Καλό ταξίδι Φίλιππε

….Η μπάλα στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα….

….Είναι να γελάει κανείς….

….Βλέπει με κόκκινα γυαλιά ο Κοτλέμπα….

….Κύριε σκηνοθέτα δεν ζήτησα αυτό το πλάνο…Μπάσκετ βλέπουμε…

Τι να πρωτοθυμηθώ αλήθεια από τον Φίλιππο;

Ότι ήταν ο πρωτεργάτης που έβαλε το μπάσκετ στα ελληνικά σπίτια, με την απ’ ευθείας μετάδοση ενός αγώνα πρωταθλήματος κάθε Σάββατο, στο μακρινό 1984;

Ότι ήταν μαζί με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τον Ιωαννίδη οι στυλοβάτες επάνω στους οποίους κτίστηκε το ελληνικό μπάσκετ;

Τις ατέλειωτες ώρες που μιλούσαμε για το μπασκετάκι στα γραφεία του Sportime;

Τους ομηρικούς καυγάδες στο φουαγιέ του ΟΑΚΑ, αναφορικά με τα υπεροψία που πολλές φορές αντιμετώπιζε τα πράγματα;

Την ισχυρογνωμοσύνη του;

Τις αναλύσεις του επί των κανονισμών;

Την ειρωνεία και τα φαρμακερά σχόλια που αντιμετώπιζε διαιτητές και παράγοντες;

Την παντελή έλλειψη κάθε φιουριτούρας στις εκφράσεις του;

Την απίστευτη γνώση του για το άθλημα;

Την τελειομανία του;

Τις βραδιές αγωνίας και τα αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα που αλλάζαμε μεταξύ «Ελευθεροτυπίας» και «Αθλητικής Ηχούς», εκείνο το θλιβερό βράδυ με το «μαϊμουδένιο» ατύχημα….που είχε προαναγγελθεί για τους δυο αθλητές που αποκλείστηκαν από τους Ολυμπιακούς του 2004; 

Τις ταβλομαχίες στην «Φοντάνα» στο Πασαλιμάνι, με θεατή τον Χρήστο Κυριαζή;

Το θρυλικό «Τρίποντο», το περιοδικό που διαβάζαμε φανατικά οι μπασκετικοί;

Ο Φίλιππος νικήθηκε κι αυτός απ’ τον καρκίνο.

Κανένας δεν τον νίκησε, άλλωστε, όταν αυτός πετάει εδώ κι εκεί στα λαβωμένα ανθρώπινα κορμιά.

Έφυγε, μόλις στα 65 χρόνια του.

Αλλά άφησε πίσω του μια ολόκληρη κληρονομιά.

Ο Φίλιππος δεν ήταν ο άνθρωπος που «χάιδευε» αυτιά, που πήγαινε μαζί με το ρεύμα.

Ούτε καν, τότε που η Ελλάδα εκστασιασμένη προετοίμαζε τους Ολυμπιακούς αγώνες κι εκείνος φώναζε για το τεράστιο κόστος τους, που θα έχει συνέπειες.

Ήταν ο μέχρι παρεξηγήσεως μπρουτάλ δημοσιογράφος.

Γι αυτό κι έκανε πάμπολλους φίλους, αλλά και πολλούς εχθρούς.

Αλλά, ούτε στιγμή δεν έζησε βαρετά.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έζησε τη μεγάλη άνοιξη του μπάσκετ στην οποία ο ίδιος συνετέλεσε τα μέγιστα…

Καλό ταξίδι φίλε….

Χαιρετισμούς στους Γιώργους… Στον Κολοκυθά και τον Αμερικάνο. Στον Φαίδωνα. Στους άλλους που θα συναντήσεις εκεί που πας…

Είμαι σίγουρος ότι θα τους τα λες κι εκεί τσεκουράτα….