χρειάζεται υπομονή και λίγο στρώσιμο. 
Το ξέρω δεν είναι εύκολο… και για σένα που διαβάζεις πολύ και αγχώνεσαι. 
Και για σένα που δεν διαβάζεις και γι’ αυτό έχεις τύψεις.

Δεν σου υπόσχομαι ότι η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο θα αλλάξει κάτι δραστικά στη μετέπειτα ζωή σου. Ούτε αν δεν εισαχθείς σε μια σχολή θα αλλάξει κάτι τρομερό. 
Εκείνο που θα επηρεάσει άμεσα την πορεία σου είναι το κατά πόσο εσύ θα το κυνηγήσεις. 
Σίγουρα πάντως, ο Γολγοθάς που διανύεις τώρα θα σου διδάξει να υπομένεις και να επιμένεις. 
Δες το κι έτσι: Καλύτερα να μορφωθώ, να μετουσιώσω όλες μου τις γνώσεις σε εφόδια, τα οποία θα με βοηθήσουν να ανταπεξέλθω αργότερα. 
Δεν είναι μόνο τα μόρια και ο βαθμός, η κοινωνική αποδοχή ή ο ψόγος. 
Προετοίμασε τον εαυτό σου τώρα, ώστε να μην χρειαστεί ποτέ να χειραγωγηθείς από κάποιον ή να καταντήσεις έρμαιο των συμφερόντων του. 
Κυνήγησε τη γνώση, τη μόρφωση τα όνειρα. 
Δες τι υπάρχει πίσω από αυτή τη διαδικασία. 
Κάνε το για σένα – κλισέ, αλλά αληθινό, όσο το δάκρυ αυτό – 
Κάνε το για σένα. 
Το βιβλίο μπροστά σου, είναι το κλειδί για την πραγματική ελευθερία σου. 
Είναι η αρχή και το τέλος των κόπων σου. 
Σκούπισε το δάκρυ… τώρα άνοιξε το βιβλίο…

·         Η Κορίνα Σακελλαροπούλου είναι μαθήτρια της Γ’ Λυκείου και υποψήφια στις πανελλήνιες εξετάσεις