Το μεγαλείο του Ελληνισμού

Γράφει η Μαρία Χατζηαγγελίδη

-          Παππού, Παππού, πες μου πάλι την ιστορία  του Ελληνισμού.

Έλα παππού πες μου σε παρακαλώ. Μου αρέσει τόσο πολύ να την ακούω από τα δικά σου χείλη, όπως την έζησες τότε που ήσουν νέος. Έλα παππού πες μου, και σου υπόσχομαι ότι θα την μεταφέρω ακριβώς με τα δικά σου λόγια στα παιδιά μου, όταν μεγαλώσω,παρότρυνε για άλλη μια φορά, το οκτάχρονο κοριτσάκι τον

παππού της, χοροπηδώντας μπροστά του με το γαλάζιο και άσπρο φορεματάκι της.

Ο εβδομηντάχρονος παππούς Δημοσθένης χαμογέλασε, δεν μπορούσε να φέρει αντίρρηση στην εγγονή του, άλλωστε περηφανευόταν κρυφά μέσα του, κάθε φορά που η Δυναμένη τον έβαζε να της λέει την ιστορία.

Παράξενος λαός Δυναμένη μου οι Έλληνες. Τουλάχιστον έτσι μας "κατηγορούσαν" φίλοι και εχθροί. Ακόμη και η ίδια η Ελληνική κοινωνία παρουσίαζε φαινόμενα διχοτόμησης. Ξέρεις παιδί μου σε έναν λαό με τόσο βαριά ιστορία στις πλάτες του, είναι πολύ εύκολο να σπείρεις την διχόνοια. 

Αναμενόμενο Δυναμένη μου , η χώρα βαλλόταν από παντού, είτε από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό περιβάλλον. Επί έξη συνεχόμενα έτη, περνούσε μια από την μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση της. Τριγμοί και κραδασμοί στο εσωτερικό της, έπαιζαν καθημερινά το παιχνίδι των αντοχών.

Κατηγορούσαν παιδί μου τους Έλληνες για ημιμαθείς, ατίθασους, εγωιστές, ατομιστές, συμφεροντολόγους, θερμόαιμους, ανυπόμονους, τεμπέληδες, προληπτικούς, απρογραμμάτιστους.

 Η Ελλάδα άδειαζε σιγά σιγά.  Έχανε με γοργούς ρυθμούς την μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία της, το ανθρώπινο δυναμικό της, εκείνους που θα μπορούσαν με την ενεργή συμμετοχή τους, να βοηθήσουν την χώρα να βγει από την κρίση. Μια κρίση παιδί μου, οικονομική, πολιτική, η οποία έπαιρνε μεγάλες διαστάσεις στο εσωτερικό κοινωνικό περιβάλλον της.

Η κοινωνία ασφυκτιούσε, έβλεπε έναν βεβαιωμένο θάνατο να έρχεται και έψαχνε απεγνωσμένα να βρει το νόμισμα που θα την περάσει στην απέναντι όχθη. Του φωτός και της ζωής.

Η πολιτική εξουσία, ανίκανη, άτολμη,  με επαναλαμβανόμενα τραγικά λάθη, η Δημόσια Διοίκηση διαλυμένη, το Κράτος εχθρός του πολίτη και ο πολίτης εχθρός του Κράτους.

Η Οικονομία στην Εντατική έπαιρνε βαθυές ανάσες μέσα από μια ξεχαρβαλωμένη συσκευή οξυγόνου.  Η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν φαινόταν πουθενά.

Πως να κατηγορήσει κάποιος Δυναμένη μου, με τι επιχειρήματα, αυτόν που βυθίζεται στο σκότος της οικονομικής αδυναμίας, τον επιχειρηματία που βλέπει την επιχείρησή του να καταστρέφεται, τον γέροντα που μειώνεται η σύνταξη του, τον νέο που ψάχνει διέξοδο εκτός συνόρων, τον γονιό που αδυνατεί να βοηθήσει το παιδί του, τον άρρωστο που ψάχνει να βρει τρόπο να πληρώσει το φάρμακο του, τον άνεργο που προσπαθεί να βρει τρόπο επιβίωσης;

Όλοι περίμεναν ένα θαύμα για να τους σώσει. Αδυνατούσε το μυαλό να σκεφτεί, να πρυτανέψει η λογική. Προσεύχονταν για έναν ηγέτη που θα έβγαζε την χώρα από το αδιέξοδο. Έναν ηγέτη που θα τους έλυνε όλα τους τα προβλήματα. Έναν ηγέτη, έναν ανώτερο πολιτικό άνθρωπο.    

- Και τι έγινε παππού; Πες μου τι έγινε στην συνέχεια;

Ήταν αρχές του 2016, όταν πλέον η χώρα είχε ξεκινήσει για ένα ταξίδι σε έναν άγνωστο προορισμό χωρίς επιστροφή. Ο φόβος είχε φωλιάσει στις ζωές όλων. Στις παρέες, στα κοινωνικά δίκτυα, στα καφενεία, από την μια άκρη της επικράτειας εως την άλλη οι συζητήσεις αναπτύσσονταν γύρω από τους ίδιους προβληματισμούς.  Χάνουμε την πατρίδα μας, την αξιοπρέπεια μας,  χάνεται η γλώσσα μας, χανόμαστε ως έθνος, διασκορπιζόμαστε, δεν έχουμε παρόν και μέλλον.

Ο φόβος παιδί μου, ξεπερνιέται μόνο με την βουτιά σε αυτόν και ο Έλληνας με την αξία που του δημιουργεί το αίσθημα της πατρίδας, έκανε την μεγάλη κατάδυση.  

Δημιούργησε  το όραμα που τον κινητοποίησε  " Τι χώρα θέλουμε να έχουμε; Πως μπορούμε να τα καταφέρουμε; Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τα παλιά και να χαράξουμε μια νέα πορεία προς το μέλλον".

Το όραμα εμφάνισε την αξία " Ένωση Ελλήνων απανταχού της γης, Ενδυνάμωση του Ελληνισμού".   Γιατί οι Έλληνες παιδί μου, παρόλα τα αντιφατικά χαρακτηριστικά που τους "κατηγορούσαν" ότι έχουν, γνωρίζουν από φιλότιμο, έχουν ήθος, έχουν ψυχή και καρδιά, ηθικές αξίες, ξέρουν να δημιουργούν, να μεγαλουργούν, τους χαρακτηρίζει η ανθρωπιά τους, η μεγάλη αγάπη τους για την Πατρίδα.

Έτσι παιδί μου, οι Έλληνες ενώθηκαν μεταξύ τους απανταχού της γης.Τους ένωσε για άλλη μια φορά ο κοινός κίνδυνος. Οι έξη εκατομμύρια Έλληνες του εξωτερικού έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εδραίωση μιας νέας κοινωνικής κουλτούρας, συνέβαλαν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, απέκτησαν φωνή και δικαιώματα.

 Οι Έλληνες του εσωτερικού αποτίναξαν πεπαλαιωμένες πεποιθήσεις και αντιλήψεις.

Ο Έλληνας για άλλη μια φορά μεγαλούργησε, και έτσι σήμερα Δυναμένη μου, τόσα χρόνια μετά, καθόμαστε μαζί σε αυτόν εδώ τον ωραίο ανθισμένο κήπο κάτω από τον ηλιόλουστο καταγάλανο Ελληνικό ουρανό.

- Παππού, Παππού ξέρεις τι μήνυμα θα μεταφέρω στα παιδιά μου;

- Πες μου Δυναμένη μου τι θα τους μεταφέρεις;

- Ότι η μεγαλύτερη αξία που ενώνει τους Έλληνες και τους κρατά ενωμένους είναι η δύναμη του πνεύματος του Ελληνισμού και η μεγάλη αγάπη τους για την Πατρίδα. Είμαι πολύ περήφανη παππού που είμαι Ελληνίδα.