Η ψεύτικη Αριστερή γκλαμουριά…

Γράφει

η Ζωή Σάκκουλα

Παντού ακούς για βία.

Ωμοφαγία σε όλο της το μεγαλείο.

Βία απέναντι σε όλους εκείνους που θεωρούνται ανεπιθύμητοι κι αντιστέκονται στις ουτοπικές θελήσεις της Αριστεράς.

Αριστερός φασισμός γαρ.

Βία ολούθε. Φραστική και αληθινή.

Βία στις πόλεις από τους προστατευόμενους κουκουλοφόρους!

Λεωφορεία καίγονται, κτίρια καταλαμβάνονται και καταστρέφονται, άνθρωποι

φοβούνται στο πέρασμά τους.

Βία στα Πανεπιστήμια!

Κάποιοι έκτισαν ακόμη και τα γραφεία των καθηγητών αλλά έμειναν ατιμώρητοι!

Αφήστε δε που σαν την πανσέληνο φωτίζουν οι αυτόκλητοι υπερασπιστές τους τα δικαστήρια όπου τρέχουν να …. συνδράμουν τους … λαϊκούς αγωνιστές που καίνε τράπεζες και περιουσίες όποτε τους καπνίσει.

Αφήστε τον …. φόρο τιμής στις τρομοκρατικές οργανώσεις!

Εκείνες που… αγωνίζονται για ιδανικά απαλλοτριώνοντας ζωές μακελεύοντας τις.

Βία, βία, βία!

Από την Αριστερή γκλαμουριά του τίποτα και του μηδενισμού.

Χρόνια ολόκληρα προσπαθώ να ανακαλύψω το σκεπτικό όλων εκείνων που τους συνδράμουν.

Πώς μπορούν να ξεχωρίζουν τη βία σε καλή και κακή;

Πώς μπορούν να υπερασπίζονται τον θάνατο, το λιντσάρισμα, τη δολοφονία της αντίθετης άποψης;

Πώς μπορούν να φορούν τον μανδύα του απλού λαϊκού ανθρώπου που τάχα υπερασπίζεται τους…. αγωνιστές των οποίων καπνίζουν οι κάνες των όπλων;

Πώς μπορούν να είναι τόσο υποκριτές απέναντι στην κοινωνία της οποίας στραγγαλίζουν τις αξίες και τα ιδεώδη;

Πώς;

Και, τελικά, πώς αντιμετωπίζεται αυτή η Αριστερή –φασιστική γκλαμουριά;

Πώς;