Νεοφιλευθερισμός, το όπιο του λαϊκισμού

Γράφει

η Άννα Διαμαντοπούλου

Ο νεοφιλελευθερισμός, με την έννοια των κλασικών οικονομικών, είναι η μετάβαση του καπιταλισμού σε ένα νέο στάδιο, αυτό του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

Ελάχιστο κράτος, μεγάλες επιχειρήσεις, αυτορύθμιση της αγοράς, ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.

Μπορεί κανείς να προσδιορίσει χώρα της ΕΕ που υπάρχει ΝΦ οικονομία ή νεοφιλελεύθερο κυβερνητικό κόμμα;

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, η οποία κατηγορείται συλλήβδην ως νεοφιλελεύθερη, η αγορά είναι ρυθμισμένη, οι

ανεξάρτητες αρχές πανίσχυρες και, παρά την κρίση, υπάρχει ισχυρό κοινωνικό κράτος κλάσεις ανώτερο από αυτό των ΗΠΑ και τα αντίστοιχα των λατινοαμερικανικών «αριστερών δημοκρατιών».

Η Γερμανία, η οποία κατηγορείται ως η ηγέτιδα χώρα του ΝΦ, διαθέτει καθολική πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας δημόσια αγαθά καθώς και ανεπτυγμένο τον τομέα της «κοινωνικής οικονομίας».

Στη σύγχρονη Ελλάδα, ο ορισμός του νεοφιλελεύθερου είναι η απαξιωτική πολιτική ύβρις των πάσης φύσεως αυτοαποκαλούμενων «προοδευτικών» ή «λαϊκών» προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Είναι και ο πιο δοκιμασμένος τρόπος να αποφευχθεί η πολιτική αντιπαράθεση επί της ουσίας με τεκμηριωμένες προτάσεις.

Ας θυμηθούμε μερικές τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις:

• Το αυτοαποκαλούμενο «λαϊκό» και «αριστερό» ΠΑΣΟΚ αλλά και τα άλλα κόμματα αντιπαρατέθηκαν στον Σημίτη και το εκσυγχρονιστικό ρεύμα με τον χαρακτηρισμό ΝΦ, χαρακτηρισμός που έγινε του συρμού στη μεταρρύθμιση Γιαννίτση.

• Η αντιπολιτευτική ρητορική του ΠΑΣΟΚ κ.λπ. εναντίον του Κ. Καραμανλή που εξακόντισε τις δημόσιες δαπάνες και διόρισε 150.000 υπαλλήλους ήταν ότι ήταν νεοφιλελεύθερος!

Τραγέλαφος!

• Πολιτικοί εκπρόσωποι της αυτοαποκαλούμενης «λαϊκής» ΝΔ και στελέχη «προοδευτικών» κομμάτων ξιφουλκούν εναντίον του «νεοφιλελεύθερου» Κυριάκου Μητσοτάκη.

• Τα μνημόνια χαρακτηρίστηκαν από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ως η χάρτα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά υπογράφηκαν από τις κυβερνήσεις τους για τη «σωτηρία της πατρίδας»...

• Ο ορκισμένος εχθρός του ΝΦ και των «νεοφιλελεύθερων μνημονίων», δηλαδή η «πρώτη φορά Αριστερά», υπέγραψε και εφαρμόζει το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο μέσα σε έναν πολιτικό παραλογισμό στην εκφορά του πολιτικού λόγου.

Εξηγούμαι: Η ιδιωτικοποίηση δημόσιων υποδομών, δικτύων και περιουσίας είναι κατά τον ΣΥΡΙΖΑ πρακτικές του νεοφιλελευθερισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε μία νύχτα πούλησε 14 αεροδρόμια και το μοναδικής αξίας «φιλέτο» του Αστέρα Βουλιαγμένης.

• Το ν/ς Λοβέρδου 2010 για το Ασφαλιστικό, το οποίο αφορούσε αναδιανεμητικό σύστημα και 100% κρατικό σύστημα συντάξεων, χαρακτηρίσθηκε από την Αριστερά «μνημείο νεοφιλελευθερισμού». Η αριστερή κυβέρνηση το χρησιμοποιεί ως βάση της πρότασης Κατρούγκαλου, ενώ τον Αύγουστο του 2015 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (και τα άλλα κόμματα) προχώρησε ένα βήμα παραπέρα απελευθερώνοντας και τα χρονικά όρια σύνταξης.

Η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος στη διεθνώς απελευθερωμένη αγορά κεφαλαίων ήταν για όλο το «λαϊκό» πολιτικό σύστημα (αριστεροσοσιαλδεξιοί) η κορωνίδα του ΝΦ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε το σύνολο των τραπεζών 100% στον ιδιωτικό τομέα, απαξιώνοντας πλήρως τη δημόσια περιουσία και φορτώνοντας τον ελληνικό λαό με 50 δισ. χρέος.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την πλειοψηφούσα ελληνική ανάγνωση, η οποία έχει οπαδούς σε όλα τα κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα.

Ο ορισμός δίνεται σύμφωνα με τη δική τους ανάλυση.

Οι δικαιολογίες τους είναι ότι και αυτοί με τη σειρά τους έπρεπε να «σώσουν τη χώρα»!

Όμως οι αληθινοί πολιτικοί ηγέτες ή κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι για το καλό του λαού τους ή προχωρούν σε ανατροπές.

Αλλιώς παραιτούνται.

Στη χώρα μας όπου η οικονομία έφτασε να εξαρτάται κατά 65% από το κράτος, όλοι αλληλοκατηγορούνται ως ΝΦ!

Σε μια χώρα που καταστρέφεται μέρα με τη μέρα, η διαχωριστική γραμμή βρίσκεται ανάμεσα, από τη μια μεριά, στις μεταρρυθμίσεις που οργανώνουν το κράτος, την οικονομία, την παραγωγή και το κράτος δικαίου και, από την άλλη, στον λαϊκισμό και στο βαλκανικό χάος.

Όσοι, λοιπόν, ανησυχούν για τον πολιτικό τους χώρο, ας μιλήσουν συγκεκριμένα και με τόλμη...

Ο ΝΦ «αλά γκρέκα» μάς τελείωσε.