Σώπασε πχιά κυρά Ζωή, σώπασε αφέντρα μου Ραχήλ, σώπα αφέντη Πάνο…

Άδεται σε δημώδες κλέφτικο ρυθμό

Σημαίνει ο θιός, σημαίνει η γης

σημαίνουν τα επουράνια

σημαίνει κι η Αγία ΕΡΤ, το μέγα μοναστήρι

με τετρακόσιους κηπουρούς
κι εξήντα δυο καμπάνες,

κάθε καμπάνα και παπάς,
κάθε παπάς και διάκος,

ψάλλει ζερβά ο Τατσόπουλος, δεξιά η Βαλαβάνη

Κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά

Ριγάει
και ο Βούτσης,

να μπούνε στο χερουβικό και νάβγει ο βασιλέας,

Φωνή τους ήρθε εξ ουρανού

«Τρεχάτε ωρέ μαλάκες,

πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’ άγια,

Στρατούλη πάρε το κερί και σεις κεριά σβηστείτε,

γιατί είναι θέλημα θεού η ΕΡΤ να μη σιωπήσει.

Τρεχάτε ωρέ μαλάκες μου, μη πάρουνε τον Πάνο,

τον Λαφαζάνη ωρέ παιδιά, μαζί και τον Σκουρλέτη.

Στείλτε ένα λόγο στη Φραγκιά, στου Ζίζεκ τα λημέρια

Για νάρτουνε καράβια εδώ, νάρτουνε νοματαίοι

μη μας την πάρουν τα σκυλιά, το κόκκινο να βγάλουν».

Και η Ζωή ταράχτηκε, δακρύσαν οι εικόνες,

κοντά της κι η Ραχήλ Μακρή κι ο γίγαντας ο Πάνος

«Σώπασε πχια κυρά Ζωή, σώπασε αφέντη Πάνο

Του άγιου θάρθει η στιγμή, θα πάψουνε οι ψεκασμοί

Θαρθείτε εσείς επάνω.

Της επανάστασης παιδιά, ωρέ παιδιά καημένα

Της επανάστασης παιδιά, ωρέ παιδιά καμμένα…

Για την στιχουργική διασκευή
Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος