Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 181)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμης Γκανά

 Παναϊαμ’ πάει Κέρκυρα!!!

Καλημέρα, καλημέρα!

Πως είστε;

Γεροί, δυνατοί;

Η οικογένεια;
Τα παιδιά; (Τα χετε εδώ ή τα στείλατε, να παραθερίσουν, στο χωριό;)
Ο Φλοξ;
Η πεθερά;

Με λίγα λόγια, επιζήσατε;

Σας ρωτώ διότι εψές ήταν, και Παρασκευή, και 13, και είχαμε έκλειψη ηλίου!

Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως.

Σκιάχτηκαν οι

προληπτικοί και κλείστηκαν στα σπίτια τους, φοβήθηκαν βλέπετε, μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.
Μα ως γνωστό, εμάς :
«Τίποτα τίποτα δεν μας σταματά, το μπάνιο μας θα κάνουμε με σαματά!»!!

Πήραμε, λοιπόν, τσάντες θαλάσσης, μπανιερά και παρεό, καπέλα και αντηλιακά, στρώμα κιτρινοπρασινοκόκκινης απόχρωσης – σαν σημαδούρα, ένα πράγμα – ένα (φουσκωμένο) ροζ φλαμίνγκο, καθώς, μια μάσκα με τον αναπνευστήρα (κομπλέ 3,99 γιούρο από τα τζάμπο, τεφαρίκι από την Κίνα κατ ευθείαν) βατραχοπέδιλα, και πήγαμε, η αφεντιά μου, η φίλη Βίλλυ και η φίλη Δάφνη στην ηρωική παραλία της Λούτσας, για να δροσιστούμε κομματάκι.
(Και να μαυρίσουμε λιγάκι, αλλά δεν το μαρτυράμε, γιατί αν μας ακούσει κάνας γιατρός θα αρχίσει τα μπλα μπλα – και δίκιο θα χει, αλλά ποιος το ΄χασε, μαντάμ, για να το βρει εκείνος)

Παρακινδυνευμένο, βεβαίως, να πας να πλατσουρίσεις με την φίλη Δάφνη, καθώς διαθέτει αναλογίες μοντέλου, ενώ εγώ κι Βίλλυ... καθίστε να το σκεφτώ λίγο...

Εμ, μπα όχι.
Δηλαδή, τι όχι;
Ντέφινετλι όχι...
Και δεν θεωρώ πως δεν προσπαθήσαμε όλο τον χρόνο!
Όσες φορές κι αν τραγουδήσαμε το παγκοσμίου φήμης «Έρχεται μια γριά απ την πόλη», κιλό δεν καταφέραμε να χάσουμε (μόνο που τραγουδώντας το, προκαλέσαμε, κατά λάθος, την ήττα της Αγγλίας στο μουντιάλ. Πως το καταφέραμε; Τι να σας πω, μόνο η γριά απ την πόλη, ξέρει)...
Αφήστε που έχω πάρει και κάποια κιλά από τα πέρυσι, τι να σας λέω, αναστέναξαν οι ραφές του μαγιό, γερό αποδείχθηκε τελικά, ευτυχώς!
Αφού λοιπόν, καταφέραμε να παρκάρουμε, (καλέ γιατί δεν πάτε όλοι εσείς με την συγκοινωνία; ε;)

να αλλησπρωχτούμε (διακριτικά πάντα) με τρεις οικογένειες έχουσες παιδιά και πεθερές με βεντάλιες, «κάντε παραπέρα μαντάμ να χωρέσουμε κι εμείς», να μαλλιοτραβηχτούμε με δυο παιδάκια για μια σπιθαμής αμμουδιά, απλώσαμε τις πετσέτες και τις ψάθες.

Κατάκοπες, και λιώμα στον ιδρώτα.

Καλά ήταν, παράπονο δεν έχω.
Τσιρίδες παιδικές, ταπεράκια, που συνοδεύονταν από μανουλίτσες, ξέχειλα ως τα εκεί πάνω, με πατάτες φούρνου, τοστάκια, πατατάκια και καρπούζι, α! Και λίγα ντοματίνια, ναι καλέ, όλα μαζί.
Εξ άλλου, η μανούλα ξέρει!
Γεμάτη η παραλία από μπρατσάκια, κουλούρες, κι απόχες.
Πολλές απόχες.

Είπαμε να μην είμαστε τίποτα γκρινιάρες, να αποδεχτούμε την κατάσταση (σάματι είχαμε επιλογή, που να τρέχουμε τώρα μες στην ντάλα, στο Nammos, άσε που θα τρώγαμε πόρτα δηλαδή), και να πλατσουρίσουμε λίγο.
Καλά ήταν, φάγαμε δυο μπάλες στο κεφάλι, ακούσαμε ίσαμε δέκα φορές «κορίτσια, πάτε λίγο παραπέρα, δεν βλέπετε; Εδώ παίζουμε βόλεϊ»!( σιγά βρε πολίστα)  βαρεθήκαμε, και βγήκαμε να λιαστούμε...

Αμ δε.

Φωνές, φασαρία, «πνίγεται, βοήθεια»!!!!!!

Τρέχει ο ναυαγοσώστης, που χει φάει την ζωή του βλέποντας baywatch, διπλωματούχος γαρ.

-Τι έπαθες μαντάμ; Ρωτά έντρομος.

-Ένα κεφαλόπουλο, εκεί, στο τρίτο βραχάκι κινδυνεύει, πνίγεται, τρέξτε κυρ ναυαγοσώστα μου.

Θύμωσε ο baywatch.

-Δεν είναι αστεία αυτά μαντάμ! Φωνάζει στην αλληλέγγυα.
Αρχίζει η ευαίσθητη ακτιβίστρια, που έχει πολλά ένσημα σε ΜΚΟ, τις φωνές, κατεβάζει το κεφάλι ο ναυαγοσώστης, κάνει πως σώζει το ψάρι, εμείς κάνουμε πως επευφημούμε την ηρωική αυτή πράξη, και η αλληλέγγυα φεύγει ευτυχής με την ύπαρξή της.

Λευτεριά στην τσιπούρα, και το κεφαλόπουλο!
Εντάξει...

Βρήκαμε τρεις πέτρες και το χτυπήσαμε το κεφάλι μας.
Τι άλλο σου μένει να κάνεις πχια;

Εν τω μεταξύ, έχουμε κι άλλο νταλκά.

Η φίλη Ελεονόρα, πήρε α λα μπρατσέτα την οικογένεια, και πήγε να παραθερίσει στην Κέρκυρα.
Όλα καλά μέχρι εδώ.

Ο έμορφος όμως, που έχουμε για πρωθυπουργό, θέλει να κλείσει το θέμα του εμπολέμου (!) και των συνόρων(;;;) με την Αλβανία, πήρε, λοιπόν, και εκείνος τον ανήφορο και πάει να διαπραγματευτεί.
(Παναίαμ΄)
Και ξέρουμε όλοι πως καταλήγουν οι 17ωρες διαπραγματεύσεις της πολυχρονεμένης (ακόμα;) κυβέρνησης μας...
Που πας βρε Αλέξη, δεν ξέρεις πως πάνω στην έκλειψη ηλίου δεν βάζεις υπογραφή, θα θελα να ήξερα αυτός ο Καρανίκας δεν σε συμβουλεύει;
Τι τον πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά;

Αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνος, ο Αλ6ς, μαντάμ, θα γελούσαν μέχρι και οι ξελευτερωμένες τσιπούρες του Αιγαίου!!!

Φίλη Ελεονόρα, πού πας;
Διαβατήριο πήρες;
Πας τριήμερο ως τα Γιάννενα και κινδυνεύεις να βρεθείς εκτός συνόρων.

ΥΓ.  Προσέξτε που κολυμπάτε, μπορεί να βρεθείτε ξαφνικά σε ξένο κράτος, είναι κι αυτές οι ρημάδες ΑΟΖ που ποτέ δεν ξέρεις...