Θα τον αφήσουν;

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αν αναλογιστούμε ότι μεταξύ των εκατοντάδων στρεβλώσεων που δημιουργούν αρρυθμία στην αγορά και αυξάνουν τις τελικές τιμές στην κατανάλωση, περιλαμβάνονται ακόμη και περιορισμοί στις συσκευασίες του…μηλόξιδου, του... πιπεριού ή ακόμη ακόμη και του... λαδιού, είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος για ποιον λόγο στην Ελλάδα παρατηρούμε μεγαλύτερες τιμές απ’ ότι υπάρχουν στα ίδια προϊόντα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Τα καρτέλ σε διάφορους κλάδους της παραγωγής, είναι δεδομένα και καταγεγραμμένα κι είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οφείλουν ν’ αντιμετωπιστούν.

Υπό το βάρος των οικονομικών εξελίξεων για τον τόπο και από την αναγκαιότητα να λειτουργήσει ελεύθερη η αγορά, χωρίς τις κρατικές παρεμβάσεις, δεν μπορεί ν’ αργήσει η ώρα που θα αναγκαστεί και η χώρα μας να συνταχθεί με όσα συμβαίνουν σε όλη την Ευρώπη.

Η προστασία ή αλλιώς «προστασία» του Κράτους σε πολλούς κλάδους της οικονομίας, που αντιβαίνει σε κάθε λογική της αγοράς και του οικονομικού ρεαλισμού και βλάπτει ευθέως τον καταναλωτή, δεν μπορεί να έχει ακόμη μεγάλο χρόνο ζωής.

Ο τουρισμός, η επεξεργασία και λιανική πώληση τροφίμων, τα οικοδομικά υλικά, τα μη συνταγογραφούμενα φαρμακευτικά σκευάσματα, αλλά και πολλές άλλες παρεχόμενες υπηρεσίες, δεν μπορεί πλέον να αποτελούν πεδία στα οποία το Κράτος θα απλώνει τον δήθεν προστατευτισμό του.

Δεν μπορεί να μιλάμε για ανταγωνισμό, όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει εκατοντάδες στρεβλώσεις στη λειτουργία της αγοράς.

Δεν μπορεί να μιλάμε για ανταγωνισμό όταν λειτουργούν ανεξέλεγκτα τα καρτέλ σε διάφορα προϊόντα, που τελικά καταλήγουν στην αγορά ακριβότερα απ’ όσο πωλούνται στις ευρωπαϊκές αγορές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γάλα, που στα σούπερ μάρκετ πωλείται περίπου 1 ευρώ, ενώ σε φούρνους ή γαλακτοπωλεία η τιμή του υπερβαίνει το 1,60!

Γιατί άραγε; Κι όχι μόνο αυτό.

Το φρέσκο παστεριωμένο γάλα είναι ακριβότερο στην Ελλάδα κατά 34%, από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στην χώρα μας ως φρέσκο παστεριωμένο γάλα – σε πλήρη αντίθεση με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές- θεωρείται μόνο το γάλα που έχει χρόνο ζωής πέντε ημερών.

Αντιθέτως στην Ευρώπη, αναλόγως με την μέθοδο παστερίωσης, υπάρχει πληθώρα προϊόντων, διάρκειας μιας, τριών ή έξι ημερών, με συνέπεια ο καταναλωτής να έχει πληθώρα επιλογών και οι τιμές να είναι πολύ χαμηλότερες.

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ψωμί, που όπως το γάλα είναι είδη πρώτης ανάγκης.

Στην Ελλάδα το ψωμί δεν πωλείται με το ζύγι, όπως γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Πωλείται θεωρητικά με προκαθορισμένο βάρος. Η δε φρατζόλα του μισού κιλού καταλήγει να ζυγίζει 350 ή 400 γραμμάρια κι είναι προφανές ότι οι καταναλωτές εξαπατώνται.

Είναι και κάτι ακόμη αναφορικά με το ψωμί.

Στο αλεύρι, επιβάλλεται φορολογία υπέρ του ταμείου των αρτοποιών, το οποίο σε ετήσια βάση επιβαρύνει την κατανάλωση με ποσό που υπερβαίνει τα 11 εκατομμύρια ευρώ.

Θέλετε κι  άλλα παραδείγματα;

Τα καταστήματα λιανικής πώλησης ρούχων και υποδημάτων, απαγορεύεται να κάνουν προσφορές και διαφημίσεις, ακόμη και σε είδη stock.

Το λάδι δεν επιτρέπεται να πωλείται σε συσκευασίες άνω των 5 λίτρων, με όσα συνεπάγεται αυτή η περιοριστική στρέβλωση στην επιβάρυνση της τελικής του τιμής.

Αν κάποιος θέλει να δημιουργήσει αποθήκη (σιλό) τσιμέντου, δεν μπορεί αν η κατασκευή δεν έχει χωρητικότητα άνω των 500 τόνων!

Στην κρουαζιέρα, υπάρχει ο βλακώδης νόμος που αναφέρει ότι μια κρουαζιέρα που ξεκινά από ελληνικό λιμάνι, πρέπει να έχει τέλος το ίδιο λιμάνι!

Αποτέλεσμα; Καμιά εταιρεία να μην έχει την Ελλάδα ως τόπο απόπλου κρουαζιέρας.

Κι αυτό αυτομάτως καθιστούν τα ελληνικά κρουαζιερόπλοια σε μειονεκτική θέση έναντι του ανταγωνισμού.

Και δη από στρέβλωση που έχει δημιουργήσει η ίδια η Ελλάδα.

Στον τόπο μας, επί πολλές δεκαετίες, τα πολιτικά κόμματα είχαν «αναγκαστεί» να προχωρήσουν σε στρεβλώσεις που είχαν αντίκτυπο στην οικονομία, θεωρώντας ότι έτσι υπερασπίζονται τα ατομικά συμφέροντα κοινωνικών ομάδων.

Στην ουσία, μιλάμε για ευεργετήματα εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Κάτι το οποίο αποτυπώνεται με εύλογο και χαρακτηριστικό τρόπο στην έκθεση του ΟΟΣΑ, στην οποία μεταξύ άλλων απαριθμούνται 555 στρεβλώσεις που τελικά επιβαρύνουν και την οικονομία και τον καταναλωτή.

Αν σ’ αυτό το γεγονός προσθέσει κάποιος και την εχθρική αντιμετώπιση της επιχειρηματικότητας και τις αγκυλώσεις που έχει δημιουργήσει η Αριστερά, αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η ανωμαλία.

Υπό αυτή την έννοια, ασφαλώς κι είναι θετικές οι πρωτοβουλίες του υπουργού Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη, σε διάφορους τομείς της οικονομίας και δη της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας.

Το δειλό άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, που συνοδεύτηκε από τεράστιες αντιδράσεις αλλά πέτυχε ως κυβερνητική μέτρο, δείχνει το δρόμο.

Αρκεί η δειλία να μην παραμείνει εσαεί και να επεκταθεί συστηματικά το μέτρο.

Στην έκθεση του ΟΟΣΑ αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά, ότι αν επεκταθεί η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, θα δημιουργηθούν σχεδόν 30 χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Τις θέλουμε ή προτιμάμε να παραμένουμε στη ραστώνη μας και να βρίζουμε την Μέρκελ;

Παρόμοια είναι και η  περίπτωση του βρεφικού γάλακτος, η τιμή του οποίου μειώθηκε 25%  από τη στιγμή που πωλείται και σε άλλα καταστήματα, πλην των φαρμακείων.

Αντιστοίχως, τα προϊόντα της αγοράς του Ρέντη, που πωλούνται πλέον και σε καταναλωτές κι όχι μόνο σε εμπόρους, είναι σημαντικά πιο φτηνά απ’ ότι στα καταστήματα λιανικής πώλησης ή τα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Η έκθεση του ΟΟΣΑ αναφέρει ότι αν αντιμετωπιστούν οι στρεβλώσεις, οι Έλληνες καταναλωτές θα έχουν πολύ περισσότερα οφέλη από 5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, δηλαδή θα αυξηθεί η ευημερία κατά 2,5% του ΑΕΠ.

Τα θέλουμε ή προτιμάμε να φωνάζουμε για κατακτητές και τοκογλύφους;

Είναι ξεκάθαρη, λοιπόν, η αναγκαιότητα ελευθέρωσης της αγοράς και της ελληνικής οικονομίας από τα βαρίδια που την κρατούν καθηλωμένη και τον δήθεν προστατευτισμό διαφόρων κοινωνικών ομάδων, που τελικά πληρώνουμε όλοι.

Είναι βέβαιο ότι οι πρωτοβουλίες Χατζηδάκη θα συναντήσουν λυσσαλέες αντιδράσεις από τις δυνάμεις της στασιμότητας.

Οι συντεχνίες και τα στενά τους συμφέροντα δεν πρόκειται να καθίσουν με σταυρωμένα χέρια.

Αλλά, αυτές μας ενδιαφέρουν ή το συμφέρον όλων;

Πάντως, στις προθέσεις του υπουργού Ανάπτυξης για δομικές αλλαγές, άρχισαν ήδη οι αντιδράσεις.

Σε πρώτη φάση από βουλευτές και στελέχη του….ΠαΣοΚ.

Οι οποίοι, προφανώς, θέλουν να χαίρονται όσα δημιούργησαν οι ίδιοι και το κόμμα τους εδώ και δεκαετίες.

Το θέμα, λοιπόν, έχει κι άλλη διάσταση.

Καλές οι προθέσεις του Χατζηδάκη. Στην απολύτως σωστή κατεύθυνση.

Αλλά, θα τον αφήσουν;

Ίδωμεν….