Μυαλό κουκούτσι

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Την ώρα που ο πρωθυπουργός διαπραγματευόταν την πορεία του τόπου προς τη σχετική ομαλότητα ή το χάος, την παραμονή στους κόλπους των ισχυρών της Ευρώπης ή την εθνική απομόνωση και φτώχεια,  άρχισαν πάλι να νταούλια της ανοησίας.

Πρώτος και καλύτερος ο κομματάρχης Κουρουμπλής, που ζήτησε εκλογές την ώρα που ο Τσίπρας ήταν αγρίως στριμωγμένος από τη Μέρκελ, που τον κατηγορούσε ως αναξιόπιστο.

Άμα τη επιστροφή του, η άκρως ευνοημένη μεταπολιτευτικά συντεχνία των

φαρμακοποιών (που είναι περισσότερα κι από τα ψιλικατζίδικα), ανακοίνωσαν ότι κινητοποιούνται επειδή τα μη συνταγογραφούμενα είδη που πωλούν στα καταστήματά τους, θα πωλούνται κι εκτός αυτών.

Η διαβόητη ΓΕΝΟΠ –ΔΕΗ, των πιο ευνοημένων δημοσίων υπαλλήλων της χώρας από τα χρόνια του Α. Παπανδρέου, εξήγγειλε κινητοποιήσεις με μπροστάρη τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας, πρώην συνδικαλιστή και «παιδί» του Λαφαζάνη, με αιτία κι αφορμή την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ.

Κι από κοντά η δράκα των πολιτικάντηδων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, που απειλούν να καταψηφίσουν τα μέτρα εξ αιτίας της αύξησης του ΦΠΑ στα μεγάλα νησιά.

Να μη σας πω για τους περίεργους της ΑΔΕΔΥ, που μόνο αυξήσεις δεν ζήτησαν ακόμη.

Μυαλό κουκούτσι.

Πριν λίγες μόλις ώρες η χώρα βρέθηκε στα τάρταρα κι εκείνοι τον χαβά τους.

Έλεος βρε άνθρωποι.

Έλεος!

Έλεος με τις πελατειακές δομές, τις προκλητικές διαδικασίες, με το σύστημα της αρπακτής και της δημοσιοϋπαλληλικής σοβιετίας.

Έλεος με τον συνεχή ενταφιασμό των υπολοίπων πολιτών και του ίδιου του τόπου.

Άραγε δεν έχουν καταλάβει το παραμικρό εδώ και πέντε χρόνια;

Δεν κατάλαβαν ούτε καν τώρα;

Που η χώρα βρίσκεται χαριστικά (Ιταλία, Γαλλία, ΗΠΑ γαρ) εντός Ευρώπης και δεν κινδυνεύει πλέον να γίνει και τυπικά Ζάμπια;

Δεν καταλαβαίνουν ότι το πελατειακό κράτος μας τελείωσε;

Ότι συντάξεις μαϊμού κι επιδόματα για την… έγκαιρη προσέλευση στην εργασία, δεν μπορεί να πληρώνονται εσαεί από τους φορολογούμενους πολίτες των άλλων κρατών της Ευρώπης;

Ότι όλοι αυτοί που σκούζουν δεν έχουν χάσει παρά ελάχιστη από τη βολή τους εδώ και πέντε χρόνια, ουδείς εξ αυτών προσμετρείται στα εκατομμύρια των ανέργων;

Ότι ο αχόρταγος γαργαντούα του ελληνικού –σοβιετικού κράτους κι εκείνοι που το υπηρετούν δεν μπορεί μόνο να απαιτούν, όταν είναι ο κύριος αίτιος των ελλειμμάτων και της χρεοκοπίας του τόπου;

Μυαλό κουκούτσι.

Να το ξαναπούμε.

Το μνημόνιο της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης, είναι το βαρύτερο όλων.

Κι αυτό επειδή στα δυο προηγούμενα οι κυβερνήσεις που τα «υπηρέτησαν», δεν έκαναν όσα υπέγραφαν ή όσα έπρεπε να κάνουν κι επειδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νόμιζε ότι οι δανειστές θα λειτουργούσαν υπό την πίεση κάποιας κατάληψης.

Και με την ευθύνη της τότε αντιπολίτευσης και νυν κυβέρνησης, που υποσχόταν παραμύθια και παροχές χωρίς «αίμα».

Αυτό το μνημόνιο όμως, μνημόνιο Γολγοθάς, είναι η τελευταία ευκαιρία της Ελλάδας να γίνει κανονικό κράτος.

Αυτή την ευκαιρία είναι σαφές, ότι δεν μπορεί να την υλοποιήσει ο Αλέξης Τσίπρας κι η κυβέρνησή του.

Πολύ περισσότερο όταν μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας και του κόμματός του ονειρεύονται την πάλαι ποτέ Σοβιετία.

Κι είναι ευχής έργο που ο ίδιος κράτησε στάση ευθύνης και δεν γκρέμισε την Ελλάδα.

Που δεν άκουσε τους δήθεν αγνούς κομμουνιστές -υπηκόους του Λαφαζανιστάν, που του ζητούσαν να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό και να πάει τη χώρα στη δραχμή, την ώρα που είχε δεσμευθεί από δημοψήφισμα κι ελληνική Βουλή, να διαπραγματευθεί για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η λύση, δεν θα βαρεθούμε να τη φωνάζουμε και να τη γράφουμε είναι ξεκάθαρη.

Να στηριχτεί ο πρωθυπουργός στα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, να σχηματίσουν μαζί κυβέρνηση εθνικού σκοπού και να προωθήσουν τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, χωρίς κανένα έλεος στις συντεχνίες που παραδοσιακά κυβερνούν τον τόπο…

Μπορεί;