Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 32)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Το δημο... τι;...

...Κι άρχισαν τα αστραποβρόντια, που λέει και ο Ζήκος.

Όχι, δεν θέλω ερωτήσεις, ένας είναι ο Ζήκος λέμε.

Ξύπνησα λοιπόν το περασμένο Σάββατο αξημέρωτα, απ’ το τηλέφωνο, και ξέρετε τι σημαίνει τηλέφωνο μες το νυχτιάτικο.

-Ναι; ρωτώ έντρομη.

-Δημοψήφισμα...ακούω μια φωνή να ωρύεται.

-Δημο...τι; αναρωτιέμαι.

-Ο Μπαρούφ, έκανε το θαύμα του.

Μου πήρε λίγα λεπτά να καταλάβω, ποια είμαι, που είμαι, και ποια χρονιά...

-Καλά, είδηση δεν πήρες; Πού ζεις;

-Πού ζω; Ξέρω και εγώ; Στην

Ελλάδα μάλλον.

Της το έκλεισα πάραυτα της Αθηνούλας.

Α! Όλα κι όλα, δεν ταράζομαι έτσι εύκολα εγώ.

Ξανακοιμήθηκα, για να είμαι απολύτως ειλικρινής.

Ο.k, πείτε ότι θέλετε μα δεν το κατάλαβα αμέσως, λέω «άσε λεονταρισμοί», και γύρισα πλευρό.

Το κατάλαβα το απόγευμα που ξεμείναμε από ψωμί του τοστ.

Πετάχτηκα λοιπόν στο πλησιέστερο σουπερμάρκετ.

Μια αναστάτωση, ένα κακό, άδεια ράφια και τρελαμένοι υπάλληλοι...

Θείες με γεμάτα τίγκα τα καρότσια και με μια αγριάδα στο μάτι, να δίνουν μάχες χαρακωμάτων για ένα μαλακτικό!

Είχαν μείνει, βλέπετε, δυο μόνο, το ένα με άρωμα λεβάντα και το άλλο με άρωμα από λουλουδάκια που φυτρώνουν στις πανέμορφες Άλπεις, καταλαβαίνετε βεβαίως για ποιο απ τα δυο έγινε το μαλλιοτράβηγμα.

Μια γιαγιά ρωτούσε με αγωνία:

-          Πότε θα γίνει νέο γκρέιπφρουτ, κοπέλα μου;

-          Γιούρογκρουπ γιαγιά, γιούρογκρουπ το λένε….

«Μωρέ λες;», μονολόγησα, «λες να ναι σοβαρό;»…

Πέρασε και ένα καρότσι φορτωμένο κούτες Νουνού, και κονσέρβες, πολλές κονσέρβες τομάτας πελτέ.

Και χαρτί τουαλέτας, και ζυμαρικά, πολλά ζυμαρικά.

«Ορέ που πάμε;».

Πήρα το ψωμί των παιδιών, λίγα λαχανικά και ένα κουνουπίδι...

Δεν τρώμε κουνουπίδι εύκολα στο σπίτι είναι αλήθεια.

Γιατί το πήρα;

Που να ξέρω, δεν είχε μείνει και κάτι άλλο...

Γύρισα περήφανη.

-Πήρα κουνουπίδι, ανακοινώνω.

-Καλοφάγωτο μου απαντάνε. Λογικό.

-Πάμε να βγάλουμε χρήματα, λέω του Νίκου...

-Σιγά τα πολλά που έχουμε, μου απαντά ατάραχος.

Και δεν πήγαμε.

Κακώς, θα μου πείτε...

Κάκιστα, θα σας απαντήσω και εγώ.

Πήγα την Δευτέρα, στήθηκα από τις 8 το πρωί, μ’ έδιωξαν...

-Ελάτε μετά τις 12...capital control...

Αμάν, αμάν ...

Για πότε μαζεύτηκε ο κόσμος, ούτε που το κατάλαβα, μου πήραν την σειρά 47 φορές και όταν ήρθε η ώρα της δικής μου ανάληψης το μηχανάκι ...τάφτυσε…

Είχε λέει, τεχνικό πρόβλημα.

Τώρα το μπλόκαρα εγώ με τα λάθος pin -καλά έχω ειδικότητα σ αυτό-, ξέμεινε από μετρητά δεν ξέρω, δεν απαντώ.

Έχω μια ανησυχία πάντως κρυφή ακόμη και τώρα που σας μιλώ… μη και πήρα άλλους 150 ανθρώπους που περίμεναν πίσω μου, στο λαιμό.

Βλέπετε το συγκεκριμένο ΑΤΜ, δεν ξαναλειτούργησε από εκείνη την ημέρα.

Σημασία έχει πως  μείναμε με μισό ρεζερβουάρ βενζίνης και 23 ευρώ και 35λεπτά οικογενειακό εισόδημα...

Κάνοντας βεβαίως και ένα απλό ( απλούστατο) bail in στους κουμπαράδες των παιδιών εξοικονομήσαμε αλλά 9 ευρώ και 22 λεπτά.

Α! Έχουμε και ένα κουνουπίδι...

Πήραμε τηλέφωνο και την προγιαγιά Γεωργία στην Κρήτη.

Φανταστήκαμε πως τρόμαξε με όλα αυτά που ακούγονται καθότι και μεγάλη γυναίκα 97 Μαΐων, κοτσονάτη όμως, εκρηκτική Κρητικιά, με το ανάλογο αξάν...

Σαν να μου φάνηκε πως δεν άκουγε καλά αυτήν τη φορά.

Σαν να απαντούσε άλλα για άλλα.

-Τι θα ψηφίσεις γιαγιά;

-Τι με ρωτάς; μου απάντησε ζωηρά...ΠΑΣΟΚ φυσικά!!! Το παλικάρι μου, τον Αντρέα ,ο Θεός να μου κόβει μέρες, να του δίνει χρόνια..

Άλαλα τα χείλη των ευσεβών...

Η εβδομάδα που διανύουμε κύλησε ήρεμη...

Τσακώθηκαν όλοι οι φίλοι μου μεταξύ τους, αλληλομπλοκαρίστηκαν στο φατσοβιβλίο, γίνανε διαγραφές, διέγραψα και εγώ δυο τρεις προκλητικούς, με διέγραψαν περισσότεροι, έβρεξε πολύ, έκανε και ζέστη πολύ, άλλαξε ο μήνας, τα παιδιά σταμάτησαν να ζητάνε συνεχώς παιχνίδια κι εκπλήξεις, ήρθαν φίλοι σπίτι, φτιάξαμε πίτσες, φέρανε μπύρες, πήραμε παγωτό ρεφενέ...

Είδαμε με τηλεσκόπιο την πανσέληνο, γελάσαμε πολύ, και κλάψαμε όταν κοιμήθηκαν τα παιδιά.

Ακούσαμε όλα τα διαγγέλματα του πρωθυπουργού...

Τι σου είναι όμως οι πολιτικοί, αν έχεις καλή διάθεση και είσαι καλοπροαίρετος, σε πείθουν όλοι βρε παιδί μου...

Σαν να νοιάζονται για το καλό της χώρας, όλοι τους...

Άντε να ξεχωρίσεις τον καλό μέσα από τον σωρό...

Έτσι λοιπόν είπαμε να καταλάβουμε απ το πρωτότυπο του Γιουνκέρ, τι παίζει...δεν πολυκαταλαβαίνουμε...

Και αύριο ξημερώνει η Κυριακή.

Και ένα σφίξιμο στο στομάχι το χω...ψέματα να πω;

ΥΓ.1 Να σας πω και κάτι για τον Νίκο Σακελλαρόπουλο.

Τον πέτυχα σ’ ένα ΑΤΜ, με την παροιμιώδη ηρεμία του.

Ξαφνικά είδα να τον πλησιάζει μια κοπελίτσα από εκείνες που με τον γνωστό… μισογυνισμό του αποκαλεί πιπίνια.

Την άκουσα να του λέει ότι δεν έχει αντίρρηση ν’ ανταλλάξουν νούμερα.

Δεν ξέρω τι σκέφτηκε, δεν ξέρω τι πέρασε από το μυαλό του.

Εκείνο που ξέρω είναι ότι ενώ πριν την ανταλλαγή είχε το νούμερο 9, μετά από αυτήν είχε το…129….

Τελικά είναι gentleman!

ΥΓ.2

Μην ψηφίσετε με το θυμικό σας...μετά από την έξοδο απ το παραβάν ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...

 

ΥΓ.3

Τον λογαριασμό θα τον πληρώσουμε όλοι εμείς όπως πάντα, για αυτό μην τσακωνόμαστε.

Καλημέρες και καλό βόλι.