Ο Μουζάλας κι ο Καμμένος

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Σάλο έχουν ξεσηκώσει οι δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής πολιτικής, που αποκάλεσε τα Σκόπια «Μακεδονία» σε τηλεοπτική εκπομπή του Skai.

Και μαζί μ’ αυτόν, την πρώτη και μεγάλη κυβερνητική κρίση, αφού ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και κυβερνητικός εταίρος απαιτεί την παραίτηση του Γιάννη Μουζάλα και απειλεί την κυβερνητική συνοχή.

Στο σημείο αυτό να πούμε κάποια πράγματα.

Είναι σαφές ότι στο ζήτημα

του ονόματος του γειτονικού κρατιδίου η Ελλάδα έχει υποστεί τεράστια ήττα.

Μόνο εμείς αποκαλούμε τους γείτονες Σκοπιανούς, την ώρα που σχεδόν όλη η υφήλιος τους αποκαλεί Μακεδόνες.

Ακόμη κι οι πρόσφυγες που έχουν κατακλύσει τη χώρα μας, πήγαν ή θέλουν να πάνε στην Ειδομένη, ισχυριζόμενοι ότι επιθυμούν να φτάσουν στην Κεντρική Ευρώπη  μέσω της…. Μακεδονίας.

Δεν τα βλέπουμε καθημερινά; Δεν τα ακούμε;

Ο δε Δεξιός εθνικισμός, κάνει πως δεν καταλαβαίνει κρυπτόμενος πίσω από το δάκτυλό του.

Από την άλλη πλευρά, η Αριστερά κι ο συγκεκριμένος υπουργός, εκφράζουν παγίως την αντίληψη ότι οι λαοί έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό τους.

Αόριστα, χωρίς να μπαίνουν σε ουσιαστικές σκοπιμότητες ή στη βάσανο της σκέψης.

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι το όνομα των Σκοπίων δεν αποτελεί έναν απλό αυτοπροσδιορισμό, αλλά υποκρύπτει τον εθνικισμό αλλά και τον αλυτρωτισμό της πολιτικής τους ηγεσίας.

Οι οποίοι σε βάθος χρόνου μπορεί να δημιουργήσουν σοβαρά ζητήματα –αν όχι προβλήματα- για την Ελλάδα.

Δυστυχώς, οι χειρισμοί της κυβέρνησης αναπόφευκτα μπλέκουν πλέον και τα μεγάλα εθνικά ζητήματα.

Και στο Αιγαίο και στο Σκοπιανό.

Στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα με ανοιχτή την πληγή του προσφυγικού –μεταναστευτικού, με κλειστά τα σύνορα της Ευρώπης, με ανοικτή την τουρκική δράση και με την αξιολόγηση να «σέρνεται», το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε είναι μια κρίση ελέω… Σκοπίων.

Κι όταν μάλιστα ακολουθεί η κρίσιμη σύνοδος κορυφής που εν πολλοίς θα καθορίσει πολλά στο μεταναστευτικό.

Άντε ο οποιοσδήποτε –πολύ περισσότερο ο νυν πρωθυπουργός- να εξηγήσει στους ομολόγους του ότι με τόσα ανοικτά ζητήματα εμείς ασχολούμαστε με το πώς αποκάλεσε τα Σκόπια ένας υπουργός του και δημιουργήθηκε κυβερνητική κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες.

Δηλαδή, για κάτι που de facto έχει αποδεχθεί σχεδόν όλη η υφήλιος, εμείς εξακολουθούμε να παριστάνουμε τους Γαλάτες έναντι των Ρωμαίων…

Μπορεί η κυβέρνηση να πέσει από τον Πάνο Καμμένο;

Δύσκολο.

Η αντίδρασή του αποτελεί προφανώς άλλη μια προσπάθεια «εκβιασμού» της κυβέρνησης με το βλέμμα στην δική του εκλογική πελατεία αλλά και στις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι οι ΑΝΕΛ αποτελούν είδος προς εξαφάνιση.

Άρα, παίζει το δικό του παιγνίδι.

Όμως, είναι εξίσου προφανές ότι ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ δύσκολα θα εγκαταλείψει  το πολυαγαπημένο του υπουργείο Άμυνας, τις παράτες, τα στρατιωτικά μπουφάν που αρέσκεται να φορά, τα ελικόπτερα που κάνει βόλτες και τόσα άλλα μεγαλεία.

Εδώ ο άνθρωπος  έφτιαξε κόμμα φεύγοντας από τη Νέα Δημοκρατία επειδή δεν ήθελε να ψηφίσει μνημόνιο κι εν συνεχεία πήγε και ψήφισε το πιο επώδυνο. 

Εδώ θα κολλήσει τώρα;

Φυσικά, υπάρχει και το «αλλά».

Είναι πολύ βαρύ για ένα ακροδεξιό μόρφωμα να παραμένει σε ένα σχήμα που ουσιαστικά καταργεί ή έστω αναιρεί τον «πατριωτικό» του αυτοπροσδιορισμό.

Αυτό το αντέχει ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ;

Οι επόμενες ώρες ή έστω ημέρες θα είναι καθοριστικές.

Θα καταδείξουν αν πρόκειται για μια κίνηση τακτικής του Πάνου Καμμένου, στην προσπάθειά του να διαφοροποιηθεί για ίδιον όφελος.

Ή αν έχει οσμιστεί ότι η κατάσταση βαίνει από το κακό στο χειρότερο για την κυβέρνηση, την ώρα που στον χώρο της Δεξιάς υπάρχει έντονη κινητικότητα, στην οποία σαφώς επιθυμεί να έχει ρόλο…

Στη δε χειρότερη θέση βρίσκεται για μια ακόμη φορά ο πρωθυπουργός.

Τι θα κάνει;

Θα υποχωρήσει στην απαίτηση Καμμένου να παραιτηθεί ή να «παραιτήσει» τον Γιάννη Μουζάλα;

Κι αν το πράξει τώρα, τι θα συμβεί με νέες απαιτήσεις στο εγγύς ή απώτερο μέλλον;

Εκείνος όμως, όπως έστρωσε κοιμάται…