Βαρουφακειάδα και Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ κρίνουν το μέλλον της χώρας

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όσοι τον γνωρίζουν ισχυρίζονται ότι αν δεν είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος- ακόμη και στον ύπνο του- νιώθει πως είναι άρρωστος.

Η φράση «ξέρω ξέρω», αποτελεί το σήμα κατατεθέν του.

Ομού μετά της απαξιωτικής στάσης του απέναντι σ’ εκείνους που δεν ασπάζονται την μεγαλειότητά του.

Περί του τ. υπουργού Οικονομικών ο λόγος, του Γιάνη Βαρουφάκη.

Για τον οποίο, επίσης όσοι τον γνωρίζουν, ισχυρίζονται ότι ζούσε κι ανέπνεε για

τη στιγμή που θα τον μάθει –όχι μόνο η Ελλάδα- αλλά όλη η υφήλιος.

Μοιραίος και καταστροφικός άνθρωπος.

Τόσο για τον τόπο όσο και για το κόμμα στο οποίο κατέληξε, μετά την περιπλάνησή κι εκδίωξή του, τόσο από το ΠαΣοΚ όσο κι από το Ποτάμι.

Ο πρωθυπουργός, που όχι μόνο άνοιξε τις αγκάλες του και τον υποδέχτηκε στο κόμμα του, αλλά και του προσέφερε γενναιόδωρα πρωταγωνιστικό ρόλο στην κυβέρνηση που σχημάτισε αμέσως μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, απεδείχθη για μια ακόμη φορά ανεπαρκής να προσμετρήσει και να αξιολογήσει επαρκώς τα χαρακτηριστικά ανθρώπων που ο ίδιος προώθησε σε πρωταγωνιστικούς και θεσμικούς ρόλους.

Ο Βαρουφάκης μπορεί να έκανε πράξη το όνειρό του και να έγινε γνωστός στα πέρατα της οικουμένης, αλλά αυτό κόστισε απίστευτα στον τόπο.

Είτε αυθαίρετα είτε εν γνώσει του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, ο παρανοϊκός νάρκισσος λειτούργησε συνωμοτικά με την ιδέα του ν’ ανταλλάξει, υποχρεωτικά, τα πολύ πραγματικά ευρώ των καταθετών, μισθωτών, συνταξιούχων και επιχειρήσεων με κάποιο είδος ηλεκτρονικού «χρήματος».

Κι αυτό ενέχει πολλαπλά στοιχεία προβληματισμών.

Πολύ περισσότερο πλέον, αφού ξεκαθαρίστηκε ότι έξι ολόκληρους μήνες οδηγούσε συστηματικά τη χώρα στον γκρεμό, παραπλανώντας, κοροϊδεύοντας ή δημιουργώντας συνεχή προβλήματα στις διαπραγματεύσεις.

Έφτασε στο σημείο να υποτιμά ευθέως τόσο τη διανοητική ικανότητα των δανειστών όσο κι όλων ημών.

Πολύ μικρή απόδειξη;

Η αποστροφή της ανακοίνωσής του, ότι επεδίωξε να μετατρέψει το TaxisNet σε «κάτι παραπάνω από αυτό που είναι» ώστε «να γίνει ένα σύστημα πληρωμών και προς τρίτους».

Περίεργα πράγματα, πολύ περισσότερο αν θυμηθούμε τις αποκαλύψεις για το «ντου» Λαφαζάνη στην Τράπεζα της Ελλάδας και το Νομισματικοπείο, αλλά και τις διαβεβαιώσεις Καμμένου για την… ασφάλεια που παρέχει ο … στρατός στο… εσωτερικό της Ελλάδας!

Από την άλλη πλευρά, η αυριανή συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, καθιστά τη χώρα όμηρο των κομματικών εξελίξεων του βασικού κυβερνώντος κόμματος.

Με δεδομένη τη διάθεση για ρήξη, τόσο από τον πρωθυπουργό όσο και από την Αριστερή πλατφόρμα του κόμματός του, ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται έρμαιο των διαθέσεων και των ….γραφειοκρατικών διαδικασιών.

Συνελεύσεις, ξανά συνελεύσεις, συνεδριάσεις κι επαναλήψεις αυτών, φωνές για συνέδρια και παρασυνέδρια, για …εσωκομματικά δημοψηφίσματα κι ατέρμονη πολυλογία.

Κι όλα αυτά την ώρα που η χώρα πρέπει να ολοκληρώσει τη συμφωνία που θα σηματοδοτήσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη, αλλά και να λάβει χρήματα για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της.

Σε δουλειά να βρισκόμαστε.

Είναι σαφές ότι τον πρωθυπουργό απασχολεί περισσότερο το κόμμα του παρά η πληγωμένη χώρα.

Είναι σαφές, επίσης, ότι ο πρωθυπουργός ελάχιστα απέχει από το να χάσει τη στήριξη του κόμματός του, ειδικά αν αναλογιστούμε τους συσχετισμούς δυνάμεων στα κομματικά όργανα.

Ο Τσίπρας, με τα τωρινά δεδομένα δεν ελέγχει ούτε την Πολιτική Γραμματεία ούτε την Κ.Ε. όπου 109 από τα 201 μέλη έχουν αποδοκιμάσει την υπογραφή της συμφωνίας των Βρυξελλών της 12-13ης Ιουλίου.

Ξεκάθαρα λοιπόν καταδεικνύεται ότι στόχος των δραχμολάγνων είναι να αποδοκιμαστεί στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ η στροφή Τσίπρα και να ματαιωθεί η συμφωνία με την Ευρώπη.

Συνεπώς, η αυριανή ψηφοφορία στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί κρίσιμο ορόσημο για τη χώρα.

Από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας θα κριθεί στην ουσία η δυνατότητα της κυβέρνησης να συνεχίσει, καθώς αν ο πρωθυπουργός χάσει την εσωκομματική μάχη, θα βρεθεί επικεφαλής μίας κυβέρνησης και μίας κοινοβουλευτικής ομάδας, που δεν θα διαθέτει ούτε πλειοψηφία στη Βουλή αλλά ούτε και κομματική στήριξη.

Αν κερδίσει και καταφέρει να περάσει τη νέα του πολιτική, η διάσπαση –διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ απλώς θα καθυστερήσει κάποιες λίγες εβδομάδες.

Όμως, πέραν των μεγάλων υποχρεώσεων και αναγκών της χώρας, η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει πότε ο Τσίπρας, ο Παππάς κι ο Φλαμπουράρης θα τελειώσουν τα ενδοοικογενειακά τους με τον Λαφαζάνη, τον Στρατούλη, τη Ζωή και τον Βαρουφάκη.

Η κατάσταση στην πραγματική οικονομία είναι επιεικώς τραγική κι απαιτούνται ιστορικές πρωτοβουλίες.

Να το πούμε ξεκάθαρα για μια ακόμη φορά.

Ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικού σκοπού είναι η πιο ρεαλιστική κι εθνική θέση που μπορεί να λάβει ο πρωθυπουργός.

Είναι η μόνη διέξοδος για να υλοποιηθεί η πρόσφατη συμφωνία και κυρίως για να εφαρμοστεί.

Εκτός αν ενδόμυχα επιθυμεί την επαναφορά του τρομοσεναρίου με το Grexit κι όλα όσα συνέβησαν δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα παιγνίδι του….

Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε, ειδικά ενθυμούμενοι τις συνεχείς δηλώσεις του ότι ….δεν πιστεύει στη συμφωνία που ο ίδιος έκανε!