Γιατί ρε Άννα...;

Από τη Θεσσαλονίκη

γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Γιατί ρε Άννα; Γιατί μας το έκανες αυτό;

Αφού είπαμε, οι ξένοι μας κυνηγάνε. Τώρα που το εμπεδώσαμε, που το ψηφίσαμε και το κάναμε κυβέρνηση, τώρα βρήκες να πάρεις το χρυσό;

Δεν είναι για εμάς αυτά τα εμπορευματοποιημένα, τα καπιταλιστικά. Όλα στημένα είναι.

Η κρίση, οι αγορές, οι Ολυμπιακοί.

Τι δουλειά έχουμε εμείς με τους αγώνες που πατάνε πάνω στη φτώχεια;

Που βάζουν τον κόσμο να κουνάει σημαιάκια, ενώ υπάρχει

τέτοια εκμετάλλευση στο πλανήτη; Ποιος εθνικός ύμνος, ενώ τα σύνορα είναι μια εφεύρεση του κεφαλαίου;

Γιατί μας κάνεις και πανηγυρίζουμε;

Εμείς δεν ξέραμε ότι υπάρχει άθλημα σκοποβολής. Πρέπει να ασχολούμαστε και με αυτό τώρα;

Συγγνώμη, Άννα, αλλά δεν μπορείς να βγαίνεις και να λες «θέλουμε να φέρουμε κι άλλα παιδιά στον αθλητισμό και τη σκοποβολή».

Δεν ξέρεις πώς έχουν τα πράγματα.

Εμείς τώρα κοιτάμε να στεγάσουμε τις «Αυτοδιαχειριζόμενες Συλλογικότητες».

Δεν έχει χώρο και χρήμα για σκοπευτήρια και γυμναστήρια και τέτοια αστικά, απολίτικα πράγματα. Τα παιδιά στις Συλλογικότητες υπηρετούν μια ιδεολογία και ψηφίζουν.

Ο αθλητισμός τί μπορεί να προσφέρει αυτή τη στιγμή στο κίνημα;

Αφού ξέρεις. Οι Έλληνες καλά καλά δεν (θέλαμε να) ξέρουμε, όχι απλά ότι έχουμε σκοποβολή, αλλά ότι υπάρχουν αθλήματα έξω από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.

Τί περίεργοι άνθρωποι που είστε εσείς που έχετε και άλλες ασχολίες!

Πού πάτε και τις βρίσκετε;

Ο αγώνας για θέση στο δημόσιο δεν σας καλύπτει; Δεν θέλετε να κάθεστε και να τρώτε από τη σύνταξη της γιαγιάς και τα επιδόματα; Όλη μέρα κλεισμένοι να είστε και να κλαίτε για την ανεργία, κανείς δεν θα σας πει τίποτα, το δικαιούστε. Ησυχία δεν έχετε μερικοί!

Και το χειρότερο, Άννα, γιατί μας δείχνεις ότι γίνεται να ξεχωρίσεις μέσα από τη λάσπη; Ολομόναχοι με τον πατέρα σου, χωρίς εφεδρικό πιστόλι, άθλημα που δεν το ξέρει κανείς, σε μια χώρα που η οργάνωση είναι κάτι σαν θεά της μυθολογίας...

Είσαι με τα καλά σου; Εμείς εδώ προσπαθούμε να καταργήσουμε την αριστεία.

Τον υπουργό τον ρώτησες; Γιατί τον φέρνεις σε δύσκολη θέση τον άνθρωπο;

Ούτε ψύλλος στον κόρφο του μετά το μετάλλιό σου.

Όχι τίποτα άλλο, αλλά αυτός και οι λοιποί κυβερνώντες είναι αναγκασμένοι να αρχίσουν τα κλισέ για την Ελλάδα που μπορεί, την Ελλάδα που αντιστέκεται και τα συμπαρομαρτούντα, και θα μας μπερδέψουν πάλι.

Τελικά, μπορεί η Ελλάδα και, αν μπορεί, τί σχέση έχει αυτό με τους καλούς αθλητές, τους καλούς γιατρούς, τους καλούς μηχανικούς κτλ...;

Αυτοί χαλάνε τη πιάτσα, το ξέρουμε χρόνια. Για αυτό τους διώχνουμε στο εξωτερικό.

Να ψήφιζαν έστω από εκεί που τους στέλνουμε, μπορεί να είχαν και μία σχέση με την ανάκαμψη της χώρας. Τώρα, έχουν σχέση με την ανάκαμψη άλλων χωρών.

Αν παρόλ’ αυτά εσύ επιμένεις να θέλεις να μείνεις στην Ελλάδα, θα βρούμε μια λύση.

Πάντα υπάρχει χώρος στο ψηφοδέλτιο για μια ολυμπιονίκη.

Όσο για την ηλικία σου, δεν είναι θέμα. Εδώ παραχωρούμε το δικαίωμα του εκλέγειν σε 16χρονους.

Αν, από την άλλη, θέλεις να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι και να επιβραβεύεσαι για αυτό, καλύτερα να ετοιμάζεις βαλίτσες.

Ευχαριστούμε από καρδιάς για τις στιγμές συγκίνησης, αλλά ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι για άτομα σαν εσένα.