Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 58)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Μια ροχάλα, το λαγωνικό και κάποιες σκέψεις...

..... Του έθνους το λαγωνικό με πλησιάζει με γρήγορο βήμα.

Πλατεία Θεάτρου, Δευτέρα, 25 Ιανουαρίου του σωτηρίου έτους 2000 και 16, δώδεκα το μεσημέρι.

Ακριβώς.

Το κρύο τουλάχιστον αφόρητο.

Ο σωματώδης αστυνομικός της ομάδα Ζήτα με τα μπαζούκας, τα γκλομπς, τα κράνη, τους ασύρματους- ίδιος Ράμπο και κρατώντας στο αριστερό χέρι αχνίζουζα σπανακόπιτα από το γνωστό πια τυροπιτάδικο που τόσο αγαπούν οι μηχανόβιοι αστυνομικοί μας, με πλησιάζει.

Μου μιλά μπουκωμένος.

Κομματάκια

φύλλου πετάγονται καθώς μιλά.

Αδυνατώ να καταλάβω τι μου λέει.

-Δεν κατάλαβα, του λέω.

Καταπίνει, στραβοκαταπίνει για να είμαι ειλικρινής μαζί σας.

-Λέω: μήπως του είπες τίποτα για την χώρα του;

-Όχι, ούτε που τον πρόσεξα στην αρχή, και σιγά μην καταλάβαινα από που είναι, και σιγά μην με ένοιαζε κιόλα ...

-Μήπως του είπες τίποτα για την θρησκεία του;

-Μπα, ούτε που με κόφτει τι πιστεύει ...

-Και τότε, γιατί σε έφτυσε;

Του έθνους το πανέξυπνο, δαγκώνει με λαιμαργία την μισή χορτόπιτα σχεδόν  μαζί με τη χαρτοπετσέτα, περιμένοντας την κατάθεση - ομολογία μου ...

-Τράβα ρώτα τον!

 Θυμώνω!

-Να τον κυνηγήσω δηλαδή;

Κουνώ με αποδοκιμασία το κεφάλι μου.

-Άσε! Μην σε ξεβολεύω κιόλα.

-... ε! Κοίτα, θα μπλέξεις και συ, να ξέρεις.

-Όχι δεν θέλω μπλεξίματα, ευχαριστώ για το ... ενδιαφέρον.

-Στην υπηρεσία του πολίτη, πάντα, μου απαντά χαρίζοντας μου ένα ¨λαδωμένο¨ χαμόγελο ...

(Ναι καλά, σκέφτομαι, μα δεν λέω τίποτα...)

-Και πρόσεχε, συνεχίζει,  μην πολυπερπατάς από εδώ.

-Καλά.

Με χαιρετά αστυνομικά και απλά φεύγει.

Μένω απορημένη μες το κέντρο της πλατείας.

Σκεφτόμενη που έφταιξα.

Πουθενά, αποφάνθηκα, προφανώς έπεσα σε φανατικό ισλαμοφασιστάκο, που τράπηκε σε φυγή -κατά την συνήθη τακτική των δειλών- στην θέα του Ράμπο ...

Σαφώς και το δυσάρεστο περιστατικό δεν άλλαξε κάτι στην στάση μου υπέρ των προσφύγων πολέμου από την πολύπαθη Συρία, απλά με έβαλε σε σκέψεις ποιοι είναι όλοι αυτοί που εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα.

Από την Ειδομένη,  την Λέσβο και την ...Μυτιλήνη (δεν το λέω εγώ ο πρωθυπουργός ομίλησε) έως την Αθήνα.

Περπάτησα μέχρι το μετρό και γύρισα στο ασφαλές προάστιο που ζω.

Μπήκα στο ζεστό καφέ της φίλης μου και παρακολούθησα live την περισυλλογή των πτωμάτων γυναικών και παιδιών που ξεβράστηκαν στο αήττητο Αιγαίον πέλαγος ...

Δαγκώθηκα από απέραντη θλίψη και θύμωσα ξαφνικά με το περιστατικό με τον Αφγανοταλιμπάν ...

...Το ίδιο νόμισμα; διαφορετική πλευρά;

Ίσως.

Για δυνατούς -συναισθηματικά- λύτες ...

Και ενώ η φωνασκούσα φίλη Ελένη δυναμική και φασαριόζα, με έφερνε σε δύσκολη θέση με τα φεισμπουκικά ποσταρίσμα της:

Πάρτε θέση τώρα Έλληνες, όχι στα πογκρόμ των προσφύγων, στέγη, σίτιση, ασφάλεια για όλους τους, ανοίξτε τα σπίτια σας, μποϊκοτάρετε την Δανία, την Γερμανία, την Σουηδία, όλη την Ευρώπη τέλος πάντων, δώσατε ρούχα και τρόφιμα τι;

Όχι; φασιστοειδή, ντροπή σας, ομοφοβικοί (;)... και άλλα τέτοια χαριτωμένα, χθες έστελνε μηνύματα, λίγο ... διαφορετικά.

-Ε! Όχι και στα σπίτια μας δίπλα οι μετανάστες, δίπλα στα Χριστιανικά σχολειά μας, δίπλα στις όμορφες, περιποιημένες και έτοιμες για γάμους και βαφτίσεις εκκλησίες μας.

Δίπλα στα πάρκα μας που είναι και σκυλάκια και παιδάκια φρέντλυ, ε όχι !!!

-Και που να πάνε μωρέ οι Χριστιανοί; της απάντησα.

-Πρώτον, δεν είναι Χριστιανοί και δεύτερον να πάνε αλλού. Τέλος.

-Που; της ανταπάντησα.

-Στους πλούσιους βρε ή και στους φτωχούς, ή αλλού, ή στην Ειδομένη, ή και εκεί που ξεβράζονται ναι, ναι εκεί να μείνουν ...

Αλλού μαντάμ, όχι εδώ ...

Γιατί εδώ -αν θέλετε να ξέρετε- ζει η Ελένη, το παιδί και το σκυλί της, η έχουσα με λίζιγκ το suv της, που όταν πάει στο σούπερ μάρκετ αγοράζει και γάλα φρέσκο για τους μετανάστες, άντε και στο τσακίρ κέφι και σε ψυχική ευφορία αφήνει και ένα πακέτο φρυγανιές, όχι παίζουμε ...

Γιατί η Ελένη είναι πολύ δυναμική στα λόγια και τα ποσταρίσματα, από τον καναπέ, δίπλα στο τζάκι, μέσα στο ζεστό σπίτι της ...

Σαν τις χωματερές ένα πράμα.

Κανείς δεν θέλει τα σκουπίδια στο σπίτι του, στην αυλή του, στου γείτονα όμως;

ΥΓ1.

Πρώτος χρόνος Αριστερά.

Τον κερδάμε τον εμφύλιο σύντροφε!

Βγαίνουμε οσονούπω από τη Σέγκεν!

Άντε σύντομα όξω και από την παράγκα!

Χαιρετώ σας, καλό ΠΣΚ να έχουμε.
(meaning:αρχικά από το  Παρασκευή Σαββάτο Κύριακή, όχι Πανσπουδαστική βρε, μην μπερδεύεστε).