Στο καλό «δικέ» μας Σώκρατες!

Ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές –θρύλους, του σύγχρονου ποδοσφαίρου, ο Βραζιλιάνος Σώκρατες, έφυγε τα ξημερώματα από τον μάταιο τούτο κόσμο, στο νοσοκομείο «Άλμπερτ Αϊνστάιν» στο Σάο Πάουλο, υποκύπτοντας στην λοίμωξη η οποία τον ταλαιπωρούσε τους τελευταίους τέσσερις μήνες.

Ο 57χρονος άσσος, το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας, τα οποία είχαν αιτία το αλκοόλ.

Προσφάτως είχε υποστεί κύρωση του ήπατος και ρήξη στομάχου.

Η μόλυνση στο αίμα του, δημιούργησε αναπνευστικά προβλήματα και η αναπνοή του στηριζόταν στα μηχανήματα.

Ο Σώκρατες, καταγόταν από οικογένεια με έντονη αγάπη στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, η οποία του έδωσε το όνομα του Έλληνα φιλοσόφου. Το πλήρες όνομά του ήταν Sοcrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira

Άνθρωπος με ιδιαίτερη πνευματική καλλιέργεια, σπούδασε
 ιατρική, αλλά και αρχαία ελληνική φιλοσοφία στην οποία είχε αποκτήσει διδακτορικό!
Υπόδειγμα ήθους μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, όπου κι αν έπαιξε ήταν πάντα παράδειγμα προς μίμηση.
Μέγας φιλάνθρωπος, βοηθούσε συστηματικά άπορες οικογένειες στην πατρίδα του, χωρίς να επιζητά προβολή και ανγνώριση.

Στην Εθνική Βραζιλίας αγωνίστηκε 60 φορές, πέτυχε 25 γκολ κι ήταν αρχηγός της στα παγκόσμια κύπελλα του 1982 και του 1986.
Ήταν, τότε, συμπαίκτης του Φαλκάο, του Τζούνιορ, του Ζίκο και του Καρέκα.
Αξέχαστη θα μείνει η εμφάνισή του στον ημιτελικό του παγκοσμίου κυπέλου του 1982, απέναντι στην Ιταλία του Πάολο Ρόσι. Πολλοί ειδικοί πέριξ του ποδοσφαίρου, χαρακτηρίζουν αυτό το παιγνίδι ως ένα από τα τρία καλύτερα της ιστορίας των παγκοσμίων κυπέλων.
Η Ιταλία επικράτησε με 3-2, με τρία γκολ του Ρόσι, ενώ ο Σόκρατες είχε επιτύχει το ένα της Βραζιλίας, σε ένα αγώνα με απίστευτο ρυθμό και διακύμανση.

Ο Σώκρατες ήταν ένας πανύψηλος μεσοεπιθετικός και διέθετε καταπληκτική τεχνική κατάρτιση. Διέθετε φαντασία στην οργάνωση του παιγνιδιού, είχε έφεση στις λεγόμενες «τυφλές ασίστ», ενώ φορούσε πάντα μια μαύρη κορδέλα στα μαλλιά του, με την οποία εξέφραζε τις αντιθέσεις του απέναντι σε κάθε είδους καθεστώς.

Παρ’ ότι οι Βραζιλιάνοι ασχολούνται από τα μικράτα τους με το ποδόσφαιρο, ο Σώκρατες έδωσε προτεραιότητα στις σπουδές του.
Έτσι, το πρώτο του επαγγελματικό του συμβόλαιο το υπέγραψε το 1974 σε ηλικία 20 ετών, στην Μποταφόγκο, όπου έπαιξε μέχρι το 1978.
Όμως, η αγάπη του ήταν η Κορίνθιανς, μάλλον λόγω των έντονων αριστερών καταβολών του συλλόγου, που ταίριαζαν απολύτως με τις δικές του.
Στην Κορίνθιανς ο Σόκρατες έπαιξε από το 1978 μέχρι το 1984 και ήταν ο εμπνευστής του σχεδίου που έμεινε στην ιστορία ως «κορινθιακή δημοκρατία».
Δηλαδή, σκέφτηκε, πίεσε και τελικά πέτυχε οι ποδοσφαιριστές της ομάδας να έχουν εξέχουσα άποψη στα κοινά του συλλόγου. Από τις μετεγγραφές, μέχρι τον τρόπο διοίκησης. Από τα έσοδα της ομάδας, μέχρι τα έξοδα. Από την επιλογή προπονητών (πάντα αριστερών πεποιθήσεων), μέχρι τον την επιλογή των…παιδιών που μαζεύουν τις μπάλες στα παιγνίδια!

Μετά την Κορίνθιανς και την απόκτηση παγκόσμιας φήμης λόγω της συμμετοχής του στην εθνική Βραζιλίας, μετακόμισε στην Ιταλία, όπου αγωνίστηκε ένα χρόνο στη Φιορεντίνα.
Στην Ευρώπη έμεινε, μόλις, ένα χρόνο και παρά τις προτάσεις που «έπεφταν σαν το χαλάζι» για μετεγγραφή σε μεγάλες ομάδες διαφόρων χωρών (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπενφίκα), εκείνος προτίμησε την επιστροφή στα πάτρια εδάφη.
Κατ’ αρχάς πήγε στη Φλαμένγκο (1986 -1987) και εν συνεχεία στη Σάντος (1988-1989). Το 1989, «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στην ομάδα από την οποία ξεκίνησε την πορεία του, την Μποταφόγκο.

Όσοι είχαμε την τύχη να τον παρακολουθήσουμε να παίζει ποδόσφαιρο, ειδικά όμως, εμείς οι Έλληνες που για τη χώρα μας έτρεφε αισθήματα λατρείας, ένα μόνο μπορούμε να πούμε:
Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει!