Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 39)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Πρώτη φορά στο σχολείο

Καλημέρα, ή καλύτερα καλημέρες που λέει και η μαμά...

Είμαι ο Δημητράκης και είμαι έξι χρονών, ή μάλλον πεντέμισι ... δηλαδή θα γίνω έξι τον Νοέμβρη στις είκοσι.

Μην το ξεχάσετε και δε μου φέρετε δώρο.

Και η μαμά μου έχει γενέθλια δυο μέρες μετά από τα δικά μου, στις είκοσι δύο Νοεμβρίου μα δε πειράζει αν το ξεχάσετε, δεν την νοιάζουν λέει τα γενέθλια όσο εμένα, και δεν θέλει δώρα, «οι μεγάλοι»,  λέει.  «δεν περιμένουν δώρα»...

Ναι καλά τώρα, δεν το πιστεύω...Αν της έφερναν ένα

τηλεκατευθυνόμενο αεροπλάνο ή ένα τέλειο, μεγάλο, στρατιωτικό τζιπ πολύ θα χαιρόταν, νομίζω...

Εγώ πάντως αυτό θέλω για δώρο...να το ζητήσεις, λέει η μαμά από τον Άγιο Βασίλη, εντάξει δεν είμαι και μωρό, δεν πιστεύω ότι υπάρχει, άσε που μου το είπε και ο Παναγιώτης ο αδελφός μου που είναι μεγάλος, θα γίνει επτά χρονών στις τριάντα Σεπτεμβρίου και θα πάει δευτέρα δημοτικού.

Να μην του φέρετε δώρο γιατί τσακωθήκαμε χθες στον κινηματογράφο.

Έφαγε το τελευταίο νάτσος με τυρί που ήταν δικό μου και εγώ θύμωσα και του πέταξα κάτω όλο το κουτί με τα ποπ κορν, μετά εκείνος με έσπρωξε και θα τον πλάκωνα, αλλά και η μαμά είπε πως θα φεύγαμε εάν δεν σταματούσαμε αμέσως.

Συμφωνήσαμε πως καλύτερα να δούμε «Τα μυαλά που κουβαλάς» και μετά να πλακωθούμε στο σπίτι. Αλλά η ταινία ήταν φοβερή και το ξεχάσαμε. 

Πάντως να μην του φέρετε δώρο, έτσι για να μάθει να μην είναι τόσο περίεργος τύπος...

Τα μάθατε;

Φοράω γυαλιά πλέον!!!

Για λίγο καιρό, είπε η γιατρός, η φίλη της μαμάς, και μαμά της Νεφέλης.

Για λίγο καιρό, είπε και η μαμά που αν θέλετε να μάθετε, δεν μου λέει ποτέ ψέματα.

Σαν σπασίκλας είσαι, μου είπε ο Παναγιώτης και ήθελα να τα σπάσω τα παλιογυαλιά μου.

Μα η μαμά είπε πως είμαι πιο όμορφος τώρα, και ο Παναγιώτης άρχισε να κλαίει.

Θέλει και εκείνος γυαλιά τώρα...

Έχω και άλλο νέο...

Επιτέλους θα πάω πρώτη δημοτικού σε λίγες μέρες.

«Φρίκη είναι», μου είπε η φίλη μου η Νεφέλη, «πρέπει σώνει και ντε να μάθεις να διαβάζεις και να γράφεις».

Της Νεφέλης δεν της αρέσουν οι εργασίες καθόλου.

Προτιμά να σκαρφαλώνει στα δέντρα, να κάνει ποδήλατο και κάποιες - ευτυχώς- λίγες φορές θέλει να παίζουμε με τα κουζινικά της.

Φτιάχνει καφέ και κουλουράκια στα ψέματα και κάνουμε ότι πίνουμε.

Βαρετό.

Καμιά φορά οι μαμάδες μας δίνουν αληθινά μπισκότα και τότε γίνεται καλύτερο το παιχνίδι.

Μετά παίζουμε τους στρατιώτες που πολεμάνε τους κακούς.

-Ποιοι είναι οι κακοί; με ρώτησε η μαμά μια μέρα.

-Όλοι, της απάντησα, όλοι εκτός από τους Έλληνες!!!

-Α! καλά, είπε η μαμά και κούνησε το κεφάλι της.

Τίποτα δεν καταλαβαίνουν τα κορίτσια... μόνο η Νεφέλη.

Θα είμαστε φιλαράκια για πάντα. 

Κρίμα μόνο που θα πάμε σε διαφορετικά σχολεία.

Εντάξει όμως, είμαι ενθουσιασμένος γιατί όλη η παρέα μας από το νηπιαγωγείο θα είναι και πάλι μαζί.

Ο Φίλιππος, ο Αποστόλης, ο Άγγελος, ο Στέφανος και ο Μάριος.

Είχαμε πάει όλοι μαζί και γνωρίσαμε προχθές και την καινούργια δασκάλα μας, που όλο χαμογελά και είναι πανέμορφη.

Η πιο όμορφη όλων των σχολείων και όλου του κόσμου.

Έχει πολύ μακριά μαλλιά και είναι τόοοσο ψηλή και φορά πολύ όμορφα ρούχα.

Κίτρινα.

Είναι το αγαπημένο μου χρώμα το κίτρινο.

Και το πράσινο βέβαια, γιατί είμαι Παναθηναϊκός...

Μας αγκάλιασε λοιπόν η δασκάλα και μας είπε πως το σχολείο μας καλωσορίζει!!!

Τρομερό;

Το σχολείο χαίρεται πολύ που θα πάμε, μας περιμένει!!!

Πως το ξέρει ότι θα πάμε;

Πόσο έξυπνο και σοφό είναι αυτό το σχολείο και οι δάσκαλοι μας !!!

Η δασκάλα μου είπε ακόμη πως: «ένας νέος κόσμος μεγάλος και όμορφος ανοίγεται μπροστά σου»!!!

Τέλειο;

Ρώτησα την δασκάλα ποιος είναι ο κόσμος αυτός και εκείνη μου είπε, «η γνώση και τα βιβλία»!!!

Τέλειο;

Μην ξεχάσω να ρωτήσω την μαμά τι είναι «γνώση» γιατί τα βιβλία ξέρω ποια είναι, έχουμε πολλά στο σπίτι.

Το μόνο πρόβλημα τώρα είναι να πείσω την μαμά να μου αγοράσει το σακίδιο που θέλω...

Της ζήτησα την Πέπα το γουρουνάκι, μου είπε:  «είναι για μικρά παιδάκια», της ζήτησα τον Νταρθ Βέιντερ από το star wars, μου είπε : «είναι για μεγάλα παιδιά».

-Εγώ δηλαδή τι είμαι; μικρός ή μεγάλος; την ρώτησα θυμωμένος.

-Μαθητής είσαι πλέον, μου είπε και με φίλησε...

Ένα γλυκό γλυκό φιλί στο μάγουλο.

Είμαι στ’ αλήθεια πολύυυ χαρούμενος.

Αρχίζει σε λίγες μέρες το σχολείο και το περιμένω με μεγάλη χαρά... καλά και λίγη αγωνία...

Θα σας πω πως τα πέρασα στο τέλος της σχολικής χρονιάς.

Να περιμένετε νέα μου.

Στα σίγουρα.

Δημητράκης.