Ο… προοδευτικός συντηρητισμός της Αριστεράς

Το λέμε ωμά.

Οι κατ’ επίφαση και αυτοαποκαλούμενες προοδευτικές δυνάμεις του τόπου, δεν είναι τίποτα περισσότερο από βαθύτατα συντηρητικές που ξεπερνούν τα όρια της αντίδρασης και αγγίζουν αυτά του φασισμού.

Το βλέπουμε κάθε ώρα και στιγμή στον δημόσιο βίο, με την άρνησή τους να δεχθούν και να εφαρμόσουν οποιονδήποτε νεοτερισμό που άλλοτε βαφτίζουν νεοφιλελεύθερο, άλλοτε καπιταλιστικό και
 ενίοτε αντιδημοκρατικό.
Ποιοί; Οι θιασώτες της δικατορίας του προλεταριάτου.

Το ζούμε με τις άθλιες συμπεριφορές τους στα πανεπιστήμια ή με τη θέλησή τους να διαιωνίζονται παλαιολιθικές μέθοδοι στην πολιτική και την καθημερινότητα των πολιτών.

Κι όπως πολύ εύστοχα σημείωσε σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης, «είναι ευτύχημα ότι ο τροχός εφευρέθηκε χιλιάδες χρόνια πριν. Αν γινόταν σήμερα, η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα είχε καταγγείλει τη χρήση του και θα επεσήμανε τον κίνδυνο τροχαίων ατυχημάτων ή την απειλή του «τροχοφασισμού» στην κοινωνία.

Η Αριστερά έχει παραμείνει σε ιδέες, νοοτροπία και πρακτικές σε εποχές που η κοινωνία έχει ξεπεράσει προ πολλού.

Οτιδήποτε επιβάλλεται να αλλάξει και να προσαρμοστεί στα νέα της δεδομένα της εποχής –ανεξαρτήτως κρίσης- συναντά τις λυσσώδεις αντιδράσεις της.

Αρνείται κάθε αλλαγή στον πολύπαθο ασθενή του τόπου, το δημόσιο.

Αρνείται κάθε αλλαγή στα πανεπιστήμια όταν κανένα από αυτά δεν περιλαμβάνεται σε κανένα κατάλογο με τα καλύτερα παγκοσμίως.

Αρνείται οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση των παραλυμένων και κοστοβόρων ΔΕΚΟ ή λοιπών δημοσίων οργανισμών.

Αρνείται κάθε είδους επένδυση που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας.
Αρνείται κάθε είδους εκσυγχρονισμό στην παραγωγική - οικονομική διαδικασία 

Αρνείται ακόμη και την εφαρμογή των νόμων του Κράτους, καλώντας τους πολίτες σε ανυπακοή!

Έφτασε στο σημείο να «επενδύει» ιδεολογικά και ψηφοθηρικά στη μη δημιουργία των ΧΥΤΑ, όπως απέδειξε η ιδεολογική επιμελητεία της σε Κερατέα και Νέα Ευκαρπία.

Κόπτεται, δήθεν, για τα συμφέροντα των μη προνομιούχων, την ώρα που στηρίζει με κατάπτυστες ενέργειες τους υπερπρονομιούχους του κρατικού μηχανισμού, όπως απέδειξε με τη στάση της στη Βουλή, τόσο με την υπόθεση των «ευγενών ταμείων», όσο και με αυτή των υπαλλήλων της.

Παραλύει καθημερινά την Ελλάδα, με τις υποκινούμενες κινητοποιήσεις –που ω του θαύματος- προέρχονται στη συντριπτική πλειοψηφία τους από τους κρατικοδίαιτους προνομιούχους της μονιμότητας, της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς.

Συμπεριφέρεται ως θλιβερή γεροντοκόρη που αναζητά χαρά στα σκέλια της την ώρα που πάσχει από γεροντική άνοια.

Ανοίγει τις αγκαλιές της υποδεχόμενη τους παλαιοπασόκους, δηλαδή τους κύριους υπεύθυνους για τη σημερινή κατάσταση του τόπου. 

Σε έναν μεταμορφωμένο εδώ και σαράντα χρόνια κόσμο, η Αριστερά και οι δεξιοαριστεροί συνοδοιπόροι της, ασχολούνται με τα επιδόματα γάμου και τα αντίστοιχα προσέλευσης στην εργασία και πλυσίματος χεριών!

Προοδευτισμός είναι όλα αυτά ή κομπλεξικός λαϊκισμός και μασκαρεμένος συντηρητισμός;