Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Το λέμε, το ξαναλέμε, το γράφουμε και το ξαναγράφουμε.
Η κυβέρνηση κι η αντιπολίτευση εν συνόλω, δεν επιθυμούν ρήξη με το καταστροφικό παρελθόν.
Δεν επιθυμούν να αλλάξει η Ελλάδα, την θέλουν ψωροκώσταινα, γύφτισσα των δανεικών, επαίτη κι αναξιοπρεπή, έρμαια της κομματικής μετριότητας, του συνδικαλιστικού κατεστημένου και του πελατειακού συστήματος.
Αν δεν την επιθυμούσαν έτσι, θα είχαν προχωρήσει σε βασικές διαρθρωτικές αλλαγές που θα συρρίκνωναν σε μόνιμη βάση το κοστοβόρο για όλους τους Έλληνες δημόσιο.
Το παραμύθι των δήθεν μεταρρυθμίσεων που γίνονται, τελειώνει.
Οι μειώσεις μισθών, συντάξεων κι οποιαδήποτε άλλη οριζόντια περικοπή, ασφαλώς και δεν αποτελούν μεταρρύθμιση, αφού δεν αγγίζουμε τα βασικά καρκινώματα στο σώμα του ασθενούς. Αφήνουμε, δηλαδή, ανέγγιχτες τις βασικές γραφειοκρατικές και νοσηρές δομές του δημοσίου.
Όσοι δημόσιοι υπάλληλοι κι αν απομακρυνθούν, δεν αλλάζει τίποτα, αφού οι δομές παραμένουν ίδιες.
Αφήστε, που δεν απολύεται κανένας, παρά τις ρητές δεσμεύσεις μας για να λαμβάνουμε τα δανεικά.
Στην αρχή (2011) μιλήσαμε για εργασιακή εφεδρεία, ένα χρόνο μετά μιλήσαμε για διαθεσιμότητα κι εσχάτως για κινητικότητα.
Σε δουλειά να βρισκόμαστε και κυρίως να μη χαλάμε τις καρδιές των «πελατών».
Την ίδια ώρα, η κομματικοποίηση, ο ανορθολογισμός στην κατανομή των πόρων κι η άρνηση για οιαδήποτε αξιολόγηση, κυριαρχούν σε κάθε δημόσια υπηρεσία ή οργανισμό.
Την ίδια ώρα, οι κατ’ εξοχήν Ταλιμπάν του πελατειακού συστήματος, οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, εξακολουθούν να αμείβονται με περισσότερα χρήματα από τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, τους πιλότους που πετάνε επάνω από το Αιγαίο ή τους καθηγητές του Πανεπιστημίου.
Εξακολουθούμε να θέλουμε υπό κρατική επιχειρηματικότητα σχεδόν όλες τις υπηρεσίες.
Από την Παιδεία και την Υγεία –με όλα τα παρελκόμενά τους- μέχρι τις συγκοινωνίες, την φύλαξη των Μουσείων της χώρας και την αποκομιδή των απορριμμάτων.
Εξακολουθούμε να θέλουμε το Κράτος επιχειρηματία, αντί να το περιορίσουμε στον μοναδικό ρόλο που μπορεί να έχει. Αυτόν της κοινωνικής Πρόνοιας και Μέριμνας προς οικονομικά ασθενείς συμπολίτες μας κι όσους αδυνατούν να έχουν πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες.
Εξακολουθούμε να συντηρούμε μια οικονομία πλήρη στρεβλώσεων και ανορθολογισμών, μόνο και μόνο επειδή αδυνατούμε και δεν θέλουμε να σχεδιάσουμε το μέλλον μας.
Κι όταν γίνονται κάποια δειλά βήματα μεταρρυθμίσεων ή ιδιωτικοποιήσεων, χαλάει ο κόσμος από τις αντιδράσεις συνδικαλιστών και κομματανθρώπων που βλέπουν να μειώνεται η ισχύ τους, χάνοντας κρίσιμους τομείς από τη σφαίρα της εξουσίας τους.
Το είδαμε και την Κυριακή που επιχειρήθηκε δειλά δειλά το άνοιγμα των καταστημάτων, σε μια χώρα που επιθυμεί να γίνει τουριστικός προορισμός ακόμη και για τα Σαββατοκύριακα.
Όμως, εδώ καλά καλά δεν έχουμε καταφέρει να διαθέτουμε αξιόπιστο πληροφορικό σύστημα πέριξ των οικονομικών του Κράτους. Δεν έχουμε καταφέρει να γνωρίζουμε σε πραγματικό χρόνο πόσα έσοδα και πόσα έξοδα έχει το Κράτος.
Ένα σύγχρονο λογισμικό –λογιστικό σύστημα απαιτείται. Όχι μόνο στα Οικονομικά επιτελεία. Αλλά και στα νοσοκομεία και στους οργανισμούς και οπουδήποτε γυρίζει κρατικό χρήμα.
Αλλά, αν είχαμε αυτό θα καταδείκνυε ότι χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων είναι περιττοί. Άρα, θα έπρεπε να απολυθούν.
Σιγά μη σπάσουν αυγά κυβέρνηση κι αντιπολίτευση.
Είναι σαφές, ότι κυβέρνηση κι αντιπολίτευση πολιτεύονται με συνθήματα και υποσχέσεις κι όχι με επιχειρήματα, στοιχεία και σχέδιο.
Αναγκαστικά, για να μπορέσουν να τα φέρουν βόλτα, με δεδομένο ότι δανεικά δεν υπάρχουν πλέον, επιδίδονται σε φοροεπιδρομές κατά δικαίων και αδίκων.
Κι αφού επιδίδονται στις φοροεπιδρομές, αρχίζουν οι αντιδράσεις.
Εκείνων που τις υφίστανται, αλλά ταυτοχρόνως δεν θέλουν ν’ αλλάξουν τα πράγματα… Φρενοκομείο που έλεγε κι ο μακαρίτης….
Τα πράγματα, όμως, είναι τόσο ξεκάθαρα όσο το νεράκι που τρέχει από βουνίσια πηγή.
Όσο κυβέρνηση κι αντιπολίτευση κρατάνε άμυνες στο σύστημα που εξέθρεψαν κι εξακολουθούν να εκτρέφουν, όσο κυβέρνηση κι αντιπολίτευση δεν προχωράνε σε δραστικότατες –μέχρι σημείου σοκ- περικοπές δαπανών για τη συντήρηση του δημοσίου, τόσο θα πληρώνουμε υπέρογκους φόρους και θα βρισκόμαστε στην περιδίνηση της κρίσης.
Όλα τα άλλα αποτελούν τα γνωστά παραμυθάκια προς τους ιθαγενείς….
Ο δε φιλελεύθερος - μεταρρυθμιστικός χώρος κοιμάται….σε μονές κλίνες…
Ησυχία παρακαλώ, μη τον ξυπνήσουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου