Οι αλήθειες που πρέπει να λέμε και να μάθουμε…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο «Οι μύθοι και το παραμύθι», ο γράφων αντιμετώπισε ένα σωρό «επιθέσεις», κάποιες μάλιστα και κάτω από τη ζώνη.

Αιτία, φυσικά, οι αλήθειες για το 1821, την θρησκεία και την εκκλησία μας, που δεν μπορούν ν’ αφομοιωθούν εύκολα από μια κοινωνία που έμαθε να ζει μέσα στους μύθους που η ίδια κατασκεύασε, κι η ίδια συντηρεί.

Μοιραία, όσοι βουτάνε στα απόκρυφα της ιστορίας, στα ψιλά της γράμματα, σε όσα ουδείς δίδαξε, σε όσα δήθεν διακυβεύουν το εθνικό ιδεώδες που κάποιοι κατασκεύασαν, χαρακτηρίζονται

εθνομηδενιστές, βέβηλοι, κάπηλοι, ανίεροι κι από ένα σωρό άλλα επίθετα.

Κι όμως.

Μια απλή ανάγνωση των απομνημονευμάτων του Κολοκοτρώνη, του Παλαιών Πατρών Γερμανού ή και άλλων ηρώων της επανάστασης, θα έβαζε στη θέση τους πολλά πράγματα.

Και θα μπορούσαμε να διδαχτούμε αλήθειες που σήμερα αποφεύγουμε.

Δυστυχώς, όμως, όποιος γράφει αυτές τις αλήθειες, όποιος τολμά να τσαλαβουτά στα αληθινά γεγονότα του 1821, είναι αποβλητέος ακόμη και από την επιστημονική κοινότητα.

Για να μη πω ότι αν ένας δάσκαλος ή καθηγητής τολμήσει να διδάξει ή απλώς ν’ αναφέρει πληροφοριακά στους μαθητές του οτιδήποτε εκτός των χαζών «εθνικοπατριωτικών –ορθόδοξων» βιβλίων, ίσως χάσει και τη δουλειά του.

Ποιος τολμά να πει αλήθειες;

Αλήθειες όπως αυτή που λέει ότι η επανάσταση δεν ξεκίνησε από τους κλέφτες και τους αρματολούς, αλλά από τους αστούς και φιλήσυχους εμπόρους που ζούσαν εκτός Ελλάδας;

Ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αρματολών δούλευε για λογαριασμό των Οθωμανών κι όταν ακόμη μπήκαν στον εθνικό αγώνα το έκαναν με αντάλλαγμα αμοιβή, λάφυρα και βαθμούς εξουσίας που μοίραζαν αφειδώς οι Μαυροκορδάτος, Κωλέτης κι ο αρχαιοκάπηλος –τοκογλύφος Μακρυγιάννης;

Ότι η Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον αγώνα του 1821, αλλά αντιθέτως την πολέμησε παντοιοτρόπως; Ότι αφόρισε τους επαναστάτες, αφόρισε τον Ρήγα, αφόριζε συστηματικά κάθε έννοια ελευθερίας που ερχόταν από τη Δύση;

Ότι κανένας Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν σήκωσε κανένα λάβαρο επανάστασης και δη στις 25 Μαρτίου, αφού ο ίδιος στα απομνημονεύματά του ισχυρίζεται ότι εκείνη την ημέρα βρισκόταν στη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο);

Ότι ο εμφύλιος πόλεμος για τα… μεταναεπαναστικά οφίτσια είχε οδηγήσει την επανάσταση σε πλήρη αποτυχία κι ειδικά μετά την εισβολή του Ιμραήμ, η επανάσταση είχε ουσιαστικά εξουδετερωθεί;

Ότι δεν υπήρχε κανένα «Κρυφό σχολειό», όπου τάχα η εκκλησία κράτησε ψηλά τον ελληνισμό και τα ελληνικό φρόνημα, δεδομένου οι Οθωμανοί δεν είχαν λόγο να διώκουν την Παιδεία και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η καταβολή των φόρων;

Ότι κάποιοι «ήρωες» που σήμερα τους γιορτάζουμε ως τέτοιους ήταν θλιβερά αποβράσματα που ενδιαφέρονταν μόνο για χρήματα και αξιώματα, όπως επί παραδείγματι ο Μιαούλης που έκαψε τον ελληνικό στόλο στον Πόρο; Ή οι κοτζαμπάσηδες που στέλνουν μέχρι τις ημέρες μας τις νοοτροπίες τους; Ή ο Πετρόμπεης που για να παραδώσει τη Μάνη στην ελεύθερη Ελλάδα του Καποδίστρια, ζητούσε ως αντάλλαγμα την… Εύβοια;

Ότι μερικοί από τους πιο γενναίους οπλαρχηγούς της επανάστασης ήταν Αρβανίτες (Αλβανοί) και δεν μιλούσαν καν ελληνικά, όπως αναφέρει κι ο πιο συντηρητικός ιστορικός, ο Παπαρρηγόπουλος;

@ Ότι στο ξέσπασμα της επανάστασης οι Μαυροκορδάτος, Κωλέττης, Κουντουριώτης, Παπαφλέσσας και λοιποί «κυβερνητικοί» δανείστηκαν 2,8 εκ λίρες από τα οποία έφτασαν στην Ελλάδα 552 χιλιάδες;

Και τα υπόλοιπα μπήκαν στις τσέπες μιζαδόρων, προμηθευτών και λοιπών «ηρώων»;

 Ότι η Ελλάδα δεν γνώρισε τον διαφωτισμό μόνο και μόνο επειδή η εκκλησία στήλωνε τα γέρικα κι αναχρονιστικά πόδια της σε κάθε τέτοια προσπάθεια…

Αηδέστατο κωμωδό χαρακτήριζε τον Βολταίρο.

Ενώ θα τρίζουν τα κόκκαλα των –και κληρικών- επιστημόνων Μεθόδιου Ανθρακίτη, Θεόφιλου Καϊρη, Ευγένιου Βούλγαρη, Ιώσήπου Μοισιόδακα, Βενιαμίν του Λέσβιου και πολλών άλλων που προσπάθησαν να διδάξουν μαθηματικά κι επιστήμες και ουσιαστικά τάφηκαν ως …προδότες του έθνους και της ορθοδοξίας!

 Ότι η ελευθερία της Ελλάδας δεν προήλθε από τα δικά μας όπλα, αλλά από την επέμβαση της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας (έστω και για δικούς τους πολιτικούς και οικονομικούς λόγους) και τη δράση τους στην ναυμαχία του Ναβαρίνου;

Ότι δεν πρέπει πια να προσεγγίζουμε την επανάσταση ως έναν πόλεμο Ελλήνων και Τούρκων απομειώνοντάς την, αλλά ως μια πράξη ελευθερίας ισάξια της Γαλλικής και Αμερικανικής επανάστασης;

Ότι αυτή επετεύχθη με τα χρήματα των αστών –εμπόρων αλλά και με τις σωστές διπλωματικές και στρατηγικές επιλογές των Ελλήνων που βρίσκονταν εκτός Ελλάδας;

Χωρίς φυσικά και πρωτίστως να παραγνωρίζουμε το αίμα που χύθηκε από τους αγωνιστές του ’21;

Αυτές και πολλές άλλες είναι αλήθειες που σιγά σιγά έρχονται στο φως.

Από εκείνους που τσαλαβουτούν στην ιστορία και τις ψάχνουν.

Και μια είναι –και μόνο- η αλήθεια:

Η ωρίμανση της κοινωνίας μας, η ωρίμανση του Έθνους μας, θα συμβεί μόνο αν τις πούμε.

Μόνο αν τα σχολικά βιβλία τις καταγράψουν.

Όχι ως εθνομηδενιστικά μυθεύματα τύπου «συνωστισμός στην παραλία της Σμύρνης», αλλά ως καταγραφή ή αποκωδικοποίηση γεγονότων.

Μόνο και μόνο τις αλήθειες που καταγράφει στα απομνημονεύματά του ο Κολοκοτρώνης να μάθουμε, θα έχουμε κάνει πολλά βήματα προς την ελευθερία μας από τα δεινά της συντήρησης και της εκκλησίας…

Γιατί, μόνο το αληθές είναι εθνικό, όπως λέει κι ο Σολωμός.