ΔΙΟ.ΡΙ.ΖΑ και Τσίπ(ρ)α...

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η κρατικίστικη Ελλάδα είναι εδώ.

Αντιπαραγωγική και κοστοβόρα, μα παρούσα, δυνατή και θρασύτατη.

Στην προκειμένη περίπτωση φορώντας την προβιά δυο ετερόκλητων κομμάτων Αριστερής κι Ακροδεξιάς κατεύθυνσης.

Το ειρωνικό της ιστορίας είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας αναρριχήθηκε στην εξουσία αυτοχαρακτηριζόμενος «νέο» και

κατηγορώντας με κάθε τρόπο τους παλιούς, για όσες παθογένειες κουβαλούσαν.

Η αλήθεια δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να αποκαλυφτεί.

Ήταν ένα βίαιο «ντου» της παλαβής κι ουτοπικής Αριστεράς στην Εξουσία.

Ήταν μια έφοδος στο κράτος από κομματικά στελέχη, βουλευτές, πρώην βουλευτές, συγγενείς μέχρι εσχάτου βαθμού, φίλους και λοιπούς παρατρεχάμενους.

Κι ας μη πει κάποιος «κι οι άλλοι τα ίδια έκαναν».

Οι άλλοι αποδοκιμάστηκαν κι ο Αλέξης Τσίπρας εμφανιζόταν ως ο σύγχρονος μεσσίας του τόπου.

Κι έκανε και κάνει ότι το… παλιό.

Και χειρότερα.

Και με πιο απροκάλυπτο τρόπο.

Με θράσος.

Όπως αυτό του γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ που διόρισε όλο του το σόι στο όνομα… του αγωνιστή στο βουνό παππού του και του… ΕΑΜ!

Αλήθεια, έχουν όλοι αυτοί το ανάστημα να μιλάνε για ηθική υπεροχή της Αριστεράς;

Όταν δεν έχουν τη στοιχειώδη αιδώ;

Όταν καθίστανται σε ελάχιστο χρόνο πιο φαύλοι από το φαύλο που κατηγορούσαν;

Όταν γράφουν στα σκονισμένα παπούτσια τους κάθε έννοια αξιοκρατίας και μάλιστα τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν την ανεργία και άλλοι τόσοι καταφεύγουν στο εξωτερικό για να επιβιώσουν;

Τσίπα χωρίς «ρ» δεν έχουν;

Ας ελπίσουμε ότι με την εκλογή του Κυριάκου θ’ ανασυνταχθεί σύντομα και κυρίως αποτελεσματικά η Νέα Δημοκρατία.

Ας ελπίσουμε ότι οι όποιες αμήχανες κινήσεις για την ανασύνταξη της λογικής Κεντροαριστεράς θα ευοδωθούν.

Κι ότι η ίδια η ζωή θα αποκαταστήσει τον πολιτικό ρεαλισμό και την λογική εκπαραθυρώνοντας τον λαϊκισμό, την ουτοπία και το αληθινά παλιό που σωρεύει ήδη ερείπια στην ήδη καθημαγμένη Ελλάδα…