Φιλελεύθερος - Αστικός – Μεταρρυθμιστικός χώρος κι όλοι εμείς….

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Οι συνεχείς επιθέσεις του κυβερνητικού συνασπισμού εναντίον της Μεσαίας – Αστικής τάξης, ασφαλώς δεν έχουν προηγούμενο.

Επιθέσεις που εκφράζονται μέσω της υπέρμετρης υπερφορολόγησης και της άγριας καταδίωξης της ιδιοκτησίας, αλλά και του συνεχούς ψαλιδιού σε μισθούς και συντάξεις.

Κι όλα αυτά, το έχουμε αναφέρει χιλιάδες φορές, για να σωθεί ένα φαύλο κι αντιπαραγωγικό δημόσιο, με τις εκατοντάδες υπερπολυτελείς κρατικές επιχειρήσεις.

Ένα άφιλο, εκδικητικό και εντελώς παράλογο δημόσιο, το οποίο μόνο με οίκο ανοχής μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού εκτός όλων των άλλων, μέσα σε μια και μόνη χρονιά εξέδωσε 695 ερμηνευτικές εγκυκλίους, σχετικές με φορολογικά ζητήματα.

Μ’ αυτά και πολλά άλλα παλαβά της δημόσιας –κρατικής καθημερινότητας, οι άνθρωποι του μόχθου και της εργασίας που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της και τα εκατομμύρια των ανέργων του ιδιωτικού τομέα, βρίσκονται στην απόλυτη απόγνωση.

Ο θυμός είναι υπόκωφος και δεν θ’ αργήσει να ξεσπάσει.

Όχι με το πεζοδρόμιο και την «επανάσταση» που ονειρεύεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με πράξεις που θα ευνοήσουν αντισυστημικές δυνάμεις.

Ήδη, αποτυπώνεται μια έντονη ανοδική πορεία της Χρυσής Αυγής, όπως κατέδειξε η χθεσινή δημοσκόπηση που δημοσίευσε το «Έθνος».

Την ίδια στιγμή, μπορεί ο λαϊκισμός του Αλέξη Τσίπρα και των συνοδοιπόρων του να εκφράζεται με φρενήρεις ρυθμούς, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με μεγάλη μερίδα των βουλευτών και στελεχών της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Τους ευνοεί, άλλωστε, το γεγονός της απουσίας από την κεντρική πολιτική σκηνή, όλων των φιλελεύθερων – μεταρρυθμιστικών  –κεντρογενών δυνάμεων.

Οι οποίες, κατακερματισμένες και έρμαιες των διαθέσεων πέντε –δέκα «ηγετικών» παραγόντων του χώρου και των κομματιδίων του, αδυνατούν να βρουν λύσεις και προοπτικές για να εκπροσωπούν τις κοινωνικές δυνάμεις της λογικής και του πολιτικού ρεαλισμού.

Ο λαϊκισμός, λοιπόν, σε συνδυασμό με δογματισμούς που δεν επιτρέπουν (sic) το άγγιγμα της «Ιερής Αγελάδος» και την μεταρρύθμιση –καλλωπισμό της, έχει σημαντικούς εκφραστές και στο συντηρητικό κυβερνητικό στρατόπεδο.

Ανθρώπους γαλουχημένους με τον κρατισμό, ανεξαρτήτως αν ανήκουν σε ένα κόμμα που στα λόγια ισχυρίζεται ότι είναι φιλελεύθερο.

Ανθρώπους που αγνοούν ακόμη και βασικά στοιχεία του πραγματικού φιλελευθερισμού και των ραγδαίων ωφελημάτων που μπορούν να προκύψουν από την εφαρμογή του.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν ψηφίσει τα «κέρατά» τους!

Οριζόντιες και οδυνηρές μειώσεις μισθών και συντάξεων που έπληξαν –κυρίως- τον ιδιωτικό τομέα και δημιούργησαν μια άνευ προηγουμένου ύφεση που οδήγησε στον θάνατο χιλιάδες επιχειρήσεις και στην ανεργία ενάμιση εκατομμύρια ανθρώπους.

Είναι οι ίδιοι που ΔΕΝ προώθησαν καμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση του Κράτους κι ας έλεγαν για την αναγκαιότητα διαρθρωτικών αλλαγών. Άλλωστε, μόλις οι όποιες αλλαγές ακούμπησαν τους «πελάτες» τους, έκαναν πίσω.

Αυτοί, λοιπόν, οι λαϊκιστές της συγκυβέρνησης, ψήφισαν όσα ψήφισαν κι έρχονται σήμερα να παραστήσουν τους προστάτες του …λαού και της Μεσαίας – Αστικής Τάξης.

Τους περισσότερους εξ αυτών, δεν μπορώ να τους βάλω σε διαφορετική εικόνα στο μυαλό μου, πλην αυτής με κάποια μπριζόλα πάχους 5 εκατοστών και μήκους μισού μέτρου μπροστά τους…

Φευ, αυτούς έχουμε!

Κι όπως είπα και θα λέω, οι σοβαρές αστικές, κεντρογενείς, μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, γράφουν στο facebook….και βαυκαλίζονται ότι επιτελούν το καθήκον τους…

Μ’ αυτούς μπροστάρηδες, λοιπόν, τα Μεσαία – Αστικά – Μεταρρυθμιστικά στρώματα, δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Αυτά τα στρώματα στηρίχτηκαν στην οικονομία της μεταποίησης, του δημοσίου, της επιστήμης και της κατανάλωσης.

Διαθέτουν, όμως, κι άλλα σοβαρά μειονεκτήματα.

Είναι και αβαθή (λόγω κυρίως της μεταπρατικής οικονομικής τους ταυτότητας) και ευάλωτα και ανασφαλή.

Κι εκ τούτων επιρρεπή.

Όπως ο καθείς που πέφτει από τον γκρεμό και αναζητά σανίδα σωτηρίας.

Το όλο πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ όσο φαίνεται.

Άλλωστε, τα υπόκωφα ρεύματα δεν κάνουν πολύ θόρυβο. Μέχρι να βρουν διέξοδο…

Φοβάμαι ότι αν δεν υπάρξει ένα έντονο ηλεκτροσόκ στον Φιλελεύθερο – Μεσαίο – Αστικό χώρο – Μεταρρυθμιστικό χώρο, η οικονομική ασφυξία των αστών μπορεί να τους οδηγήσει στην αγκάλη εκείνων στα άκρα, που μιλάνε για μικροαστικούς ριζοσπαστισμούς…

Τραγωδία!

Είναι ανάγκη να δημιουργηθεί και να εκφραστεί λίαν συντόμως, η νέα Αστική τάξη που θα πρέπει να είναι λιγότερο αβαθής.

Και φυσικά να μπορέσει να εκφραστεί μέσω ισχυρού πολιτικού πόλου.

Τίνι τρόπω;

Ο αναλυτής αναλύει τα δεδομένα και τις καταστάσεις.

Καταγράφει την πραγματικότητα ή τα αίτια.

Όλα τα άλλα, είναι δουλειά της πολιτικής…

Υπάρχουν στον φιλελεύθερο – Αστικό- Μεσαίο- Μεταρρυθμιστικό χώρο προσωπικότητες που μπορούν να οραματίσουν, χωρίς γραφικότητες κι εναγώνιες προσωπικές επιδιώξεις κι αναζητήσεις;

Ας απαντήσουμε….