Ο Γιωργάκης που έμεινε «παιντί»…

Γράφει
ο Νίκος .Γ Σακελλαρόπουλος

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι αν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήταν εγγονός κι υιός πρωθυπουργών και κληρονόμος μιας τεράστιας ελληνικής δυναστείας, θα είχε τεράστιες  δυσκολίες να φέρει βόλτα ακόμη κι ένα περίπτερο.

Ο Γιώργος Παπανδρέου υπήρξε σε όλη την πολιτική του σταδιοδρομία μικρός.

Δηλαδή Γιωργάκης!

Έτσι τον αποκαλούν ακόμη και τώρα που

πλησιάζει τα εβδομήντα χρόνια της ζωής του.

Ποτέ δεν μεγάλωσε, ποτέ δεν ενηλικιώθηκε πολιτικά.

Πιο πολύ τον ένοιαζε η υιοθεσία μερικών «νεωτεριστικών» - «προοδευτικών» απόψεων  

 (αποποινικοποίηση χρήσης μαλακών ναρκωτικών, αποποινικοποίηση καλλιέργειας κάναβης για προσωπική χρήση), παρά η πολιτική εις βάθος.

Μόνος του ήταν υποψήφιος πρόεδρος του ΠαΣοΚ, με το δαχτυλίδι του Σημίτη, μόνος του έκανε το κόμμα του να μοιάζει με ΜΚΟ, μόνος του αδιαφορούσε για τεράστια χρέη που σωρεύονταν σ’ αυτό.

Κραυγάζοντας «λεφτά υπάρχουν», κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός.

 Κι αμέσως  άρχισε να μοιράζει λεφτά κι επιδόματα.

Την ώρα που ήδη είχε κληρονομήσει εκρηκτικό έλλειμμα  και δημόσιο χρέος.

Αντί φρένου που ήταν απαραίτητο για να σωθεί ότι σώζεται  (οι ειδικοί ισχυρίζονται ότι τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του μπορούσαν να διασωθούν πολλά) εκείνος πατούσε γκάζι.

Ίσως για να πάμε μια ώρα ταχύτερα στα δόντια του ΔΝΤ.

Άλλωστε ο πρώην Γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, ο περιβόητος Ντομινίκ Στρος Καν, έχει δηλώσει ότι είχαν προσυνεννοηθεί καιρό πριν γίνει ο Γιωργάκης πρωθυπουργός!!!

Ως πρωθυπουργός τα έκανε μούσκεμα.

Μπορεί να προχώρησε σε κάποιες μεταρρυθμίσεις (open gove, ηλεκτρονική συνταγογράφηση κλπ) αλλά στα κορυφαία ζητήματα οι πάντες τραγουδούσαν … μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά.

Με αποτέλεσμα να τον καθαιρέσουν, μέσα σε συνθήκες έντονης οργής, οι ίδιοι οι βουλευτές του κόμματός του, όταν πριν τον ξεφτίλισαν οι Σαρκοζί και Μέρκελ, αφού χωρίς να έχει συζητήσει με κανένα υπουργό του το παραμικρό, πήγε στις Κάννες και ζήτησε δημοψήφισμα!  Που αναμφιβόλως θα διακύβευε τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη!

Μάλιστα, είναι χαρακτηριστική η διαρροή που δημοσιεύθηκε τότε στην γαλλική εφημερίδα «Le Canard enchaine», με αποσπάσματα από όσα είχε πει ο Σαρκοζί για τον Γιωργάκη, στο γαλλικό υπουργικό συμβούλιο αμέσως μετά το τέλος της Συνόδου των Καννών.

«Είναι ένας μαλ..κας, ένας πραγματικός μαλ..κας που αφού αποδέχτηκε τη δανειακή σύμβαση μετά γύρισε στην Ελλάδα και εξήγγειλε δημοψήφισμα χωρίς να μας ενημερώσει.

Ήταν μια πισώπλατη μαχαιριά εναντίον της ευρωζώνης από έναν τρελό».

Επιπλέον, σ’ εκείνη την σύνοδο των G20 στις Κάννες, συνέβησαν απίστευτα πράγματα, αφού όλοι οι ηγέτες του πλανήτη ξεφτίλισαν τον Γιωργάκη, επειδή δεν είχε μπει σε καμιά συζήτηση για το δημοψήφισμα που πήγε και τους… ανακοίνωσε!

 Έχει γραφεί σε πολλές ξένες εφημερίδες ότι κάποια στιγμή ο Σαρκοζί ανέβηκε επάνω στο τραπέζι σε έξαλλη κατάσταση, φωνάζοντας προς τον Παπανδρέου «You are a f..cking psycho».

Ο Σαρκοζί είχε πολλούς λόγους να αισθάνεται εξαπατημένος (όπως λέει πια συστηματικά), αφού  είχε δώσει τεράστια μάχη για να πείσει εκβιάζοντας τους γάλλους τραπεζίτες να δεχτούν κούρεμα κατά 50% των ελληνικών ομολόγων που είχαν στην κατοχή τους.

Η απόφαση αυτή είχε πολύ μεγάλο κόστος για το Σαρκοζί, αφού προκειμένου να διασφαλιστεί η δανειακή σύμβαση με την Ελλάδα ήρθε σε ρήξη με το γαλλικό τραπεζικό κατεστημένο κι η θέση του δέχθηκε τους πρώτους μεγάλους τριγμούς.

Λίγο μετά την καθαίρεσή του από τους βουλευτές του, ο Γιωργάκης  διέσπασε το κόμμα που είχε ιδρύσει ο πατέρας του, με την κυβέρνηση του οποίου ήταν συστηματικά υπουργός (το επίθετο βλέπετε)  και τον εξέλεξε πρωθυπουργό.

Πήγε κι έφτιαξε το ΚΙΔΗΣΟ!

Όταν κατέβηκε μ’ αυτό το πολιτικό μόρφωμα στις εκλογές, ο κόσμος τον έστειλε σπίτι του.

Λίγο αργότερα, πολιτικός «νεκρός» ων, ζήτησε χωρίς τσίπα από το ΠαΣοΚ να τον υποδείξει για να γίνει πάλι πρόεδρος της ξεθωριασμένης και πολιτικά ανύπαρκτης Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Κι όταν ξεκίνησαν οι διεργασίες για την ίδρυση του ΚΙΝΑΛ, η Φώφη Γεννηματά τον επανέφερε στους κόλπους των «ζώντων» πολιτικών (μαζί με το μόρφωμά του) κι αργότερα τον κατέστησε υπεύθυνο τομεάρχη Εξωτερικών!

Από εκείνη τη στιγμή κι ύστερα άρχισε τις ίδιες …αφέλειες, νομίζοντας ότι η πολιτική είναι χώρος γυμναστηρίου όπου γνώριζε ανθρώπους και τους έκανε … υπουργούς!!!

Όπου σταθεί και βρεθεί επιχειρεί να σπρώχνει το ΚΙΝΑΛ στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μόλις προχθές, για μια ακόμη φορά, πήγε στο κυβερνητικό «Έθνος» για να κάνει …έκκληση, ούτως ώστε  ν’ αποτελέσουν οι προοδευτικές δυνάμεις «τον καταλύτη για την συνεννόηση και ν’ αντιμετωπισθούν οι αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση και τις χρόνιες παθογένειες του παρασιτικού, πελατειακού συστήματος, που αποτελεί την πηγή του κακού»!

Ο Γιωργάκης, για μια ακόμη φορά κατάφερε να βρίσκεται στην λάθος μεριά, τη λάθος ώρα.

Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει καθημερινά πόσο παλαιοκομματική πολιτική κουλτούρα διαθέτει, την ώρα που καταρρέει, πάει και ζητάει συνεργασία!

Κι όχι μόνο αυτό.

Την ώρα που σύσσωμη η κοινωνία καταδικάζει το εθνικό ατόπημα της κυβέρνησης στο Σκοπιανό ζήτημα, την ώρα που το κόμμα του στέκεται πατριωτικά και σθεναρά απέναντι στην κατάπτυστη συμφωνία Τσίπρα – Καμμένου – Κοτζιά, ο Γιωργάκης…  συμφωνεί με τον πρωθυπουργό και τον συγκυβερνήτη του!!!

Κάτι τελευταίο για να συνεννοούμαστε καλά.

 Αν αύριο βγει ο Βενιζέλος και δηλώσει ότι … ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει  προοδευτικό πρόσημο, είμαι σίγουρος ότι ο Γιωργάκης θα εκφράσει άλλη άποψη…

Κι ο νοών νοείτο.

Ο Γιωργάκης είναι εξακολουθητικά και πληκτικά ίδιος με την εποχή που η μητέρα του ζητούσε από τον Ανδρέα Παπανδρέου να κάνει υπουργό το «παιντί».

Μόνο, που τώρα είναι  ένας σχεδόν εβδομηντάχρονος, με κωλύματα, απωθημένα και πείσματα!

Γιωργάκης μια ζωή.

Όπως τότε που βγήκε με το κανό του στη θάλασσα, χάθηκε κι έψαχναν να τον βρουν οι βατραχάνθρωποι.

Όπως τότε που εν κινήσει προσπαθούσε να βάλει την αλυσίδα στο ποδήλατό του…