Καταστροφικά ανεπαρκής

 Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ήταν «τραγική» η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα δίπλα στον Κλίντον κι ενώπιον ενός ακροατηρίου με πορτοφόλι άνω των 200 δις ευρώ (μόνο ο παριστάμενος Μπιλ Γκέιτζ έχει χαρτοφυλάκιο άνω των 100 δις), που έδειξε πόσο απροετοίμαστος πήγε εκεί και πόσο ανεπαρκής είναι εκτός Ελλάδος.

Δεν θα σταθώ στα μετρίως μέτρια Αγγλικά του.

Ούτε στο γεγονός ότι έδειχνε σαφώς εκτός κλίματος.

Θα σταθώ στο γεγονός ότι

από την «κολεγιά» του με την Γιάννα Αγγελοπούλου και μέσω εκείνης με τον Κλίντον και το ακροατήριό του, τόσο ο ίδιος όσο –και κατ’ επέκταση η Ελλάδα- έδειξαν χαρακτηριστική ανεπάρκεια ν’ ανταποκριθούν ακόμη και στα στοιχειώδη.

Η εικόνα ήταν προσβλητική.

Τόσο απέναντι στον Κλίντον, όσο και στο ακροατήριό του.

Μέχρι του σημείου που η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα ν’ ανταποκριθεί, προκάλεσε γέλια.

Ίσως και ειρωνικά γέλια.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατανόησε ή δεν ήξερε που πήγε.

Νόμιζε ότι θα πάει σ’ ένα ακροατήριο στο οποίο θα παρίστανται ο Σκουρλέτης, ο Φλαμπουράρης , ο Δρίτσας κι ο Φίλης.

Δυστυχώς για εκείνον και την Ελλάδα, sτο Clinton Global Initiative, μετέχουν οι οικονομικά ισχυρότεροι άνθρωποι του πλανήτη, οι οποίοι ήθελαν ν’ ακούσουν τους λόγους για τους οποίους μπορούν και πρέπει να επενδύσουν στην Ελλάδα.

Κι αντί ο πρωθυπουργός να είναι έτοιμος ν’ αναφέρει και ένα και δυο και τρείς και χίλιους δεκατρείς λόγους, άρχισε να μιλάει για… τη διαφθορά!

Το είχε κάνει κι ο Γιώργος Παπανδρέου που γύριζε στην υφήλιο και ως πρωθυπουργός βυσσοδομούσε εναντίον της χώρας του.

Κι όλοι έπεσαν –και σωστά- να τον «φάνε». Και τον «έφαγαν».

Τώρα που ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το ίδιο, δεν κουνιέται φύλλο.

Δεν μιλάει κανένας.

Ούτε καν οι θλιβεροί συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα.

Να πούμε και κάτι ακόμη.

Δεν είναι κακό να μη μιλάει κάποιος Αγγλικά.

Πολύ περισσότερο αφού όλοι γνωρίζουν πως την περίοδο που έπρεπε να τα μάθει, είχε ασχολίες, θυσιάζοντας την πολύτιμη γνώση του στον βωμό της  προόδου της χώρας του μέσω των καταλήψεων.

Κακό είναι να γνωρίζεις ότι έχεις τέτοια αδυναμία κι εσύ να συμπεριφέρεσαι αλαζονικά και να επιμένεις να μιλήσεις Αγγλικά. Όταν, όλοι οι ηγέτες του σύγχρονου κόσμου (Ολάντ, Μέρκελ, Ρέντζι, Πούτιν) στα περισσότερα διεθνή φόρα μιλούν στη γλώσσα τους και χρησιμοποιούν μεταφραστή.

Δεν κατάλαβε ο Αλέξης Τσίπρας κι οι μάγοι του περιβάλλοντός του, ότι με τη βοήθεια μεταφραστή θα καταλάβαινε με σαφήνεια τι τον ρωτούν ή θα έδινε στους άλλους να κατανοήσουν τι λέει;

Μήπως τελικά η περίφημη 17ωρη διαπραγμάτευση που έφερε το τρίτο μνημόνιο, κράτησε τόσο εξ αιτίας της πρόδηλης αδυναμίας του Αλέξη Τσίπρα να συνεννοηθεί και να πείσει σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα πλην της ελληνικής;

Στο σημείο αυτό είναι σκόπιμο να εκφράσουμε μια απορία:

Έστω ότι Αλέξης Τσίπρας πήγαινε στη συνάντηση με τον Κλίντον και τα μεγάλα πορτοφόλια της οικουμένης άριστα προετοιμασμένος.

Έστω κι αν ο Κλίντον δεν ήταν τόσο φιλικός και… πασαδόρος όπως προχθές…

Τι θ’ απαντούσε αν τον ρωτούσαν τι θα γίνει με τους υπουργούς του που ακυρώνουν επενδύσεις, ή με στελέχη του που μισούν το κέρδος;

Ή με κάποιους άλλους που περιφέρονται εδώ κι εκεί και κάθε λίγο και λιγάκι τρέχουν στο ΣτΕ για να προστατεύσουν τους κορμοράνους ή το κόκκινο ελάφι και το… άσπρο μπαρμπούνι;

Τι θ’ απαντούσε αν τον ρωτούσαν με ποιον τρόπο θα τους πείσει να επενδύσουν στην ελληνική οικονομία αν αποφασίσουν να ρίξουν τα χρήματά τους, χωρίς να καταστραφούν;

Ποιο σχέδιο θα κατέθετε, ποια πολιτική συνοχή και ποια πολιτικά στελέχη;

Εν κατακλείδι:

Η ανεπάρκεια του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι τ’ αγγλικά του.

Είναι ότι δεν είναι απολύτως καταρτισμένος για τον ρόλο που ανέλαβε και δεν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί ν’ απευθύνεται με συνθήματα εκτός της χώρας, όταν μιλά για τις οικονομικές προοπτικές της.

Τα μεγάλα διεθνή οικονομικά φόρα δεν είναι ακροατήρια της υψωμένης γροθιάς και των ζουρνάδων που συνεγείρουν μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης.

Ούτε το διεθνές περιβάλλον απαιτεί αοριστολογίες, κορώνες λαϊκισμού κι ατάκες περί δημοκρατίας και ηθικής υποχρέωσης κάποιων να επενδύσουν στην Ελλάδα.

Δυστυχώς για τον ίδιο, δυστυχέστερα για τον τόπο.

Όμως, το έχουμε ξαναπεί:

Έτσι αποφάσισε ο σοφός λαός μας…