Οι θρησκόληπτοι ιδεοληπτικοί κι ο ΦΠΑ στην παιδεία

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ο κύβος  ερρίφθη.

Η επιβολή ΦΠΑ 23% σε όλο το φάσμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι οριστική.

Μπορεί η Νέα Δημοκρατία μέσω της παρέμβασής της στον Κομισιόν να δημιούργησε ελπίδες ότι κάτι τέτοιο δεν θα ισχύσει, αλλά άλλες οι βουλές της εγχώριας ιδεοληπτικής Αριστεράς.

Η «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, αδυνατώντας ν’ αναζητήσει

φορολογικά ισοδύναμα, κατέφυγε στον κλάδο που πάντα της δημιουργούσε αναφυλαξία.

Κατέφυγε στη φορολόγηση του ιδιωτικού, αφού είναι δεδομένο ότι γι’ αυτήν δεν αξίζει καμιάς προστασίας, αλλά αντιθέτως οφείλει να φορολογείται εξαντλητικά.

Μόνο που στην επιχείρησή της να πολεμήσει τους ιδιώτες, πλήττει τις μέσες οικογένειες που κάνουν το σκατό τους παξιμάδι για να δώσουν στα παιδιά τους εφόδια που δεν δίνει η δημόσια εκπαίδευση.

Πλήττει τους μη έχοντες.

Ο κύβος ερρίφθη.

Από όλες τις χώρες της υφηλίου, μόνο η Ελλάδα και το Μπαγκλαντές (7%) έχουν ΦΠΑ στην εκπαίδευση.

Βάρος δυσβάστακτο για τις ελληνικές οικογένειες.

Δεν είναι μόνο τα ιδιωτικά σχολεία, για τα οποία κάποιοι θα ισχυριστούν ότι σ’ αυτά στέλνουν τα παιδιά τους οι έχοντες.

Είναι τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, είναι οι σχολές χορού, τα ωδεία, τα φροντιστήρια χωρίς τα οποία ελάχιστοι μπορούν ν’ αναζητήσουν μια θέση στην πανεπιστημιακή κοινότητα.

Οι μέχρι σήμερα κυβερνώντες, στηριζόμενοι στην καφενειακή λογική και πρακτική τους, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η καταφυγή στην ιδιωτική εκπαίδευση, είναι αποτέλεσμα των παθογενειών της δημόσιας εκπαίδευσης.

Μόνο κάποιος αδαής μπορεί να ισχυριστεί ότι ένα παιδί θα μάθει μια ξένη γλώσσα στο δημόσιο σχολείο. Άρα αναγκαστικά καταφεύγει στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών.

Μόνο κάποιος θρησκόληπτος ιδεοληπτικός μπορεί να ισχυριστεί ότι ένα παιδί μπορεί να μάθει μουσική στο δημόσιο σχολείο. Άρα αναγκαστικά καταφεύγει στο ιδιωτικό ωδείο.

Μόνο κάποιος ουτοπιστής μπορεί να ισχυριστεί ότι ένα παιδί είναι άρτια προετοιμασμένο για τη δοκιμασία των εξετάσεων για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ από το δημόσιο σχολείο. Άρα αναγκαστικά καταφεύγει στο φροντιστήριο.

Όλα αυτά τα παιδιά, τα χιλιάδες παιδιά, είναι παιδιά προνομιούχων;

Κι από την άλλη πλευρά, οι στατιστικές αναφέρουν ότι κάθε παιδί του δημοσίου σχολείου κοστίζει 6 χιλιάδες ευρώ ετησίως στο κράτος.

Πώς θ’ αντιμετωπίσει το κράτος τα χιλιάδες παιδιά που θα προσφύγουν στα δημόσια σχολεία, αφού οι οικογένειές τους αδυνατούν πλέον να καλύψουν τη δυσβάσταχτη δαπάνη των διδάκτρων στα ιδιωτικά; Πολύ περισσότερο όταν τα δημόσια σχολεία ανοίγουν σε λίγες ημέρες με χιλιάδες ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού;

Και τι θα γίνει με τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα χαθούν από την ιδιωτική εκπαίδευση;

Ποιος θα πληρώνει τους φόρους που πλήρωναν μέχρι τώρα ιδιοκτήτες κι εργαζόμενοι;

Θα πρέπει, θα πείτε, ν’ αναζητηθούν ισοδύναμα για να μην ισχύσει ο ιδεοληπτικός ΦΠΑ της Αριστεράς στην εκπαίδευση.

Ναι, να βρεθούν.

Ας πάει το κρέας στο 23%.

Ας πάνε άλλα είδη ή υπηρεσίες, που σε τελική ανάλυση δεν θα πάθουμε και κάτι σημαντικό αν ακριβύνουν.

Αλλά, η εκπαίδευση είναι ζωή. Είναι το μέλλον. Είναι η ελπίδα. Ο πολιτισμός, η κουλτούρα.

Ας την αφήσουν ήσυχη οι ιδεοληπτικοί.

Αρκετά δεινά της έχουν προκαλέσει εδώ και δεκαετίες.