Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 163)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμης Γκανά

Εδώ ράδιο Χελλάς

… Αγαπημένοι μας ακροατές του μεταμεσονυχτίου, συνεχίζουμε την μετάδοσή σ αυτήν εδώ την φιλόξενη γωνιά των ερτζιανών με τις, καθιερωμένες μας πια, αφιερώσεις. 

Και είναι αυτήν την εβδομάδα είναι πράγματι πολλές, πάμε λοιπόν με την σειρά, όπως εσείς, μας

τις εμπιστευτήκατε:
…Ο Φανούρης από τα Σεπόλια αφιερώνει στον έρωτα της ζωής του, τον Αλέξη από την Κουμουνδούρου, το: «Πέρασα πολλά για να ρθω ως εσένα, φίλα με διπλά, σου τα χω φυλαγμένα», με την ευχή να μην χωρίσουν ποτέ ξανά!
…Ο Μπάμπης από την Σαντορίνη, αφιερώνει στον Παύλο από την Κρήτη, τις «Νταλίκες» και το «Νταλκάς βαρύς με βάρεσε» κι ανανεώνει το ραντεβού τους στην είσοδο του νοσοκομείου της Θήρας, με την εξής προσφορά: στις δυο σκωληκοειδίτιδες, δώρο, ένα σέρβις καρμπυρατέρ, και μια κάρτα καυσαερίων!
Μεγάλη προσφορά, τρέξτε όλοι στο Θήρα, περνάς το τσεκ απ; Περνάς και το ΚΤΕΟ!  …
…Ο Γιάννης ο μυτιληνιός, που μετεκπαιδεύτηκε στο Μιλάνο, αφιερώνει το «Άπονη ζωή» στην Ελενίτσα, την ακτιβίστρια - αλληλέγγυα, από την Λέσβο, με την υπόσχεση πως κάπου, κάποτε, σε κάποιο καμπ, με ΜΚΟ ή χωρίς, θα ξαναβρεθούνε…

…Ο Γιάννης ο κρητικός, στον Κουτσούμπα της καρδιάς του, το «Θα σου φύγω, στο χα πει, θα σου φύγω και γέλαγες εσύ, (τώρα κλαις γιατί κλαις;)», του εύχεται επίσης «καλές επενδύσεις».

…Η Λυδία, η πολιτισμένη, στον Στράτο τον αρχαιολόγο, το «Γιατί με τυραννάς;», με την ευχή να μην απαντηθούνε ξανά.

…Ο Μπάνος, το βατράχι κομάντο (μετά το meeting), από την Κατεχάκη, στον Φανούρη, τον ήρεμο, απ τα Σεπόλια, το: «Έχει ο καιρός γυρίσματα», με την βεβαιότητα πως τα λόγια, τα βαριά, που αντάλλαξαν στο παρελθόν, είναι περασμένα – ξεχασμένα.
Τέλος, ένα μήνυμα από την Ράνια, την Νεοϋορκέζα, στον Αλέξη τον όμορφο:
-Είσαι μεγάλο κ@@@παιδο Αλέξη…
…Μέγας χορηγός, για την αποψινή μας μετάδοση, η ευγενική κόρη Φανούρη, η οποία δωρίζει απ ένα μπουκάλι ΤΟΠ (σε οικονομική συσκευασία) σε όλους τους ψηφοφόρους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για τους δε ψηφοφόρους της ΡΗΜΑΔ από ένα μπουκάλι ξύδι μπαλσάμικο!!!

Κατά τα άλλα όλα ανθηρά, το κέντρο της Αθήνας κάθε βράδυ φλέγεται για πολλούς και διάφορους, αδιευκρίνιστους, συνήθως, λόγους, οι βίγκαν σπάζουν τα μαγαζιά των κρεοπωλών γιατί έτσι θέλουν, οι κουκουλοφόροι σπάζουν τις βιτρίνες των καταστημάτων στην Ερμού, προφανώς γιατί μπορούν, ο Τόσκας τσακώνεται για κάποιο γράμμα με τον Καμίνη (δεν θέλει να του το δώσει, το πάει, προφανώς, καλύτερα μόνος του), οι υπουργοί αλλάζουν και φεύγουν (ο τίτλος μόνο παραμένει), οι «συνεργειάδες» αναβαθμίζονται και γίνονται υποδιοικητές νοσοκομείων, οι πλούσιοι σνομπ Αριστεροί υγιαίνουν, και σας χαιρετούν από την όμορφη Νέα Υόρκη, οι μουρλοί στήνονται έξω από το θέατρο καθώς νομίζουν πως βλέπουν τον οξαποδώ στο πρόσωπο του Τζίσους σούπερ σταρ, το σαρβάιβορ συνεχίζεται, λέει, κανονικά, και ξεκατινιάζονται νυχθημερόν,  οι ελεύθεροι επαγγελματίες πληρώνουν τον ακριβότερο ΕΦΚΑ τους (δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς), και συνεχίζονται οι διορισμοί στην ευρύχωρη αγκαλιά του δημοσίου.
Έβγαλα (επιτέλους) προσωποποιημένη κάρτα για τα ΜΜΜ, αλλά μου είπαν να μην την χρησιμοποιήσω, διότι για εμάς τους ανέργους, δεν υπάρχει ακόμη πρόβλεψη!
-Πότε θα ξέρουμε; Ρώτησα η χαζή.
-Και ποιος είμαι εγώ, μαντάμ, για να ξέρω, ο μάντης Κάλχας; η απάντηση του υπαλλήλου…
Α! στα ευχαρίστα της ιστορίες, ο ερχομός της άνοιξης…
(Άνοιξη ακούω αλλά άνοιξη δεν βλέπω, Μάρτη, φόρεσα, ήλιο να με κάψει δεν βλέπω)

Οι χειμερινοί Ολυμπιακοί τελείωσαν, και άντε να παρηγορήσεις τους σταυραετούς μου που θέλουν σώνει και ντε να γίνουν ολυμπιονίκες(!) του …κέρλινγκ!.

-Μαμά οι αρχαίοι παίζανε κέρλινγκ;

-Καθημερινά!

-Θέλουμε να μάθουμε και εμείς!
-Βρε τι λέτε; σιγά το άθλημα, τους λέω.
-Γράψε μας σε σύλλογο κέρλινγκ,
-Δεν υπάρχει ωρέ εδώ κοντά, τους απαντώ ευγενικά.
-Να πεις του Τσίπρα, να φτιάξει έναν!
-Ναι, άλλη σκασίλα δεν ο πράιμ, να σας φτιάξει ομάδα κέρλιγκ…
-Καλά θα ανοίξουμε το τάμπλετ να παίξουμε, με απειλούν, και τρέχω αλλόφρων να βρω που στο καλό μαθαίνουν τούτο δω το δύσκολο άθλημα, που χρειάζεται μπόλικο σφουγγάρισμα…

Στα μη ανθηρά της εβδομάδας, η Εύα μας, με τα Ευάερα του grpost, δεν θα συντροφεύει τις Παρασκευές μας, και πολύ έχω λυπηθεί, καθώς το χαμόγελο της έφτανε για να μας φτιάξει τις ρημαδοεβδιομάδες μας…

Ότι και να φέρει το «αφεντικούλη», που έλεγε κι η Εύα, το κενό της δεν αναπληρώνεται…

Ααααααααα, να σας πω κι ένα τελευταίο.

Αν το κλάμα που έχει ρίξει ο μπος για την αναγκαστική σιωπή της Εύας αδυνάτιζε, θα είχε χάσει 40-50 κιλά.
Σας φιλώ και σας ασπάζομαι φίλοι καλοί και αγαπημένοι, και ανανεώνω το ραντεβού μας για το επόμενο Σάββατο, θεού θέλοντας και μπος Σακελλαρό επιτρέποντος…