ΕΥΑερα: Γαλάζιοι λόφοι, πολύ πολύ μακριά από δω...

Γράφει

η Εύα Τσαροπούλου

Το διάβασα στην INDEPENDENT, ως μια μικρομέγαλη είδηση...

Πόσο μικρή ή πόσο μεγάλη... θα κριθεί στο χειροκρότημα...

Πάντως είναι είδηση για την εφημερίδα κι αυτό δεν ξέρω αν στο τέλος της ημέρας μου αρέσει ή όχι...

Την 23η Φεβρουαρίου του 2016, ημέρα επετείου των 32 χρόνων από την ανεξαρτησία του Σουλτανάτου του Μπρουνέϊ από τη βρετανική κηδεμονία, επέλεξε, λέει, αεροσκάφος των

Βασιλικών Αερογραμμών της χώρας για να προσγειωθεί στο έδαφος της Σαουδικής Αραβίας.

Κυβερνήτης της πτήσης «BI081», η Sharifah Czarena Surainy και συγκυβερνήτες της, η Dk Nadiah Pg Khashiem και η Sariana Nordin.

Κι αν τα ονόματα είναι δύσκολο να τα προφέρεις, το γεγονός παραμένει:

Πρόκειται για ένα απολύτως γυναικείο πλήρωμα!

Η πτήση αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία της εταιρείας, η οποία έχει αποφασίσει να εντάξει περισσότερες γυναίκες στην αεροπορική «βιομηχανία», δεδομένου ότι έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα μαθητευόμενων μηχανικών αεροσκαφών, στο οποίο λαμβάνουν μέρος εξίσου άνδρες και γυναίκες.

Η κυβερνήτης Czarena Surainy έγινε, το 2012, η πρώτη γυναίκα επικεφαλής πιλότος σε αεροπορική εταιρεία της Νοτιοανατολικής Ασίας και -με τη σύμπραξη της εταιρείας της- επέλεξε γι’ αυτή την εορταστική πτήση ως προορισμό το αεροδρόμιο της Τζέντα.

Μια καθόλου τυχαία επιλογή, καθώς στη Σαουδική Αραβία υπάρχει θρησκευτικός «νόμος» που εξακολουθεί να απαγορεύει στις γυναίκες να οδηγούν αυτοκίνητο, οπότε το να μιλάμε για γυναίκες πιλότους αεροσκάφους, ήταν σαν να λέμε «...η Λάϊκα στο φεγγάρι»...κι αυτή ήταν θηλυκό, αλλά μάλλον για αναλώσιμη την είχαν επιλέξει....

Η Czarena και το γυναικείο της πλήρωμα ήθελαν, με αυτό το ταξίδι, να δηλώσουν πως μία γυναίκα μπορεί να κυνηγήσει και να πετύχει τα όνειρά της, παρά τις δυσκολίες και τους περιορισμούς που της θέτει η κοινωνία στην οποία έχει μεγαλώσει και ζει. 

Γίνεται.

Με κόστος, αλλά γίνεται!

«Το να είσαι πιλότος, θεωρείται απ’ τον κόσμο ως ένα αυστηρώς ανδρικό επάγγελμα. Ως γυναίκα απ’ το Μπρουνέϊ, πιστεύω πως το ότι σήμερα είμαστε εδώ, ένα αμιγώς γυναικείο πλήρωμα αεροσκάφους, είναι σπουδαίο επίτευγμα και δείχνει πως αυτά τα στεγανά, αυτά τα στερεότυπα μπορούν να εκλείψουν και είναι μόνο στο χέρι μας», ήταν τα λόγια της.

Μία δήλωση που χαιρέτισαν όλες οι καμπάνιες διαμαρτυρίας που έχουν δημιουργηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να παροτρύνουν τις γυναίκες της Σαουδικής Αραβίας να οδηγήσουν.

Σημειώνεται ότι επίσημος νόμος για αυτή την απαγόρευση δεν υπάρχει στη χώρα, έχει επιβληθεί όμως από τους μουσουλμάνους κληρικούς και ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να συλλαμβάνονται απ' την αστυνομία και να κρατούνται γυναίκες που έχουν επιχειρήσει να αντισταθούν σε αυτόν τον παραλογισμό, καθώς και οι σύζυγοί τους που τους το επέτρεψαν και οι δάσκαλοι που τις δίδαξαν!  

Αν από τη Σαουδική Αραβία, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δεν θα περιμέναμε και τίποτα καλύτερο, αυτή τη στιγμή, σε περισσότερες από 40 χώρες σε τούτο το μάταιο κόσμο, το παράλογο εξακολουθεί να υπάρχει, ντυμένο με το ευπρεπές κοστουμάκι του νόμου...

Το άρθρο παραθέτει μόνο μερικές περιπτώσεις «αντι-γυναικείων νόμων», όπως τους χαρακτηρίζει, πολύ επιεικώς, αν με ρωτάς...

Στις εξωτικές Μπαχάμες, ένας άνδρας δικαιούται να βιάζει τη σύζυγό του, αρκεί αυτή να έχει ξεπεράσει την ηλικία των 14 χρόνων!

Λες και -αν καταφέρει να επιζήσει στα χέρια του ως τα τότε- τα 14 σηματοδοτούν εκείνη τη φάση στη ζωή μιας γυναίκας που το «όχι» της σταματάει να σημαίνει οτιδήποτε για την κοινωνία που ζει, λες και πριν είχε καμία σημασία, όπως και να έχει...

Στη «Δημοκρατία» της Γουϊνέα, οι σύζυγοι είναι αυτοί που αποφασίζουν -φιλελεύθερα και δημοκρατικά- για το πού ακριβώς θα εργαστούν οι γυναίκες τους· σε εκείνες φυσικά δεν πέφτει κανένας λόγος.

Στη μαγευτική Τυνησία, οι γιοι κληρονομούν διά του νόμου τα διπλάσια απ’ ότι οι κόρες. Πάλι καλά δεν λες, που τους δίνεται η ευκαιρία να κληρονομήσουν και αυτές κάτι;

Οι άνδρες στην Αίγυπτο, όταν καταδικάζονται για «εγκλήματα τιμής», δέχονται την ελάχιστη ποινή απ’ οποιοδήποτε άλλο έγκλημα, ακόμα και αυτών του κοινού Αστικού Δικαίου.  

Στη Νιγηρία, δεν ποινικοποιείται το ξύλο που τρώει η δόλια η γυναίκα απ’ το νόμιμο σύζυγό της, παρά μόνο αν τα χτυπήματα αποβούν «μοιραία».

Κοινώς, πρέπει να πεθάνει η δύσμοιρη για να τον τρέχουνε μέσα τον κακούργο, κάτι που δεν μου είναι καθόλου προφανές σε τι θα μπορούσε να χρησιμεύσει σε εκείνην πια...

Στις Φιλιππίνες -και όχι μόνο- η «πώληση σεξουαλικών υπηρεσιών», με άλλα λόγια η πορνεία, θεωρείται έγκλημα, ενώ δεν ισχύει το ίδιο για την αγορά τους.

Αντίθετα με τα ισχύοντα στη Σουηδία, που κατάφερε να μειώσει την πορνεία στο 80% με το σχετικό εμπνευσμένο νόμο της, στις Φιλιππίνες διώκεται η γυναίκα-πόρνη, αλλά όχι ο άντρας πελάτης της.

Το δε παράλογο του νόμου δεν σταματάει εκεί· αντίθετα με τις γυναίκες, οι άνδρες «συνάδελφοί» τους μπορούν να ασκούν ελεύθερα το επάγγελμά τους, χωρίς να ανοίγει ρουθούνι!

Δηλαδή, αν την πώληση των υπηρεσιών την κάνει άνδρας, τότε ούτε αυτός διώκεται, ούτε ο άλλος που τον αγοράζει…

Έτσι! Να βρε, που γκρίνιαζες!

Στις Φιλιππίνες οι γυναίκες αναγνωρίζονται ως οι –μόνες- ικανές για «έγκλημα»!

Το ότι αυτό είναι ένα έγκλημα με θύμα τον εαυτό τους, δεν νομίζω ότι το είχαν υπόψιν τους όταν έβγαζαν το νόμο...

Αν αυτά μπορούμε ίσως να κατανοήσουμε ότι συμβαίνουν σε όλες τις προαναφερθείσες χώρες, χαρακτηρίζοντάς τες «υπανάπτυκτες» και ξεμπερδεύοντας έτσι εύκολα μαζί τους, πολύ δύσκολα μπορούμε να καταπιούμε το ότι στην πολύ κοντινή και καθ’ όλα ευρωπαϊκή μας Μάλτα, ο βιασμός δεν θεωρείται πράξη παράνομη, αν η γυναίκα παντρευτεί αμέσως μετά!

Α, όλα εντάξει δηλαδή, αν την «αποκαταστήσει» ο βιαστής της εκ των υστέρων… ουπς, σαν να μην έγινε ποτέ! Θεωρείται «προγαμιαίο σεξ»...

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος…

Καημένε μου Μπαλζάκ, πόσο δίκιο είχες που έλεγες πως η ισότητα μπορεί μεν να είναι δικαίωμα, αλλά καμία δύναμη στον κόσμο δεν θα την κάνει γεγονός…

Εκεί είμαστε ακόμα...

Είναι κρίμα που στα 2016 χαρακτηρίζεται «επίτευγμα», ακόμα κι από μας τις «προηγμένες», το ότι η Czarena και η παρέα της κατάφεραν να σπάσουν το «γυάλινο ταβάνι» που τις χώριζε απ’ τα λευκά, καθάρια σύννεφα και να πετάξουν, αλλά έστω κι έτσι, δεν παύει να είναι μια τεράστια νίκη, που αξίζει να γίνει μικρομέγαλη είδηση στα ταμπλόιντ των σημαντικών εφημερίδων.

Φαντάσου...αποτελεί είδηση, κάτι που θα έπρεπε να είναι καθημερινότητα!

Ωστόσο, ναι, δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα!

Δεν είναι εύκολο να είσαι γυναίκα, να έχεις γεννηθεί σε ένα Σουλτανάτο που έχει ως πολίτευμα την απόλυτη μοναρχία και παρ’ όλα αυτά –και- να έχεις σπουδάσει –και- να είσαι κυβερνήτης της επίσημης κρατικής αεροπορίας σου –και- να σου δίνεται η δυνατότητα να ακουμπήσεις στο έδαφος μιας χώρας που δεν αναγνωρίζει καν το δικαίωμά σου να υπάρχεις, ως ένδειξη διαμαρτυρίας!

Όλα αυτά μόνο φωτεινά μονοπάτια για το μέλλον μπορούν να είναι.

Δεν ξέρω βέβαια, αν οι συμπατριώτισσες της Czarena, που δεν είχαν τα χρήματα που είχε η δική της οικογένεια για σπουδές στο εξωτερικό, θα είχαν και τις ίδιες ευκαιρίες με εκείνη να σπάσουν τα δικά τους γυάλινα ταβάνια, αλλά καλό είναι πάντα να μπορούμε να κοιτάμε το νόμισμα απ' τη συμφέρουσα πλευρά του και σίγουρα ετούτη εδώ μοιάζει εξαιρετικά δελεαστική...

Καλό είναι πάντως να θυμάσαι, πως όσο κάπου στον κόσμο γίνονται αυτά, κάπου αλλού, ίσως πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζεις, γίνονται κι όλα τα άλλα.

Εκείνα που κάνουμε σαν να μην τα είδαμε.

Εκείνα για τα οποία δεν μας αρέσει να μιλάμε. 

Δεν χρειάζεται να πας πολύ μακριά για να δεις το παράλογο να βασιλεύει, με κοστουμάκι ή χωρίς...

Φρόντισε λοιπόν να μην ξεγελαστείς πως επειδή υπάρχει σίγουρη κι επιβεβαιωμένη ανισότητα γύρω σου, αυτό και μόνο αρκεί για να αποδείξει πως κάπου εκεί κοντά υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει και ισότητα...

Η ισότητα έχει πολύ δρόμο ακόμα να περπατήσει και μάλιστα, με γυμνά πόδια, μέχρι να χαρακτηριστεί της ανισότητας το «αντίθετο»...

INXS - NEVER TEAR US APART

https://www.youtube.com/watch?v=_VU9DjQpvMQ