Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 33)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost,

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Η χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα....

Σίριουσλι τώρα...

Τι περιμένατε μαντάμ;

Τους χαστουκίσαμε βεβαίως βεβαίως τους Ευρωπαίους.

Ναι καλέ, αυτούς που τρώνε βελανίδια πάνω στα δέντρα γιατί από νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων δεν σκαμπάζουν, καθότι Ούννοι, άγριοι, λαϊκιστί δε, ¨κουτόφραγκοι¨.

Τους χαστουκίσαμε, τους εξευτελίσαμε με το «ΟΧΙ» που βροντοφωνάξαμε, έδειξε μάλιστα η

google με γράφημα τι έγινε εκείνο το βράδυ απ τα tweets.

Όπου tweets και λαμπρή, λαμπρότατη κουκκίδα, πάνω στην γκρίζα Ευρώπη.

Η νύχτα μέρα έγινε γκάις, η νύχτα μέρα.

Άλλο να σας το λέω και άλλο να το βλέπετε...

Πήγε λοιπόν και η φράου Μέρκελ την Δευτέρα αναμαλλιασμένη στην καγκελαρία – άκου τώρα λέξη... από το Ελληνικότατο κάγκελο προέρχεται, τι σου είμαστε όμως βρε παιδί μου...όποια πέτρα να σηκώσεις τσουπ! ξεπετιέται μια Ελλάδα, μια λέξη, ένας Αλέξης και μια έγκυρη πληροφόρηση που ακούει στο Ελληνικότατο «Hot doc» ναι, του γνωστού συντρόφου... 

Αναμαλλιασμένη λοιπόν η πάντα «υπέρκομψη» καγκελάριος, με το σακάκι της σε κίτρινο ώχρα ίδιο με το μούτρο της, κουμπωμένα όμως σχολαστικά και με τα τρία κουμπιά, να χτυπά το τακουνάκι στο πλακάκι.

-Που έκανα λάθος Αλέξις; -όχι Αλέξις Κόλμπυ βρε κουτά, τον δικό μας Αλέξη εννοούσε η Χριστιανή.

-Ακούστε, λέμε εμείς οι ξύπνιοι, με υφάκι ξερόλα και το δεξί χέρι στην τσέπη, όπως ακριβώς μας έμαθε ο Γιάνης, τότε στις ένδοξες στιγμές του στην Downing street, έξω από τον αριθμό 10 μπρος σε μια μαύρη ολόμαυρη ένα πράγμα, κατράμι πόρτα...

-Ακούστε πως έχει το πράγμα και λέμε ακούστε, γιατί δεν τα καθαρογράψαμε, μην χάνουμε και χρόνο....Μπλα, μπλα, μπλα ....

Και τους ζαλίσαμε στην δημιουργική ασάφεια.

Και να το χειροκρότημα των ξένων.

Εκστατικοί μείναν μπρος την γνωστή Ελληνική ευγλωττία μας.

-Ωρε τι ναι τούτοι...φαίνονταν να μονολογούν.

Και  δεν το λέω εγώ, οι ρεπόρτερ των unfollow οι μαρτυριάρηδες τα λένε...

Τι να μας απαντήσουν;

Μας ζήτησαν χρόνο για να χωρέσουν ολόκληρη την Ελληνική σοφία στη μικρή γκλάβα τους...

Τους δώσαμε...

Τους λυπηθήκαμε και τους δώσαμε μια τελευταία διορία έως την Κυριακή το βράδυ.

-Νο μόρ, φωνάξαμε.

-Νο μορ, μας κουράσατε. Δεχτείτε τους όρους μας γιατί θα σταματήσουμε να σας παίζουμε. Τα κουβαδάκια σας και τραβάτε σε άλλη παραλία να τα κάνετε μπάχαλο. Πάρτε πίσω και το ευρώ σας. Χαράς το κακομούτσουνο το ξενερουά, ποτέ δεν το χωνέψαμε, πάρτε το πίσω, και άντε, δεν θα σας μηνύσουμε για πνευματικά δικαιώματα καθότι η λέξη ευρώ είναι Ελληνική, τι δεν το ξέρετε; η Ευρώπη βρε μας χρωστά το όνομα της και δη την ύπαρξη της, σε εμάς, τους απογόνους του Ηρακλέους, του Περικλέους και του Λεωνίδα.

Για να μην βάλουμε στην κουβέντα, τον Όμηρο, τον Μεγαλέξανδρο, τον Θεοδόσιο και τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, γιατί τότε ούτε οι καταρράχτες της Εδέσσης δεν θα σας ξεπλένουν...

-Νο! μη φύγετε και θα κάνουμε ότι μας ζητήσετε...παρακαλάνε τώρα γονυπετής.

Μα ο Αλέξης, ο Λαφαζάνης, και η Ζωή, στητοί, αγέρωχοι, ευθυτενής προχωρούν προς τα ανατολάς ψάχνοντας συμμάχους...α ναι, τους ακολουθεί και ο ογκόλιθος (ο πρωθυπουργός έτσι τον είπε, όχι εγώ) Πάνος, καταϊδρωμένος λόγω μεγέθους.

Τι να σας πω, μια λύπη για αυτούς που αφήνουμε την έχω.

Τι θα απογίνει το οικοδόμημα αυτό δίχως εμάς; 

Τι θα κάνουν δίχως εμάς;

Η Ευρώπη θα καταποντιστεί, τα spreads θα πάρουν την ανιούσα, το ευρώ θα γκρεμοτσακιστεί, η οικονομία του πλανήτη θα καταρρεύσει...

Μαύρα τα μαντάτα...

Ντόμινο θα συμπαρασύρει Ευρώπη, Ασία και Αμερική..

Για την Αυστραλία δεν ξέρω να σας πω....

Μια θεία που έχουμε εκεί, δήλωσε ευθαρσώς πως δεν γνωρίζει...

Προτείνω να στείλουμε τον Πάνο να το διερευνήσει καθότι και λαγωνικό.

Κάτι για ανθρωπιστική βοήθεια ακούω...κάτι σαν σχέδιο Μάρσαλ...

Μην κάνετε έτσι βρε, θα σας στείλουμε, έτσι θα σας αφήσουμε;...

Εμείς φεύγουμε γιατί είμαστε της Γερακίνας γιοί, αλλά δεν θα σας αφήσουμε έτσι...

Πότε σας αφήσαμε έτσι εξ άλλου;

Πάντα σας δίναμε τα φώτα μας, πάντα από εμάς μαθαίνατε, πάντα διδάσκαμε και εσείς πάντα ακολουθούσατε, για αυτό δεν μας χωνέψατε ποτέ..

Κουτόφραγκοι... βρε ουστ να φεύγουμε....

Εδώ είναι Βαλκάνια γκάις, δεν είναι παίξε γέλασε...

Καλημέρες;