Κατεπειγόντως ψυχίατρο…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ας θυμηθούμε.

Το email Χαρδούβελη με το οποίο θα έκλεινε οριστικά η τελευταία αξιολόγηση κι ουσιαστικά θα τελείωνε την τρόικα, κόστιζε 1 δισεκατομμύριο ευρώ μέτρα.

Οι δανειστές, ζητούσαν τα διπλάσια, δηλαδή δυο δισεκατομμύρια.

Η κυβέρνηση Σαμαρά, φοβούμενη το πολιτικό κόστος κι υπό την πίεση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ δεν το υπέγραψε.

Κι αυτό την ώρα που η οικονομία έδειχνε να ανακάμπτει και να κινείται με θετικό αναπτυξιακό πρόσημο.

Πάμε παρακάτω.

Ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ κι οι συνοδοιπόροι του, δημιουργούν την

τεχνητή πολιτική κρίση και ρίχνουν την κυβέρνηση Σαμαρά με αφορμή την εκλογή προέδρου δημοκρατίας.

Αναλαμβάνουν την εξουσία με σύνθημα το «λεφτά υπάρχουν» και φωτεινό σηματοδότη τα μέτρα –παροχές που εξαγγέλθηκαν στη Θεσσαλονίκη.

Μέσα σε διάστημα πέντε μηνών, τίποτα δεν μένει όρθιο στην οικονομία.

Κι όχι μόνο αυτό.

Από τα δυο δισεκατομμύρια που θα μας επιβάρυναν –στη χειρότερη περίπτωση- τον Δεκέμβριο, φτάσαμε στο σημείο να προτείνει η δική μας κυβέρνηση μέτρα… οκτώ (!!!) δισεκατομμυρίων κι οι δανειστές να ζητούν δέκα – έντεκα.

Πάμε παρακάτω.

Οι δανειστές μας προτείνουν μέτρα σχεδόν στη αξία των δικών μας προτάσεων, με το σχέδιο Γιουνκέρ.

Εμείς… τα απορρίπτουμε και πάμε σε δημοψήφισμα.

Διχάζεται η Ελλάδα, γίνεται χαμός και τελικά με ποσοστό 61% συμφωνούμε με τον Τσίπρα, που είχε απορρίψει το email  Χαρδούβελη και δεν ήθελε το σχέδιο Γιουνκέρ που ήταν κοντά σε όσα είχε προτείνει ο ίδιος.

Κλείνουν οι τράπεζες, μπαίνει capital control στη διακίνηση κεφαλαίων, η χώρα ουσιαστικά χρεοκοπεί με την μη πληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ, διαλύεται ότι έχει μείνει όρθιο και πλήττεται θανάσιμα ο τουρισμός.

Εμείς όμως, στις κατ’ εξοχήν τουριστικές περιοχές (Κρήτη, νησιά Αιγαίου κι Ιονίου) ψηφίζουμε με συντριπτικά ποσοστά υπέρ των προτάσεων Τσίπρα, παρ’ ότι οι τουρίστες ακυρώνουν μαζικά τις κρατήσεις τους.

Πάμε παρακάτω.

Όλη την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά αλλά κι αυτή της κυβέρνησης Τσίπρα, παρά την κρισιμότητα των περιστάσεων για τον τόπο, δεν έχει γίνει ποτέ συμβούλιο πολιτικών αρχηγών.

Τελικά, ο Τσίπρας κι υπό το βάρος των ευθυνών, αποφασίζει να συναινέσει με μοναδικό σκοπό να κάνει συνυπεύθυνους κι όλους τους άλλους που το έδωσαν τη συγκατάθεσή τους να προσχωρήσει σε νέα συμφωνία, νέο μνημόνιο, που αν επιτευχθεί θα είναι ύψους 30 -50 δισεκατομμυρίων.

Οι πολιτικοί αρχηγοί κι ο Τσίπρας μιλούν για αποκατάσταση της ρευστότητας, αναπτυξιακό πακέτο, πρόβλεψη για το χρέος και μεταρρυθμίσεις.

Ταυτοχρόνως, οι δανειστές λένε και ξαναλένε ότι δεν έχουν πλέον καμιά εμπιστοσύνη στην ελληνική κυβέρνηση, ειδικά μετά τις παλινωδίες του τελευταίου πενταμήνου.

Εμείς, όμως, ζούμε στον δικό μας μικρόκοσμο και μιλάμε για την ετυμηγορία του λαού, λες κι οι άλλες χώρες που μας δανείζουν δεν έχουν λαούς και δεν έχουν δημοκρατικές διαδικασίες.

Πάμε παρακάτω.

Εμείς εδώ, ζητάμε να μας δώσουν νέο μνημόνιο (30 -50 δις), να μας κουρέψουν τα δάνεια που μας έχουν ήδη δώσει, ενώ όταν μιλάμε για αναπτυξιακό πακέτο κι οικονομικό μοντέλο, εννοούμε σαφέστατα τον κρατισμό.

Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι ο κυβερνητικός του εταίρος, αλλά και μεγάλη μερίδα της αντιπολίτευσης ομνύουν σ’ αυτόν.

Οι δανειστές όμως, όπως κι ο πολιτικός ορθολογισμός, μας καλούν να υιοθετήσουμε ένα μικρότερο κράτος, να απελευθερώσουμε τις αγορές, να αποκρατικοποιήσουμε, να φτιάξουμε ένα ασφαλιστικό σύστημα που δεν θα στηρίζεται στον κρατικό προϋπολογισμό, να αλλάξουμε τις δομές της γραφειοκρατίας και να στηρίζουμε την επιχειρηματικότητα.

Εμείς αρνούμαστε συστηματικά.

Το έδειξαν όλες οι πολιτικές εκλογές εδώ και πέντε χρόνια, το κατέδειξε και το προχθεσινό δημοψήφισμα.

Πάμε παρακάτω.

Πολλοί υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης και δη οι καταστροφικοί προερχόμενοι από την «κομμουνιστική» Λαϊκή Δεξιά, αλλά και η πλειοψηφία αυτής της κυβέρνησης με προεξάρχοντες τους Λαφαζάνη, Στρατούλη, Σκουρλέτη, Κατρούγκαλο, Βούτση και Κουρουμπλή, δεν θέλουν καν να ακούνε το παραμικρό απ’ όσα μας ζητούν να κάνουμε  οι δανειστές κι η λογική.

Ακόμη κι όσα έχει ψηφίσει η Βουλή από το πρώτο μνημόνιο, ποτέ δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη εξ αιτίας των ιδεοληψιών και των καταστροφικών ουτοπιών που ζουν οι περισσότεροι.

Πώς όλοι αυτοί θα πάνε στις Βρυξέλλες να διαπραγματευθούν νέο μνημόνιο, χωρίς να πιστεύουν τίποτα απ’ όσα θα προβλέπει;

Ποιος θα εφαρμόσει όσα θα προβλέπονται;

Πάμε παρακάτω και στο δια ταύτα.

Πήγαμε σε δημοψήφισμα για μια συμφωνία που δεν υπήρχε και δεν την είχε εγκρίνει καν το Eurogroup.

Πήγαμε σε δημοψήφισμα για μια ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους, που δεν ήταν καν τελική.

Από τα 2 δισεκατομμύρια μέτρων – στη χειρότερη περίπτωση- της υπουργίας Χαρδούβελη, φτάσαμε να συζητάμε νέο μνημόνιο που αν πάρουμε θα κάνει τον Χαρδούβελη να μοιάζει με άγγελος του παραδείσου.

Αν αυτό δεν αποτελεί ομαδική παράκρουση ενός ολόκληρου λαού, τότε τι είναι ομαδική παράκρουση;

Αν όλα αυτά δεν χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας, τότε ποιος χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια;

Σημείωση:

Εις επίρρωση της αναγκαιότητας προς ψυχιατρική εξέταση, καταθέτω την πληροφορία ότι η Μύκονος σε ποσοστό άνω του 54% ψήφισε «όχι» στο δημοψήφισμα και τα Εξάρχεια ψήφισαν … «ναι»….