Ελληνική Ιστορία Χ

Γράφει η Σταματίνα Σταματάκου

Όσο ο εξευγενισμένος, νεομνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται σε αλλεπάλληλες μονομαχίες με το αντίπαλο δέος, επονομαζόμενο ως Νέα Δημοκρατία, για μία φτηνή νίκη επικράτησης, εντός της χώρας συντελείται, αθόρυβα σχεδόν, ένα έγκλημα κεκαλλυμένο, βαθιά ανήθικο και ανυπολόγιστα επικίνδυνο. 

Και εντός της Ευρώπης - όχι αυτής των λαών - των νεοναζιστών(βλ. Ουγγαρία, κτλ)  μοιάζει να συντελείται η επαννεκίνηση της ιδεοληψίας που έσπειρε τη μεγαλύτερη φρικαλεότητα εδώ κι

έναν αιώνα. Μολαταύτα, όλοι παίζουν ένα κακοστημένο θέατρο αγνοώντας την πραγματικότητα που τους προλαβαίνει και την αλήθεια που εμπεριέχει το "τέρας"(ή το Τέρας).

Λίγες ώρες πριν τη διεξαγωγή μιας ακόμη εκλογικής διαδικασίας, οι Έλληνες πολίτες έγιναν θεατές, ολίγον ακροατές, σε μία τηλεμαχία του ύψους(Α. Τσίπρας) με απουσία βάθους(Ε. Μεϊμαράκης) στην οποία κρίσιμα θέματα μείζονος σημασίας, όπως γεωπολιτικές, στρατηγικές, οικονομικές και περιρρέουσες συνθήκες αλλά και "ταπεινά" θέματα, Αιγαίο, Συρία, προσφυγικό και μεταναστευτικό, έμειναν αναπάντητα καθώς οι παραπάνω επιδίδονταν σε μία κοκορομαχία της καλύτερης ατάκας και αυτοπροβολής τους ξεφεύγοντας από τις απαντήσεις που όφειλαν να δώσουν. Συγχρόνως ένα 10% του ελληνικού λαού φλέρταρε εντόνως με τη Χρυσή Αυγή. 

Και φανερά ή ενδόμυχα ένα 20% πιθανώς να έδειχνε την κατανόησή του για την ύπαρξη αυτού του μορφώματος.

Στο μόρφωμα αυτό έδωσαν ηθική νομιμοποίηση περίπου 450.000 ψηφοφόροι παρέχοντάς του πρόσβαση στο ελληνικό και ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, καθιστώντας το τρίτο κόμμα με εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και σχεδόν εξαγνίζοντάς το με την επανεκλογή του ύστερα από κάμποσες ρατσιστικές - και όχι μόνο - επιθέσεις και δύο δολοφονίες. Ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής ανέλαβε προ δύο ημερών την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Κι όχι, δεν ήταν ούτε μαύρος, ούτε κίτρινος, ούτε κόκκινος(φτάσαμε να κρίνουμε τους ανθρώπους με το χρώμα τους, λες κι είναι μπλουζάκια), ούτε ομοφυλόφιλος(φτάσαμε να τους κατακρίνουμε για τη σεξουαλική τους ταυτότητα), ούτε ΑΜΕΑ(ομιλούν περί αρείας φυλής - ο Ν. Μιχαλολιάκος είναι το πρότυπο ε;), ούτε γυναίκα(η οποία προορίζεται αποκλειστικά προς τεκνοποίαν, ενώ ο Η. Παναγιώταρος θα αλλάξει τον κόσμο), ούτε τίποτα από όσα αποπειρώνται να πείσουν ότι είναι κατώτερα και ευθύνονται για τα δεινά της χώρας, ήταν Έλληνας πολίτης που διαφωνούσε μαζί τους.

Και κάπου εδώ εμφανίζεται ξεκάθαρα το “τέρας” με ονοματεπώνυμα και κομματική ταυτότητα. Οι ίδιοι παραδέχονται ότι αν ζούσαν στη Γερμανία του 1933 θα ήταν μέλη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και μάλιστα περήφανοι, ενώ παραλληλίζουν την κατάσταση τότε με τη σημερινή, ότι είναι η σπορά των ηττημένων του 1945, οι εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες, ότι θα λέρωναν τα χέρια τους για τη “σωτηρία” της πατρίδας, όπως και τα λέρωσαν. Και η πατρίδα δεν εσώθη, δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, άλλοι κινδύνευσαν να τη χάσουν, και πολλοί στοχοποίηθηκαν με διάφορες επιθέσεις.
 

Μέρος του ελληνικού λαού, διόλου αμελητέο, δείχνει για ακόμη μία φορά την παντελή άγνοιά του απέναντι στην ιστορία, φτύνει την ιστορία κατά πρόσωπο και ξεσπαθώνει η ασθενής του μνήμη. Συντελεί ένα ολέθριο σφάλμα, εξισώνει μία λανθασμένη οικονομική πολιτική με μία ξεκάθαρη ιδεολογική τοποθέτηση και πράξη. Το κόμμα του Χίτλερ, αντιστοίχως και η Χρυσή Αυγή, πριν την έλευση της οξείας οικονομικής κρίσης - το Κραχ τότε, η οικονομική κρίση που πλήττει ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης σήμερα - συγκέντρωνε ελάχιστες ψήφους. Τέτοιου είδους ιδεολογήματα εκμεταλλεύονται το πολιτικό αδιέξοδο και την αδυναμία του κόσμου προς όφελος τους, στηρίζονται στη δυσχερή κατάσταση που επικρατεί και καταπατούν βασικές ανθρωπιστικές αξίες προσβάλλοντας τον άνθρωπο ως ον, μόνο και μόνο για να επιβάλουν τη δική τους ιδεοληψία.