Είναι θέμα άποψης (Νο 24): Από φιλότιμοι… υποκριτές…

Από τη Θεσσαλονίκη

Γράφει

η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Απωλέσαμε πολλά απ’ τα προτερήματά μας ως Έλληνες αλλά λίγα απ’ αυτά τ’ αντικαταστήσαμε και μάλιστα με ελαττώματα που επηρεάζουν αρνητικά τόσο τις εξελίξεις στο εσωτερικό της καταρρέουσας χώρας όσο και την πληγωμένη εικόνα μας ως λαού, εκτός συνόρων…

Όταν μέχρι την Παρασκευή το βράδυ, η είδηση είναι η ανησυχητική αύξηση των μεταναστών και προσφύγων και διαφόρων μεταξύ τους…, που κατακλύζουν τη χώρα, κι οι εικόνες αφορούν παιδιά μέσα στις λάσπες και ξυπόλυτους αξιοπρεπείς Σύριους στην ουρά του συσσιτίου, δίπλα σε πεινασμένους που

καταληστεύουν εκείνους που τους πηγαίνουν ανθρωπιστική βοήθεια και ξαφνικά το Σαββατοκύριακο γίνεται μια μεγάλη παρένθεση για τα καρναβάλια, κάτι δεν κολλάει!

Οι ανθρωπιστές Έλληνες που διεκδικούν Νόμπελ και τρέχουν να δώσουν τρόφιμα απ’ το υστέρημά τους και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ως εθελοντές, γεμίζοντας ενοχές όσους δε μπορούν, δε προλαβαίνουν λόγω του ότι δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα με τις υποχρεώσεις, ξαφνικά τα παράτησαν όλα στην τύχη τους και καρναβαλίστηκαν κατά χιλιάδες!!!

Όλες οι πόλεις που διοργάνωναν καρναβάλι, βούλιαξαν από κόσμο και τα ταξί το Σάββατο το πρωί, σχεδόν αποκλειστικά κινήθηκαν προς ταξιδιωτικά πρακτορεία για διάφορους προορισμούς Ελλήνων που σχεδόν πεινάνε όπως διατείνονται, δεν έχουν διάθεση, είναι μεσ’ την κατάθλιψη, αυτοκτονούν κι άλλα τέτοια υπέροχα. 

Προφανώς υπάρχουν δυο Ελλάδες! 

Αυτή της οικονομικής και τώρα και μεταναστευτικής κρίσης κι η άλλη, της καλής διάθεσης, του κεφιού, της οικονομικής άνεσης και του πέρα βρέχει. 

Κι όλα αυτά βέβαια ενώ η πιο επικίνδυνα ανίκανη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών, διαπραγματεύεται για περαιτέρω μείωση συντάξεων και αύξηση φόρων!

Για το πόσες Ελλάδες υπάρχουν, μάλλον πρέπει να περιμένουμε να φανεί. 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η υποκρισία περισσεύει πλέον στον τόπο! 

Ψέμα, θεατρικότητα, υποκρισία, αντικατέστησαν την εργατικότητα, το φιλότιμο, την τιμιότητα που κάποτε ήταν άμεσα συνδεδεμένα με το όνομα Έλληνας. Κάποτε! Πολύ παλιά όπως διαπιστώνεται!

Γιατί, άντε, τα ευρώ τα μαζεύεις απ’ όσα δεν πληρώνεις για να ξεφύγεις λίγο, ένα διήμερο, με την οικογένεια και φθηνά κιόλας, να το δεχτούμε. Αλλά διάθεση πού πουλάνε; 

Όλα αυτά τα νεύρα που λέμε μεταξύ μας ότι έχουμε, η απογοήτευση, ο προβληματισμός για τα παιδιά μας που ξενιτεύονται, η στενοχώρια μας, και καλά, για τους πρόσφυγες που μας θυμίζουν, λέμε τώρα, τους προγόνους μας που ξεσπιτώθηκαν, οι ενοχές που δε μπορούμε να πάμε όλοι να βοηθήσουμε στους καταυλισμούς που πεινασμένα ξυπόλυτα παιδάκια, και καλά μας φέρνουν δάκρυα στα μάτια, πού τα φυλάξαμε το Σαββατοκύριακο των καρναβαλιών;

Πού βρέθηκε ξαφνικά τόσο κέφι, τόση όρεξη για χορό και για ξεφάντωμα που γέμισε ασφυκτικά όλες τις πόλεις που όλο κι αυξάνονται, που καρναβαλίζονται; 

Μια κρίση στους αριθμούς, μια πτώση, έμοιαζε παραπάνω από δεδομένη! 

Τα στοιχεία όμως αναφέρουν ακριβώς το αντίθετο!

Και το χειρότερο όλων; 

Αύριο από Τρίτη μετά την Καθαρά Δευτέρα, πάλι θα είμαστε μεσ’ την κατήφεια και την απογοήτευση! Θα θυμηθούμε πάλι τους καημένους που μούλιασαν απ’ τη βροχή και δεν έχει λυθεί το θέμα τους βέβαια, θα βρίζουμε για τις αποφάσεις που θα έχει πάρει η ανίκανη κυβέρνηση σε συνεργασία με τους εμβρόντητους θεσμούς που τα χουν χάσει με την υποκρισία μας!

Και φυσικά, θ’ αναρωτιόμαστε γιατί δε μας πιστεύουν και δε μας ελαφρύνουν το χρέος κι επιμένουν να ζητούν κι άλλους φόρους κι άλλα μέτρα!

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας πλέον και διεκδικούμε με αξιώσεις τον τίτλο του πιο γελοίου λαοί της Ευρώπης. Με αποδείξεις πλέον, όχι μόνο τον ηλίθιο τρόπο που επιλέγουμε τους κυβερνώντες μας αλλά κυρίως τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε ως σύνολο ζητήματα μικρής ή μεγαλύτερης αξίας για το παρόν και το μέλλον μας!

Αν υπάρχουν δυο Ελλάδες τελικά, δε θα κρατήσει πολύ, γιατί απλούστατα όσοι ελάχιστοι έμειναν να στελεχώνουν την Ελλάδα της εργατικότητας και της αριστείας, δε θ’ αντέξουν και θα ξενιτευτούν όπως όλα δείχνουν. 

Οι υπόλοιποι, είναι απλώς άξιοι των επιλογών και του βολέματός τους! 

Απλώς θα πρέπει να συνηθίσουν στη χαρά και τη συγκίνηση της διοργάνωσης καρναβαλιών συχνότερα και σε όλο και περισσότερα σημεία αφού θα είναι η μόνη εθνική γιορτή που θα ταιριάζει σε έναν λαό υποκριτή και ελαφρόμυαλο…