Της Κυριακής τα πρωινά κι οι…τενεκεδoκέφαλοι…

Έβλεπα με δέος –αναφορικά με το τι έχουν μέσα στα κρανία τους- εκείνους που είχαν συγκεντρωθεί στην Πάτρα, έξω από κατάστημα που λειτουργούσε κανονικά και με τον νόμο την προηγούμενη Κυριακή.

Φώναζαν και χειρονομούσαν.

Η ιαχή τους «αυτόφωρο – αυτόφωρο» στο οποίο απαιτούσαν να οδηγηθεί η ιδιοκτήτρια και συνόδευε την τηλεοπτική εικόνα, ασφαλώς ήταν μια μαχαιριά στην λογική.

Το ίδιο ήταν κι η εικόνα με τους συνδικαλιστές που
έβγαζαν με το ζόρι (!!!) πελάτες από καταστήματα, που έκλειναν δια της βίας ρολά καταστημάτων, που έκλειναν τις εισόδους εμπορικών κέντρων.

Την ίδια ώρα, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στον Πειραιά και όπου αλλού ήταν ανοικτά τα καταστήματα, η εικόνα των τηλεοπτικών δεκτών παρουσίαζε κόσμο και κοσμάκη εντός κι εκτός καταστημάτων.

Μπορεί να μην αγόραζε κανένας –όπως λένε οι συνδικαλιστές κι οι εκφραστές της ακινησίας –που δεν ήταν έτσι- αλλά και μόνο η κίνηση στις αγορές ήταν ένα στοιχείο που επιβεβαίωνε την ορθότητα του μέτρου.

Μπορεί, προς το παρόν, να μην έχουν κέρδη τα καταστήματα με το άνοιγμα των Κυριακών.

Ή να έχουν λίγα.

Είναι δεδομένο, όμως, ότι σε περίοδο νέκρας της αγοράς, θα έχουν την δυνατότητα εποικοδομητικότερης και αποδοτικότερης εκμετάλλευσης των παγίων τους.

Συνεπώς, ακόμη κι αν δεν υπάρχουν κέρδη, θα υπάρχουν οφέλη.

Τόσο μεσοπρόσθεσμα, όσο και μακροπρόθεσμα.

Φυσικά, οι συνδικαλιστές κι όσοι διαθέτουν στον εγκέφαλό τους περιττώματα αντί φαιά ουσία, ουδόλως νοιάζονται γι’ αυτά.

Από την άλλη «κλαίνε και οδύρονται» επειδή κλείνει η μια επιχείρηση μετά την άλλη.

Δεν κάνουν, όμως, το παραμικρό για να κουνήσουν το τέλμα.

Ισχυρίζονται ότι με την λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές θα κλείσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις από τον ανταγωνισμό των πολυκαταστημάτων.

Μα αυτός ο ανταγωνισμός δεν προέρχεται από το ωράριο λειτουργία αλλά από τις τιμές.

Μια αλυσίδα προμηθεύεται σε καλύτερες τιμές εμπορεύματα, είτε λόγω όγκου παραγγελιών είτε λόγω των οικονομιών κλίμακος που επιτυγχάνει.

Άρα, για να την ανταγωνιστεί ο μικρομεσαίος καταστηματάρχης πρέπει να σκεφθεί άλλες δράσεις.

Μια τέτοια δράση είναι το άνοιγμα τις Κυριακές.

Άλλη, είναι το άνοιγμα τη νύκτα.

Άλλη, είναι η διαφοροποίηση του ωραρίου λειτουργίας.

Ποιος εργαζόμενος ή απασχολούμενος θα πάει να ψωνίσει Δευτέρα ή Τρίτη ή Τετάρτη πρωί;

Ειδικά σε καταστήματα που απευθύνονται σε ειδικές κατηγορίες πελατών (ποδηλατάδικα, είδη κιγκαλερίας, γκαλερί, καταστήματα πώλησης επίπλων, οικιακού εξοπλισμού, φωτιστικών,  κλπ);

Αυτά δεν θα ήταν καλύτερο να λειτουργούν και τις Κυριακές;

Τότε που οι εν δυνάμει πελάτες τους έχουν περισσότερο χρόνο;

Οι τενεκεδοκέφαλοι ισχυρίζονται, ακόμη, ότι με τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές θα δεχθούν πλήγμα οι εργασιακές συνθήκες των εμποροϋπαλλήλων κι ίσως ανθήσει η «μαύρη» εργασία.

Ουδέν ψευδέστερον.

Κάλλιστα για την εργασία τους την Κυριακή, μπορεί να κάθονται Δευτέρα και Τρίτη. Χάλασε ο κόσμος;

Λες και με το υπάρχον ωράριο, οι κακοί εργοδότες δεν τους εκμεταλλεύονται ή τους πληρώνουν κανονικά υπερωρίες ή ασφαλιστικές εισφορές….

Λες και το πρόβλημα με την «μαύρη» εργασία αποτελεί η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές κι όχι οι υψηλότατες ασφαλιστικές εισφορές και οι φόροι που απαιτεί το τερατώδες ελληνικό Κράτος…

Είναι και κάτι ακόμη.

Με δεδομένο ότι φιλοδοξούμε να καταστήσουμε την Αθήνα τουριστικό προορισμό –ακόμη και Σαββατοκύριακου όπως η Κωνσταντινούπολη και η Ρώμη- πώς στο διάβολο θα το καταφέρουμε με κλειστά καταστήματα;

Επιπλέον, είναι πλέον παγκοίνως γνωστό ότι η απελευθέρωση της κρουαζιέρας από το αναχρονιστικό Καμποτάζ που είχαν επιβάλλει οι συνδικαλιστές και τα Αριστερά κόμματα, ο Πειραιάς και δεκάδες άλλοι τόποι της χώρας μας, καθίστανται προορισμοί πολυτελέστατων κρουαζιερόπλοιων με χιλιάδες επιβάτες το καθένα.

Με κλειστά καταστήματα τι θα κερδίσει ο τόπος κι οι επαγγελματίες του;

Έχουν απαντήσεις για όλα αυτά οι συνδικαλιστές και λοιποί τενεκεδοκέφαλοι αρνητές του μέτρου;

Ή παραμένοντας εγκλωβισμένοι στην αραχνιασμένη ιδεολογία τους, θεωρούν ότι το επιχειρείν μπορεί να εγκλωβίζεται σε ωράρια λειτουργίας υπό κρατικό έλεγχο;

Ή δεν γνωρίζουν ότι χωρίς καινοτομία και δράσεις δεν αναδεύεται το τέλμα;

Είπαμε, όμως.

Τενεκεδοκέφαλοι!