Ένα εφιαλτικό μα υπαρκτό σενάριο

Υπάρχει, αλήθεια, κάποιος σώφρων πολίτης που να μην επιθυμεί η χώρα να σταθεί στα πόδια της και δη μέσα στην Ευρωζώνη;
Η αυτονόητη απάντηση είναι «όχι», αλλά ας κρατάμε μικρότερο καλάθι.
Για να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της, είναι σαφές ότι πρέπει, αυτή την περίοδο, να περάσει από κάποια κρισιμότατα στάδια, τα οποία απαιτούν λεπτούς χειρισμούς.
Κατ’ αρχάς πρέπει να ολοκληρωθούν οι διαβουλεύσεις για ενεργοποιηθεί το PSI, το οποίο θα ελαφρύνει το χρέος και θα απαλλάξει την επόμενη κυβέρνηση από τις συνεχείς και ψυχοφθόρες τρίμηνες αξιολογήσεις της τρόικας.
Αν αυτό συμβεί, τότε υπάρχει
 μια – έστω και μικρή- πιθανότητα αλλαγής του μείγματος πολιτικής και να περάσουμε στην ανάπτυξη.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι μόνο έτσι θα μπορούν να «χαλαρώσουν» λίγο οι ασφυκτικοί μηχανισμοί της Ευρώπης και του ΔΝΤ, αν και πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος να μας αφήσουν γυμνούς, πολύ περισσότερο αν έχουν κτιστεί τα τείχη ασφαλείας που θα τους προστατεύουν από ενδεχόμενο δικό μας κανόνι.  
Επιπλέον, η ενεργοποίηση του PSI είναι σαφές ότι θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για την πολυπόθητη ρευστότητα, αφού οι ελληνικές τράπεζες θα επανακεφαλαιοποιηθούν με 30 δισεκατομμύρια ευρώ.

Το λεπτό σημείο βρίσκεται εδώ.
Με δεδομένο ότι είμαστε παντελώς εκτός στόχων το 2011, πιθανότατα να απαιτηθεί η ψήφιση ενός ακόμη πακέτου μέτρων, ως προϋπόθεση για το PSI., του περίφημου «Μνημονίου 2».
Αυτό το πακέτο, θα το διαπραγματευθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Όμως, εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν αφού απαιτείται η στήριξη της Νέας Δημοκρατίας.
Αν η Νέα Δημοκρατία δεν στηρίξει την κυβέρνηση και τις αποφάσεις της, τότε οι προοπτικές είναι θολές.

Τι εναλλακτικές λύσεις έχει ο Αντώνης Σαμαράς;
Κατ’ αρχάς την αποχή από την ψηφοφορία.
Έπειτα την απόσυρση των υπουργών της από την κυβέρνηση χωρίς να τη ρίξει.
Κι έσχατη, να ρίξει την κυβέρνηση.
Στις δυο πρώτες περιπτώσεις, η Ελλάδα κι η Νέα Δημοκρατία θα έχουν απέναντί τους το σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο, το οποίο όπως έδειξε και στο θέμα των επιστολών, δύσκολα θα υποχωρήσει.
Στην τρίτη περίπτωση, να αναλάβει το κόστος χρεοκοπίας της χώρας.

Κάποιοι στη Νέα Δημοκρατία, αλλά και στην αριστερά, πιστεύουν ότι η κρίση της Ευρωζώνης, θα δημιουργήσει προβλήματα στην συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου, άρα μόλις αυτά ενσκήψουν θα μπορούμε να επαναδιαπραγματευθούμε τα πάντα από την αρχή.
Δηλαδή, να επιτύχουμε άλλο «κούρεμα», προφανώς μεγαλύτερο, ή συνολική διαγραφή του χρέους.
Αναφέρουν, μάλιστα, ότι με σύμμαχο τη Γαλλία (χωρίς αυτό να προκύπτει από κάπου), θα δημιουργηθεί η συμμαχία του Νότου που θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για καλύτερη συμφωνία.
Όμως, για να δούμε αν αυτή η πιθανότητα ή το σενάριο είναι βιώσιμο ή λειτουργικό, θα πρέπει να προηγηθεί η τρίτη λύση που αναφέραμε προηγουμένως.
Δηλαδή, η Νέα Δημοκρατία να ρίξει την κυβέρνηση Παπαδήμου στην ψήφιση του «Μνημονίου 2».

Το σενάριο αυτό είναι εφιαλτικό.
Κι όσοι γνωρίζουν τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, στέλνουν μηνύματα στη Νέα Δημοκρατία να μην το επιχειρήσει.
Αναφέρουν, μάλιστα, και το παράδειγμα των Κανών με τον Γιώργο Παπανδρέου, όπου οι πιστωτές μας έδειξαν ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν αποτελεί πλέον ταμπού για εκείνους.

Πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν – και μάλλον είναι απολύτως σωστό- ότι Γάλλοι, Ιταλοί και Ισπανοί δεν επιθυμούν τη συμμετοχή της Ελλάδας σε μια συμμαχία απέναντι στη Μέρκελ.
Συνεπώς, είμαστε σε μια κρισιμότατη καμπή, στην οποία δεν χωράνε τα πολιτικά τερτίπια και παιγνίδια.
Αν μπουν εμπόδια στη συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους, καλό θα ήταν, εκείνοι που θα τα βάλουν να ξεκαθαρίσουν στον ελληνικό λαό ότι μάχονται για τη…δραχμή…και την περιθωριοποίηση της Ελλάδας από την Ευρώπη.